Elkje

[Elkje]

Hallo allemaal,

Ik ben een vrouw van bijna 50 jaar,  4 januari gestopt met drinken.

ik ben al jaren verslaafd aan alcohol, meerdere opnames achter de rug, periodes van stoppen.

Ik vind het moeilijk, het omgaan met mijn emoties en (sociale)angsten in een nuchter leven.

Heb ook angst om weer terug te vallen en weer te gaan drinken.  vooral als ik me down voel en ik alles zinloos vind.

Dus daarom mijn aanmelding hier,

ik wil niet meer terug naar de ellende de eenzaamheid, het ziek voelen, de schaamte

lees al een tijdje mee en dat geeft steun en gevoel van herkenning

 

alvast bedankt

 

 

 

 

 

 

[bumperjim]

Welkom en sterkte!

[Bob]

Al vier maanden, dat is niet mis. Welkom @Elkje. Schrijf het hier van je af als dat helpt.

4 mei 2020 bewerkt door Bob

[lady jane]

welkom Elkje
hier komen was het beste wat ik ooit deed
op het gebied van afrekenen met mijn alcohol-afhankelijkheid
(alleen nu kom ik er niet meer weg)

succes meis!

[Rapid]

Welkom,je bent al super goed bezig.

[Rosee]

Welkom en wat ben je al een eind op weg!

[Lika]

Welkom. Ik heb -mede hier- leren leven. Bijna 50 ben ik. Het kan!

[Maverick]

Welkom @Elkje!

Wat fijn dat je al 4 maanden bij je besluit bent gebleven om niet meer te drinken, dit doe je elke dag en zo rijg je het als het ware aan elkaar. Netjes!

Tijd en afstand zijn de beste ingrediënten voor inzicht is mijn ervaring. Op een gegeven moment kwam voor mij de openbaring dat het moeilijk omgaan met emoties en angsten juist veroorzaakt waren door mijn drankgebruik en dat het mijn zelfvertrouwen had gesloopt. Drank is nooit het hulpmiddel geweest maar juist de oorzaak.

Hoe langer ik bij mijn besluit bleef om niet te drinken hoe meer ik erachter kwam dat ik het eigenlijk ook prima zonder kon redden en zelfs nu sterker in mijn schoenen sta. In mijn hoofd zie Ik het als het ontwarren van een kluwen touw veroorzaakt door mijn jarenlange gebruik.

Hou vol en dan komt uiteindelijk het inzicht, dit zijn de “kadootjes van herstel” vind ik.

 

 

 

5 mei 2020 bewerkt door Maverick

[Elkje]

Bedankt voor het welkom, wat fijn!

Op het moment speelt er live voor het verpleeghuis waar ik sinds kort tegenaan woon, een band oude liedjes. De mensen zingen vanuit de ramen mee. Dit is zo ontroerend.

Mijn emoties zwieberen alle kanten op. Mijn dagen lijken op het bewandelen van paden van tevredenheid, liefde tot angst,verwardheid, heel erge somberte.

Ik zit al vanaf de corona-crisis binnen, en op balkon. Enerzijds vind ik dat juist fijn, ik heb best straatvrees, ben bijna altijd bang. De tram in gaan, naar mijn nieuwe vrijwilligerswerk gaan (was net gestart voor de crisis, toen sloot het) onder mensen komen.

Mijn angst is vaak groter dan het uiteindelijke verloop. En dat weet ik ook, maar toch...

Mijn vrijwilligerswerk start donderdag weer, dat vind ik fijn, ik wil ook weer tussen de mensen zijn, en ze starten met kleine groepjes. Maar het geeft me ook stress, paniek..

Kan het ook allemaal moeilijk omschrijven.

Drinkend gaf ik alles de schuld aan mijn drinken. De volgende dag de angsten, kwam door de kater, de depressies, kwam door de alcohol. Hoe krom dit ook kan klinken gaf het mij duidelijkheid over hoe ik me voelde en was het op een belachelijke manier ook stabiel, dus slecht.

Ik kon de straat niet op, niet onder de mensen komen, niet naar vrijwilligerswerk, niet uit bed enz.. want ik dronk.

Nu is dat niet, en ervaar ik de angsten meer zoals ze nu zijn, op verschillende vlakken liggend, dat maakt me triest, terwijl ik het al wist.

Maar ik voel me ook beter, gewoon bv hakend op de bank met een hoorcollege en mijn man en katten. Of rommelend op mijn balkon met kruiden. Ons flatje wat warmer maken, een nestje (wij wonen hier net). Of taichi en qigong doen.

Maar ik moet weer naar buiten.

Deze tijd maakt me ook verdrietig, wat er allemaal speelt, ook verwarrend en bang voor de toekomst.

Afijn, komt misschien allemaal chaotisch over, vind het best moeilijk om hier te schrijven, moet er denk ik even aan wennen.

Drinken kan echt niet meer en wil ik niet meer. Heb een dochter die regelmatig belt, zeker nu, en wat een heerlijkheid is het voor ons beiden dat ik de telefoon gewoon nuchter aan neem.

 

[Lieke7777]

Welkom Elkje  ik vind het niet chaotisch over  komen.

dapper dat je al 4 maanden verder bent  , je loopt een paar dagen op mijn mijlpaal voor van 4 maanden.

Ik merk nu ook dat er en kluwen aan gedachten  en alles in mij opkomt , en dat maakt mij vreselijk moe en inactief.

sterkte met het herstarten van je vrijwilligers werk en het weer naar buiten gaan.

 

[Lonster]

Welkom! 

Depressie en alcohol, ik heb vanmorgen een video gekeken van een vrouw die vele jaren aan depressie leed. Alcohol gaf haar een opkikker. Na maanden niet drinken, werd ze mentaal steeds stabieler. Hopelijk is dit bij jou ook het geval en is er sprake van een stijgende lijn. Annie Grace is de vrouw, zij geeft in het Engels een gratis cursus van 30 dagen. 

Als je alcohol drinkt houd je jezelf enorm voor de gek. Daar kom je pas achter wanneer je die cirkel kunt doorbreken. Voor mijzelf vind ik het jammer dat ik dit niet jaren geleden heb ontdekt. Maar ja, beter laat dan nooit.

Fijn dat je vrijwilligerswerk weer begint en je weer naar buiten kunt.

 

[kruidenthee67]

Welkom Elkje,

En mooi joh...vier maanden niet gedronken. Niet meer kunnen...maar ook niet meer willen. Klinkt besluitvaardig...en tja...dat zwabberen en zwieberen...herkenbaar...zonder drank wel beter mee te dealen.  

 

Keep up the good work 

[Elkje]

Toch hier maar even van me af schrijven

Vrijwilligerswerk start volgende week pas, en ik moet echt van mezelf, omdat de angst om naar buiten te gaan langzaam steeds groter wordt. Tja, en mondkapjes in de tram..

Maar nog langer binnen blijven gaat ook niet goed. Mijn man en ik dronken altijd samen. Sinds ik gestopt ben gaat het minder tussen ons. Hij drinkt dagelijks. Door de weeks 5/6 halve liters bier, daarna gaat hij heel vroeg naar bed. Ik vind dat op zich geen probleem maar de laatste tijd is hij steeds vaker aangeschoten.

Het weekend drinkt hij meer, dan start hij eerder. Ik zie daar steeds erg tegen op. Hij blijft zeggen dat hij niet verslaafd is, dat hij een rem heeft. Dat is ook wel zo, ik dronk altijd alles wat er aan alcohol in huis was op, hij stopt op den duur.

Soms raak ik daar heel gespannen van, over hoe het zal gaan lopen.Zo gauw hij thuis is trekt hij een blikje open. Hij kan heel mopperig worden, nou ja, gewoon vervelend. Met deuren slaan, heel hard praten op het balkon, tegen zichzelf. Over de wereld. Boos.

Dit gebeurt steeds vaker. Dan zit ik echt te wachten tot hij het bed in gaat.

 

Merk ook dat ikzelf steeds meer moeite krijg met niet-drinken. Momenten van twijfel heb. Maar ik weet dat dat komt omdat ik somber ben.

Ik zit te veel binnen, lig steeds langer op bed.

Nou ja, het belangrijkste is dus vrijwilligerswerk, de oplossing voor nu, en af en toe van mij af schrijven. Ik uit mij heel weinig, zeker over situaties die binnenshuis afspelen

 

[bumperjim]

Iemand die het nodig heeft om te zeggen ik ben niet verslaafd, die is verslaafd. Dat weten we allemaal hier. Wij waren ook nooit verslaafd, jaaarenlang niet. 

Uit je maar hoor, vooral als je eronder lijdt. 

[Lieke7777]

Schrijf  gerust van je af jammer dat jullie dit niet samen kunnen aanpakken samen stoppen...      verslaafd klinkt het wel in de oren hoe jouw man   zijn alcohol  gedrag is .  Dagelijks drinken i  die hoeveelheid   is toch behoorlijk.  

Hopelijk vind je de kracht om je in de buitenwereld weer te begeven van vrijwilligers  werk .  

[Pats]

Beste Elkje, wat goed dat je je hebt aangemeld hier, het gaat je zeker helpen. Je schrijft juist heel goed en duidelijk! Veel van ons zullen ook veel herkennen want onder het alcoholgebruik zit volgens mij een gezamenlijke noemer: onzekerheid. Ik dronk dat weg. Dacht sterker te zijn met drank op. Maar dat was ik natuurlijk niet zo want daarnaast zat veel schaamte en schuld omdat ik zoveel dronk. Maar ik ben wel samen met mijn man gestopt. Ik vind het heel bewonderingswaardig dat jij dit zonder je mans hulp aanpakt! Wouw! En jouw angsten .. die kun je aanvechten met een heldere blik en gewoon ondergaan .. ik denk dat je versteld zult staan van jouw kracht. Die was jaren weg onder een deken van alcohol maar nu mag je er weer zijn. En wil je er ook zijn. Ik lees een sterke vrouw die al zo een grote stap heeft gezet. Ik ben pas 3 weken zonder met ook nog een grote fout 2 dagen geleden dat ik dacht het wel weer gezellig te kunnen. Nee dus. Stom. Ik leer ook, moet ook mijn onzekerheid aankijken en durven. Het is moeilijk maar het is het waard. Vandaag een zware dag ... maar .. Het leven is het waard en wij zijn het waard. 

[Elkje]

Pats, hoop dat je je wat beter voelt. Maar wel goed om in te zien dat drinken eigenlijk gewoon niet voor iedereen gezellig is.

Ik heb uit kinderachtige boosheid, irritatie zaterdag de koelkast opengegooid en ben mee gaan drinken. Mijn man lag vroeg in bed, en daar zat ik weer. Tellend hoelang ik nog met het bier kon doen tot ik naar bed ging. extra rustig drinken, paniek dat het niet genoeg zou zijn, Daarna belabberd slapen. Gewoon als vanouds. Vreselijk, en de volgende me nog rotter voelen, Dat kan ik niet meer. Ik voel me de laatste tijd al wat depressiever en verval een beetje in de zinloosheid.

Denk ook dat ik bij mijn man teveel nadruk leg op zijn drinken, dat is niet goed van me, dan zie ik zijn positieve zijn niet meer.

Afijn, we gaan nu samen, door de weeks niet drinken, hij althans, ik helemaal niet meer. Ik ben zo bang voor de ellende die dan zeker komt. Het vlammetje is zo snel aangewakkerd.

Ik ga met lijstje werken met taken voor mezelf die ik moet doen, per dag. Simpel beginnend met het huis schoonmaken, douchen, en oh ja! een beetje bij tijds op staan.  Daar ligt een probleem bij mij.

Heb ook maar mondkapjes besteld, alles lijkt me nog vreemder voorkomen, dat is het natuurlijk ook, ik woon in de grote stad. Hoor hier s nacht op straat vaker ruzieende mensen. Verder is het op straat weer drukker overdag.

Maar hoewel het buiten angstiger en onveiliger is en voelt, zit de grootste angst toch in  mijzelf, voor mijzelf. De onzekerheden over mijzelf.

Dus nu eerst stofzuigen...

[Lika]

Moment van inzicht. En door!

[Roasa]

Hey Elkje, wat dapper van je!   Liefs en sterkte!!!!

[Lonster]

Jammer van afgelopen zaterdag Elkje. Gaat het nu weer een beetje, of blijft het moeilijk?

[Elkje]

Totaal misgegaan. 

Vandaag weer dag 1.

[Lonster]

Ok welkom terug dan.

[Pytje]

Welkom Elkje. Heb je verhaal gelezen, want ben hier ook nog niet zo lang terug. Goed dat je weer opnieuw stopt. We doen het samen!

[Elkje]

Vandaag contact gehad met verslavingsarts om toch maar weer antabus te gaan gebruiken, maar die schijnt op het moment niet leverbaar te zijn.

De Eerste maar gewoon niet nemen.

Ik wil en kan niet meer drinken. Baal ervan dat het zo is gelopen.

Maar dag 1 zit er bijna weer op.

Nog even lezen en dan naar bed.

[Maverick]

Vallen heeft niets te maken met falen, blijven liggen dat misschien dan weer wel.

Vandaag ben je toch weer bij je besluit gebleven niet te drinken dus vandaag valt op dat gebied niets te balen toch?
Morgen weer een nieuwe dag met nieuw te maken keuzes