Klassement

Ik hoopte eigenlijk dat niemand de vraag terug zou kaatsen 🙂 Vanaf de puberteit vond ik het leven vreselijk zinloos en ik begreep niets van de drive van veel mensen om zich te storten op studie, carrière, gezin... Ik was er behoorlijk wanhopig over en ik zocht in veel hoeken van de wereld naar zingeving en net als bij Jane viel uiteindelijk de hele vraag weg toen ik meditatie ontdekte en ik me meer leerde overgeven aan de ervaring van dit moment. Nu ervaar ik het leven als een mooi avontuur, zinloos maar prachtig. Niet als ik erover nadenk, dan vind ik het vreselijk, hoe we de aarde onleefbaar maken, de wreedheden en al dat lijden. Maar de directe ervaring van ieder moment is zo mooi stil en ruim, dan vraag ik me niet af waar ik voor leef, ik leef gewoon.

Haha, iedereen moet lekker doen waar 'ie blij van wordt maar ik streef er niet naar om te hoppen of iets anders wonderbaarlijks te leren. En bij 'vergevorderd' zijn in meditatie heb ik eigenlijk ook zo mijn bedenkingen. Ik hou wel veel van Bhagwan/Osho en ik kan me niet voorstellen dat hij ooit het hoppen gepromoot zou hebben. Voor mij is meditatie simpelweg me losmaken uit de eindeloze gedachtenstroom, even echt aanwezig zijn, de wind langs mijn huid voelen, de traktor in de verte horen, de geur van gemaaid gras... Het is met aandacht doen wat ik doe, of dat nou wandelen of de wc schoonmaken is, alles wordt mooier van echt aanwezig zijn. Ik doe ook wel 'formele' meditaties, keurig rechtop zittend met gekruiste benen, maar gewoon fietsend gaat het ook prima hoor. Iedereen kan het, gewoon nu, even je aandacht naar dit moment brengen, naar je ademhaling, naar de stilte in jezelf. Al is het maar 1 seconde, dat is al kostbaar. Jij kent het vast ook @Kunsie64, dat je soms aan het fietsen bent maar er eigenlijk niet echt bent en dat je je dan opeens bewust wordt van de fluitende vogels en verbaasd bent dat je die daarvoor niet hoorde. Nou, dat dus.

Over de pup gesproken... Ze heeft de hele nacht doorgeslapen en pas om 7.15 uit gelaten. Dat gaat de goede kant op. af en toe nog een flinke wildebras, maar alles gaat steeds beter. Ze weet nu dat als ik smorgens ga ontbijten ze niet op mijn schoot mag springen, bijten, wild doen enz. Vanochtend ging ze keurig aan mijn voeten liggen. Yehh, weer wat overwonnen

Vanavond uit eten en ik neem me voor niet te drinken.

Nou zeg, dat is toch ook maar een oordeel van een ander? Misschien ben je juist heel mindful en zen. Waar ambitieuze en overspannen types weer allemaal cursussen voor moeten volgen (been there). Het hoeft niet groot en uitdagend te zijn, of succesvol in de ogen van anderen. Als je ouder wordt merk je ook dat je soms niet zozeer allemaal dingen bij hoeft te leren, maar eerder dingen afleren die je in de weg zitten. Tsja waar doe je het allemaal voor. Iedereen vraagt zich dat wel eens af denk ik. Kunst is om er iets van te maken, het leven. Verbinding te voelen met anderen en de wereld om je heen wat mooier te willen maken. Te kunnen genieten van de simpele dingen van het leven. En in beweging blijven. Ik hoop maar niet dat Claudius de handdoek in de ring gooit.

Hartelijk gefeliciteerd @Francoise. Je hebt de 7 jaar bereikt. Als dat geen mooi moment is! Geniet ervan, en laat ons weten of je door wilt naar 8 jaar. Ook applaus voor @Koala84 met 2,5 jaar en @BamBam aan de top!

Ja ze ligt nu al een paar uur op de koele parket vloer te slapen

Gisteren was ik uit eten en werd verleid door mijn tafelgenoot om toch een glas wijn te drinken. Ik vond er weinig aan. Merkte weer dat het idee van een glas wijn mee te drinken belangrijker leek, dan het daadwerkelijke glas zelf. Het had wat mij betreft een identiek glas mogen zijn, maar dan met wijn-kleurige limonade. Wat ik dan wel weer een stom en kinderachtig idee vond, maar waar het wel op neer kwam.

Nee ik heb er een dag of 10 een groep gevolgd. Maar ik vond het heel erg heftig en konfronterend daar toen.

@Claudius je weet nu wat wel en niet te doen. Mijn ervaring is dat je dan zover mogelijk bij hulpverleners vandaan moet blijven. Je hebt het al heel ver geschopt! Ik moet denken aan Roberto. Hij heeft voor 1000 levens aan hulpverleners versleten en is er niets mee opgeschoten. Ik zou zeggen, ga meer vrijwilligerswerk doen! Dat werkt beide kanten uit. Ik weet dat er nog iets loopt. Jij kunt zelf ook ergens op af gaan en vragen. Dan heb je "echte" contacten en niet alleen van mensen die betaald worden.

ach ja Amalia en Bolletje heeft al een paar keer geschreven dat ze niet aangeboren hersenletsel heeft en niet goed meer onthoudt. Ikzelf onthoud ook weinig meer. sommige dingen dan weer wel, ook over dat een hondje hem goed zou doen. En ook dat hij graag aan zee zou willen wonen. Mijn tip zou dan zijn doe dat en dan een plek zoeken waar ook een hondje mag wonen. Maar wij weten niet hoe het echt met Claudius gesteld is; de hulpverleners lijken de kwaaie pier, maar hebben het goed met hem voor volgens mij. Misschien zijn al onze tips/voorstellen gewoon niet helpend, hoe goed we het ook bedoelen. Ik reageer meestal vanuit hoe zo'n probleem voor mij opgelost zou kunnen worden. Maar bij mij spelen weer andere dingen/omstandigheden en psyche. Speelt er iets van depressie? Is het, net als bij mij, dat moeilijke eerste jaar zonder drank, waarin ik nog niet goed had geleerd/geoefend om zonder verdoving weer te leren genieten van kleine dingetjes? Wat is er mogelijk aan herstel? Wat is het karakter? Hoeveel of weinig (goede) vrienden kunnen steun geven. Al met al is dit forum natuurlijk toch beperkt. Het gaat er uiteindelijk om om ons real life op orde te krijgen. En dan kunnen er weer wat slingers opgehangen worden. Of niet.

wat grappig @Kunsie64, ik was daar rond 1988 geloof ik. Ik zie net dat de Humaniversity nog steeds bestaat.

x

Vrijdag bus genomen. Op naar de sauna!

Een nieuwe pup Claudius? Dan moet je bezig zijn en heb je veel om voor te leven

Vrijdag = Busje komt zo!!!🌞

En drie weken geleden schreef je nog dit Claudius. Een dip is normaal, trek jezelf er weer uit.

Ontdekken waar IK blij van wordt. Dat is een hele sterke behoefte nu. Doen waar ik zin in heb zonder me te laten tegenhouden door allerlei overtuigingen, van mezelf of van anderen. Een verschil tussen leven van binnenuit in plaats van gestuurd worden door wat andereen willen en verwachten. Ik voel ook best wel spijt van de dingen die ik niet heb gedaan omdat ik dat nooit heb geleerd, van binnenuit leven, en kan mezelf aardig dwars zitten met zelfverwijt daarover. Zinloos. Sinds ik die spijt de ruimte geef, een soort rouw, ontstaat er meer ruimte voor wat er nog mogelijk is nu en morgen. Als het me gegeven is tenminste:) En anders: pech gehad. @Kunsie64 ik doe inmiddels nu een dikke maand egym, en het bevalt goed!

En jij @Yana Heb je er zelf al een antwoord op gevonden?

Je bent blijven de Antabuse innemen en toch een uitglijder? Geen alchohol meer gebruiken werkt ook tegen de angsten. Hoe gaat je sociaal functioneren? Familie en zo?

De positieve mindset is weer terug, wat gelukkig ook mijn kracht is. Inmiddels een aantal acties genomen voor het aflopen van CRUKS (5 maanden) en ga mijn paspoort voor de buitenlandse trips voorlopig inleveren en voorlopig geen risicovolle vakanties. Bedankt voor de tip Amy, maar voorlopig is sparen even geen optie. Heb de laatste jaren hiervoor een beleggingsrekening gebruikt als noodrantsoen, wat ook weer lekker tegenstrijdig is om op die manier te gebruiken. Die kwam nu in ieder geval goed van pas om alles redelijk orde te maken. Maar wat een zonde.... Met een levensgenieter is niks mis, dat probeer ik zelf ook te zijn. De vraag die ik heb wel eens heb gekregen of dat ook zo zijn zonder een risicovolle verslavingsachtergrond? Of zou ik dan toch wat andere keuzes hebben gemaakt? Fijn dat je relatie stabiliteit brengt, dat is voor mij ook vaak geweest. Maar vooral dat ik mijn relaties niet de ellende van gokken wilde aandoen en als toch gebeurde dan moest ik van mezelf de relatie beëindigen. Vandaar dat ik daar altijd voorzichtig mee ben en na een terugval heb ik daar niet zo behoefte aan, dan heb ik veel tijd voor mezelf nodig en dat gaat ten koste van een relatie. Wel is het belangrijk om te blijven praten en de ander mee te nemen in denkpatronen en keuzes, bij mijn laatste relatie is dit zeer fijn geweest en zorgt ook voor meer diepgang in de relatie en is daarom nog de reden dat ik goed contact heb en soms wat andere inzichten krijgt die mezelf weer helpen. TB