Spring naar bijdragen

Nieuw hier


kruidenthee67

Aanbevolen berichten

Het ging over 'schrijven' op de dagdraad.

Zie nu ik hierboven mijn eigen bericht lees dat het belangrijk is om af en toe te schrijven.

Afgelopen weekend een heftige gebeurtenis hier in huize Thee. Wil niet in details, maar het gaat om gezondheid partner en acute dreiging. Jee...dan word je met een smak in het hier en nu geworpen, moet je handelen. Dankbaar dat ik dat vanuit nuchterheid heb kunnen doen. Brrr...moet er niet aan denken.....als.....dan...

'Alochol' komt wel even voorbij. Omdat ik me ervan bewust ben dat dit de momenten waren dat ik vroeg of laat de drank gebruikte om te ontspannen, mijn gedachten uit te schakelen. Die behoefte is er niet geweest. Dat is fijn. Heel fijn. Te ervaren dat ik die lastige situaties aankan. Samen aankunnen. 

Alcohol associeer ik ook niet met gezelligheid. Het mooie weer is voor mij geen trigger. Is het eigenlijk nooit geweest volgens mij. Wel het niet kunnen dealen met gedachtes en emoties. Kan ik dan nu met die gedachtes en emoties dealen? Ja, beter. Stukken beter. Niet altijd en overal. En als het niet lukt...tja, dan hebben we hier soms een woordenwisseling...om sneller dan vroeger daar weer uit te stappen.  Val ik in oude mechanismen. Om ze ook snel te herkennen. Allemaal winst. En soms...tja, dan vreet ik een zak chips leeg, of een blok chocola. En herken ik het verslavingsmechanisme, het willen vullen van een gat, het verdoven. 

En benoem het ook. Bij partner. 

Wat ik nog niet heb kunnen uitspreken, is hoe en wat en wanneer ik dronk. Het kwam voorbij in mijn groep. Ik merk dat ik ook daar me niet durf uit te spreken over dat stuk. Mijn groepsleden zijn daarin heel open, gelukkig. Want er is zoveel herkenning. Maar iets weerhoudt mij. Dat heb ik uitgesproken. Poe...was een confronterend moment voor mijzelf. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet.Het is niet de groep of de mensen. Ik heb me voorgenomen daarover te schrijven. Op te schrijven welke dingen ik in mijn drinkperiode deed.  Zonder lading, de balans opmaken zoals dat in stap vier heet. En wie weet kan ik dat dan gebruiken om te delen. Want ergens blijf ik dat meenemen...ben ik niet helemaal 'open'.  Blijft schaamte me nog parten spelen...ik ga maar eens schrijven.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja, schrijven kan helpen voor jezelf meer duidelijkheid te krijgen. Zo werkt het bij mij in elk geval. En al teruglezend en weer verder schrijvend herken je grote lijnen die anders misschien verborgen waren gebleven en kun je daar dan weer mee verder gaan. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Jij hebt geen fijn weekend gehad :-(  Heel fijn dat je merkt dat alcohol dan geen rol meer speelt!

Met schrijven heb ik altijd moeite. Het staat dan zo zwart op wit, mocht mij wat gebeuren dan gaan anderen het lezen bedenk ik me altijd. En wat dan nog? Dat zou eigenlijk ook geen probleem moeten zijn.... Ik vind t lastig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

19 uur geleden zei Loekie:

Met schrijven heb ik altijd moeite. Het staat dan zo zwart op wit, mocht mij wat gebeuren dan gaan anderen het lezen bedenk ik me altijd. En wat dan nog? Dat zou eigenlijk ook geen probleem moeten zijn.... Ik vind t lastig

Denk eens aan het meest gelezen dagboek ter wereld, dat van Anne Frank. Het is nooit haar bedoeling geweest dat anderen het zouden lezen.
Maar wát een erfenis heeft ze nagelaten.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik denk het Lika...het is toch nog een stukje verstoppen, uit de weg gaan, vermijden..denk ik.  Ook me kwetsbaar opstellen. De naakte waarheid....het is goed zo, blij dat ik het zie.Dat het voorbij kwam op de groep. En dat ik het daar wel kon uitspreken. Dan kan ik er ook wat mee. En dat hoeft niet meteen, maar komt wel, op de wandeling op mijn pad.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 4 weeks later...

Zo, ik heb me uitgesproken.

Ik had al benoemd aan man dat ik het moeilijk vond om open te zijn over hoe en wat. Gelukkig is hij erg geduldig. En kon het bij mij laten.

Vandeweek deed het moment zich voor. En heb ik kunnen vertellen welke dingen ik deed om aan 'het middel' te komen, in welke situaties ik terecht kwam. Wat de kinderen wel en niet mee hebben gekregen...poe he...maar wat een opluchting. Er is letterlijk een last van mijn schouders gevallen. Weer een stap gezet, de vierde. Ik ben blij met de stappen van AA. Van nature reageer ik met weerstand en veel poeha op regels en structuur. Ik hou er niet van om dingen te moeten doen die een ander me zegt. Maar inmiddels weet ik heel goed dat het juist de dingen zijn die me helpen. Overgave en acceptatie...nederigheid. Er was tijd en zelfreflectie voor nodig. En is. Want dit blijft een proces.

Ik lees ook hier vaak weerstand, verhalen, excuses, verzachting, nog open deurtjes, worstelingen. Dat vind ik soms moeilijk. Dan wil ik roepen: zie je nou niet wat je aan het doen bent?! Dat het zo niet werkt? Een spiegel dus...waarin ik zie hoe mijn proces verliep. Tot waar ik nu ben. Ook ik kan niet in de toekomst kijken. En ik ben 'er' niet. Dat zijn we geen van allen. Maar ik weet wel dat 'nooit meer' een andere betekenis heeft gekregen. Schreef ik op de draad van Etty. Zat daarin vroeger nog iets van zelfmedelijden (och wat zielig dat ik geen alcohol mag), verlangen ook naar de roes...of het samen een beetje aangeschoten zijn..denken dat het misschien ooit wel weer mogelijk is om....Nee, dat is weg. Kan niet meer en wil ik niet meer. 

Een aantal heftige maanden ben ik droog doorgekomen. Zonder strijd (mbt alcohol). Dat heeft me heel duidelijk gemaakt hoe ik het voorheen deed en hoe destructief dat was.Voor mezelf en ook voor de omgeving. Wist ik al, maar nu ervaren, echt gevoeld. Alles gevoeld. Dat is niet simpel. De euforie van stoppen is er niet, zoals de allereerste keer. Het ongeloof, soort naïeve  blijheid van dat het lukt om niet te drinken.Halleluja! Geen opgewekte ochtenden.  Ik slaap slecht, ervaar stress, loop tegen patronen van mezelf aan.  Vind communiceren op geweldloze manier nog steeds lastig. Maar, er is ook groei en ontwikkeling. Juist omdat ik die 'negatieve zaken' echt voel, ruimte geef, en uiteindelijk kan zien als leermomenten. En in plaats van wegstoppen zoek naar verandering.  Waarbij kalmte, moed en wijsheid steeds vaker voorbij komen. 

Ik neig in het reageren vaak naar 'betweterigheid'...daar ben ik me van bewust. Toch willen dat de ander niet die ellendige ruim drie jaren door moet. En tegelijk wetend dat het niet anders kan. Ieder zijn proces. Daarbij probeer ik compassie te voelen, maar ook de nederigheid...wie ben ik om te denken dat ik het weet? Iets met ego...en dan moet ik glimlachen en denk aan jowan. En zijn wijze woorden. 

Tot zover...vandaag. Want dat is de dag die telt. En vandaag neem ik de eerste niet.

 

bewerkt door kruidenthee67
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor:rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank je @Pytje

De betweterigheid voel en denk ik af en toe...ongeduld ook soms...maar ik herken het en reageer daarom niet altijd direct. En soms reageer ik niet. Ook dat is een leerweg haha! Het leven is leren. En van elkaar leren is mooi,   vanuit ervaringsdeskundigheid belangrijk en helpend. Toch wel bijzonder zo n forum....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 3 weeks later...

Thee is weer geland.

 

Een weekje met man op stap, dankjewel-reisje-vandebaas van man, naar een tropisch oord.

Twee keer eerder ging het tijdens of daarna mis. Wat betreft alcohol. Nu niet. Geen optie. Ik was er ook niet bang voor. Een paar momenten 'herkend'. Onverwacht komt er dan een situatie die 'iets' triggert. Ik voel het, neem het waar, laat het toe, benoem het. En het is klaar. Prima.

Man ook nauwelijks gedronken. Een glas bij de warme maaltijd. Niks cocktails aan het zwembad en zo..och, een keertje een 'virgin'-cocktail..boordevol suiker..een fles prikwater met ijs en citroen..prima. Ik voel me erg gesteund daardoor. Dat is fijn. Heel fijn. 

Een week weg, ver weg, voelt voor mij heel erg uit de comfortzone...veel beren op de weg vooraf, angsten over 'als het allemaal maar goed gaat'.  Het toch doen,  en het mezelf toestaan er van te genieten, is goed voor mij. En ons. Veel gelezen, gepraat, vitamine D opgedaan,lekker gegeten, massage, jetski, helemaal niks moeten, afschakelen....zucht....wat een luxe. Ja, het was fijn. Ik zou er zomaar aan kunnen wennen....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor:rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

En die heb je weer in de pocket @kruidenthee67. Een droge vakantie, waarvan je hebt genoten. Wat fijn voor je:rose:

Ik heb nu de feestdagen hier meegemaakt, daarna de eerste warme dagen en nu de vakanties. Die laatste zijn voor velen van ons wel een "dingetje" weer, zo lees ik hier en daar. Dus je hebt ons even laten zien hoe kan, Kruidenthee. Als er 1 schaap........ 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 2 weeks later...

Poe...

Stoppen met drinken, erdoorheen, processen, zelfafwijzing, accepatatie, transformatie,  liefde, kameraadschap, vertrouwen, systeem, zelfverantwoordelijkheid...en dan ineens zie je het. Zo heb ik het altijd gedaan, en dat werkt niet meer. Dat kan ik niet meer...pijnlijk, confronterend. De woorden van Lika...een beetje doen alsof? Kan dat, zonder jezelf te verloochenen? Is het zo simpel of maakt het het nog ingewikkelder? Uitspreken...ach..het leidt weer tot woorden...analyserend, verhaal...het moet kloppen...versus gevoel, afstemmen...aanvoelen. Er verandert iets, is iets verandert...hoe verandert die ander mee? Wat komt er na de opluchting bij de ander dat het mij lukt nuchter te zijn...wat gebeurt er in ons systeem?  O, ingewikkeld...of kunnen we naar simpel? Ik weet het niet. Communicatie. Moeilijk.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...