Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

Geplaatst
4 minuten geleden zei Singbluesilver:

Ik ben hier bezig met een hele grote legpuzzel. Misschien moet ik mezelf ook zien als een legpuzzel: stukje voor stukje en niet ieder stukje ligt in 1x goed.  

Zo zie ik het ook wel een beetje, Sbs. Een grote legpuzzel en niet ieder stukje ligt in één keer goed.. maar ook: soms zoek je je een ongeluk
naar een stukje dat je wel voor ogen hebt maar niet in de puinzooi kunt vinden. En ook: soms komt er een dolle hond, een goedwillend persoon,
een onbenul, een kwaadwillend persoon, een windvlaag, een inzicht, een theorie, kortom een omstandigheid voorbij die de bijna affe puzzel
helemaal of voor een groot deel weer door elkaar husselt...  kun je weer opnieuw beginnen.

Ik denk wel eens: die puzzel komt nóóit af.. maar het bezig zijn met die puzzel is nou nét wat het leven is. Hij hoeft niet áf, als ik er maar mee bezig blijf.

Geplaatst

Ik vind mezelf niet dapper Lars.  Maar dat is ook wel een beetje ons probleem denk ik. Ik vind jou namelijk wel dapper en mezelf niet.  Terwijl ik feitelijk weet dat ik dat best een beetje ben. Maar het voelt nu nog als een mislukking. Ik hoop te weten dat  het straks anders wordt. 

Vandaag man met de meiden op bezoek. Moeilijk als ze weer weggaan. Voel me buiten gesloten van mijn gezin. Maar toch weet ik dat dit juist de beste plek is om te zijn. Veilig. Zodat ik straks weer voor hun kan zorgen. Maar allemachtig wat is dit allemaal moeilijk.

Geplaatst

Ja Sbs dat wat je schrijft herken ik wel. Eén van de moeilijkste dingen in een sombere periode was mijzelf een beetje te waarderen. Tegelijkertijd is het naar mijn idee de meest belangrijke voorwaarde voor herstel. Mijzelf een beetje waarderen deed mij wat ontspannen, zodat er weer lichtpuntjes te voorschijn kwamen. Goed bezig Sbs. Misschien gek, maar ik ben een beetje trots op je.

Geplaatst

Ja Bert. Eigenwaarde is denk ik het toverwoord inderdaad waar het in de kern eigenlijk allemaal om draait. Maar helaas is mijn zelfbeeld nog niet zo positief en nu helemaal niet.  Oké ik vind dat ik op de goede plek zit maar neemt niet weg dat ik er veel verdriet van heb dat het zover heeft moeten komen. Dat ik mezelf kennelijk zo heb opgebrand dat ik in een zware depressie ben geraakt en nu voor mijn eigen veiligheid op een gesloten afdeling zit. Verschrikkelijk vind ik het. Echt om te janken.  Maar ik heb geen  keus het is of niks of dit. En ik kies dan toch voor dit in de hoop dat het ooit beter wordt. *afwachtende houding*

Geplaatst

Janken dan :blush:

 

Je hebt wel een keus...en die heb je gemaakt. Opname en hulp.

Daar is heel veel moed voor nodig. Afwachtende houding?

Ach...even ruststand misschien....werk aan de winkel.

Ga jezelf geen verwijten maken..je doet dit om er beter uit te komen.

Je bent goed bezig. :heart:

Geplaatst

Snap ik Sbs. Tijdens mijn depressie nam ik ook een afwachtende houding aan. Voor een deel logisch want het is mijn ervaring dat je niet kunt vechten tegen een depressie. Mijn lijf zij letterlijk stop, ik moest wel stilstaan. Mijn depressie was een signaal. Bert zo kun jij niet langer in het leven staan. Je moet jezelf onder ogen komen en eerlijk naar jezelf gaan kijken. Maar ik voelde me een nul, daar wil je toch niet eerlijk naar kijken? Ik ben toen heel klein begonnen. Ik heb mij een hele tijd 's avonds deze vraag gesteld. "Wat ging er goed vandaag". Klinkt raar nu ik het zo lees, maar het hielp me echt. Gelukkig kan ik mijzelf tegenwoordig wel waarderen, maar het is begonnen met die ene zin. Misschien is het niet afwachten Sbs maar een beetje de teugels laten vieren. Klink een stuk positiever. Teugels wat laten vieren, maar wel je grenzen blijven bepalen. Tijdens mijn laatste forse dip is mij dat voor het eerst gelukt.

 

Geplaatst

Het gaat hier moeizaam. Vooral de ochtenden vind ik het het zwaarst. Moet mezelf door de dag heenslepen.  Zo voelt dat. Eind van de dag gaat het wat beter. Schijnt er allemaal bij te horen. Dus maar gewoon ondergaan. En bedankt voor jou tip Bert. Ik kan nog niet  makkelijk een antwoord vinden maar heb de vraag gisteren wel gesteld aan mezelf. Veel herkenning overigens bij het stukje dat dit een signaal is dat het echt anders moet. Ik weet nog niet hoe maar moet straks mijn leven op een andere manier inrichten.  Ben al gestopt met drinken dat is al 1. Straks ook kijken naar bv balans tussen werk en thuis. Maargoed eerst beter worden. Stapje voor stapje. Stukje voor stukje. Maar makkelijk is het allemaal niet.  Vind het erg zwaar. Echt heel erg.

Geplaatst (bewerkt)

Lieve Sbs, op onderdelen heel herkenbaar. Andere natuurlijk niet. 

Zwaar is het ja. Heel. Maar vergeet niet dat wat je hebt gedaan met stoppen met drinken niet alleen stap 1 is, maar de voorwaarde om de rest aan te kunnen pakken. Dat heb jij zelf gedaan en volgehouden. Dat is ontzettend sterk. 

Er is een berg werk aan de winkel. De kunst ( tenminste ik vul hem in op basis van mijn ervaring, misschien geldt dat niet voor jou) is om niet naar de berg te staren, maar naar het paadje te blijven kijken waarop je loopt. Ik ben ervan overtuigd dat dat paadje je boven brengt. Echt. Het is geen alles of niets meer. 

Je doet het zo goed. :heart:

bewerkt door Lika
Wat maakt dat nou uit
Geplaatst

Hallo Blue, hoe gaat ie vandaag?

Een voorbeeld van de vraag " Wat ging er goed vandaag " is bijvoorbeeld: "Ik heb mijzelf vanmorgen tegen alle weerstand in uit mijn bed gesleept".

Wat opvalt Blue is dat je verschillende keren het woord "moeten" gebruikt. Dat werkte bij mij behoorlijk averechts. Veel moeten trok mij naar beneden. Moeten in de toekomst, bijv. balans werk en gezin kon ik niet overzien. Gaf me ook een machteloos gevoel. Wat weer leidde tot ik ben een 0 gevoel. Wat mij toen heeft geholpen het woord "moeten" te vervangen door zinnen als "wat wil ik graag" en 'wat heb ik nodig vandaag".  Het voelde iets positiever in die sombere periode. Niet in één dag, maar langzaam maar zeker.   

Geplaatst

Ik moet altijd een hele hoop van mezelf en wat ik dan moet moet ik ook nog goed doen. Verstandelijk weet ik dat dat niet echt zo moet. Maar zo voel ik me wel gedraag me ook zo. Inderdaad iedere dag uit bed komen is al een he le klus als je depressief bent. En ik doe dat iedere ochtend omdat dat moet. Van mezelf. Ik moet het ook hier goed doen door een goede patiënt te zijn zegmaar.  Dat is mijn motivatie om eruit te komen. Ik moet het goed doen.  

Geplaatst

Dat ken ik trouwens mijn meer vroegere depressie ook. 'S ochtends was een stuk zwaarder dan later op de dag. 

En ik lees met mijn kippige ogen: 'dan trekt de MOET op zeg maar'...fijn als de mist en de moet samen het veld gaan ruimen. 

Geplaatst

Oké Blue. Je zegt dus dat al dat moeten op termijn om een evaluatie vraagt. Je zegt ook dat moeten van jezelf nu nog een van de weinige drijfveren is. Dan is dat zo vandaag. Niet veel mis mee als dit je in beweging houdt. Wil je wat vertellen over die mist die een beetje op trekt?

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...