Klassement

Het is vandaag precies 5 jaar geleden dat ik besefte dat ik verslaafd was en dat mijn gezuip een levensgroot probleem was. (En nog is, als ik er ooit weer aan mocht beginnen...) Ik besloot meteen om daar wat aan te doen, dat wilde ik niet. De ellende waarin ik zat was meer dan groot genoeg. Ik had geen idee hoe ik dat besluit uit moest voeren. Maar ik vroeg en kreeg hulp. Iemand leidde me naar AA/NA. Daar vond ik wat ik nodig had: abstinentie (ik was er helemaal klaar voor, meer dan genoeg gezopen voor de rest van mijn leven) en bijeenkomsten. Dat laatste beloofde mijn probleem met diepe eenzaamheid op te lossen (En het deed veel meer dan dat..!) Als "bijvangst" kreeg ik er een programma bij waarmee ik de vrijgevallen energie, tijd en middelen een zinvolle invulling kon geven: mijn LEVEN. De man die me geholpen heeft, is niet lang daarna, met meer dan dertig (30) jaar herstel teruggevallen in een andere uitingsvorm van de ziekte verslaving. Helaas, maar ik ben hem mijn leven lang intens dankbaar dat hij me uit de goot gehaald heeft. Alleen had ik de weg niet geweten en het nooit gered. Ik wist tot kort daarvoor niet eens dat er iets aan te doen was. Ik had me al min of meer verzoend dat mijn leven een troosteloos verloop met een fataal einde zou krijgen. Het heeft, mede naar aanleiding van adviezen hier op dit forum en van behandelaren in de verslavingszorg om niet meteen abrupt te stoppen, maar dat onder medisch toezicht te doen, nog tot 26 oktober 2012 geduurd voordat mijn eerste dag zonder drank aan de ketting van 1780 dagen tot op de dag van vandaag werd geregen. Dag voor dag, klein houden, de stappen niet te groot maken. Ik ben nooit in mijn leven gelukkiger geweest als nu, ondanks dat lang niet alles 'op zijn plaats staat'. Ik leerde naar mezelf kijken en karaktertrekken die me al mijn leven lang dwars zitten aan te pakken en me te verbeteren. Dat is nog steeds geen gemakkelijk, maar wel dankbaar werk. Het is mijn leven. Dat werk, mijn leven opnieuw vorm en inhoud geven, daar gaat al mijn energie en aandacht in. Drank staat op heel grote afstand. Trek is er niet meer, gedachten an drank zijn uit mijn systeem. (Het besef blijft dat die eerste maar op een armlengte afstand staat...) Het is ook veel fijner om met mijn emoties, die de afgelopen decennia zwaar onderdrukt werden, aan de slag te gaan. Ieder die me, ook hier op het forum (ze schrijven helaas niet allemaal meer op de dagdraad), die me geholpen heeft sluit ik in mijn hart. Eenieder die nog aan herstel, abstinentie en nuchterheid werkt wens ik veel kalmte, moed en wijsheid. En gewoon aards succes natuurlijk ook! Over een uurtje is het zover. Dan ga ik met mezelf zitten zonder afleiding, meditatief en ga intens genieten van mijn nieuwe leven. Dank jullie wel!

Lars, in mijn (en ieders) leven gebeuren dingen die niet eerlijk zijn, die we liever niet gewild hadden. Jij hebt geen recht op een makkelijk leven, ik ook helaas niet en ik denk de meeste adb-ers hier niet, of niemand zelfs (?) Dat heb je ook niet, laten we eerlijk zijn. En op sommige omstandigheden heb je echt geen invloed. Maar drinken of niet drinken bepaal jij. Niet je gedachten maar je handelen. Dus zelfs al denk je aan drinken als je je rot voelt, dat betekent niet dat je er aan toe mag/moet geven. Alles wat je aan positiefs nu voor elkaar hebt, heeft ook te maken met het feit dat je al zo lang (bijna) niet meer drinkt. Dat is belangrijk, want hierdoor ben je zo ver gekomen dat je over het algemeen een stuk positiever in je leven staat, en ook dat je nu dus op de goeie plek zit. Dus houd moed, die psycholoog kan je ook weer verder helpen. Dat verongelijkte wat je eerst had (weet je nog?) dat lees ik zelden meer, je bent volwassen geworden. Niet altijd leuk nee, maar wel een stap omhoog. Blijf de leuke opa die je nu bent, en word (nog meer) de leuke man die je bent. Helder, nuchter.♥

Ik heb gisteren even doorgelezen: @Lars gefeliciteerd! Hier hoort een emoji met hartjes ogen te staan. Ik ben helemaal blij voor je!!!! Verder bleef me bij dat Spirit aan het witten is, Jopie een ziek familielid heeft (sterkte Jopie!) En Fleurtje kreeg gisteren allemaal slecht nieuws van Mai ( gaat het Fleurtje?). Daarnaast viel me op dat jullie allemaal veeeeel te veel tv keken en radio luisterden als kind. Buitenspelen! Hup! Bij mij was het Berenboot, Tita Tovenaar en Bolke de Beer.

ik dacht eerder aan een opgerold slangenlijf Had

Droog geen makkelijke dag. Welterusten allen

Droog, slaap lekker alvast.

Heel herkenbaar, dank voor je reactie. Ga gewoon proberen die olie. Vind idd spierpijn vervelender dan die trillinkjes, krampjes...... Fijn dat bij jou beter gaat al!

Het is weer avond.. Goeie avond dan maar Fijn he jowan!

Ik had er in het begin van de afbouw ook last van. Is nu wel over. Of paracetamol slikken helpt weet ik niet, maar veel kwaad kan het natuurlijk niet als je het gebruik binnen de perken houdt. Ik gebruik wel al een tijdje magnesiumolie en het zou best eens zo kunnen zijn dat dat toch heilzaam is.

Beetje 'wiebelig' en net weer thuis van dagje 'magazijndag'. Kan geen (Aca)Dyane's meer zien. Denk dat ik een griepje onder de leden heb. Francoise, dat je het niet alleen kunt is niet waardeloos zolang je het waardevolle van hulp maar kunt zien. Een veelgehoorde uitspraak hier is: 'je moet het wél zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen'. Ellendig is het wel, een verslaving die je niet wilt. Maar je bent niet in één dag verslaafd geraakt dus geef jezelf voor het bedwingen van je verslaving ook wat tijd.

Hi @Anoniem48, je cholesterol kan misschien zo laag zijn door je dieet? Klopt toch dat je geen dierlijke producten gebruikt? Die heeft je lichaam denk ik keihard nodig.... je hersenen moeten herstellen en hebben vetten nodig en cholesterol ook. Ik denk dat vragen om een voedingsdeskundige die meekijkt voor jou misschien ook wel een hulp kan zijn. Ik denk dat je ook toch moet proberen zo snel als mogelijk nu van de lorazepam af te komen, zodat je lichaam echt kan gaan herstellen. Het is niet makkelijk, helemaal niet misschien, maar als je er doorheen komt is je lichaam pas echt echt in staat te genezen. En dat is zo hard nodig. Die Seroquel laten staan vind ik een goed idee. Wat ik er over las maakte me ongerust over dat middel. Beter bij wegblijven. Als je echt 5 dagen niet hebt geslapen is het misschien wat anders, maar verder zou ik proberen er niet aan te beginnen. @bolletjeHi Bolletje, ik denk dat een pagina waar we onszelf en elkaar vertellen wat er goed ging een leuk idee is. Houd ons bij de les dat het leven minder mislukt is dan we soms denken of voelen. Die paar maanden klinken voor mij toch best goed en het lijkt erop dat je lichaam redelijk hersteld is. Vind ik erg hoopvol klinken in ieder geval. @Chelle Tijdens de opbouw van de AD kan men instabiel zijn, kan je bijwerkingen hebben. Ik zou je even niet te druk maken over hoe je je nu voelt, maar pas evalueren na een week of twee hoe je er aan toe bent. Nu is dat nog geen goede graadmeter. Bij mij was het zo dat ik op de laagste dosis al reactie kreeg, terwijl dat eigenlijk geen therapeutische dosis was volgens de psychiater. Bewijst maar weer dat mijn lichaam wel heel gevoelig reageert en wel prima op mini hoeveelheden medicatie kan functioneren of reageren. Laat je nooit meer iets wijs maken... Het kan WEL kwaad, en is GEEN lage dosis, en het IS WEL moeilijk om af te bouwen.... dat soort ideeën ;-) Ik sliep goed vannacht. Zeer goed. Maar vanmorgen veel stress in mijn lichaam en druk op de borst en hartkloppingen en zware ademhaling. Elk beetje stress kan ik lichamelijk niet verwerken. Bleh. Maar ik zit wel mooi op van 4mg Diazepam nu op 3.43 mg Diazepam! En dat in 11 dagen micro-afbouwen! Ik ben hoopvol en ga rustig door! Vanmorgen dacht ik trouwens nog een keer dat ik vermoed dat mijn darmen beter werken dan voorheen door de probiotica en slippery elm.

Goeiemiddag

Lieve Lars, Ik sluit me volledig aan bij de wijze woorden hierboven geschreven. Leren accepteren....het is ook leren, en dat kost tijd. En vallen en opstaan. Ik heb mezelf vaak veroordeeld voor het vallen... maar kan nu zien dat ik ook telkens weer opsta. En ook leer, bereid ben om te leren. En durf nu te zeggen dat ik daarin een stijgende lijn zie en voel. Lars, dat zie ik ook bij jou. Misschien kun je dat zelf nog niet helemaal zo zien, er gebeurt ook een hoop nu...verhuizen, kleinzoon. Maar kijk eens naar hoe je daar nu mee omgaat, de positieve dingen kunt zien? Wat Hut zegt is ook een feit...elke keer als je uitglijdt wordt de drankduivel even heel erg wakker. Dus heb je (weer) meer last van die gedachten.... Dat weten...helpt misschien om het gewoon weer vol te houden. Geniet van de goeie dingen Lars

wat is nu heftig Ano? Ik weet wel dat ik veel gehuild heb die tijd. pppfffffttt. Is dat bij jou nu ook? Voel je je verdrietig nu? Celle ik heb een nieuw onderwerp aan gemaakt. Wil jij starten of ik?

Kort geleden heb je hem nog aangewakkerd. Ga voor de gesprekken..je hebt keuze.

Goeie morgen mensen, Lieve Ano, Moe en het gevoel kwetsbaar te zijn, zeker het kwetsbaar zijn had ik ook maar voelde ook dat ik dat thuis alleen niet zou kunnen oplossen daarom was ik zo blij met die dagbesteding. De moeheid en negativiteit verdwenen omdat het kwetsbare gevoel verdween, doordat ik niet meer alleen was, veel complimenten kreeg en iets kon betekenen voor anderen. Als het teveel werd kon ik me terug trekken in de rustruimte en op bed gaan liggen. Kwetsbaarheid verdwijnt vaak niet door alleen thuis te blijven daar heb je anderen voor nodig omdat je je dan vaak het kwetsbaarst voelt. Dan kan je pas echt veranderen. En als je erg moe bent voel je je ook erg kwetsbaar. En ikzelf ben tot de ontdekking gekomen dat ik veel meer aan kan dan dat ik had verwacht. Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest, MAAR NOOIT KOMT OPDAGEN en informatieve berichtjes hoeven niet hoor, veel belangrijker is dat je je eigen ervaringen en dingen waar je mee zit, hier deelt. Kannietmeer ik weet niet precies hoeveel tijd maar denk toch een paar maanden. Ook denk ik dat mijn lichaam en geest heel lang al vroegen om meer medicatie en ik het daar heel erg moeilijk mee had. Flink somber enz. Dat had mijn psych. heel erg goed in de gate. Dus niet meer tevreden met de medicatie die ik slikte maar veel meer wilde. Ik was verslaafd geworden. Misschien moeten we proberen een bepaalde tijd per dag te besteden aan de afbouw en de medicijnen en b.v. 2 uur of 1 uur aan iets leuks voor onszelf? Misschien moeten we een nieuw onderwerp aanmaken waarin we alleen positieve dingen opschrijven die we die dag gedaan hebben en waar we, al is het maar een paar sec. een fijn gevoel van kregen. Hoe denken jullie daarover? Zullen we dat doen zonder verplichtingen hé?

Spaar me, dat had ik gisteren ook: het begon te regenen... dacht 'yessss, kan de cape uitproberen'... maar voor ik het ding om had droop ik al, volgens mij had iemand een giga emmer boven mijn hoofd omgekeerd. Vond het trouwens wel iets hebben, hihi.

De betekenis van het begrip " accepteren" werd me duidelijk in de bijeenkomsten in de groepen. Daar mag ik zeggen wat ik wil, zonder dat ik onderbroken en gehinderd wordt, iedereen is daar gelijk. Wat Etty zegt, ook ik vraag me vaak af: Wat schiet ik er mee op als ik me steeds zelf zo blijf afzwepen en straffen? Ook probeer ik meer te praten en te verifieren: is wat ik voel werkelijk wat er gebeurt en wat er gezegd wordt? Kost wat tijd, maar vaak ervaar ik dat ik mezelf weer wat wijs probeer te maken.

Eigenwaarde ja lastig. Mezelf accepteren of mijn tekortkomingen accepteren blijf ik moeilijk vinden. Jezelf bijna haten zeg maar

Ik herken dat, Lars, tegenwoordig probeer ik steeds meer "van binnen naar buiten" te leven in plaats van dat ik me laat leiden door mensen, plaatsen en dingen van buiten. Dat had wel even tijd en flinke inspanning nodig, voordat mijn gevoel voor eigenwaarde voldoende toe was genomen. En nog is dat er niet altijd, maar ik blijf oefenen.

Hmm, dat lijkt inderdaad Limburgs. Ik bedoel zo'n soort vergiet met zo'n draaiplaat erin, waarmee ik bijvoorbeeld pasta saus bereid. Die heb je ook in van die plastic knommel uitvoeringen, maar ik gebruik liever ouderwetsch goed ijzeren spul. Die ik heb kreeg ik ooit van mijn schoonmoeder. Een huwelijkskado wat langer meegaat als haar dochter... Een passaverdura, in mijn andere taal....

ach wie weet ben ik ook al opa, ik heb er de leeftijd voor... En morgen komt m'n beste vriendin met haar kleindochter, daar voel ik me ook een beetje opa voor.

Soms is er een aanleiding nodig om het echt te kunnen.

Gefeliciteerd met je kleinzoon Lars.

Top Lars! Ik geniet van een afstandje mee

Goede vakantie

Lief suikerdruifje, je hebt het dus moeilijker dan eenieder denkt? Ben je gaan drinken: nee toch? Ik lees iets verkeerd. Dat moet wel. Herinnert me eraan dat ik ook weer blondspray moet kopen. Pat. zeggen dat ik grijs ben, terwijl ik toch heel heus mijn best doe met die spray- op gezette tijden. Op zijn minst zitten er nog flarden blond in mijn vlecht. O zo. Maarre.. hielp het huilen? Potver3. Don't let it go to far! V-tel wat meer! (beestenspul okee?)

Ach lieve Reacher, voor jou ook een knuffel (((Reacher)))

De bereidheid om naar je eigen "shit" te kijkenen niet langer te wijzen naar zaken buiten jou,is het startpunt van een mooi proces.Lichtflits