Klassement

jOwan, met alle respect voor je jowan-met-een-kleine-j-keuze.. die kleine j is een futiel objectje waar je steeds zó over valt dat het een enorm ego-ding is geworden. Lang niet iedereen valt het op of weet het.. jouw kleine j is heel anders (zoals jij het brengt) dan de kleine j van jopie. Ik mag jopie schrijven, ik mag Jopie schrijven. Geen mens die er over valt, jopie al helemaal niet. Als het zo'n groot ding voor je is, moet je onder aan ieder bericht dat je hier neerzet vermelden dat jowan vooral met een kleine j geschreven moet worden omdat je anders jowan tekort zou doen... Sorry, jowan. Ik vind het elke keer zo vernederend voor je dat je je nederigheid via een zo omslachtige weg moet aantonen. Laat die kleine j toch los. 't Zit 'm niet in kleine en grote letters. Typefouten en taal- en stijlfouten zijn hier aan de orde van de dag. Lees de boodschap, niet de vorm.

Ik zie wel wat je bedoelt. Maar weet je, ik heb het uitgemaakt met bier. En ik ga niet het hele weekend voor haar foto zitten janken. Ik heb wel meer te doen. En als ik bier tegenkom bij de supermarkt dan zeg ik gewoon hallo

Dankjewel Sophie. Hoop dat het rap weer eb wordt. Eh..ik ga mijn tanden poetsen. Met veel hoop.

@renate veel groepen die ik ken, zowel AA als NA steken je een helpende hand toe als je in een telefonisch contact aangeeft dat je het eng vindt voor de eerste keer. Komt er gewoon iemand je ophalen als je wil. De eerste ervaring die je op gaat doen is een warm welkom en een warm-bad-gevoel. Iedereen daar is namelijk hetzelfde en iedereen weet meteen wat je bedoelt als je vertelt wat je komt doen en waarom. En de eerste keer in een vreemde omgeving tussen vreemde mensen, dat is zelfs voor een 'normaal' mens nog eng. Alcoholisten hebben vaak nog iets minder zelfvertrouwen, maar iedereen die daar is weet dat ook en zal de uiterste best doen om je op je gemak te stellen. En je hoeft niks, je mag anoniem blijven met een zelfverzonnen naam, net als hier, er wordt niets geregistreerd en je hoeft geen contributie te betalen. Er gaat wel een potje rond voor een vrijwillige bijdrage naar draagkracht voor de huur van het lokaal en de koffie en thee. En die drempel is er alleen maar die eerste keer, dat voorspel ik je. Ik wens je veel kalmte moed en wijsheid! De film was aardig, Câini, Roemeens. Ik meld me tevens droog te kooi, welterusten. Morgen een hele dag naar een AA Conventie, zin in! Bekenden ontmoeten, nieuwe mensen leren kennen, en veel zaken over herstel horen. Ik ga er mijn voordeel mee doen.

Hé Quinn, goed je weer te lezen.

Yep bevalt goed

AA is noodzaak. Of andere ondersteuning. Alcoholisme is een progressieve ziekte. Het zou levensgevaarlijk zijn als ik uit overmoed een drankje neem. Want een is te weinig. De ellende is niet te overzien. Als ik suikerziekte zou hebben moet ik ook levenslang ernaar leven.

Lars zie je de emotions achter mijn bericht? Dat betekent dat ik er de gek mee steek kerel. Ik ben een super voorstander van bijna iedere vorm van samenwonen. Nee hoor dat berichtje moet je niet serieus nemen.

Om dan maar even 'in stijl' te blijven: Quote van Herman Finkers.. "Ik geloof in Jezus Christus die gestorven is aan het kruis, en een paar dagen later omhooggedaald is naar de hemel." "Dat klopt niet", zei ik. "Nee, maar dat geloof ik zo". "Nee", zei ik, "u zei omhooggedaald, maar hij is neergestegen".

Pfff, hier schoonmaaktornado over de vloer, 2 schoonmaaksters maar liefst. En ikke maar lekker op de bank zitten, erg he

Bor, ik denk dat jij, en menig ander, denkt dat een stappenplan of zelfhulpprogramma een levenslange molensteen om je nek is. Ik spreek uiteraard alleen namens mezelf. Ik ervaar het geenszins zo. Ja, ik geef toe, ik was een tijdje 'onuitstaanbaar' wat betreft het 12-stappen programma. Ik zeg niet dat ik nu niet meer onuitstaanbaar ben, maar het 12-stappen programma heeft voor mij z'n diensten bewezen en ik heb het nu zogezegd los kunnen laten. Niet dat ik nu anti ben of dat ik er niks meer mee doe.. ik ga nu m'n eigen weg weer, wél met wat ik geleerd heb. Ik kan het een beetje vergelijken met 'Aap-Noot-Mies'. Ik ben nog van een generatie die m.b.v. dit "leesplankje" heeft leren lezen. Tja, zul je dan misschien zeggen, dan kun je niet veel meer vertellen dan dat Mies (de kat) een muis vangt en dat Jet dat zielig vindt maar Wim juist weer geweldig.. Maar dat Teun met z'n Aapje voor vertier zorgt en dat alles weer koek en ei is... Aap, noot, mies was slechts een oefening om begrijpend te leren lezen. Ik kom af en toe die woorden nog wel eens tegen, maar m'n leesvaardigheid is wel wat verder gegaan dan de vocabulaire van deze 'leesmethode'. Zo zie ik de 12 stappen ook. Ze geven me een basis om de rest van m'n leven op voort te borduren. Of ik nou wel of niet meetings blijf bezoeken, of ik nou wel of niet dagelijks het gebed van Kalmte, Moed en Wijsheid opzeg, of ik nou wel of niet nauw samenwerk met een sponsor, of ik nou wel of niet betrokken ben bij mijn "leesplankje", die basis neem ik de rest van m'n leven mee. 't Mooie vind ik nu dat er na die basis een regenboog aan mogelijkheden is om daar mee om te gaan. Soms ontstaat daardoor zelfs onder de zgn. 12-stappen-gangers weer onenigheid, maar ook onenigheid hoort bij het menselijk bestaan. Leve de onenigheid. Alleen dát brengt ons verder en verder en verder.. soms door een moeras van vertraging, maar uiteindelijk verder. Wat ik dus zeggen wilde: het stappenplan keert continue terug maar is ook aan persoonlijke groei onderhevig dus niet zo star als de 'beginregels' doen vermoeden.

Yeah it's me... het is een gewoonte die er al 20 jaar in zit om door de week 110% te geven en als het dan vrijdagavond is dan "moet" dat gevierd worden en de stress wegggedronken. maar dat was vroeger

Ik reageerde niet op iets speciaals, maar in het algemeen, een opstapeling van een paar dagen. Als actief verslaafde had ik grote moeite, was het me onmogelijk, het leven te nemen en te accepteren zoals het zich aandiende. Ik had steeds wat te zeiken, moest het manipuleren, anderen manipuleren, en als dat niet lukte middelen zoeken en innemen om het in ieder geval voor mezelf buiten te sluiten en te verdoven. Of me te buiten gaan aan andere externe factoren: op reis, geld uitgeven, me in amoureuze avonturen storten of nog andere ongein. Als ik het maar niet hoefde te voelen en mee te maken. Als er maar afleiding was. Als het maar om de hete brei heen draaide. Niet het probleem aankijken en er mee gaan zitten, durven te voelen wat het me doet en ervaren dat ik t'och mogelijkheden in mezelf heb om er, misschien met veel moeite, toch mee om te kunnen gaan. Dat, juist dat maakt me vrij, los van externe bronnen en middelen om mijn leven te kunnen leven. Ik kreeg bij de geboorte alles al mee, maar leerde vanaf het begin af aan ook om daar geen gebruik van te maken. Ik ben nu op de weg terug. Zoals een paar dagen geleden toen Suikertje een band aan het plakken was en ik suggereerde: neem een nieuwe, niet moeilijk doen. Dat was mijn oude ik. Dat leer ik dan hier weer van een paar simpele zinnetjes die over een onbenullige fietsband lijken te gaan. De man heeft gelijk: er door heen en niet er om heen.

Afleiding zoeken..... Dat klinkt in mijn oren op wat ik deed toen ik nog zoop. Problemen, moeilijkheden en drempels omzeilen, wegdrukken, verdringen, verdrinken. Voor mij loste dat helemaal niks op, sterker nog, mijn problemen werden steeds groter. Vergelijk het met een grote pompoen (het wordt nu eenmaal herfst..). Als die overbodig is kan je hem meteen het beste oppakken en in de kliko deponeren. Als je daar een paar weken mee wacht, wordt die zacht en begint te 'lekken' en valt uit elkaar. Een grote zooi. Mijn problemen leken daar op: ze werden groter en onhandelbaarder en leverden steeds meer opruimwerk op naarmate ik langer wachtte om ze 'op te ruimen'. Ik leerde tijdens mijn herstel de koe bij de horens te vatten, kop d'r veur, niet er om heen, maar er door heen. Niet uitstellen, maar aanpakken. Uitstellen lijkt me ook bij het domein van verslaving te horen. Vroeger als kind probeerde men me dat al te leren: er moet gewerkt worden en niet alleen de vrolijke pretkant opgezocht worden. Dat sloeg destijds bij mij niet aan. Dat beklijfde pas na een klinische opname in een afkickkliniek. Ik beheers dat spelletje overigens nog steeds niet helemaal, hoor. Vaak moet mijn omgeving of mijn sponsor er me nog steeds op wijzen dat ik de problemen moet aanpakken; niet omzeilen en niet uitstellen. Dat op zich is al een hele verbetering: weten welke weg ik dien te bewandelen. Vroeger deed ik maar wat zonder dat ik erover nadacht, zonder te weten wat ik deed. Zover mijn €0,02

Morgen sophie

Serieus een deel van mn drankprobleem was dat ik tot een paar maanden geleeen gewoon veel te weinig dronk op kantoor overdag. Dan kom je thuis met een reuze dorst en ja.... De hele dag water drinken lukt me niet en koffie hydrateert niet. Toen heb ik thee geprobeerd en dat werkt echt super goed en zo is het iiiiets minder moeilijk om te stoppen met alcohol 's avonds.

Hi sowhat (en iedereen), Als je geinteresseerd bent in mindfullness: ik kan je de meditatie app Headspace en de boeken van Jon Kabat Zinn aanraden. Heb ik erg veel aan. Droog sinds zondag en ik voel me vreselijk goed, maar vanavond tegen zessen komt het allermoeilijkste: yeeeeaaahhh weekend!! Gelukkig geen bier in huis en ik ga ook niks anders alcoholisch drinken. Dat wordt de eerste grote test.

Koffie zal je goed doen Suiker

Kohtje hoi, Ik besta nog kerel. Het hoofd is wat vol, veel op m'n weg en ik doe wat andere nuttige zaken. Met dank en ga goed. Zal wel lukken denk ik. Ook de anderen , bekend en minder bekend , een groet.

Sowhat... Uitglijder leren we hier allemaal weer van. Chapeau voor je veerkracht en snel herpakken!

Sheila, gefeliciteerd met je 4 maanden!

Hoi iedereen, Even kort berichtje van mij. Ondertussen 18 maanden benzo vrij! Voel me ook echt zoveel beter. Eigenlijk goed, buiten kleine dingetjes en momentjes! En hoop dat het jullie ook allemaal goed gaat ondertussen! Laat nog eens iets horen van jullie! Veel liefs, Elke Ellendig

Toen ik aanklopte stond er al een mooie fles op tafel. Ik kon niet anders dan open kaart spelen, wist even niet waar ik moest beginnen maar eenmaal op de biechtstoel hield ik niet meer op. Hij voelde zich schuldig dat hij niet heeft gezien dat ik er zo beroerd aan toe was. Dat ik dronk was bekend maar zoveel? Vragen als waarom, waar en wanneer, blijkbaar heb ik het beter verborgen weten te houden dan ik voor mogelijk hield. We zijn de avond en nacht ingegaan met een waterkoker en leuke theetjes van Pukka. Vreselijk gelachen maar ook een potje gejankt. Heel gaaf om te ontdekken dat ik ook zonder wijn kan genieten, ik dacht ik nooit meer zo zou kunnen lachen.