Klassement

Hoi allemaal Daantje, als je de asperges schilt en de onderste stukjes er af snijd kun je daar soep van maken (van de schillen en de stukjes dus) Google daar maar eens op. Bouillon trekken en er een roux bij doen (boter en bloem). Verder heb ik niets bijzonders te melden eigenlijk met mijn broertje gaat het de goede kant op schreef hij, ik heb hem vanmorgen geappt. Morgen een vrije dag, en wil eigenlijk even naar een rommelmarkt, misschien tussen de buien door En ik eet shoarma Meld me zonder drank al af ook

Hallo allemaal, het gaat wel goed hier hoor, maar het gevoel, van alc. missen komt steeds terug, maar dan ga ik maar denken, dat ik nou een veel mooier leven heb gekregen, het gevoel van drank missen duurt gelukkig niet lang. Het missen zal wel blijven, maar ik zie HEEL goed de voordelen van niet drinken! Greetz

Meld me ook droog af. Vandaag dag 50. Op de helft van de magische 100 :-)

Ik had gevraagd of de opzichter mij wilde bellen om een prijsopgave te geven van de kosten, met het verzoek of hij het in wilde spreken op mijn voicemail als ik niet thuis zou zijn.Hij heeft gebeld, zijn boodschap: ik moest u terugbellen en inspreken als u er niet was, dat heb ik nu gedaan. Als u nog vragen hebt kunt u bellen naar ......... Zucht

Hoi Pacters, Zelf ben ik niet zo actief met niet drinken bezig, maar ik vind het wel lief dat er nog aan me gedacht wordt. Bedankt dus!! Een maand of een half jaar. Een half of een vol jaar. Één jaar of enkele jaren, Er is moed en doorzetten voor nodig om het probleem aan te pakken, dus een pluim voor de doorzetters. Sterkte allen en houd vol. Een groet van de gortdroge. P. S Jan Je kwijt je goed van je 'taak'. Ga zo voort.

Ha Daantje, Lekker asperges, 20 min. koken in een laagje water Met een schuimspaan de asperges uit het water halen. Pakje aspergesaus volgens de gebruiksaanwijzing maken. Onsje ham, in stukjes erdoor roeren, en een hardgekookt ei in stukjes, met eventueel een beetje fijn gesnipperde peterselie Gekookte nieuwe aardappeltjes erbij. De asperges en aardappelen bedelven onder de saus. Is maar een voorbeeld hoor. Kan ook met gesmolten boter en gebakken zalm bijvoorbeeld

Weer of geen weer, ik wil vandaag in ieder geval naar de sportschool en ik heb mezelf minstens een pond asperges beloofd. Daar kan ik me de hele dag op verheugen! Ham, een gekookt eitje, nieuwe aardappelen erbij, een vreetfestijn.

Meld me weer droog af! Welterusten allemaal.

Suikertje, je had er best bij gekund, in mijn hebberigheid heb ik veel te veel gemaakt. Nou ja, eet ik het morgen weer, vind ik níet echt een straf. Of wilde je komen schillen? Daantje, (room)boter en zout, verder niks. Meld me droog en enigszins zwaarder dan vanmorgen af.

Meld me droog af, Welterusten

Nee, het schiet inderdaad niet op. Morgen Koningsdag, dus dan is er ook niemand. Je ontmoedigt me niet hoor Rapilos, daar ga ik zelf ook van uit (minimaal). Wat leuk dat jij ook de eenzame fietser zingt op de fiets. Ik heb ook nog "Singing in the rain" op het repertoire.

Mooie tip Albert bedankt

Yum yum...'Spargel'... Je kunt er vanalles mee doen Daantje. Het meest klassiek is witte asperge met ham, ei en botersaus. Asperges schillen, met dunschiller of kaasschaaf...onderste harde stuk eraf snijden. In een grote pan leggen met water. Aan de kook brengen. Ik laat ze zo'n 10 min. zachtjes koken en dan vuur uit...en 10 min. wachten. Dan afgieten en op bord leggen...met plakjes lekkere gekookte ham...verkruimeld hard gekookt ei, gesmolten roomboter en een mooie gekookte aardappel. Tja...en dan kun je gaan variëren.... Met gerookte zalm, verse gebakken zalm...gepocheerd ei..in de risotto...soep maken..roerbakken.... Word er helemaal enthousiast van...gelukkig twee aspergeboeren op fietsafstand. Oja..en dan heb je ook nog groene...o...daar kun je ook vanalles mee doen! Succes Daantje en smakelijk!

Klaar met werken trouwens, Daarna even mijn wenkbrauwen laten epileren, en een tintje laten geven. Lijk meteen 10 jaar jonger, ha,ha

Ha,ha, dat is ook sterk, Dat doe ik ook altijd; Hoe sterk is de eenzame fietser zingen als ik pal tegen wind in moet fietsen. En het helpt echt he, vooral die tweede zin; die kromgebogen over zijn stuur, de weg wel vind

Bedankt voor de koffie Yvonne. Lekker

Kijk ik een paar dagen niet en opeens mis ik een paar zeer memorabele data, inclusief die van mezelf

En hele grote bos bloemen - with love! - voor: Kwispel, Happiness, Sowhat, Bolletje , Soothe, Jannigje en Dhen1

Hoi Mikki, Ik herken het niet zo van jezelfleren kennen. Ik heb er eigenlijk alleen maar een positieve flow aan overgehouden. Ik snap dat dit heel blij klinkt. Maar ik was zo klaar met het drinken, met mezelf, mijn apathie. Ik had al heel lang het gevoel dat ik een stap moest zetten, zodat mijn echte ik en mijn kwaliteiten daadwerkelijk konden 'schijnen'. En dat klopte. Ik heb vriendschappen beëindigd (waren geen drinkezusters hoor) omdat ik steeds dichter bij mezelf kwam en mocht komen. Lees ook mijn draadje, ik werd weer authentieker. Dat betekende ook dat ik mijn grenzen ging aangeven, wat ik als ik dronk moeilijk vond. Misschien als overcompensatie omdat ik mezelf een loser vond dat ik de drank nodig had. En nu kom ik juist dingen van mezelf tegen waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Dus die euforie komt steeds op een andere manier weer even de hoek om kijken. De basis daarvan ligt bij mij wel echt in afspraken met mezelf nakomen. Ik vertrouw mezelf weer en dat is echt het mooiste cadeau wat ik mezelf heb mogen geven. En ook vertrouwen hebben dat alles komt op het moment dat het moet komen. Zo ook met sociale contacten. Ik ben ook vrij snel wel de confrontatie aangegaan met etentjes en borrels bijvoorbeeld. Om los te komen van de overtuiging dat dat alleen gezellig is met drank op. Ook heb ik patronen doorbroken. Soms heel simpel door gewoon een andere weg te fietsen of een tentoonstelling te bezoeken waar ik anders mooi naar toe was gegaan. Kan jij voor jezelf duiden waar je angst en passiviteit vandaan komt? Ben je bang dat je in valkuilen trapt door wel te gaan drinken? Of vertrouw je jezelf nog niet helemaal?

De jurk Ik ben/was een trouwjurk en hang al bijna 37 jaar in de kast, zonder morren. Mensen zijn vaak ongeduldig, maar ik heb daar geen last van. Geen spat veranderd in al die jaren. Jannigje daarentegen wel, die is oud geworden! Ja, 37 jaar geleden, toen ze trouwde, had ze nog een mooie huid, geen rimpel te bekennen. Ook nog geen uitgezakte lichaamsdelen, als u begrijpt wat ik bedoel. Uit discretie wil ik verder liever niet in details treden. Maar laat ik het zo zeggen: de tand des tijds heeft diepe sporen nagelaten, letterlijk. Stilletjes aan was ik een beetje in slaap gesukkeld, tot ik mijn naam hoorde noemen, na al die jaren? Wat bleek, ze had een jubileumconcert en de dames moesten in gala. Nou, dat is snel geregeld. Dacht ik. Nee dus. Buiten de waard gerekend. Kijk, ik ben van nature nogal zeker van mijzelf, maar zij niet. Nooit geweest ook. Zij ging vergelijken, niet echt, maar in gedachten, en ja, dan gaat het mis. Zij praat veel hardop, dus ik kon het mooi volgen. Links tetterde de duivel op haar schouder, u hebt hem al eens ontmoet naar ik meen. Die was er schor van, kan ook niet zingen hoor, klinkt als een schorre kraai, maar wel heel luid. Rechts zit haar helper, maar die klinkt veel zachter, wel melodieus. Die kan vaak niet tegen die andere toeteraar op. Dus die uitgemaakte zaak bleek een misvatting van mij te zijn. Door die negatieve gedachten van haar begon ik ook te twijfelen. Stom natuurlijk, zelf gedaan ook, maar het is lastig om positief te blijven als iemand je steeds onderuithaalt. Ze durfde mij niet aan te doen, was heel bang dat ze er dan te gewoon, te eenvoudig uit zou zien. Dat was wel een klap voor me. Dan zoek je het maar lekker uit dacht ik gekwetst. Maar ongeveer een week geleden begon ze te veranderen, waardoor weet ik niet, maar het beviel me wel. Ze haalde me weer uit de kast en deed me opnieuw aan. Dat is wel grappig, zij past nog wel in mij, ondanks de andere verdeling van eh eh ..... En ja, dan zie je mijn sterke kant: ik verbloem alles, ik val soepel over dijen en billen, geen onvolmaaktheid meer te zien. Ze begon er vertrouwen in te krijgen, het hield nog niet over, maar toch. Ze besloot mij aan te doen! Yes! Ze heeft ook een heel mooie sjaal, niet dat ik die nodig heb, maar ala. Eenvoudige, maar wel mooie sieraden erbij, schoenen waarop ze hoopte het uit te kunnen houden (zij is van de platbodems, als fietsmens) En daar gingen we. Zij onzeker, toch nog, ik niet, ik glom. Ze keek, ze vergeleek......... En het viel mee! Ja, daar stond zelfs ik van te kijken. Ze zag dat ze niet uit de toon viel en sterker nog in sommige gevallen er beter uitzag dan anderen. Nou ja! Jannigje toch. Wat een hoogmoed, dacht zij Wat leuk, dacht ik. Ze kreeg complimenten. De avond was een groot succes. Door MIJ. En door de sjaal... En door de sieraden.... En door het orkest En door de solisten En oké, ze hebben mooi gezongen. Maar toch vooral door mij. En zij ging ook glimmen. Zij voelde zich heel vrouwelijk. Zij bloeide helemaal op. Dat vond ik wel ontroerend.

Erik, allereerst

Dóen Fleurtje, dan ben je er van af .... hoe langer je het uitstelt des te groter het wordt.... dus... ...... Dóen

Goedemiddag beste mensen, Net de draad doorgelezen. wat ontzettend veel worstelingen vandaag. En wat vreselijk goed, dat niemand drinkt, ondanks de de heftige craving. Ik doel hierbij op Agnieta, tomTom,Gipsy, en vast nog wel iemand vergeten. Zou het aan het weer liggen Fijn, dat jullie erover schrijven. Daar is nu echt het forum voor.! Darlene, Wat vervelend, al die opmerkingen van ongezellig zijn, als je geen alcohol drinkt. Echt niet leuk he, en ik ken dat hoor.! Weet niet goed, wat ik je nu kan aanraden. Al die etentjes afzeggen, en nog wel ter ere van je verjaardag, doe je ook niet zo snel he. Trouwens, wat een rare opmerking, dat je van te voren had moeten melden, dat je niks dronk, omdat er voor hetzelfde geld dan geen frisdrank was. Belachelijk gewoon, zegt meer over hen, dan over jou hoor.

Hier weer een s schrijven.. Fleurtje, zodra het 'gewoon' wordt, ga ik het moeilijker maken. Het moet een beetje moeilijk zijn, maar níet zo moeilijk dat het onmogelijk wordt, dat bepaal ik zelf. Het gaat ondertussen goed, ik voel me steeds rustiger en zekerder. Ik ben die twee straten nu zo vaak over geweest dat ik begin te weten, dat er niks gebeurt. VM, net als jij ben ik in eerste instantie helemaal binnenste buiten gekeerd. Lichamelijk ben ik kerngezond. Ik was wel oververmoeid. Die moeheid zit er nog steeds een beetje, maar gaat wel beter. Vermoeidheid, drank, veel te veel stress, het heeft allemaal een rol gespeeld. Als er zoiets al wat speelt, krijgt het bij zo'n verminderde (geestelijke) weerstand natuurlijk zijn kans. Ik leef nu een stuk gezonder en heb minder stress, ik zie het dus wel positief in.

Het verhaal van de krulhazelaar. Ik wil u graag mijn verhaal vertellen. Sinds vorig jaar woon ik op het balkon van Jannigje en ik merk aan haar dat het haar helpt om nare en moeilijke dingen op te schrijven, dat helpt blijkbaar bij de verwerking van.... Wat zij allemaal te verwerken heeft, weet ik nog niet zo goed, ik heb eigenlijk nog wel genoeg aan mijn eigen moeilijkheden. Ik kom uit een Friese tak van een hazelaarfamilie, zij is ook geboren in Friesland, dus dat schept wel een band. Bûter, Brea en Griene Tsiis enzo. Maar goed, ik dwaal af. Komt door haar, waar je mee omgaat, word je mee besmet, en zij komt steeds tot allerlei nieuwe gedachten terwijl ze schrijft, dus het wordt altijd langer dan ze van plan is. Dat heb ik nu dus ook, maar ik zie daarin geen reden om mij te verontschuldigen hoor. Afijn, ik lag in een tuin in Friesland. Kunt u zich voorstellen hoe dat is? I.p.v. te groeien, in de volle grond te staan, lag ik op een hoop met andere takken! Kaal, wachtend, geen regie over mijn eigen leven, afhankelijk....... Als ik tenen had, zou het tenenkrommend zijn geweest. En dan te bedenken dat ik in een enorme tuin lag, plaats en ruimte genoeg,!l Maar zij planten mij niet. Opeens was daar Jannigje, zij zag mij. Zij zag mij, hebt u enig idee hoe dat voelde? Ik werd gezien. Sterker nog, ik werd meegenomen. Het kan verkeren zei Brederode, ik als Friese tak ging mee naar Amsterdam. Niet naar een tuin, maar naar een balkon. Zij wil graag een tuin,maar die heeft ze nog niet, misschien als ze groot is? Tegenvaller, niet wat ik wilde, maar wel wat ik kreeg. Dus nu kan ik blijven kniezen of mijn mogelijkheden zo goed mogelijk uitbuiten. Die keus is aan mij, met een beetje hulp van juffrouw J. Wat nu volgt, is nogal bloederig en niet bestemd voor frummers die heel gevoelig zijn. Misschien heeft ze gehandeld in een vlaag van verstandsverbijstering, dat kan ik niet beoordelen, maar zij heeft mijn onderbenen en voeten afgezaagd! Spreiden van kansen of zoiets. Geamputeerd heeft ze me! Zij, die toch moet weten hoe het voelt om....... Mijn onderbenen heeft ze in één pot gezet, de rest van mij in een andere. Het kleintje heeft het helaas niet gered, ik stond erbij en keek ernaar. Machteloos moest ik toekijken. Met pijn in mijn bast ben ik toch gaan groeien, ik heb wortels gemaakt en ben uitgelopen. Aan de buitenkant zie je niets van mijn pijn, maar die is er wel. Nu moet ik volgens de andere planten “dat een plekje geven”. Ik vind dat een rare uitdrukking. Ik krijg een plekje op haar balkon, maar wat is nou pijn en verdriet en gemis “een plekje geven”. Ik kan er niets mee. Net als “we nemen een kind”, nee mensen, zo werkt het niet. We nemen niet, we krijgen, als we geluk hebben........., hoewel het kan ook “een ongelukje” zijn? Goed, dit terzijde... Ik probeer een leven op te bouwen op een plek die ik nooit had kunnen bedenken, die ik dus eigenlijk niet wil. En ik groei, geloof het of niet, ik groei. Ik ben al bijna twee meter, ben ik trots op! Iemand zei ooit: een plant in een pot is als een mens in de gevangenis. Tsja, dat klinkt niet best. Maar een plant in een pot is altijd nog beter dan een tak die op een hoop gegooid ligt te wachten op Een ander bestaan Een kans om te groeien Een kans om fier te zijn. Een kans om te wortelen Een kans om blad te dragen Dus eigenlijk een kans om te leven! Ik heb lang moeten wachten, maar ik ben niet doodgegaan, dat is toch ook wel wonderlijk. Mysterieus hoor het bestaan van planten en bomen. Geldt dat ook voor mensen? Heb ik niet zoveel verstand van eerlijk gezegd. Wat mijn mens Jannigje wel heeft gezien, is dat ik een grotere pot nodig heb om verder te kunnen groeien. Dus nu heeft ze een mooie grote gekocht en ook nog speciale grond zodat ik beter kan groeien. Daarmee heeft ze mijn amputatie weer een beetje goed gemaakt. Aandacht en liefde mensen, werk altijd.

Fleur voor morgen een dikke proficiat met de verjaardag van je dochter en je hebt het zeker niet slecht gedaan, ik merk aan je schrijven dat je milder bent geworden en dat siert je. En je maakt me aan het lachen met jouw relativerende humor. Fijne dag samen.