Waarom ik wil stoppen, per direct.

[Fonny]

Goed bezig Claire!!

[Etty]

16 uur geleden zei Claire:

Mijn leven staat inderdaad in het teken van anderen (man en kind), wat ik wil en zelfs mijn werk is ondergeschikt aan hun agenda's. Niet op een vervelende manier, want we hebben dit samen zo besloten. Gestopt met een studie, want we kwamen in de knel met tijd voor de kids. Ik sta daar overigens nog steeds achter, maar het was wel MIJN ding, mijn stage, mijn collegedagen, mijn studietijd. Nu werk ik weer thuis met een eigen bedrijf (geen collega's, geen kantoor waar ik heen kan), want dat is handig met opvang van hond en kids. Ik werk onder schooltijd en parttime, dus alles komt zo'n beetje op mij neer (het regelen, sportclubjes, helpen met huiswerk, afspraken, huishouden, alles). Man helpt waar hij kan, dat is echt heel fijn, maar mijn radartje gaat al aan als ik opsta en stopt pas als ik slaap.  Voel me schuldig als hij in het weekend de was doet en de stofzuiger er door heen haalt, omdat ik er doordeweeks niet aan toe kwam.

Nou, there we go. Daarom was dat wijntje in de avond MIJN wijntje, MIJN momentje waar ik al mijn voldoening in stopte. En die heb ik heel verstandig van mezelf afgepakt. En nu is het aan mij om structuur en een eigen doel weer aan te brengen in mijn leven, zodat ik daar mijn voldoening en energie uit haal en niet verzand in de telefoon en slecht voor mezelf zorgen. PFOE. 1e stap is al gezet: telefoon is leeggehaald met alle meuk, op de socials heb ik de helft van de onzin mensen ontvolgd en een deel van die apps van mijn telefoon afgeknald. Nu bezig met een weekschema, waarin sporten en tijd voor mezelf in wordt opgenomen. 

 

Dat klinkt goed! 

Wat je schrijft lijkt heel erg op hoe ik het deed.  Ik had mijn leven ook helemaal heengeplooid om de kinderen,  beschikbaar beschikbaar beschikbaar. Ook na een jaar gestopt met een studie (spijt van!), werken in een eigen bedrijf zodat ik mijn eigen uren kon inplannen en vrij kon nemen als er wat was.   Ik ben nu 57 en ik denk soms wel dat ik het anders had willen doen.  Maar op dat moment was het mijn manier, de manier waarop ik het allemaal vol kon houden. En zo voelde het ook regelmatig, niet genieten van mijn leven maar de dag doorkomen. Mijn lol was dat anderen daar wel aan toe kwamen, aan van het leven genieten. En dat ìs ook leuk maar je kunt het overdrijven.  Ken je de term 'curling ouderschap?' Dat was wel op mij van toepassing;)

 

[Claire]

2 uur geleden zei Etty:

Ken je de term 'curling ouderschap?' Dat was wel op mij van toepassing;)

ai...die kende ik niet. Even opgezocht en zeker ook op mij van toepasssing  Heel erg zelfs....oops...ook daar mag ik wat aan doen! 

2 uur geleden zei Etty:

 Ik ben nu 57 en ik denk soms wel dat ik het anders had willen doen. 

Ik denk ook best vaak dat had ik anders gewild, of had ik mijn leven maar zo ingericht, had ik maar in het buitenland gewoond... een vriendin van mij zegt wel eens tegen mij dat ik achter mijn besluiten moet staan, over bepaalde keuzes die ik heb gemaakt in het leven (studie, waar wonen, werk, keuze er te zijn voor de kinderen ipv carrieregericht), omdat het op dat moment het juiste besluit leek. Daar, in die beslissing vrede vinden, wat de uitkomst ook is achteraf. Soms heb ik spijt dat ik die studie ben gestopt, maar ik denk nu vaak: ik heb gekozen voor de kinderen, en dat kan maar 1 keer, ze zijn maar 1 keer jong en daar voel ik veel rust in. Die studie kan later ook ook nog, als het wel goed voelt. Voor nu voelt dit voor mij, net zoals jij aangeeft, als de beste keuze, maar dan wel iets minder curling ouder zijn...haha. EN zonder dat mijn leven alleen om hun agenda's draait, ook mijn momenten pakken, mijn doel stellen binnen de mogelijkheden. EN dan wel genieten van deze keuze die ik heb gemaakt, zonder me leeg en stuurloos te voelen. Werk aan de winkel dus! 

Hoe had jij het anders willen doen? En het genieten, doe je dat nu wel? Zou jij niet die studie alsnog kunnen oppakken?

[Etty]

2 uur geleden zei Claire:

ai...die kende ik niet. Even opgezocht en zeker ook op mij van toepasssing  Heel erg zelfs....oops...ook daar mag ik wat aan doen! 

 

Een therapeut die me al snel doorhad wees me er fijntjes op. Zij had het ook over gezonde frustraties en tegenslagen waar we ze niet tegen mogen beschermen, die ze moeten meemaken, die bij het leven horen. Als we ze proberen te voorkomen dan geven we ze de boodschap mee: je kunt het niet, je hebt mij nodig.  En ze krijgen ze toch wel. 

2 uur geleden zei Claire:

Hoe had jij het anders willen doen? En het genieten, doe je dat nu wel? Zou jij niet die studie alsnog kunnen oppakken?

Die studie van toen nee, daar heb ik geen zin meer in.  Studeren op zich wel, en doe ik ook eigenlijk wel maar dan niet meer voor een diploma.  Ik leer altijd wel iets nieuws.   Ik ben nu in staat om te kijken waar mijn behoeften liggen, en er dan een vorm bij te kiezen om ze te vervullen. Soms kan dat niet meer dan een klein beetje maar dat is al leuk.  Dat hoeft niet persé met een betaalde baan te zijn.  Ik ben tevreden met het werk wat ik nu doe omdat het parttime genoeg betaalt en verder te kunnen doen met mijn tijd wat ik wil.  

Wat ik anders had willen doen,  ik probeer te antwoorden maar ik vind dat zo'n zelfkastijding eigenlijk. Goed dat je het vroeg.  Wat ik nu  kan en wil veranderen, daar wil ik me mee bezig houden. De rest is geweest, en ik heb mijn best gedaan. Dat doen we allemaal. 

 

 

[Claire]

2 uur geleden zei Etty:

Zij had het ook over gezonde frustraties en tegenslagen waar we ze niet tegen mogen beschermen, die ze moeten meemaken, die bij het leven horen. Als we ze proberen te voorkomen dan geven we ze de boodschap mee: je kunt het niet, je hebt mij nodig.  En ze krijgen ze toch wel. 

Je hebt helemaal gelijk. Moeilijk dat loslaten! 

 

2 uur geleden zei Etty:

 Ik ben nu in staat om te kijken waar mijn behoeften liggen, en er dan een vorm bij te kiezen om ze te vervullen. Soms kan dat niet meer dan een klein beetje maar dat is al leuk. 

Fijn dat je een manier hebt gevonden om je behoeften te vervullen! 

 

2 uur geleden zei Etty:

Wat ik anders had willen doen,  ik probeer te antwoorden maar ik vind dat zo'n zelfkastijding eigenlijk. Goed dat je het vroeg.  Wat ik nu  kan en wil veranderen, daar wil ik me mee bezig houden. De rest is geweest, en ik heb mijn best gedaan. Dat doen we allemaal. 

Klopt, dat is ook wat ik aangeef, zelfkastijding is een passende term erbij  Leven in het nu en niet blijven hangen in het verleden. Dat is geweest, die keuzes zijn gemaakt met een reden. Als je het nu anders wil, niet uitstellen maar doen!

Daarom ben ik zo blij dat ik de stap heb gemaakt met het stoppen met alchohol, niet uitstellen, maar NU heb ik er last van dus NU doen. Hetzelfde geldt ook voor het 'invullen' van dat lege gevoel. Wat ik merk dat het mij enorm helpt is om hier mijn verhaal kwijt te kunnen, en aan al jullie reacties heb ik enorm veel. Ik kijk er weer positiever tegen aan en heb zin om mezelf aan te pakken! Dus nogmaals bedankt!

Geniet van deze druilerige dag 

[Yana]

Hoi Claire, mooi om je te lezen

Wat betreft keuzes is het volgens mij belangrijk om vooral te genieten van wat je wél gekozen hebt. Als je iets kiest, kies je natuurlijk ook altijd iets níet. Kies je voor kinderen dan verlies je vrijheid, kies je vrijheid dan krijg je geen kinderen. Kies je om te gaan wandelen dan kun je niet relaxed op de bank liggen, lig je op de bank dan werk je niet aan je conditie. Zo kun je altijd wel spijt hebben van iets en jezelf op je kop zitten.
Het maakt in veel gevallen misschien wel niet veel uit wat je kiest,  er zijn geen goede of verkeerde keuzes, je doet gewoon maar wat en dan is er altijd van alles om spijt van te hebben óf om van te genieten.

[bumperjim]

3 uur geleden zei Etty:

Een therapeut die me al snel doorhad wees me er fijntjes op. Zij had het ook over gezonde frustraties en tegenslagen waar we ze niet tegen mogen beschermen, die ze moeten meemaken, die bij het leven horen. Als we ze proberen te voorkomen dan geven we ze de boodschap mee: je kunt het niet, je hebt mij nodig.  En ze krijgen ze toch wel. 

 

Curling ben ik ook schuldig aan  

[Claire]

Op 23-11-2022 om 15:46 zei Yana:

Wat betreft keuzes is het volgens mij belangrijk om vooral te genieten van wat je wél gekozen hebt. Als je iets kiest, kies je natuurlijk ook altijd iets níet.

Mooi gezegd, Yana. Er is zo ontzettend veel te kiezen en de kunst is om er achter te staan voor wat je wel kiest. Je kunt dan inderdaad maar 1 ding kiezen en daardoor kies je ontelbaar dingen niet. En dat is fine en daar moet je je berusting in vinden. Anders kun je in de spijt blijven hangen. 

Voor mij geld dan: ik kies niet voor alcohol, zodat ik wel kies voor mijn gezondheid, mijn kinderen en het gevoel van controle. Ik kan oprecht van deze keuze genieten. 

Afgelopen weekend werd weer duidelijk dat dit de juiste keuze was. Ik was aan het eten met goede vrienden en we hadden het over kerst en oud&nieuw en alcohol. Het ging over wel / niet drinken met deze dagen. Een vriend gaf aan dat je prima kan zeggen: 'ik spreek met mezelf af dat ik 1 glaasje drink. Ik hou het daarbij en laat me niet over halen tot nog 1tje omdat het zo gezellig is. de dag erna ga ik weer alchoholvrij door het leven'. Ik merkte dat andere vrienden zich daarin konden vinden en neigde er naar toe dit ook wel acceptabel te vinden. Als je inderdaad die afspraak met je zelf maakt, prima toch? Wat maakt dat ene glaasje champagne nou uit? Ga ik de dag erna weer gewoon door zonder alchohol. Hmmm als ik zo'n afspraak kan maken, kan ik ook wel met mezelf 2 glaasjes afspreken. Is ook leuk. en lekker. en net even iets meer dan 1. 

WOW WACHT. ik stopte mijn gedachten daar. Daar gaaaan we weer.  Ik luisde mezelf er gewoon in. Binnen enkele seconden ging ik van 0 naar 1 naar 2 glazen. Ik gaf deze gedachtengang ook aan bij mijn vrienden, en gaf direct aan dat het maar bij 0 moet blijven, als ik nu, zover van te voren al de controle verlies. Vrienden blijven het toch raar vinden, wat maakt die ene nou uit en je bent toch geen alchoholist? En zelfs geen alcohol'misbruik'. Dus waarom zo moeilijk en ongezellig doen? Jammer wel dat alcohol zo normaal is in mijn omgeving.

Maar ik blijf sterk. Dit is MIJN keuze. Daardoor kies ik iets niet. Maar ik ga ervoor om er ook met de feestdagen te genieten van wat ik wel gekozen heb. 

[Etty]

Zwaar geschut: 'moeilijk en ongezellig'. 

Inderdaad, wat maakt die ene nou uit, als je hem niet drinkt?  

Aan mezelf vraag ik: waarom is het belangrijk voor mij dat die ander mij snapt? 

We hadden het hier laatst nog over hier op het forum. Dat bezwijken onder sociale druk, de angst om er niet bij te horen, iets anders kan zijn dan een smoes nodig hebben om te drinken. 

30 november 2022 bewerkt door Etty

[Claire]

Op 29-11-2022 om 08:47 zei Etty:

Zwaar geschut: 'moeilijk en ongezellig'. 

Inderdaad, wat maakt die ene nou uit, als je hem niet drinkt?  

Aan mezelf vraag ik: waarom is het belangrijk voor mij dat die ander mij snapt? 

We hadden het hier laatst nog over hier op het forum. Dat bezwijken onder sociale druk, de angst om er niet bij te horen, iets anders kan zijn dan een smoes nodig hebben om te drinken. 

Zo is het echt, de sociale druk. Het is ongezellig, je voelt je bijna schuldig. Zo had ik laatst een feestje, er waren er een aantal zwanger, een aantal de bob en ik en mijn man drinken niet. De host en een aantal andere wel. Maar waar we normaal de wijn bleven bij schenken en niet aan te slepen was, was het nu wat lafjes. Althans, zo voelde het voor de host. Ik voelde me bijna schuldig tegenover haar, want het voelde minder gezellig dan vroeger. Natuurlijk is dat een illusie.

Waarom is het wel geaccepteerd dat er niet meer wordt gerookt binnen of als je stopt met roken wordt dat geprezen, en als je stopt met drinken ben je maar saai. Ik denk dat het voor velen ook confronterend is naar hun eigen drankgebruik. Je krijgt dan opmerkingen als '1 glas rode wijn per dag is juist goed voor je' of 'zo zo dat zou ik echt niet kunnen, wijn hoort erbij'.  

Voor mij geen smoes hoor om ook te drinken. Mijlpaal van 3 maanden alchohol vrij is behaald en ik merk dat ik me ook op andere vlakken aan het richten ben qua gezondheid, zorgen voor mijn lijf voelt goed, dus ook met voeding wil ik betere keuzes maken. Mij wordt de vraag regelmatig gesteld tot wanneer ik dit doe. Ik antwoord altijd tot nader order. Het voelt zo goed nu. Ik voel de berusting nu in mijn keuze. Er zijn weinig momenten nu dat ik denk: had ik maar een wijntje in mijn handen. Ik geniet er juist van dat ik die drang niet meer heb, dat ik zelf controle heb, veel meer helder kan nadenken, open staan voor andere dingen en best of all: ik ben een veel leukere moeder nu. 

Voor mij betreft is het voor altijd. We gaan het zien, tot nader order voelt goed. Hoe was dit bij jullie? Ook na 3 maanden die rust? En die voordelen die overhand namen?

 

 

[Bob]

2 uur geleden zei Claire:

Voor mij betreft is het voor altijd. We gaan het zien, tot nader order voelt goed. Hoe was dit bij jullie? Ook na 3 maanden die rust? En die voordelen die overhand namen?

"Tot nader order" is inderdaad een prima uitdrukking, lijkt me.

Zelf ben ik nu 6,5 jaar droog. Aanvankelijk besloot ik eerst in elk geval maar eens voor 3 maanden te stoppen. Dat was eerder gelukt maar daarna was ik ook weer snel teruggevallen naar het oude dagelijkse gebruik. Tijdens die drie maanden verlengde ik het naar 6 maanden, toen naar een jaar, naar twee jaar, en inmiddels is "tot nader order" of "voorlopig niet" voor mij ook de juiste aanduiding, maar zie ik eigenlijk geen goede reden meer om het weer eens te proberen omdat het inmiddels prima bevalt zonder die drank. Twijfelmomenten zijn er overigens nog steeds wel, al zijn de frequentie en de hevigheid ervan aanzienlijk afgenomen. Wat mij in zulke gevallen goed helpt is het besluit het altijd eerst eens rustig te overwegen en er in elk geval niet op de dag zelf aan toe te geven. Zo heb ik eens twee weken lang tijdens een vakantie in Portugal een fles witte wijn op het aanrecht laten staan. Die was daar als welkomstcadeautje door de verhuurder neergezet, maar ik dronk inmiddels al ruim een jaar niet meer, als ik het me goed herinner. Ik liet hem expres in het zicht staan en dacht er regelmatig over na of ik nu wel of niet, voor deze keer, omdat het vakantie was, etc., er aan toe zou geven. Mijn besluit om het in elk geval niet op één en dezelfde dag te beslissen en uit te voeren heb ik toen genomen. Uiteindelijk nam ik het besluit de fles niet op te drinken omdat ik anders bij elke vergelijkbare situatie in de toekomst weer met twijfels geconfronteerd zou worden en dat wil ik niet. Na die keer is het inderdaad veel gemakkelijker geworden. Wat anderen zeggen of suggereren speelt al lang niet zo'n rol meer bij mij. Ik bepaal het liever zelf. Wat dat betreft ben ik gelukkig nog net zo eigenwijs als vroeger.

5 december 2022 bewerkt door Bob

[Claire]

56 minuten geleden zei Bob:

Mijn besluit om het in elk geval niet op één en dezelfde dag te beslissen en uit te voeren heb ik toen genomen.

Bedankt voor je reactie, Bob. Dit is echt een fantastisch advies. Vaak gaat het om een soort van 'craving', je moet het nu op dit moment hebben.Maar als je dit met jezelf afspreekt, dan is 'het moment' allang weg. In het geval van de fles wijn op vakantie vind ik dat een gevaarlijke...want ik zie me zomaar besluiten dat ik morgen dat wijntje toch wel neem. En ik denk dat ik daar ontzettend naar uit kan kijken op dat moment. Voor mij is het dan beter om het gewoon niet te doen, hoe aantrekkelijk het ook lijkt. Dat wijntje van onze host tijdens afgelopen vakantie in Zuid-Frankrijk heb ik door mijn man weg laten zetten. Dat is in een kast uit het zicht gegaan. Wel hebben we het meegenomen naar huis, voor als er gasten thuis komen. 

Over dat...binnenkort hebben wij een verjaardag. Er komt voor de gasten dus toch wijn in huis (ook al voelt dat tegen mijn principes in). Maar ik voel me wel zo sterk dat ik weet dat ik het niet drink. Ik heb wel met mijn man de afspraak de open flessen leeg te gooien en de rest weer in de schuur te zetten voor een volgende verjaardag.

59 minuten geleden zei Bob:

wijfelmomenten zijn er overigens nog steeds wel, al zijn de frequentie en de hevigheid ervan aanzienlijk afgenomen.

Ik vraag me ergens af of dit helemaal weg gaat. Het principe eens een roker altijd een roker geld ook voor mij. Helaas. Ik zal het nooit meer doen, maar heel af en toe knaagt er, ik moet eigenlijk zeggen knaagde er...op dat terras,  in de late uurtjes, met die wijntjes...het idee zal ik een sigaret opsteken...Maar nee, dat is zonder meer duidelijk voor mij. Nooit meer roken. En dus ook nooit meer alchohol, ik zie geen reden ervan om het wel te doen. De reden ervan moet helder blijven, dan kom ik er wel.

1 uur geleden zei Bob:

Wat anderen zeggen of suggereren speelt al lang niet zo'n rol meer bij mij.

Wat fijn! Hoe ben je zover gekomen?

[Pytje]

4 uur geleden zei Claire:

Voor mij betreft is het voor altijd. We gaan het zien, tot nader order voelt goed. Hoe was dit bij jullie? Ook na 3 maanden die rust? En die voordelen die overhand namen?

Ik ben een paar keer eerder gestopt, maar struikelde meestal rond de drie maanden. Dan was ik vergeten wat er zo erg was aan het drinken. Bij jou is dat dus anders. Geweldig! Blijf naar de voordelen kijken! Ik hoop dat deze keer ook te gaan doen.

[Bob]

4 uur geleden zei Bob:

Wat anderen zeggen of suggereren speelt al lang niet zo'n rol meer bij mij.

 

3 uur geleden zei Claire:

Wat fijn! Hoe ben je zover gekomen?

 

Ik kan het niet precies aangeven. In het begin had ik er in elk geval baat bij van te voren te bedenken wat ik op de te verwachten vragen zou antwoorden, als ik ergens heen ging waar gedronken zou worden. Dan sta je op dat moment niet meer zo te twijfelen.

Een grote rol heeft ook de online cursus "30 dagen zonder alcohol" van Petra Moes gespeeld, waarbij het accent ligt op de vraag "wie wil je zelf zijn?" Die cursus was van Petra Moes en wordt geloof ik nog steeds gegeven. Ze heeft ook een zelfhulpboek geschreven, met de titel "De kunst van nuchter leven".
Meer informatie vind je op https://petramoes.nl/

5 december 2022 bewerkt door Bob

[Claire]

Tja. 10 maanden niet gedronken, geen druppel. 10 maanden lang trots op mezelf geweest, geen enkele strijd van ‘zal ik dan toch?’ Ik genoot van mocktails, gewoon een frisje, thee, water met citroen. Opmerkingen als ‘hè wat ongezellig’ legde ik naast me neer, want hé, ik koos voor mezelf en dit was het beste voor mij. 

En toen gingen we een aantal weken geleden op vakantie. Blijkbaar zag het ‘verslavende drank wezentje’ (zo noem ik het maar even voor het gemak) zijn kans schoon om zich te nestelen in mijn gedachten. Prachtig uitzicht, gezelligheid, Mediterranese taferelen. Ok, alleen een limoncello dan. Dat hebben we wel verdiend na zo lang niet, en joh wat kon het kwaad, je zal niet opeens weer hooked zijn.

Maar oh jawel. Ik werd niet dronken, maar toch ging ik weer over m’n eigen grenzen heen. Die waren: niet elke dag, niet meer dan 1, als je het gevoel weer hebt niet zonder te kunnen, of er teveel naar toe leeft, stoppen. Het werd weer een strijd. Een limoncello hier, een wijntje of Aperol spritz daar, wat gezellig voelt het, maar hè ik voel me er niet fijn of fit bij, ik was trotser toen ik niet drink, moet ik dit wel willen, en de volgende dag ging precies hetzelfde. Daar was weer die afhankelijkheid, die “ok ik doe het niet meer maar vanavond gaan we naar zo’n leuk dorpje daar moet wel een drankje bij.” Ik stond met de strijd op en ging ermee naar bed. 

En dan gister. Ik nam 2 wijntjes. Over mijn grens van 1 en ik voelde me lichtelijk aangeschoten. Het waren ook wat zware wijntjes. Die 1e nam ik bewust. Die 2e moest ik. Terwijl ik ondertussen in strijd was. Het wezentje had gewonnen. Ik was niet meer self in control. 

Hier stopt voor mij weer mijn alcohol gebruik. Blijkbaar is het alles of niets. Ben ik niet sterk genoeg voor in mijn ogen normaal alcohol gebruik. Ik vind het werkelijk waar jammer. Want ik kon genieten van dat drankje. Denk ik. Of is dat het wezentje wat probeert te overheersen?

Weg met de strijd die ik niet kon winnen. Weg met vermoeid opstaan. Weer terug naar het trotse gevoel. 

Herkenbaar voor iemand?

[lady jane]

voor wie niet Claire?
Dat heet nou verslaving.
En blijkbaar moeten we dit meemaken om die echt te erkennen.
Bij mij duurde het jaren en jaren, zelfs nadat ik besefte een probleem te hebben.
Iets van koppige trots? Dat ik moest en zou winnen van die drank?
Maar het gevaar van het een wezentje noemen, houdt in dat je het buiten jezelf legt.
De verslaving is een deel van jou en niets of niemand anders. Dus je strijd is een gevecht 
met jezelf. Logisch dat je die niet kunt winnen, toch?
Kijk maar eens via youtube naar het filmpje van Els Noorlander. 33 minuten die je zoveel
inzichten zullen geven hoe het komt waarom jouw erm ook kapot is, net als de mijne, en velen hier.
Er is geen sprake van schuld, dus schaamte hoeft ook niet. Op naar trots!

[garfield076]

Pffff, hier ben ik dus zo bang voor.

Inmiddels bijna 7 weken op de nul. En dat gaat goed. Maar ik zie als een berg op tegen de vakantie. Zeker als ik de foto's van vorig jaar zie. Wijntje hier, biertje daar. Mensen die zeggen "ga je nou echt zo ongezellig doen?"....

Toch bevestigt jouw ervaring dat die eerste ook voor mij de duivel is...

En voor jou alleen maar respect dat je na deze vakantie opnieuw de rem er op zet. Je had het ook kunnen laten voor wat het is. En dat heb je niet gedaan. 

Laten we het er op houden dat je "nieuwe ik" ook even vakantie heeft gehad. Dat wil niet zeggen dat je nieuwe mindset helemaal weg is toch? 

Je bent bijna een jaar gestopt, met een kleine onderbreking. Houd moed!

 

 

28 juli 2023 bewerkt door garfield076

[billy1981]

Hi Claire,

Wat goed dat je hier weer even aanklopt! Je laatste vraag of dat herkenbaar is voor iemand, is die vraag retorisch? :-)

Ik denk dat je op een heel goed moment tot je 'hernieuwde' inzicht bent gekomen. Op het moment dat je ervaart 'dit voelt onrustig en het begint te schuiven'. Een hele waardevolle realitycheck voor je. Nu aan de rem trekken lijkt me een stuk makkelijker dan als je zo doorgaat en in een dagenlange binge terecht gaat komen.

Dus ik zeg: good for you en succes! Ik blijf je ervaringen en ontwikkeling graag volgen, dus blijf hier vooral terugkeren :-)

[Mariann]

Nu weet je het.

[Etty]

@Claire Heel herkenbaar:)

Ik ben het niet met je een dat je niet sterk genoeg zou zijn.  En het lijkt me ook een misleidende  gedachte. Want sterk is een relatief begrip en je kunt altijd sterker worden, toch? Dus je kunt je een leven lang blijven voornemen om sterker te zijn dit keer. Dat kan op zo veel fronten dus waarom hier niet? Maar of je wel of geen controleverlies hebt met alcohol kan voor een deel genetisch bepaald zijn en daar komen we helemaal niet aan te pas.   Daar kun je geen controle over hebben, net als je dat niet hebt over of koriander naar zeep smaakt voor jou, dat schijnt ook genetisch te zijn.

Op de één of andere manier niet geloven dat we er geen controle over hebben, en het steeds weer willen uitproberen,  dat zal wel komen omdat het zo goed voelt, onder invloed zijn. Zomaar zonder dat we er iets voor hoeven te doen een megadosis dopamine.   En dat we hele volksstammen om ons heen zien die het wel mogen, het is niet eerlijk!  

 

[billy1981]

Het is zeker niet eerlijk. Maar gelukkig zijn de meeste zaken ook niet eerlijk, dus hier kunnen we vast ook wel aan wennen :-)

[Mietje]

Op 6-9-2022 om 09:34 zei Claire:

Goedemorgen, even voorstellen. Ik ben 39 jaar oud, getrouwd en heb 2 kinderen. Ik vind dat ik teveel drink en ik vind dat ik de laatste tijd te 'obsessief' met alcohol omga. Ik wil voorlopig volledig stoppen met alcohol, maar ik merk dat ik dat enorm lastig vind, vandaar mijn aanmelding hier. 

Al in mijn tienerjaren was drinken normaal voor me, eerst met de zoete mixjes tijdens het uitgaan en later de wijn. Jong alcohol drinken was heel normaal, mijn ouders lieten mij op mijn 14e een wijntje proeven (mijn ouders zijn 'stevige' drinkers, houden van goede wijn en goede sterke drank), op mijn 16e verjaardag stond de dranktafel vol met Passoa en andere zoete mixdrankjes. Tijdens de werkweek van vwo heb ik bier leren drinken met mijn leerkrachten en vriendengroep. Regelmatig zat ik tijdens het uitgaan te draaien op de wc (soms tot overgeven aan toe) of draaide mijn slaapkamer nog lang door als ik op bed lag. Tijdens mijn studietijd ging dit eigenlijk zo door. 

Ik kreeg al vroeg kinderen en als ik het er met mijn man over heb, dronken we die tijd eigenlijk niet heel veel. Ja, een wijntje tijdens het uitgaan met vriendinnen of met kerst bij familie.  Maar de laatste jaren is alcohol zo in mijn dagelijkse leven geslopen en merk ik dat ik het anders wil, maar dat dit eigenlijk niet lukt. Bijvoorbeeld: op vakantie drinken we elke dag een goede Italiaanse wijn. En een biertje. Oh en natuurlijk een limoncello. Dit begint al 's middags, want he het is toch vakantie. 's Avonds lig ik op bed en voel ik me niet top, ik ben niet dronken, maar ik voel gewoon dat ik teveel alcohol op heb. Maar ik weet ook, morgen gaat het weer hetzelfde, want ja, Italiaanse uitzichten, daar hoort een wijntje bij. Ik kan dat patroon niet doorbreken, hoe graag ik dat eigenlij wil. Mijn man overigens ook niet. 

Thuis sloop het er ook in dat we iedere dag wel een wijntje (of 2) of een biertje namen. Kids op bed, zo hehe, wat gaan we drinken? Een soort beloning is het. Ook als ik in mijn eentje ben. 's Ochtends sta ik toch niet heel fris op, ik merk dat mijn ogen anders staan (beetje boze/chago blik). En heb ik zin in ongezond eten. En ik ga vooral niet sporten, want nee ik ben te moe. En dan met feestjes, ja dan drink je er meer, tenzij je de Bob bent. Dan max 2 (wat ik eigenlijk ook al teveel vind). 

Nu hebben wij regelmatig mee gedaan met de ik pas in januari, en dat gaat ons prima af. Ik voel me frisser, helderder, mijn blik wordt anders en er komt ruimte in mijn hoofd om te sporten en overdag heb ik meer concentratie en doe ik meer moeite om gezond te eten. Ik zag om me heen hoe mensen alchohol dronken, hoe ze zich gingen gedragen en vond dat het eigenlijk niet waard, ik voelde me trots dat ik niet meer zo was. Ja ik miste het wel eens tijdens het uit eten gaan, maar he, ik ging weer fris en helder mijn bed in. Ik voelde me echt goed. Ik beloofde mezelf: dit ga je volhouden dit is beter voor je. 

Tsja, en dan is de stopmaand over en dan komt er weer een feestje. Dan denk ik: nou ja ok, 1 wijntje. En dan gaat de eerste paar keren prima, en ben ik trots op mezelf. Zo, dat heb ik even goed vol gehouden. Maar dan sluipt het er toch weer langzaam in en dat leidt nu tot afgelopen weken. Na onze vakantie in Spanje (waar we wederom elke dag gedronken hebben), en we deze sfeer thuis hebben doorgezet, zei ik tegen mijn man: het roer moet weer om. Ik heb de afgelopen weken wel 3 keer een poging gedaan om te stoppen. Toppunt was een feestje in de buurt, waar wij, net als alle gasten (met kinderen erbij) niet eens meer wisten hoeveel wijn/drank/likeur we ophadden en ik voor het eerst weer draaierig mijn bed in ging. Nu stoppen we zeiden we. Die wijn en bier in de koelkast, die laten we dicht, die is voor gasten. Wij gaan aan de thee/koffie/fris. Jullie raden het al, mooi niet. 

Het baart mij het meeste zorgen dat ik geen rem heb. Ik spreek met mezelf af: ok 1 wijntje kan best. En dan zitten er zo weer 4 in. Ook als ik alleen thuis ben met de kids, want ik verdien het na zo'n lange dag en heerlijk dat soezelige gevoel. Ook afgelopen weekend in mijn eentje 4 wijn, het is dat ik de wijnfles heb leeggekiept en dit de laatste wijn was... het gaat de verkeerde kant op naar mijn idee, het lijkt obsessief te worden. Ik heb het idee dat ik verslavingsgevoelig ben (vandaar dat ik nooit meer een sigaret aanraak, wat een gebed was dat om daar af te komen) en dat het bij mij alles of niets is. Ook baart het mij zorgen dat ik in een sociale omgeving zit, waar alchohol (en veel ook) de norm is. Vriendinnen beginnen met de lunch, organiseren cocktail partys en wijn proeverijen, de zondagmiddag gaat de wijn open bij onze ouders. Bij 1 vriendin word ik trouwens niet eens meer uitgenodigd als ik aangeef dat ik weer eens alchoholvrij leef (want zij leeft op en voor de wijn en vindt het te confronterend als iemand dat bewust niet doet). Een alchoholvrij drankje voelt dan veel minder passend. Ook mijn man is erg makkelijk hierin en vind een biertje elke avond prima, wat het voor mij ook weer moeilijk maakt standvastig te zijn. En daarnaast heb ok nog het idee: een wijntje op terrasje is zo gezellig, een rode wijn op de zondagmiddag in de winter...heerlijk, champagne als je iets te vieren hebt) Het allerliefst zou ik er zo willen instaan: bij speciale gelegenheden een drankje, maar zo werkt het bij mij niet. Zoals al genoemd: het is alles of niets. 

Maar ik weet, ik weet gewoon dat ik me beter voel zonder alcohol. Ik heb geen gekke kwaaltjes meer, ik voel me zo veel meer helder en mijn lichaam voelt meer van mij. Ook ben ik niet afhankelijk van mijn 'geest' die mij zegt die alchohol te drinken en nog 1 en nog 1.. en waarna ik vervolgens de dag erna weer last ervan heb, door ongezond te willen eten, moe te zijn en niet te willen sporten. Ik wil goed voor mijn lijf zorgen, ik wil weer me wil fit voelen, weer gaan sporten, gezond eten, gezond in het leven staan. En daarbij komt dat ik ook het goede voorbeeld wil zijn naar mijn kinderen toe. Toen ik laatste met een zucht op de bank plofte na de was/bovenverdieping gedaan te hebben zei mijn jongste zoon van 5: zo mam, wijntje? Ik schrok hiervan en wil niet dat beeld voor mijn kinderen zijn.

Heel lang verhaal kort (excuses hiervoor): ik denk dat het voor mij het beste is als ik voorlopig helemaal met alchohol stop. Gewoon, voor altijd. En dat begint vandaag, 6 september 2022. Maar ik vind het lastig; ga ik die vriendinnen (en ouders) dan uit de weg? Hoe zorg ik ervoor dat ik sterk blijf, in sociale situaties maar ook na een lange dag met werk en kids. Hoe krijg ik mijn 'beloning'? Nou ja, wellicht is dit niet de plek hiervoor, maar ik ben op zoek naar gelijkgestemden en sta open voor adviezen. 

Tot zover

Liefs, Claire

 

 

 

 

 

 

 

[Claire]

Nou, daar zijn we weer. Lang en veel gedacht aan dit forum, verhalen gelezen van anderen, veel herkenningen en toch niet willen schrijven, want ja schaamte, of eigenlijk er niet aan toe willen wat de waarheid is. Ik las ergens dat iemand zich af vroeg dat er velen van dit forum 'verdwijnen' en of deze weer in de verslaving verzakt zijn geraakt. Zo voelt het weer een beetje. Ik ben mezelf weer een beetje kwijt.  De laatste keer dat ik hier schreef, was 2 maanden geleden, vlak na de vakantie en toen dronk ik weer. Dat ging van 'ok alleen bij een restaurant met een mooi uitzicht' tot elke avond een wijntje (of meer) bij de bar. Ik was (en ben) zo in gevecht met mezelf. Want iedereen om me heen doet het. Dus dan zal het toch niet zo slecht zijn?? maar ook: het was zo makkelijk om niet de strijd met mezelf aan te moeten gaan telkens, want het was 10 maanden duidelijk: ik dronk niet. en ik was trots. ik had er profijt van. Dus waarom nu dan weer in gevecht. 

Nadat ik hier schreef 2 maanden geleden, was ik weer vastberaden. Wederom het filmpje gekeken van Els Noorlander waar @lady janemee op wees (ik blijf dankbaar voor jouw reacties! voor die van jullie allen trouwens.) Maar ja, wat gebeurde er? Het ging 'goed' met alleen een wijntje als we uit eten waren. Of alleen met een verjaardag. En thuis niks, of 0.0. Of alleen dat speciale likeurtje van vakantie. dan een week niet drinken en dan bij een etentje weer. He dat gaat best goed, dit kan ik best volhouden. Ik voelde me er weer 'bijhoren'. Zocht weer de momenten op om te drinken. En langzaam sluipt het er weer in. Zo ook dit weekend. Laatste drankje voor dit weekend was zondag, een week geleden. Toen vrijdag uit eten: 2 wijntjes. zaterdag: 2 likeurtjes. Ik sta moe en chagrijnig op. Gister het toppunt: op het terras (met kinderen!) 1 wijntje, thuis in de tuin voor het eten 1 likeurtje, 's avonds nog 1. Resultaat: ik voel me moe, heb geen fut, slecht, chagrijnig, schaam me, ben niet trots op mezelf, voel me leeg. Maar ook: ik wil het ontkennen, want nu de knoop doorhakken om het nooit meer te drinken vind ik toch een partij lastig, want het voelde was ook wel 'gezellig' en de gedachte om nooit meer te mogen drinken voelt te heftig (terwijl ik er de vorige keer zo achter stond). Maar dan de herinnering hoe ik me voelde toen ik niet dronk:. Ik merkte dat toen ik niet dronk bij gelegenheden het maar om momentopnames ging, kleine periodes waarbij je er 'profijt' van die alcohol hebt. Het fitte, heldere gevoel blijft veel langer, daar heb je veel langer profijt van. Ik stond fris op, kreeg complimenten van mensen om me heen, mensen gaven ook vaak toe: 'wat knap van je , ik zou dat eigenlijk ook willen', ik had geen reden om niet te sporten, ik was veel geduldiger naar mijn kinderen toe. 

Iemand quote Allen Car: "je bent verslaafd als je wilt minderen, maar dat niet kunt." Tsja, verslaafd dus. Iemand anders zei ook: "het is makkelijker om gestopt te blijven dan telkens opnieuw te moeten stoppen."  In dat stadium zit ik nu. Ik geloof dat het nog niet te ver voor me is. Ik drink nog niet alleen. Ik ga die grens nog niet over. Maar ik moet wel weer 'opnieuw stoppen'. Het is zo lastig om dat te doen als je er weer 'van geproefd hebt'. Wat een enorme strijd dit. Terwijl ik het juiste antwoord weet. 

25 september 2023 bewerkt door Claire
Lettergrootte

[Fem82]

Hoe je het ook wendt of keert: de strijd zul je (deels) opnieuw moeten aangaan. Maar ook eerder is het je gelukt, dus dat lukt je zeker weer opnieuw. Voor mij -en waarschijnlijk ook voor anderen- is het heel helpend om te zien dat ‘eentje kan toch wel?’ of ‘alleen bij speciale gelegenheden’ vaak niet werkt. Ik weet dat dit voor mij ook niet werkt. Anders had ik dat allang zo gedaan, no doubt about it. Dat je dit zo hebt mogen ervaren, geeft je wel weer extra houvast in een volgende stopperiode. Dan weet je nog beter wat je valkuilen zijn. Zie het niet als falen maar als een leerervaring. 

[Bob]

Goed dat je hier schrijft over dit alles, @Claire. Maar pas ook op dat het geen excuus wordt om lekker lang te kunnen blijven twijfelen. 

Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Dit forum kan je helpen maar kan geen beslissingen voor je nemen.

Dus stel ik de vraag maar heel concreet:
Wat is je plan?