Klassement

Moghu mensen, Iedereen goed geslapen? Het wordt tijd dat het weer meer gaat schijnen, iedereen hunkert er naar. Heb een tijd geleden een woordenwisseling gehad, en na zo'n 14 dagen van agressie opvreten en daardoor echt moe zijn, heb ik uiteindelijk gisteren met die persoon gesproken. Had me voorgenomen om koppig te blijven en niet toe te geven, maar dat was al na een paar minuten ver te zoeken en zakte ik als een blumpudding in elkaar, zo blij was ik dat er over gesproken kon worden. Wat ben ik toch een watje. Nou ja, mezelf weer voor de zoveelste keer voorgenomen om sneller te praten als mij iets dwars zit. Dan een ander maar pijn doen hoor.

Petje af @adam, je hebt er 11 jaar op zitten. Van harte gefeliciteerd! En @Patries, jij ook gefeliciteerd met je 6 maanden! En dan nog mijn gelukwensen voor IJsvogel en Sebastiaan, die allebei ook weer een maand verder zijn.

Ah lieve @bolletje toch! Jij bent niet verantwoordelijk voor hoe de ander de "boodschap" ontvangt. Je bent de "zender". Jij bent verantwoordelijk voor wat je zegt, maar de ander is verantwoordelijk voor hoe die het oppakt. En je bent géén watje! Je hebt het toch maar mooi geflikt! Sterk juist!! Hier gaat het redelijk. Slapen gaat ruk, maar ja dat zijn we ondertussen wel gewend de eerste 3 uur slaap ik diep en daarna elk uur wakker en héél licht slapen en dromen. Echt gekke dromen ook.... (Gisteren een ring van Wendy van Dijk gestolen, omdat ik mijn vriendschapsring verloren was en zij er één had die er heel erg op leek. En ik maar hopen dat ze er niet achter kwam.... Hoe verzin je het??? Gelukkig heb ik mijn ring nog gewoon om Ik plaats niet zo vaak meer, maar kijk hier wel dagelijks even, soms een dag niet... Merk dat ik het slecht trek als ik al die nare ervaringen lees en daar angstig van word. Neemt niet weg dat ik jullie allemaal dappere en sterke mensen vind!! En dat ik hoop dat het snel beter mag gaan met de mensen die het ongelooflijk zwaar hebben Afgelopen weekend EINDELIJK de kamers van de kids weer op orde gebracht, zodat ze ook weer bij mij kunnen slapen. Zodat mijn lieve schat ook in het weekend eens een weekendje voor zichzelf heeft. Hij heeft aangegeven dat hij daar behoefte aan heeft (heel sterk van hem!!) Dus komend weekend is de oudste bij mij en zodra het vriendje van de middelste eindelijk eens gaat werken dan kan ze ook bij mij zijn. Jongste blijft liever bij papa Hahaha draak! Die windt ze makkelijker om haar vinger dan mij. En toch vraagt ze wel heel af en toe of ze bij me mag slapen (in mijn grote bed). Vorige week was één dikke wave. Stond op het punt om mijn koffers te pakken en gewoon te vertrekken. Trok het allemaal niet meer (kwam vooral door de situatie met de jongste) Maar gelukkig wist mijn vriend me te kalmeren Het is echt aftellen tot ze in therapie kan..... Nou tot zover weer wat nieuws van mijn kant. Allemaal een dikke knuffel!

Da's een rare gewaarwording he? Ik vertrouw mezelf op zulke momenten niet...is het waar dat ik dus niet omval...maar dat het gewoon door kan gaan...dat ik het gewoon kan? Da's niet echt, ik hou mezelf voor de gek...die gedachten...hoe kan het dat ik nu geen stress meer voel...dat de aanknop toch is omgedraaid? Angst dus. Dat later de grote knal tegen m n kop komt....nu 'weet' ik inmiddels dat dat niet hoeft, die grote knal. Is dat het oogsten...van het werken aan mezelf...van het nuchter aangaan? Ik denk het...vertrouwen groeit. En we ademen...adem in en uit....nu. Fijn voor je Lika.

Ik heb ook veel afgezegd. Prima beslissingen!

Succes! Ja, lastig, maar wat goed dat je hierin eerlijk bent naar jezelf. Jouw herstel staat op nummer één.

Ook ik lees hier geregeld, maar schrijf eigenlijk nooit wat. Met name omdat ik niet in t negatieve wil belanden als ik mezelf best redelijk voel. Als ik lees hoe anderen worstelen en ik me best ik voel, geeft dat zelfs een schuldgevoel bij mij. Maar gevolg is wel dat ik eigenlijk ook niks durf te schrijven als ik me even wat minder voel, zoals nu. Heb dan t gevoel dat ik niet tot steun ben als anderen het moeilijk hebben en alleen maar aan mezelf denk. Ook dat moest ik even kwijt. Kaida, wat veel respect heb ik voor je met je 3 kinderen, en dan midden in de afbouw. Annie87, ik heb ooit ook de larazepam gekregen toen ik kampte met een burn out. De klachten die jij beschrijft heb ik allemaal gehad, vooral toen in nog niet aan de benzos zat en alleen maar zeer zeer zwaar BO was. Ik snap dus wel dat je behandelaren zeggen de klachten van de BO komen. Juist de lora heeft mij er weer bovenop gebracht, dit had ik toen ook echt nodig, alleen wel iets langer dan een week. Helaas door omstandigheden steeds niet volledig afgebouwd en nu zit ik met de peren. Momenteel ben ik geveld door de griep. Ik graag me alleen af of de ontwenningsverschijnselen dan in alle hevigheid kunnen op komen zetten. Voel me echt zo belabberd. Juist de verschijnselen die ik normaal van de ontwenning heb. Ben ook meteen weer bang dat ik me nooit meer goed zal voelen, dit keer niet zal stabiliseren en ik nooit van die verrekte benzos af kom. Wat een hel toch weer. Hoop dat iand hier iets over kan zeggen

Komt goed... rustig aan.

Die huisarts geeft die meteen benzo’s en ook meteen de zwaarste die er zijn aan jou :@ Ze hadden er veel anders mee om moeten gaan ipv meteen medicijnen voor te schrijven. ik hoop dat je er snel weer boven op bent annie jij gaat dit varkentje wassen

Zo, knap van je hoor Linda, een verjaardag en heel weekend zonder alcohol. Tsja een mens drinkt niet voor niks. Zonder die verdoving heb je te dealen met die emoties en met die stomme mensen om je heen. Dat is inderdaad wennen. Goed dat je het allemaal opschrijft, dan kun je dit later nog eens teruglezen. Het is een heel proces dat je doormaakt.