Yana

Ik heb jouw schrijfsels van de afgelopen weken nog eens gelezen en vind het prachtig hoe je bezig bent. Voelen, proberen, struikelen, genieten, hopen en wanhopen, kijken, ervaren... een rijk leven heb je . Mooi hoor om dit allemaal te lezen, veel herkenning ook. Ik wens je toe dat je vaak mag genieten van er gewoon te zijn, perfectly imperfect

Nou @Francoise zó erg is het nou ook weer niet . Volgens mij wuiven we niet álles weg, we zijn ook niet altijd onaardig tegens onszelf en we moeten niks veranderen. Ik vind het mooi om met aandacht naar mijn houding te kijken en in die aandacht ligt de verandering al besloten volgens mij. Ik mag me soms kwetsbaar opstellen en hoef niet altijd sterk te zijn, dat voelt wel bevrijdend eigenlijk. En ik wil ook met mildheid kijken naar die stoere Yana, het heeft me ook veel goeds gebracht. Om te stoppen met drinken moet je ook een beetje stoer zijn tenslotte én ook lief voor jezelf maar het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Dat stoere is een overlevingsstrategie waar ik wat in ben doorgeschoten, maar een aansteller en een zeikerd hoef ik nou ook weer niet te worden

Ik bedoelde helemaal niet dat je te snelle conclusies trok @Nietmeer, ik kon je opmerking niet goed plaatsen en was oprecht benieuwd naar wat jouw intuïtie mij te vertellen heeft. Dus dankjewel voor je aanvulling. Hier op het forum ben ik ook al 'kort door de bocht' en 'bot' genoemd (of iets in die richting) dus ik ben blij dat jij mijn reacties als liefdevol ervaart . Ik moet echt even nadenken over wat ik doe met 'negatieve' emoties. Op dit moment zit de crux hem vooral in mijn stoere gedrag denk ik, zwak zijn en dingen niet aankunnen, brrr daar hou ik niet van. Mijn vriend loopt nu aan mensen te vertellen dat we 112 hebben gebeld en daar gaan m'n tenen krom van staan. Niet iedereen hoeft te weten dat 'ik me aangesteld heb, maar dat er niks aan de hand was'. Nou ja, zo vertaal ik dat dus. Eigenlijk doe ik hetzelfde met mijn drankgebruik, ik vertel wel aan mensen waarom ik nu niet drink, maar wel altijd op een luchtige toon. Nooit ga ik met de billen bloot en laat ik zien hoe wanhopig ik soms was. Ik denk dat ik heel sterk overkom en ik geloof(de) daar zelf ook in. Hoofdpijn heb ik niet maar ik kan me voorstellen dat mijn rugpijn een gevolg is van stoer doen. Als ik nu drie uur werk kan ik letterlijk niet meer staan van de pijn, dus het is goed mogelijk dat mijn lijf daarmee 'stop' zegt. En nu ik dit typ gaat er ook al een stemmetje doorheen: "wat een gemiep zeg, kan het niet wat vrolijker?" Je hebt gelijk met 'yin en yang', ik ben allebei: een optimistische, blije doordouwer en een moe, verdrietig kind in de overgang. Misschien doelde jij eerder op emoties als boosheid, maar daar weet ik, geloof ik, wel raad mee. Of dat komt later pas aan bod, dat kan ook. Dankjewel, Nietmeer

Sorry @Francoise, 't is al op en het was zeker lekker. Maar kom gerust een keertje mee eten Je hoeft alleen België door te rijden en dan ben je er al bijna.

Hihi, herkenbaar... ja hoor, ligt niet aan ons, het zijn die hormonen. Op zondag naar Ikea? Deed ik ook toen ik vorige week in Nederland was, ik kreeg onweerstaanbare zin om met zo'n winkelwagen iedereen onderuit te jassen... wat een ellende en wat een rijijijijij bij de kassa!

Gaat het lukken met dag twee?

Lief dat jullie naar me vragen. Na een moeizame start vanmorgen met een onrustig hart, ging het vandaag verder verrassend goed. Fijn gesprek met m'n lief gehad, leuke mensen ontmoet, een heerlijke wandeling door het bos gemaakt en dat alles met stralend weer. Nu eten maken (pasta met verse spinazie, champignons, geroosterde tomaten, pijnboompitten en garnalen) Ben benieuwd hoe je op die gedachte komt?

Hoi BJ, als ik je goed gelezen heb op een ander draadje heb je het er moeilijk mee dat jullie als gezin uit elkaar lijken te groeien? Ben benieuwd wat je daarmee gaat doen, ik hoef jou niet uit te leggen dat het niet helpt om het op een zuipen te gaan zetten hè?

Wat ben ik blij dat niet drinken inmiddels al zo ingeburgerd is bij me. Op het moment kan ik niks hebben, alles is me teveel, ik voel me moe en ben snel geïrriteerd... allemaal redenen om het eens flink op een zuipen te zetten. Maar dat doe ik dus niet, het is geen optie voor me. Niets is voor eeuwig, ook dit gaat weer voorbij en ik ben benieuwd welke Yana er tevoorschijn gaat komen nu ik deze lastige emoties niet wegdrink.

Hoi Roosje, welkom! Jouw verhaal is ook voor mij herkenbaar, zeker een fles wijn per dag en na honderd minderpogingen was ik het opeens echt zat. Inmiddels ruim 2 maanden niks gedronken en dat is, met hulp van dit forum, eigenlijk makkelijker dan ik dacht. Het is wel een heel proces, niet drinken laat onvermoede gevoelens naar boven komen, een mooi avontuur vind ik het. Iedere dag hier lezen en schrijven helpt me om gemotiveerd te blijven. Gefeliciteerd met je eerste droge dag en dat er nog maar velen mogen volgen!

Dank je Pytje, ik heb 1 lief mens om me heen, een heerlijke rots in de branding. Dank voor de tip Lika, zo'n bodyscan deed ik lang geleden regelmatig, ik zal het weer gaan toepassen, is ook fijn voordat ik ga slapen.

Ja

Goeiemorgen Nietmeer en Etty, Het gaat redelijk, nog wel slapjes en trillerig. Ik vind je suggestie niet raar @Nietmeer, en ja, ik heb er ook aan gedacht. Maar ik vind het moeilijk te duiden, ik heb geen ervaring met hyperventilatie of paniekaanvallen. Jij noemt ook hyperventilatie @Etty, ik zal me eens inlezen. Ik geloof dat ik normaal en rustig ademde, maar misschien heb je zoiets van jezelf niet door.

Wat lief dat jullie met me meeleven, dankjewel. Ik heb lang en goed geslapen, de zon schijnt en de vogeltjes fluiten. Ik begrijp niet goed wat er met me aan de hand is maar 'komt tijd, komt raad', zou m'n moeder gezegd hebben. Gewoon doorgaan met ademhalen...

Dat is een haalbare therapie BJ, ik vertrek nu naar bed...

Inmiddels ben ik van mijn roze wolk afgekukeld en nog vrij hard terechtgekomen ook. Eergisteren voelde ik me naar, duizelig, zwart voor m'n ogen en dat bleef uren duren. Uiteindelijk werd ik er zo ongerust van dat ik met een ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht (met gillende sirene's dat was dan wel weer mooi). Ze hebben bloed onderzocht, hartfilmpje en een hersenscan gemaakt. Op wat vlekjes op mijn hersenscan na was alles oké en ik kon weer naar huis (die vlekjes noemen ze ischemie, vermoedelijk door roken veroorzaakt , maar niet recent dus geen alarm). Nog steeds voel ik me doodmoe, vaag in mijn hoofd, soms duizelig, onrustig gevoel rond mijn hart, huilerig... Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken maar ergens heb ik toch het gevoel dat stoppen met drinken er iets mee te maken heeft. Misschien zijn dit toch stress-klachten. Ik zeg altijd dat ik geen stress heb, maar er zijn toch heel wat ballen die ik in de lucht moet houden. Ik vind zelf dat het niet té veel is, dat ik dat toch aan moet kunnen, maar misschien is het me toch teveel. Voorheen kon ik iedere dag ontspannen met een fles wijn, nu komt alles ongefilterd binnen. Ik probeer het rustig aan te doen en waar mogelijk de boel de boel te laten. We zullen zien... Maar ik drink niet.

Wat rot voor je Lars, het zal je niet meevallen om ook nog de mooie dingen in je leven te zien maar ik hoop van harte dat het je lukt.

Zeggen wat je denkt kan ook iets aardigs zijn

Hoi @Antoinnette ik ken je nog niet zo goed maar heb vorige maand wel meegekregen dat het niet goed met je ging en dat er crisisopvang geregeld moest worden. Fijn dat je weer opgekrabbeld bent, ik hoop van harte dat je weer wat lekkerder in je lieve lijf zit. Heb je het ook al die tijd droog kunnen houden?

WEEKPACT 18-6-2018 Bol. Nicky Debber Lieselotje Yana

Wat apart zeg, die alcoholvrijshop. Ze hebben daar behalve wijnen en bubbels ook gedistilleerd . 'k Heb er eerlijk gezegd weinig vertrouwen in maar als we nou allemaal een paar verschillende flessen aanschaffen, kunnen we een proeverij organiseren. En anders hoor ik graag je ervaring als je iets besteld hebt.

Ik herken dat wel, als ik af en toe een alcoholvrij biertje drink voel ik me ook aangeschoten en dan krijg ik bovendien de neiging om zo snel mogelijk nog een flesje open te trekken, effe lekker doorzuipen zeg maar. Kennelijk raakt ons brein in de war van zo'n glas waar vroeger alcohol in zat, zeker als er eerst nog een kurk 'plop' heeft gezegd of een kroonkurk 'pok-ssshhht'.

Dat opbiechten is volgens mij vooral heel effectief vóórdat je gaat drinken. Als je hier of (misschien nog beter) in real life vertelt dat je op het punt staat om een glas te nemen dan wordt de kans al heel groot dat je het toch maar niet doet. Verder zie ik het nut nog niet zo erg, ondanks jullie uitleg. Bij trek een klusje doen of rondje fietsen lijkt me zinnig want goeie kans dat de trek daarna wel weer zo'n beetje vertrokken is. Maar jezelf straffen met een taakje als je wel gedronken hebt??? Het zou bij mij eerder andersom uitpakken denk ik, als de straf alleen maar een klusje of een rondje fietsen is (of opbiechten), dan klinkt dat alsof je daarmee je uitglijder weer kan rechtbreien ofzo. Alsof het oké is om te drinken als je daarna je taakje maar doet, het houdt a.h.w. een achterdeurtje open. Gewoon niet drinken als je besloten hebt om niet te drinken lijkt me een stuk efficiënter. En met een beetje humor naar mijn eigen gespartel kijken helpt me goed, niet te serieus nemen die trek en die malle argumenten.

Met het niet-serieuze heb je mij een groot plezier gedaan, ik zit hier in m'n eentje te schaterlachen, de tranen lopen me over de wangen... heerlijk!