Klassement

O....je vrouw heet niet Dyane?

oké neem er ook 1 slaap lekker jowan

- De cursus 'Omgaan met teleurstellingen' gaat wederom niet door. - Ik ben niet getrouwd, mijn schoonouders konden geen kinderen krijgen. - Bijna alle dieren hebben een maandelijkse cyclus, behalve natuurlijk de weekdieren. - Deze verrekijker vergroot wel 8 maal, maar toen ik er voor de 9e keer doorheen keek, deed hij het ook nog gewoon. - In Aadorp is de openbare begraafplaats afgebrand... 80 doden. - Ik heb het grootste deel van m'n leven in het onderwijs gezeten... ik was een bijzonder trage leerling. - Mijn vrouw en ik zijn op visite geweest bij de deurwaarder. We dachten: het hoeft niet altijd van één kant te komen. - Wanneer ik gedronken heb rijdt altijd mijn vrouw. En wanneer gebeuren de meeste ongelukken? Wanneer je gedronken hebt. - Seksualiteit is geen akkefietje, een nichterige moslim is een Islamietje. - Woon je nou nog steeds bij je moeder? Ik heb je zo vaak al gezegd dat je moet verhuizen!! Dat wil ik ook wel maar ik krijg mijn moeder niet mee.

Nancy.. (dank je wel..) Bor, ik vatte je berichtje niet op als belediging, hoor. Weet je zeker dat die opgestoken duim niet je fiets betrof? Ik heb dat regelmatig met de Dyane. O, o, o... die Dyane. Wéér die Dyane. Nooit eens iets over mijn vrouw... Nou, laat ik je dan dít zeggen: die mag óók gezien worden, al is ze niet zo rood..

Kusje van mij, Kohtje

... haar lieve etlarsemannetje... ben ik nou een tikkie jaloers??? Neeeeeehhhh...... denk ik.

Zwiep! Ik slinger even terug om mijn lieve @Larsemannetje een kus op zijn neus te geven. En nu echt weg.

Doeg @Reacher. Ik ben er weer. Alles is klaar. Nu wachten tot vrijdag en dan de spullen van hier nog opbergen en dat was het dan.

Wat Gruwel? Oma zijn of leesbril aan een koordje? 't Laatste, vermoed ik.. Ik heb ook altijd m'n leesbril aan een koordje om m'n nek. Het huis hier wemelt van de leesbrilletjes, zelfs op de wc om de scheurkalender te kunnen lezen. Maar ik heb m'n leesbril meestal dáár nodig waar géén zwerfbrilletje voor handen is. Eerder had ik altijd een leesbrilletje met een pootje in de hals van m'n t-shirt hangen. Da's 's winters al weer een probleem ivm truien e.d... Twee jaar geleden waren we in Polen (met de Dyane op weg naar een wereldmeeting uiteraard..) en toen ben ik onderweg tijdens een koffiestop m'n brilletje dat zo los aan m'n shirt hing verloren. In Polen op zoek naar een leesbrilletje en uiteindelijk één gevonden in een supermarkt. Ik was blij dat ik weer wat kon lezen, maar tjonge, wat een monsterlijk geval.. heb drie weken met een groot en dik groen montuur bezet met diamantjes (nep, uiteraard..) rondgelopen. Gelukkig loop je op zo'n eendenmeeting niet snel voor gek, maar sindsdien toch maar met een koordje om m'n nek. De grote groene leesbril ligt als 'souvenir' in de eendjesvitrine.

Das toch het belangrijkste Kruid. Dan in het in huis altijd mooi weer. Vervelend Raps. dat dat hoesten zo lang duurt hé?

Goede nacht iedereen, hier nog maar 18:20 maar nog streds droog. Tot morgen, seffes teru naar Panama ....

Goh, ik heb net een verhaal geschreven en maar weer weggehaald. Ik weet niet, het klopte niet. Niet de goede woorden. Dus ja, wat nu? Nou, dit dan maar En dit: een liedje voor jou. Zet em op Lars.

Hallo Kannie, Af en toe lees ik jullie nog. Mooi, dat er weer een groepje is ontstaan en dat jullie elkaar steunen. Ik wil ingaan op het onbegrip van de buitenwacht, waar jij over schrijft, Kannie. Dit is iets waar ik na afgekickt te zijn, nog steeds mee zit. De ontwenning (3 keer te snel, dus mislukt) heb ik als traumatisch ervaren. Ik droom er nog steeds over. Pas de vierde keer, trok ik mijn eigen plan en toen lukte het. Het ging om een langdurige afhankelijkheid van flurazepam/ dalmane. Soms denk ik, dat het schrijven van een artikel in de krant, mij kan helpen, om dit hoofdstuk af te sluiten. Het is mij een raadsel, waarom hulpverleners vaak zeggen, dat de ellende na 2 weken of een maand voorbij is. Mij heeft het 6 jaar gekost . Ik wind mij er nog steeds over op. Ook als ik jullie verhalen lees.Over de onwetendheid en domheid , ontkennende reacties van hulpverleners. Enz. Sterkte voor jullie allemaal. Het lukt jullie ook en sneller, dan het mij gelukt is. Het is een eenzame strijd en niet invoelbaar, voor mensen die dit niet hebben doorgemaakt. Dit kan ik wel snappen. Ik vind, dat de ellende, die ontwennen van medicatie geeft , meer naar buiten gebracht moet worden. Ik hoop, dat jouw vriend jou blijft steunen, ook al snapt ie er niks van. Tot zover....

Lieve Ad, Ik dank je voor je lieve woorden. Je lieve woorden dienen als balsem voor de wonden die ik voel. Waarom vraag ik me soms af... waarom zoveel pijn moeten ervaren, waarom is mijn hart zo vreselijk kwetsbaar en is het zo verwond? Kan ik hier nog van genezen en weer een leven opbouwen? Wanhoop ligt op de loer, maar ik vecht me er doorheen. Afleiding en praten en schrijven en hopelijk kan ik dat tot in de winter blijven doen. Lieverds, ik heb een plan bedacht die ik spannend vind, maar wel moet gaan doen. In Excel had ik een taperplan gemaakt van 10% afbouwen per 2 weken en een hele berekening erin. Toen kwam ik erachter dat ik dan op 12 maart 2019 klaar zou zijn. Dat is natuurlijk niet te doen. Toen besloot ik voor de komende twee weken te besluiten om 0,5 naar beneden te gaan. Van 4mg Diazepam naar 3,5 mg. Maar de stapjes doe ik niet meer als trap maar lineair. Dus elke dag ga ik 0,035 naar beneden. Na 14 dagen is dat 0,5 mg. Ik ga het of doen met de veil en weegschaal, of ik ga het doen met een bereiding van de medicatie in vloeistof als de apotheker een plan kan maken en een manier om het in vloeistof op te lossen. Ik had het niet meer verwacht, maar deze vrouw die ik sprak in Den Haag was erg erg lief en meelevend en meedenkend. Ze gaat me uiterlijk vrijdag terugbellen met antwoord, ook als ze het nog niet helemaal weet. ( ze moet nadenken over de bereiding zelf qua oplosmiddel en werking van diazepam en hoe ik het moet kunnen afmeten en toedienen etc...). Best een puzzel, maar als ze met een oplossing komt dan laat ik het natuurlijk direct weten. Op Benzo buddies noemen ze dit micro tapering. Microafbouw, zeg maar. Ongeacht of ik me goed of slecht voel ben ik nu voornemens om door te gaan tot ik op 0 zit en dan herstel te laten komen. Het lijkt er namelijk op dat echt herstel pas komt als je het gif echt uit je lichaam kunt laten gaan. Ik heb af en toe contact met @Ikbenzovrij en haar verhaal moedigde me aan om maar gewoon hiervoor te gaan. Hoe klein de dosis ook lijkt, het blijft invloed hebben op je receptoren en zolang die beschadigd worden blijven we symptomen houden. Ik wil niet nog een jaar afbouwen en dan nog een jaar herstellen. WEG met die rommel. Ik zal ziek zijn, misschien wanhopig worden, maar ik zal proberen door te gaan zolang ik kan. Als het ondragelijk wordt, kan ik altijd nog een beetje terug omhoog om te stabiliseren. Maar in principe ga ik er vanuit dat ik beter kan doorgaan. Als ik door kan gaan zoals ik het beschrijf, zou ik in december klaar moeten zijn. @bolletje Fijn dat je gewoon weer slaapt. Luister vooral naar jezelf zou ik zeggen. Vertrouwen in de arts mag zeker, maar met een korreltje zout hoor. Zelf nadenken blijkt in mijn leven het allerbeste en veiligst. Dat bewijst de situatie waar ik nu in ben maar al te goed. @allemaal: wat vinden jullie ervan als mensen je niet begrijpen of ontkennen dat dit bestaat? Een vriend van mij is dus huisarts en het maakt me eigenlijk best boos hoe hij reageert. Hoe ga je daar gezond emotioneel mee om? Hoe geef je dat plek of wat doen jullie? Ik hoor graag jullie idee daarover. Trouwens, ook nog even over de kofferbakmarkt: ik kreeg binnen tien minuten een migraine aura voor mijn ogen. We zijn rustig naar een gezellig terrasje gelopen en ik ben uiteindelijk wel 4 uur aan de wandel geweest in de stad. Dat was voor mijn doen idioot lang tov wat ik normaal loop op een dag. Ik was daar erg blij mee, het was reuze gezellig en ik heb twee prachtige vesten gescoord voor 4 euro :-). Ik pas dit bericht aan om dit toe te voegen. De positieve dingen zien, daar gaat het om en dat houd ons op de been. Ik hoop dat jullie me helpen als ik niet meer zie door de afbouw.... want afbouwen: DAT ga ik! Dikke knuffel voor jullie allemaal. Ook jullie komen er doorheen, net als ik. Tot nu toe hebben we alle symptomen overleefd.

Kwoot: " Hier is een hele simpele oplossing voor namelijk niet drinken en dat valt eigenlijk best mee. Ik heb de volgende dag nog nooit spijt gehad dat ik de avond ervoor niet gedronken had. " Mag ik deze op mijn koelkast plakken?

Mooi om te lezen dat het voor jou zo heeft gewerkt en ik zie binnen NA best veel mensen voor wie het goed heeft gewerkt dus er zal zeker iets goeds in zitten. Ik betwijfel ook of ik die 6 weken clean was gebleven zonder meetings moet ik eerlijk zeggen. Dus donderdag ga ik maar weer naar de meeting en zal ik mijn misstap toegeven van afgelopen weekend. Ik hoop dat de stappen mij wat gaan brengen, maar dat zal vast wel aangezien zoveel mensen er baat bij hebben. De wil is er gelukkig weer om eraan te werken en clean te blijven.

Daan, juist door te blijven gaan en ook enigszins kritisch/sceptisch te blijven, óók naar mezelf, zeg maar: door het te laten 'indalen' heb ik mezelf de kans gegeven om dát eruit te halen wat voor mij werkte. De soep wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Een progressieve ziekte, ongeneeslijk en fataal.... als we er niets aan doen! Niet alleen stoppen met drinken maar ook aan een gezonde(re) manier van denken werken. De ziekte gaat niet alleen over het fysieke, maar ook over het mentale en spirituele facet van het leven. Door aan herstel te werken kunnen we de neerwaartse spiraal tot staan brengen. Een behoorlijke lading lijkt me niet onterecht. Er sterven dagelijks vele mensen aan de gevolgen van teveel alcoholgebruik. Mijn eerste sponsor vroeg ik pas na een maand of twee. Ik had goed 'om me heen geluisterd' in verschillende meetings. De eerste jaren bezocht ik vier, vijf, soms zelfs zes of zeven meetings per week. Er was één man die, door zijn veelzijdige manier van interpreteren van de teksten, waarin zowel inzicht als humor doorklonk, me erg aansprak.. aan de ene kant ontzettend strikt de 'leefregels' binnen de fellowship navolgend, aan de andere kant het (ook voor mij) wat zware aspect van Hogere Macht op een luchtige en humorvolle manier presenterend. Min of meer spelenderwijs (dansend, werd me wel gezegd) huppelde ik door de stappen, gedeeltelijk door te schrijven, gedeeltelijk door veel te sharen in de meetings en door vele geprekken (voor en na de meetings, in café's met een kop koffie, tijdens lange wandelingen...) met mijn sponsor. Regelmatig dacht ik na zo'n gesprek: ik stop ermee, of ik neem een andere sponsor.... Dat waren de momenten waar ik m'n "GEWELDIGE IK" moest ontmaskeren. Het kwam er op neer dat juist op die momenten mijn sponsor me het beste hielp, door me te laten aanmodderen en daar verslag van uit te laten brengen. Door trieste omstandigheden werd deze sponsor-sponsee relatie beëindigd. De sponsor die ik daarna vroeg was strikter in het schrijven volgens het Stappen Werk Boek... dat liep nooit helemaal soepel en dit contact verwaterde. Maar wat ik die eerste jaren had 'gewonnen' kon me niet meer worden afgenomen. Ik had gezien dat het leven de moeite waard is om zonder alcohol te leven.. Nu ben ik negen jaar verder en denk er nog net zo over. Door te blijven gaan heb ik mezelf een stevige basis gegeven, één waar ik op vertrouw en kan bouwen en zélfs, zo nodig, weer kan afbreken en opnieuw beginnen..

Ben ontroerd! Vind dit zo geweldig goed van je!! Geen woorden! Sita, wat top..... ga lekker weerzin opbouwen tegen die rottige alcohol! GOGOGO

Droog, welterusten.