Klassement

Misschien is dat wel zo, ik kan het nog steeds niet goed duiden. Een voorbeeld: Na de operatie werd ik met een busje naar het hotel gereden. Ik zat er net in toen ik me realiseerde dat ik mijn mondkapje niet had, dat ging nog aan het bed. Oh, mijn mondkapje zei ik. Ach dat is niet belangrijk zei de verpleger. Ja, maar het is mijn enige mooie zei ik. Zal ik hem dan even halen? Graag. En dat deed hij. Dat dééd hij, geen enkel probleem. Maar een mondkapje, ik bedoel maar, waar gaat het over! En toch: het ging over veel, voor mij. Het ging over aangeven dat ik graag iets wilde. Het ging om iets mógen vragen. Het ging erom dat ik duidelijk aangaf wat ik wilde, en dat ik het vervolgens aan hem liet of hij het wilde doen of niet, zonder het van tevoren al helemaal voor hem in te vullen. Vroeger, bekend gedrag: interne dialoog Oh mijn mondkapje vergeten. Ja sukkel dat had je eerder moeten bedenken. Kan ik vragen of hij het wil halen? Nee natuurlijk niet, doe niet zo stom. Waar gaat het over, een mondkapje. Ja maar, het is mijn mooie! Je gaat die man toch niet vragen om terug gegaan voor dat ding? Ben jij besodemieterd. Bedremmeld: Nee, natuurlijk niet , dat kan ik niet vragen. En als ik toch aarzelend de opmerking had gemaakt en hij had gezegd “zal ik hem even halen?” dan had ik waarschijnlijk gezegd “nee hoor, laat maar” . Want dat kon/mocht ik natuurlijk niet vragen of accepteren zelfs als hij het aanbood. Ik zou het voor hem ingevuld hebben. Daarna zou ik ervan gebaald hebben, mijzelf waarschijnlijk verwijten hebben gemaakt. In ieder geval zou ik er een rot gevoel bij hebben. Het lijkt klein, maar voor mij is het heel groot. Ik doe/zeg/durf (?)/mag (?) blijkbaar anders. En dat scheelt zoveel!

Hier wil ik het graag bij laten. Het is een verleden wat mij gevormd heeft. Ik houd van mijn huidige leven met mijn werk, dochter en mijn vrijheid om eigen keuzes te maken.

Stoppen met roken was de laatste keer redelijk makkelijk, dat kwam omdat ik een goede reden had. Dat was niet mijn gezondheid overigens maar het feit dat ik wilde zingen . Zingen zonder dat eeuwige kuchje. Dat kon echt niet vond ik. Daarom ben ik gestopt, eind oktober, het concert was half december, het kuchje was toen inderdaad weg.

Een rokende struisvogel? Lastig om met je kop in't zand te blijven paffen, lijkt me.

Yana mag ik a.u.b. mijn kwaadheid uiten. Niet dan zijn gescheld op mij, mij ook maar iets doet. Ik word er niet warm of koud van maar schelden naar mensen die mij in die 11 jaar toch dierbaar zijn geworden daar word ik boos om.

@Lieke7777ja, goed verwoord.

Je onafhankelijk heid is sterk aangeleerd met een bepaalde angst en een overleef stand waarin jij controle wilt houden , zeg ik het zo goed ?

Dank je wel @Tatum voor je openheid .

O ben ik niet @Maja wakker worden.

Koffie heb ik gezet, straks de tafels dekken. Bezigheid.

Ik bedoelde wel meer, moest ik heel mijn leven kunnen opnieuw doen en weten wat ik nu weet. Dat ik toch weer dezelfde fouten zou maken. Ik moet nu vooral leren dingen / mensen los te laten en geen onmogelijke dromen najagen.

Hallo Jannigje, Zou het kunnen zijn dat er bij jou nu ook een knop omgegaan is? We hadden het hierover laatst. Een simpel voorbeeld van mijn kant. Een tijdje nadat bij mij de knop was omgegaan begon me iets op te vallen. Als ik op mijn scooter rond reed glimlachte tegenliggers naar me als ik passeerde, gebeurde daarvoor niet. Een andere uitstraling? Ook bij mij gebeurt nu wat jij hier boven schrijft. In tegenstelling tot vroeger nemen mensen mij nu serieus, mijn houding is veranderd, Goed bezig Jannigje! Groet, Bert

Het klopt @lady jane dat mijn brein overuren maakt. maar als ik niets doe word ik depressief. het blijft een zoektocht naar balans. @Lonster uit eten was iets waarbij ik veel dronk en vlees at. Mijn smaak is veranderd, ik eet geen vlees meer, ik drink geen wijn meer, maar ik mis het ook niet. Voor dat geld ga ik liever paardrijden en dat heb ik dan ook gedaan. daar geniet ik enorm van. Koken kunnen we zelf heel goed en uit eten is nu minder leuk. @Claudius nee, je hoeft niets te mijden, maar je leert je brein dat alcohol niet goed voor je is. En dat je die vervangt door andere alcoholvrije drankjes. boekanier heb ik al weer herkend, hup negeren, maar nu heb ik het al verklapt @jopie je het voelt stoer, niet meer vluchten maar ervaren, aangaan, ik voel nu bewust, waar ik vroeger verdoofde. dat hoeft niet meer en de pijn wordt minder. Ik ben wel stoer, ik ben wel sterk, ik kan het wel. vandaag een moeilijke dag, de sterfdatum. En ook deze dag is bijna voorbij. veel niets gedaan, veel gevoeld, veel stil gestaan bij de breekbaarheid van geluk. Fragile. We are fragile. En overmorgen feest, dan ben ik 9 maanden alcoholvrij. Dan krijg ik een nieuwe munt. 9 maanden munt, dan heb ik er 10, want 24 uur nuchter heb ik nu ook, ze liggen op mijn kastje, mega trotse IK, stoer. ik houd van dat woord.

Nog 6 weekjes, dan ben je een jaar oud. Hoe dan? Waar blijft de tijd? Elke dag is een feestje met jou. Schateren kun je als de beste. Je bent geen baby meer, maar een dreumes. Met eigen willetje, want het moet gaan zoals jij wil. Je loopt overal al langs. Los durf je nog net niet. Wacht maar even, het gaat al zo snel. Televisie kijken begin je leuk te vinden. Even maar, dan weer op avontuur. Zwemmen, water blijft favoriet. Al is de ballenspeeltuin ook wel leuk. Ik hou zoveel van jou. Blij dat ik jou mama ben. Een mama met het liefste, maar ook ondeugendste kind van de hele wereld!

Dat mocht Ilja willen.

Vandaag weer naar huis. Eerst afrekenen. Ik verwachtte al een probleem: u moet uw overnachtingen nog betalen mevrouw. Nee, die heb ik la betaald via de kliniek. Maar in hun mail staat…….. etc. ”Normaal “ zou ik daar volledig door in de stress schieten, nu niet. Ik vind het vervelend, spannend maar het is niet mijn probleem. Ik heb betaald, de communicatie daarover tussen kliniek en hotel was blijkbaar niet duidelijk, voor tweeërlei uitleg vatbaar. De jongedame belde naar een leidinggevende en zei o.a. Mw. heeft een factuur, ze heeft al betaald en ze gaat niet nog een keer betalen. Dat klopt dacht ik, maar dat had ik nog niet gezegd. Blijkbaar straalde ik dat wel uit en dat deed me deugd. De kliniek en het hotel mogen het samen uitzoeken, ik hoor het wel. Dit gedrag is voor mij anders dan zeg een jaar geleden. Soms denk ik dat ik wel hetzelfde zeg of doe, maar dat ik het nu echt meen. Congruent zogezegd. Niet iets zeggen en iets anders uitstralen. Niet iets zeggen maar tegelijkertijd indirect vragen of het mag, goed is? Wel iets zeggen of doen en het menen, hoe eng misschien ook. Afijn, naar huis, best eng. De echte wereld weer in, eigenlijk geen zin in.