Klassement

Hoi allemaal, Tjongejongejonge Wat nu? En waar zijn jullie mee bezig? Truus Lars Hou alsjeblieft op met die onzin allemaal, Zie mij maar als trol in dit geval, want ik ben het gewend, en zal even (nog een keer) voor de duidelijkheid vertellen wat er gebeurde. In 2009 meldde ik me aan voor ADB, dat was 21 januari. Ik had eerst contact gezocht met tactus op 18 januari, via mail en was doodsbang voor een delirium. Na een gesprek met hun via mail zei hij "waarom meld jij je niet aan bij het forum" Nou dat heb ik geweten als leek van forums en chatsites. Moest alles ontdekken. An was de eerste die mij welkom heette, en ben mee gaan schrijven op de dagdraad, tot in februari (weet niet meer welke datum) een medeforummer begon met " wie ben jij?" Ik heb door een opmerking op een andere forummer geleken. Wat ik toen over me heen kreeg (en van heel veel van het forum), wens ik echt niemand. Die andere forummer trapte en schopte om zich heen, en heeft mensen vernederd tot op het bot. Ik heb mijn adres gegeven in die tijd, en meer persoonlijke gegevens, opdat andere forummers weer zeiden "haal dat weg" En zelf dacht ik "wat moet ik hier nog?" Ik heb met de desbetreffende forummer (wil de naam wel zeggen, maar weet niet of dat mag) de hele avond en nacht verder gechat en muziek gedraaid en ik heb ECHT gejankt, dat ik niet geloofd werd. Daar zit je dan met (denk ik) nog niet eens 1 maand droog. Het was HEL Ik ben gebleven omdat ik hier voor mezelf zat en zit. En heb er toch fijne contacten aan overgehouden, waaronder desbetreffende forummer Lars Truus NIKS bewijzen hier, alleen voor jezelf. Hou op met die trollen voor degene die het aangaat Heb je een slecht gevoel bij iemand, REAGEER dan niet. Waarheid komt altijd boven water!!!!! Laat instromers hun eigen weg volgen Op deze manier stroomt er niemand meer in En wat betreft die enkele "trol" of relschopper? daar veeg ik mijn (Ik zeg het wel maar kan het stiekem niet) mee af (ster hebben we niet hè? ?) Verder frituur gegeten, bitterballen, kroketten en zo ook wel eens lekker Geslaagd voor dagpact, maar alsjeblieft hou het bij jezelf (zorg voor jezelf) en val niet een ander aan. Je weet niks van hun leven, of hoe het gaat. In de meeste gevallen heb je er echt een probleem bij waar je niet op zat te wachten. ADB is voor en met elkaar niet TEGEN elkaar. Hoe vaak moet ik nog (en ik ben geen timmerman) HAMEREN Weemoed voel ik nu, ik ga forummers missen van mijn eerste uur, heb jullie lief, zie Ferry staan, ver? voor mijn tijd maar verhalen lees ik wel. Het forum is voor iedereen, hou daar rekening mee voor de forumvechters

Psychisch kwetsbare mensen die de werkelijkheid verdraaien - of de verdraaide werkelijkheid zelf voor wáár aanzien - horen bij onze samenleving. Je kunt ze niet op een eilandje wegzetten en doen alsof ze niet bestaan. En in onze kwetsbaarheid zijn "wij" bovendien net als "zij". Psychisch 'stabiele' mensen kunnen zich ook anders voordoen dan zij in werkelijkheid zijn. Maar zij hebben ook onderliggende motieven, geloven er iets mee te kunnen bereiken, anders zouden ze het niet doen. Deze mensen zijn er óók gewoon. Je kunt ze niet verbieden zolang ze geen regels overtreden. Wantrouwen is er ook, gegrond of ongegrond, "helpend" of "niet-helpend" - je kunt mensen niet beletten wantrouwen te voelen en/of te uiten. Het ís er gewoon. Bij sommigen blijft het niet bij wantrouwen, maar ontstaat iets anders, iets pijnlijkers: een diepe gekwetstheid bijvoorbeeld om vertrouwen dat is geschonden. Bijvoorbeeld omdat je heel veel hebt gegeven aan iemand, in iemand hebt "geïnvesteerd", of iets persoonlijks hebt gedeeld, of je hebt laten raken, hebt meegeleefd… Misschien voelt het voor hen als een vorm van afwijzing, een soort verraad. Dat kan ongelooflijk veel pijn doen en daar moet je dan mee dealen, voor jezelf. En ieder doet dat op zijn eigen manier. En volgens mij mag dat er allemaal ook gewoon zijn. Ik wil het wel persoonlijk maken: ik ben óók geraakt door situatie-k. Op twee manieren: in mijn zelfafwijzing, omdat ik het niet vertrouwde en me daarover "een slecht mens" voelde. En nu het allemaal lijkt te kloppen voel ik me ook niet bepaald beter. En het raakt me om anderen onder de situatie te zien lijden - direct of indirect - in de vorm van verdriet, angst, boosheid, twijfel, onmacht, etc. Maar ik weet ook dat ik zélf verantwoordelijk ben voor die gevoelens. Die zitten alleen in mij: ze zitten niet in een situatie en ze zijn niet "veroorzaakt" door iemand anders. Hooguit heeft die ander op mijn knoppen gedrukt. En zo zijn andere mensen ook echt zelf verantwoordelijk voor hun gevoelens. Of dat nu gevoelens zijn van afwijzing (van de ander, of van de situatie), van zelfafwijzing (bijv. door schuldgevoelens) of van je afgewezen voelen (omdat je het op jezelf betrekt) - je zal er echt zelf verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Zo zie ik dat tenminste.

Knap van je Meya, zo,n open fles is wel erg moeilijk om tegenaan te kijken. Ik ben aan het denken over het verschil tussen schuld en schuldgevoel. Het wonderlijke feit doet zich voor dat ik een soort schuldgevoel voel nu er over trollen wordt gesproken. Alsof "iedereen" denkt dat ik iets verkeerd heb gedaan terwijl ik weet dat het niet zo is. Dit is voor mij duidelijk een ding uit mijn verleden: onterecht beschuldigd worden en daar moeilijk mee om kunnen gaan. Voor de goede orde: niemand beschuldigt mij!!! Het hele gebeuren roept oude pijn in mij op, dat is het. Aan mij dus om er iets mee te doen. Ik weet niet of dit duidelijk is.

Lekker gevolleyed nu nog even Law & Order een dubbele aflevering en dan in bed me verheugen op morgen. Zus en ik gaan Groningen op stelten zetten en de David Bowie tentoonstelling bezoeken wat jeugdsentiment snuiven. leve de 60+ keuzedagen van NS slaapwel (nee AR niet je billen)

Vandaag zou ze op bezoek gekomen zijn, had die datum al weken in mijn hoofd. We zouden gaan wandelen en naar het strand gaan. Dat wilde ik dus perse ook doen vandaag. Nooit iets niet doen omdat er niemand is om het mee samen te doen. En dit was zeker een dag dat ik niet wilde stilstaan bij dat het niet door ging. En heb er een leuke dag van gemaakt. Strand was wat kort en heftig met die wind. Er was zowat geen strand meer en je kon nauwelijks blijven staan en werd gezandstraald.

Hoi, Ik vind het niet fijn om de berichten van de afgelopen dagen te lezen. Schandalige praktijken van vorig jaar hier hebben veel veroorzaakt en nu nog. Had gehoopt dat het na tijdje weer beter ging, maar merk veel wantrouwen onderling. De reden dat ik hier weinig kom is dat ik me niet wilde belasten hier op forum met mijn praatjes. Moeilijke maand gehad en er speelt nog veel. Ik laat me echter niet wegjagen wegens achterdocht en wantrouwen. Dat zal een te grote eer zijn aan een persoon. Wens iedereen een goede avond en doe wat het beste voor jezelf is. Groet

Wil de eerlijke trol nu opstaan?

Goede morgen allemaal, Jammer, van al dat wantrouwen. Ik ga uit van het vertrouwen, tot het tegendeel bewezen is Dus wat mij betreft, is iedereen van harte welkom, en is iedereen "echt ". Waar blijven we anders, als we niemand meer vertrouwen. Garantie heb je toch nooit op een forum. Misschien ben ik ook wel een trol

Ik blijf hier ook nog wel even hangen hoor Nadia. Mijn herstel boven alles :-) Samen yogasessietje doen?

Vette duim omhoog BB en Blondie!

Ik meld me met een vol griephoofd en bijbehorende raspende keel droog af voor het dagpact. Denk dat ik het zonder dagpact vandaag niet droog zou hebben gehouden. Dank.

Ik dacht dat de rotte appel uit de fruitmand was .... Blijken er toch hier en daar nog wat beschimmelde druifjes te liggen die de boel links of rechtsom besmetten. Maar ik weet zeker dat de rest van de ( soms vreemde soms wrange ) vruchten goed te pruimen is. Laten we ons ver af houden van cynisme en achterdocht Dat is er in de gewone wereld al genoeg

Een time out is nooit verkeerd. Even bezinnen en dingen een plek geven. Eigen patronen inzien en de koers heroverwegen. Wat geen nut of vreugde meer geeft wellicht achter je laten. Het is nu wel een heuse polonaise aan het worden Niet allemaal achter elkaar aanlopen, prima als het eigen overweging is.

.......................... Na de posting van Soothe gelezen te hebben heb ik besloten mijn berichtje te wijzigen. Een waarschuwing gekregen van de moderator. Ik blijf het niet eens met de manier van modereren hier, dat mag bekend zijn. Maar het is niet mijn bedoeling vuurtjes op te stoken.

Hallo allemaal, Als je drinkt, voel je je sterk, denk je. Je word adrem. En kraamt dingen uit waar je de volgende dag spijt van hebt. En door jaren door te drinken weet je niet meer beter. Dan komt de tijd dat je gaat proberen te stoppen. Je bent nerveuse, gestresst, prikkelbaar en meer onrust gevoelens nemen bezit van je. Je komt in een achtbaan van gevoelens. En daar hoort ook achterdocht bij. Hebben ze het over mij? Wat doe ik nu weer verkeerd? En bij het minst of geringste ga je in de verdediging, want je voelt je aangevallen. Maar je bent labiel, je bent bezig om je leven weer op de rails te zetten. En daar is veel moed voor nodig. Hou je daar mee bezig en probeer niet om overal iets achter te zoeken. En mijn ervaring is, dat je steeds beter in je vel komt te zitten, maar het heeft zijn tijd nodig.En die gevoelens worden minder wedden???

Ik let goed op wat ik doe MG, maar ben desalniettemin blij met je waarschuwing. Als ik zo vrij mag zijn ook een waarschuwing voor jou: Het forum is een de dingen die jou alert houdt, heb je vaak gezegd. Als dit forum inderdaad wegvalt, al dan niet tijdelijk (en ik hoop dat je er morgen anders over denkt) dan is het misschien slim om een soort vervanging te zoeken voor het dagelijks alert houden. Ik weet dat je ook andere hulptroepen hebt (meetings, noodbriefje, etc). Maar toch. Ff goed opletten de komende tijd. Ga goed!!

dat hele kinderen opvoeden...ik vind het af en toe een rotklus! en dan druk ik me heel, heel, heel netjes uit. dat vertellen ze er niet bij, als er zo'n schattig babietje zich aandient.

Nadia, Misschien moet je zoon een hele andere kant uit Eerst maar eens laten bezinken he

Vandaag 200 dagen niet gerookt. Soms zijn die mijlpalen toch nog wel belangrijk. Best tevreden dat het me to zover gelukt is......nu op naar een vol jaar.

hahaha Net het echte leven daar tref je ook zoveel fake trol personen aan Van je kop stoten kan je ook wat leren . Soms best pijnlijk.

Hoi Rapilos, Om 10 uur grote trollen verwijdering. Wij hebben al zoveel voorbij zien komen en laten ons de kop niet op hol brengen.

Blondie en http://www.grappigefilmpjes.net/grappige-filmpjes.php?id=600&p=1 BillyBob een maand niet gefaald als beloning even genieten van andermans falen (geen beter vermaak dan leedvermaak)

Yvonne, wat een sensatie en onrust aanwakkeren. Het forum staat niet trillen op z'n grondvesten. De superlatieven!! En je bent hier lang genoeg om niet tegen het modereren in verzet te gaan. Helpt toch niet. Ik was het ook vaak ergens niet mee eens, maar liet het van me afglijden. Geen vuurtjes opstoken ! In al mijn forumjaren heb ik heel wat ruzie gehad en ruzies meegemaakt. Nog nooit de behoefte gehad weg te gaan of op een schaduwforum te gaan. Altijd ben ik alleen dit forum trouw geweest. In plaats allemaal de drank voorop te stellen en dat te delen, Zijn de verdachtmakingen aan de orde van de dag. Ik dacht wellicht nog een goed advies te kunnen geven. Zo hoeft het écht niet. Zonder 100% bewijs dat iemand niet is wie hij/zij is, is het niet kies met verdachtmakingen te smijten. Dat het wel zou kunnen heeft het verleden bewezen, maar eerst duidelijkheid.

Nance en Fruit follow frummer Myriam;

❤️ Voor jou AR. Mooi, jouw openheid. En 'weemoed' vind ik een prachtwoord.

Man wat heb ik een respect voor jou.

Goed dat je toch bent gegaan. Vind het herkenbaar.. Naar iets toe leven...en dan teleurstelling van dat het niet door gaat. Om het dan toch alleen te doen voelt bij mij teleurstelling ook minder zwaar.

Je verhaal raakt me Johanna. Je klinkt als een heel sterke, slimme en gevoelige vrouw. Ik heb zelf enorm veel gehad aan de visie en begeleiding van Jan Geurtz; eerst zijn boeken gelezen, toen een workshop gedaan. Misschien is het ook wat voor jou. Dit is zijn website: http://www.jangeurtz.nl . Staat ook wat video- en audiomateriaal op. Nu niet veel schrijftijd, maar een groot hart onder de riem:

en wat voor mij de eyeopener was om echt nu te willen veranderen?? Ik kreeg een pleegdochter die meervoudig gehandicapt is, 14 en zo'n vreselijk irritante puber;-) Ze zei gewoon; " stop met zeiken en get a life" Vandaag drink ik niet

Heftig. Maar je klinkt stevig. Vier jaar geleden is nog niet zo lang, knap dat je nu zo helder schrijven (en dus denken) kan over jezelf. Ik ben er na een paar maanden forum van overtuigd dat jezelf opnieuw uitvinden niet lukt met drank. Veel drank = stilstand. Zet m op: vandaag de eerste niet.

Misschien wat toelichting op zn plaats; Afleiding zoeken zoals het advies altijd is, is voor mij een lastige. Ik heb 4 jaar geleden mijn drankgebruik fors omhoog geschroefd. Ik kon niet met de realiteit van de dag omgaan. Succesvolle, mooie alleenstaande vrouw van 48, volop aan het werk, volop sociaal leven, succesvolle kinderen, kortom het prachtige plaatje waar je altijd over leest, krijgt kanker en belandt ineens in een jaar lang ellende van operaties, chemotherapie en bestralingen. Maar OK dat is naar, maar ik dacht dat ik na dat jaar gewoon weer goed zou kunnen opbouwen en dan weer verder met mn leven dus. Nee dus. Ik hield heel veel schade over van de behandelingen. Mijn werk is max 4 keer 3 uur te doen en dan compleet KO., kinderen inmiddels uit huis en toen een groot zwart gat, dit bleek een stuk beter te dragen met alcohol. Ik functioneer maximaal 3-4 uur per dag ( ongeacht of ik wel of niet drink, want die 7 maanden zonder alcohol heeft daarin niets verbeterd) Ik kan mijn handen en voeten niet echt meer goed gebruiken door restschade van de chemo, dus veel hobby's vielen daardoor weg, ben altijd doodmoe, ben 30 kg zwaarder door alle pillen, maar iedereen vertelt me dat ik blij moet zijn, ik ben er toch nog? En wellicht ben ik een zeurende egoist, ik ben niet blij en de enige manier om weg van deze ellende en verveling te komen ,was om heel veel te drinken. Ik besef nu dat stoppen voor mij niet gaat betekenen dat er direct winst fysiek te verwachten is, maar ik wil vooral geestelijk mijn rust en mn van oudsher sterke "ik" terug. En de combinatie van chemobrains met alcohol is helemaal niet iets om blij van te worden. Maar terugkomend op het begin, 7 maanden continu trek was dus vooral 7 maanden heel hard weg willen vluchten van mn leven na ziekte, en nu na 4 jaar nog steeds een vlucht. Nu echt de beslissing genomen om te gaan starten met een nieuw leven, en niet meer vast houden aan hoe het was, dat komt nooit terug. In mijn nieuwe leven is geen ruimte voor alcohol, maar wel koesteren wat ik kan en niet meer stilstaan bij wat is weg gevallen. pff een heel epistel maar omdat 7 maanden niet bracht wat ik verwachtte, betekent niet dat 8 maanden niet haalbaar is;-) fijne avond Johanna

Ja hub, je verwoordt mijn gedachten ook, maar ik bedacht laatst dat het misschien ook een goeie zet kan zijn. Voor hemzelf zeker, en het forum gaat ook verder. Toen het ontstond waren er ook geen oudgedienden nog en het bleek evengoed een schot in de roos. Laten anderen opstaan en kunnen laten zien wat er aan misschien onvermoede krachten schuilen. Ik was ooit zover om me terug te trekken en hoopte dat MG mijn aandeel van verwelkomen op de wie is wie over zou kunnen nemen. (dacht al dat hij een trouwe en fijne aanwinst was), en juist mede door zijn komst bleef ik weer hangen haha. Het is en blijft een cyclus van gaan en komen hier hub. Jij redt je wel denk je, dat is een hele krachtige zin. Wie weet heb je ook wel een Gerrit(je) in je♥

Klinkt goed Smart, zet de zaken naar je hand, inclusief het forum. Het forum is er voor jou, niet andersom

Welkom Johanna, goh, trek die zeven maanden blijft... Dat het af en toe de kop blijft opsteken, dat ken ik. Maar in de loop van tijd steeds meer sporadisch. Misschien is het dan meer een kwestie van blijven 'geloven' in wat drank je biedt? Meer de gedachten proberen aan te pakken? Voor mij was dat minstens zo belangrijk als trek weerstaan, alle hersenspinsels in kaart brengen. En in de loop der tijd kunnen ontkrachten, andere copingmechanismes vinden voor situaties die mij triggeren. Al schrijvend kom je een heel eind, heb ondertussen een compleet 'smoezenboek' en begrijp trek-aanvallen een stuk beter. Veel succes, en schrijf lekker van je af

Top Erik Zit nu op 114 dagen en vindt het verrekte moeilijk, moelijker als in het begin Komt ook door je omgeving die denken dat het klaar is Maar we gaan door hoor

Ik twijfel helemaal niet aan jou Lars. Volgens mij ben je rete goed bezig. Omgang met je onrust en - - soms inderdaad wat drama hoort daar duidelijk bij. Is voor mij persoonlijk herkenbaar en we zijn vast de enigen niet. Heb jij op dit forum ooit onder een ander naam geschreven?

Goede morgen Volgens mij kan ik er wel wat van leren. Namelijk focus op wat ik belangrijk vind en dat is dus niet de vraag wel of geen trol maar verhalen van mensen die me wel raken en daarnaast ben ik hier voor mezelf. Zaterdag was even schrikken, soms kreeg ik het idee dat trek passe is maar dan zit ik er zo weer midden in. Een verhaal waar ik bij twijfel lost zichzelf op, het blijkt waar of niet waar. Daar hoef ik niks mee te doen.

Heel veel vette duimen dus….

Week 6 begint voor mij , ben ik toch blij mee

In het verleden was er gewoon de 'dagdraad'... daar konden we lezen hoe het met 'ons' gaat. Veel verder dan die dagdraad kom ik niet, geen tijd om alles bij te houden. Dus zag nu pas jouw eigen draadje Blondie... petje af voor je en zet rustig door meis. Maar blijf het jammer vinden dat ik eigenlijk heel veel mis omdat blijkbaar velen niet meer in de huiskamer vertellen maar liever op een eigen draad....

Ik heb ook besloten om weg te gaan maaaaaar.... morgenvroeg ben ik er weer. Fijne avond

Gezellig, Rapilos en Nancy! En Wijfie natuurlijk ook :-)

Tja Vlok, probeer je de één niet te beledigen, beledig je de ander weer...

Smart

Herkenbaar Smart.....wat je allemaal schrijft!!

Dank voor jullie lieve reacties. Goed gesprek gehad met zowel mijn therapeut alsook met de bedrijfsarts. Ik leg mijn lat zoals was te verwachten natuurlijk weer veels te hoog. Moeite met accepteren van wat ik nu kan (en zoals jij ook zegt Indigo moeite om in te gaan zien dat ik misschien wel nooit meer op dat niveau zal gaan komen). Verstandelijk zie ik het. Gevoel volgt nog niet. Daarnaast verlies ik de positieve dingen uit het oog en verzink ik er heel erg in alleen het negatieve maar te zien bij meerdere tegenslagen. Ik heb dan de neiging om mijzelf te wentelen in zelfmedelijden en verzand dan in mijn "comfortabele" mij zo bekende slachtofferrol. Tijd om dat om te gooien (Thnx Yogajuf) Plan voor komende week: - Werken op halve speed. Mijn ruimte en tijd pakken die mij nu gegund is tijdens mijn therapeutisch werken om het anders te doen dan anders. Dus geen geren en gevlieg, doen wat ik kan en daarin mijzelf niet richten op wat ik niet heb gedaan (negatieve) maar wat ik wel heb kunnen doen (positieve) - Positief benoemen van de alledaagse dingen. Negatieve gedachten omturnen. - Qua privé trachten mijn bestaande sociale contacten weer op te pakken (verwaarloosd sinds november/instorten) en uitbreiden van mijn sociale netwerk door het onderzoeken van activiteiten passend bij mijn momentele energielevel waarbij kleine pasjes nemend uit mijn comfortzone. Gelukkig beginnen de griepverschijnselen al aardig weg te trekken en door de gedwongen rust afgelopen dagen door de griep lijkt ook de peesontsteking in mijn knieën tot rust te zijn gekomen. Tijd voor actie dus... op naar de sportschool...

Akkordeon, je hebt volgers... Hoe gaat het nou?

Zowel gisteren als vandaag speelt de vraag wat lang-gestopten hier nog te zoeken hebben. Dat zou ik ook wel willen weten: Leren ze hier nog wat? Brengen ze wat? Halen ze wat? Ik hang er wat tussen in; niet kort gestopt, niet lang gestopt. Natuurlijk ging ik toch bedenken hoe het ligt voor mij. Ik leer hier vaak en veel dus ik kom hier halen. Vaak word ik geraakt door mensen. Ik denk dat ik hier kom omdat het gaat over een onderwerp waar ik buiten meetings of ontmoetingen 1 op 1 met een 'lotgenoot' niet zo makkelijk over kan praten. Niet-verslaafden begrijpen niet hoe onmatigheid en 'de ziekte van méér' alle facetten van mijn leven aantast/aangetast heeft. Niet-verslaafden vertellen mij 'het is niet anders' en ze hebben gelijk, maar daar heb ik soms niets aan. Hier op het forum komen mensen die hun zoektocht naar acceptatie van het leven zoals het is, hun discipline tegen méér willen, hun intenties om de blik naar buiten te richten ipv het toegeven aan egocentrisme, beschrijven. In alle eerlijkheid en alle openheid. Waardoor ik voel: "Ik sta niet alleen. Ik ben niet raar. Ik ben geen loser. Ik hoef het niet alleen te doen." Dat sterkt mij dan. De herkenning en het saamhorigheidsgevoel, dát kom ik halen.

Hallo muur van Erik Jan Harmsen. Autobiografie van een man over zijn echtscheiding, burn out en alcoholverslaving.