Spring naar bijdragen

Hier ben ik dan; Maartje.


maartje

Aanbevolen berichten

Goede morgen. Ik geloof dat ik ziek ben. Ik zat vanmorgen om 7.15 al in mijn sportkleding aan de koffie. Net als gister ochtend. Om vervolgens een stevige wandeling van 1,5 uur te maken. Vorige keer dat ik stopte met wijn, deed ik dat ook. Iedere dag. Toen de wijn er weer in sloop, stopte ook het regelmatig lopen. Snel lopen, noem ik dat. Het ziet er niet uit, maar dat interesseert me niks. Heerlijk is het weer, lekker zweten, maar nog net genoeg adem om te ouwehoeren. Tenminste: als er iemand mee loopt. In dit geval de hond. 

Over honden gesproken: Er is EEN ding waar ik mij kapot aan erger, en dat is: poep van andere honden. Loop je dan met je goeie gedrag: in m'n ene hand een zakje stront, in m'n andere de hond, om vervolgens richting de prullenbak nog 10 andere drollen tegen te komen. Mensen ruim die stront toch op! Denk ik dan. Maar zeggen ho maar, daar ben ik dan toch te schijterig voor. Maar wie weet!

Zo, die ergernis is er ook weer ff uit. 

Verder ga ik vandaag maar even wat huishoudelijke klussen wegwerken en mijn liefste middelste naar school begeleiden. Vandaag voor 't eerst naar de middelbare. Of ik 'm alsjeblieft nog een keer weg wil brengen, anders weet ie misschien de weg niet. Tuurlijk schat. En of ik dan ook met 'm naar binnen wil, want hij kan in die grote school nooit z'n klas vinden. Tuurlijk schat. (hoewel ik weet dat ik dan de enige ouder zal zijn, en er staat vast iemand bij de ingang om die schatjes de klas te wijzen, maar dat zal hij straks wel merken,en dan hoef ik niet mee naar binnen. Let maar op! :D

@Pelle2en @Bob: valkuilen. Ja, ik ken ze. En herken ze. Als ik in de goede flow zit, zoals nu, heb ik niets te vrezen. Het kwartje is gevallen. Maar zodra dat kwartje weer gaat stijgen ben ik de pineut. Ik waak ervoor, meer kan ik niet doen. En dit jaar ga ik volmaken. Niet de (bijna) 3 maanden van vorige keer. Ik stond er toen ook anders in: ik wist dat ik weer af en toe ging drinken na die 3 maanden. Af en toe. Yeay, right! Het is nu veel rustiger voor mij: ik drink gewoon een jaar niet punt.

Tot snel, liefs maartje

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik drink gewoon een jaar niet. Dat klinkt alsof ik stoppen met twee vingers in m'n neus doe. Dat is natuurlijk niet zo. Zo was ik afgelopen zondag met het hele grut uit eten om de laatste dag van de vakantie te vieren. Italiaans. Uit eten zonder drank is wel een dingetje. Te doen, maar een dingetje. Zo stonden er recht tegenover mij op een plank, de meest goddelijke flessen rood. Ik kon het niet helpen er af en toe naar te kijken en dan even FLINK te balen dat die goddelijke vloeistof niet voor mij was. Ik bedacht me maar steeds dat hoe mooi die fles ook was, hoe goddelijk de inhoud ook is, het voor mij een duivel in 'n flesje is. 

Het probleem is ook: ik heb voor het grootste gedeelte heel fijne herinneringen aan mijn drankgebruik: de heerlijke roes, de lol, de feesten, het sociale gedoe. Het was echt niet alleen maar kommer en kwel. Maaaaar, daar komt de maar, een fles werden al snel 2 flessen, met ook nog wel 'n biertje erna, of ervoor. En dan voelde ik me lekker hoor! Maar ik was niet te genieten met tijd en wijle. En als ik de dag erna mezelf uit bed sleepte, met een kop met een betonboor erin, me met pijn de dag doorsleepte, en dacht: vandaag maar 's even niet, dan nam ik thuis toch weer die eerste. Weg koppijn, terug fijn gevoel! 

En nu dus 12 weken niet. Hoe fijn! Hoe is het toch mogelijk dat ik dan toch steeds weer begin? Ik weet toch hoe het is om niet te drinken? 100x beter dan wel drinken. Dus: het jaarpact aangegaan. 

En vandaag heb ik er weer zin in. Nee, niet in drank, gewoon in dingen! 

Liefs, maartje

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei maartje:

de heerlijke roes, de lol, de feesten, het sociale gedoe.

Daarom begin je er steeds weer mee, neem ik aan... (net als ik). De voordelen van het niet drinken moeten zwaarder wegen, dan lukt het. Wat ik hier eens las is dat je als grootgebruiker al je portie opgebruikt hebt. Of net als Obelix nou eenmaal genoeg in je lijf hebt voor de rest van je leven. Zoiets. Dat is wat positiever geformuleerd dan dat je het niet mag.

Op ‎3‎-‎9‎-‎2019 om 10:32 zei maartje:

om 7.15 al in mijn sportkleding aan de koffie

wat enorm knap. En nog knapper dat je daarna gaat snelwandelen met de hond. Heerlijk! Mijn collega's weten niet wat ze meemaken, dat ik na de zomervakantie met gemak, heel vrolijk en vol praatjes, al vóór negen uur op het werk ben. Vaak nog eerder dan de collega die *ahum*  om 08:00 uur begint (tegen half negen dus, die collega vindt het wat minder leuk dat ik er eerder ben dan zij). Niks niet het eerste half uur niet aanspreekbaar.

Zin in de dag, ja heel anders dan met moeite wakker worden en na een paar koppen koffie maar weer aan de slag te gaan omdat het moet.

bewerkt door Lonster
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@lonster leuk je te lezen. Zin in de dag. Ja! Zo is het nu meestal. Hoe fijn. Goed te lezen dat dat voor jou ook geldt. 

@goedehoop, dank je wel. Ik hou vol. Jij ook?

Vandaag precies 3 maanden en 2 dagen alcoholvrij. Langste effer, m'n zwangerschappen daargelaten. 

En wat voel ik me goed! Ik heb 'm even te pakken, dat fijne gevoel dat ik het kan. Dat ik sterker ben dan de mooie fles. Ik wil 't niet meer. Nog steeds gaat Nooit er niet bij me in, maar eerlijk is eerlijk: dat zal 'm wel worden, want minderen is niet voor mij weggelegd. Dat heb ik wel 1000x bewezen inmiddels. 

Ik merk heel veel dingen bij mezelf op 't moment. Zoals "gevoelens". Brrrrrr. Ze komen binnen, niet normaal! Heerlijke gevoelens, maar ook ronduit Sh#t gevoelens. Daar waar normaal gesproken de fles het werk voor me deed, moet ik er nu zelf mee dealen. Zoals: me buitengesloten voelen, me alleen voelen, me jaloers voelen (bah! NIET nodig Maartje, Niet nodig!) ik zie het maar als 'n avontuur. Trek m'n sportkleding aan en wandel een flink stuk met de hond. Dat werkt als 'n malle, dan kan ik tenminste rationeel weer even alles op een rijtje zetten. 

En, nog even opscheppen: al 9 kilo kwijt! Ik heb eindelijk weer een normaal BMI! Ok ok, wel precies op 't randje, over 'n paar maanden hopelijk precies in 't midden. Ik ben zo iemand van de "onmiddellijke behoeftebevrediging". Met alles eigenlijk. Wat natuurlijk totaal niet werkt, maar ja, wat erin zit gaat er dus ook niet heel makkelijk meteen weer uit. Maar nu, na 3 lange maanden: resultaat! Joepie! 

Mijn brein doet 't gelukkig ook weer wat beter. En God, wat hou ik van mijn kroost! En wat doen ze het goed! Natuurlijk vond ik dat altijd al, maar nu mijn brein weer wat normaler is, komen ook dat soort heerlijke gevoelens beter binnen. Trots ben ik, en ja, ook op mezelf. Zo, nu ben ik weer klaar met mijn eenzijdige verhaaltje op m'n draadje. 

Hou vol lieve mensen, het is zo fijn zo! 

Liefs, maartje 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb vannacht drie bier op. Ik weet er niet veel meer van, wel weet ik dat ik het hier op het forum niet zou gaan  vertellen, omdat ik niet wilde dat ik mijn jaarpact zou schenden, en het waren maar drie biertjes. Lekker jokken tegen mezelf en de rest. 

Hoewel het maar een droom was zegt 't natuurlijk best veel. Dat ik een jaar niet ga drinken, daarin ben ik vastberaden. Ik hoop alleen dat ik het daarna niet ga bagatelliseren. En voor de 1000e keer weer ga beginnen. Eerst met mate, en daarna weer zoals ik nou juist niet wil. Daarnaast ben ik nog heel erg zoekende hoe ik dit forum wil gebruiken. Hoeveel tijd wil ik erin steken, durf ik me te mengen in andere draadjes, met raad of een luisterend oor. Ik lees zoveel wijze dingen van wijze mensen. Daar kan ik nooit aan tippen. 

En daar heb je 't al: ik heb issues. Irritante mankementen. Ik kom mezelf ontzettend tegen, en daar heb ik al 2 dagen last van. En ik ben Niet ongesteld, dus aan de hormonen ligt 't niet! Ik voel me kwetsbaar en onzeker. In situaties waar ik me normaal fijn zou voelen, voel ik me nu helemaal niet fijn. Dan weet ik niks te zeggen, en zeggen ze: je bent zo stil, is er wat? Ja er is wat! Ik voel me buitengesloten, ik voel me alleen! ik heb mankementen, en dat is m'n eigen schuld en niet die van jullie! Dat roep ik natuurlijk niet hardop. Zo laf ben ik wel Dan wil ik zo snel mogelijk naar huis, terug naar mijn veilige fijne plek. Weg van hun, die het zo gezellig hebben met elkaar en het bij 1 fles wijn de manvrouw kunnen houden. 

Ik wil ook gezellig meedoen. Nee, niet met drinken. Echt: dit jaar geen druppel. Ben al 14 weken onderweg en pieker er niet over om het jaarpact te laten mislukken. Het is meer dat ik mezelf opnieuw moet gaan uitvinden, in bestaande situaties. Nou, dat vind ik best lastig! 

En m'n weegschaal doet ook al stom,hoewel ik keihard goed voor mezelf aan het zorgen ben. 

STOM! 

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ook hier een en al herkenning!! Ik wil niet meer drinken, dat is duidelijk. Ik wil niet terug naar waar ik vandaan kom en ik kan me nog heel goed voor de geest halen waarom niet. Af en toe ben ik even aan het wankelen en zou ik graag de makkelijke weg kiezen op dat moment, maar al dan niet met een beetje hulp gaat die zin vrij snel weg en ga ik gewoon weer zonder heel veel moeite alcoholvrij door het leven. Klinkt makkelijk, maar de aanloop naar dit punt heeft wel een heel aantal jaren geduurd....laten we dat niet vergeten! :blush:

Maar dan nu, voel ik me nu dan vrij, vrolijk en blij? Helaas. Dat blijft vooralsnog uit. Natuurlijk zie en merk ik wat voordelen. En ik zie en merk vooral dat de nadelen van het wel drinken verdwenen zijn (black-outs, schaamte, ongelukken, zeer stom gedrag, slecht slapen, ...)

Maar ik voel me een vreemde eend. In het bijzijn van anderen, maar zelfs ook naar mezelf toe. Ik weet niet meer wie ik nou eigenlijk ben. Of nooit ben geweest, of was? Ik weet niet meer wat ik wil en niet wil. En dus in gezelschap is het ook allemaal ingewikkeld opeens. Alles lijkt anders, en toch ook niet. 

Net als jij dus, mezelf opnieuw uitvinden ook in alledaagse situaties. Ik vind dat ook lastig. En het kost denk ik veel energie, want ik voel me behoorlijk futloos.

En resetten en accepteren dat we er gewoon mogen zijn, tja... dat vind ik nog heel moeilijk, heel abstract eigenlijk.

Dus ik lees veel mee hier. En voel herkenning, heel veel herkenning. En soms schrijf ik wat. Maar meestal schrijf ik van alles maar verzend het niet. Want dan denk ik, ach, wat weet ik nou? Wat voegt mijn inbreng nou eigenlijk toe? En op mijn eigen draadje vind ik het ook allemaal nog zoal wat....Wie ben ik nou? 

Maar deze ga ik verzenden. Niet omdat ik nou per se denk dat jij hier wat aan hebt, maar meer om je te laten weten dat je niet alleen bent hiermee.

Het zal dus wel gewoon bij het proces horen. 

Enne... mij heb je wel laten schrikken hoor, met je 3 bier! <_<

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

O NEE, drie bier gedronken :blink: Oh nee, toch niet. :rolleyes:

Ik typ ook wel eens teksten en plaats ze niet. Maar regelmatig wel. Soms is het stom, en soms niet, wat iemand schrijft. Het actief mee doen kan wel prettig zijn, in plaats van enkel te lezen. Ook een kwestie van uitproberen. 

Net als het resetten, boeiend om te lezen. Ik heb af en toe ook het gevoel dat ik anders naar de wereld kijk. Lekker doorgaan zo Maartje.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mooi beschreven. 

Ja het lijkt wel of door de alcohol onze social skills juist zijn afgezwakt ipv dat je er socialer van wordt. Je moet het wiel weer opnieuw uitvinden. 

"Moet" of "mag". Je kan het ook als een avontuur zien. Interessant om op "onze" leeftijd je leven helemaal te veranderen door te stoppen en van alles weer opnieuw  cq op een andere manier te mogen leren. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Wat zijn jullie toch wijs en lief! 

@Denise79 ja, de fles werkt niet meer voor ons. En dat is eigenlijk maar goed ook, want het was wel een Heel slechte werknemer. Nu werken we zelf. Een hele uitdaging. In goede dagen zie ik het als een avontuur. Ik slechte dagen ben ik zwartgallig en baal ik van mijn mankementen. Dan erger ik me kapot aan mijn onzekerheid, laat ik me veel te veel leiden door wat ik Denk hoe ik overkom, wat anderen vinden. Dikke boeie, denk ik in goede dagen. Dan weet ik ook dat ik niet voor anderen kan denken. Jij gaat goed! Een verhuizing er nog bij... Dat is pittig. Een nieuw avontuur! Zonder verdoving. Dat ga jij kunnen! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Moeps ik ben heel blij dat je op verzonden hebt gedrukt. Lief van je, dat je daarvoor de tijd neemt. Het voelt goed, zoveel herkenning. Hoewel we allemaal op een andere manier aan 't stoppen zijn, zijn er heel veel overeenkomsten. Ik zal proberen mijn onzekere ik wat vaker naar achter te schoppen, en dan reageren 9f me in een gesprek mengen. Ik ben immers ervaringsdeskundige in stoppen.

En in beginnen... Maar nu ff niet! 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@kruidenthee67ja. Zo is het. Helder zoals jij het beschrijft. Nuchter. Dat is de enige manier. Dat lelijke dingetje op m'n schouder roept alleen nog wel soms: over een jaar maar weer 's kijken! Ik hoop op een soort wonder ofzo. Dat dit jaar nuchter mij Zo goed bevalt dat ik na een jaar zeg: plak er nog maar 'n jaar aan vast. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...