Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[lady jane]

misschien is het te makkelijk om boos op die vriendin te worden?
ze heeft Jannigje nu wel op pauze/halt gezet hierdoor, en dat is lullig.
maar is ze daardoor ineens een ander persoon dan de vriendin die J dacht te hebben?
Ik weet het niet.
Ik vind  het een wat new age achtige uitdrukking; ik heb behoefte aan licht en kan jouw zwaarte er niet bij hebben
maar het zegt wel iets over haar, blijkbaar zit zij ook niet goed in haar vel, of komt ze tekort aan evenwicht/gelijkwaardigheid
in jullie relatie Jannigje. Op een ander moment gaat dan misschien wel weer. Ze zou misschien eerlijker geweest kunnen zijn door te zeggen
ik kan er nu niet voor jou zijn zoals jij me nodig hebt?of zoals zij denkt dat jij haar nodig hebt? Dat klinkt inhoudelijk en niet veroordelend.
Maar het zijn maar woorden allemaal. Belangriojk is dat jij het je niet persoonlijk aantrekt, want idd het zegt iets over haar.
Als de vriendschap echt is, kunnen jullie hierop terugkomen. Zo niet dan kun jij je energie misschien beter voor jezelf gebruiken of voor mensen
aan wie je wel vriendschap en respect ontleent.
makkelijk praten hier misschien, maar ik herken van beide partijen wel wat. pijnlijk en verdrietig blijft het. 

[Reacher]

Ik lees niet dat @Jannigje boos is op haar vriendin @lady jane. Dat ben ik. @Jannigje is een stuk genuanceerder en kijkt er zuiverder naar dan ik.

En omdat het mij niet is overkomen is het inderdaad makkelijker om boos te zijn. 

[Reacher]

37 minuten geleden zei lady jane:

misschien is het te makkelijk om boos op die vriendin te worden?
 

Oh dat schrijf je al, sorry  

[Lika]

En ik ben trots op jou. Overeind gebleven en kunnen luisteren en en en.... 

En natuurlijk doet het iets met je, voelt het waardeloos: ja! 

Het zegt iets over haar. Haar voorwaarden nu. 

[Rosee]

[Reacher]

Ik ben hier toch over na blijven denken. Als je op een bepaalde manier in elkaar zit dan kan  het juist makkelijker zijn om genuanceerd te zijn ipv een standpunt in te nemen en een emotie toe te laten. De confrontatie met jezelf uit de weg te gaan.

Mijn mening: Het moment dat jij: Jannigje hier boos om kunt worden, ook al heeft die mevrouw het recht om voor zichzelf te kiezen etc. etc. zónder je daar schuldig over te voelen kan juist voor jou helend zijn. Want boos kunnen worden omdat je voelt dat je recht hebt op meer is (nogmaals mijn mening) voor jou Jannigje, de grootste uitdaging. En je hoeft niets met die boosheid te doen. Behalve misschien op kickboksen gaan.

Niet voor iedereen is boos worden de juiste reactie. En niet voor iedere situatie (in het geval van je gekke buren is genuanceerd zijn veeeeel beter). Voor anderen is verdrietig  zijn datgene dat heelt. 
Waarschijnlijk zijn alle emoties die je doorloopt bij rouw helend. 

 

 

 

 

[Lonster]

Ik heb hier weinig aan toe te voegen. Enkel dat ik het mooi vind dat je deze herkenbare situatie hier beschrijft en ook hoe je met je emoties en op de reacties reageert. 

[Yana]

21 uur geleden zei Jopie:

Boosheid verdringt, is mijn ervaring, de echte onderliggende emotie

Bij veel mensen en zeker bij veel vrouwen is het eerder andersom volgens mij. We zijn zó bang om boos te worden (want dan zijn we niet lief) dat we dan maar verdrietig worden en gaan huilen. Ik vind het heel bevrijdend om zo af en toe eens ongenuanceerd boos te zijn. Het geeft ook zo'n lekker levendige, krachtige energie in je lijf terwijl ik van huilen vooral doodmoe word.

[Yana]

Rot voor je Jannigje, maar die dingen gebeuren. Jij bent wie je bent en soms zullen mensen daar niet mee om kunnen gaan, 't is niet anders. Toch lijkt me dit beter dan maar een beetje sociaal verantwoord gedrag te vertonen uit angst afgewezen te worden, dat is zóóó saai. Blijf jij maar lekker jezelf, je bent hartstikke leuk!

[Jannigje]

@lady jane, ik ken inderdaad haar binnenkant niet

23 uur geleden zei Reacher:

Het is inderdaad waar dat de behoeftes van twee mensen verschillende richtingen in kunnen gaan, maar als dat bij 1 van tweeen begint te spelen dan benoem je wat die behoefte is en diskwalificeer je die ander niet op grond van jouw behoefte. 
 

Als je behoefte hebt aan licht en luchtigheid dan verwijt je de ander niet dat deze persoon dat op dat ogenblik niet kan geven. 
Die vriendin had zelf op zoek moeten gaan naar licht en luchtigheid! 
Nu maakt ze jouw zwaarte nog een beetje (veel) zwaarder!

Dit is waar het voor mij vooral om gaat. Het verwijt dat het na de verhuizing slechter met me ging. In dat verwijt hoor ik dan “schuld”.
Mijn eigen schuld dat ik na de verhuizing tot op zekere hoogte in elkaar zakte, emotioneel en ook wel lichamelijk uitgeput. 
En schuld is voor mij een zeer gevoelig punt. Ik heb me zo vaak geschaamd en schuldig gevoeld voor mijn depressies, ze als een tekortkoming gezien. 

 

[Jannigje]

23 uur geleden zei lady jane:
ik kan er nu niet voor jou zijn zoals jij me nodig hebt?of zoals zij denkt dat jij haar nodig hebt? Dat klinkt inhoudelijk en niet veroordelend.
 

Als ze dit gezegd zou hebben dan had ik dat kunnen begrijpen. Zeker als we het erover hadden kunnen hebben wat wij allebei nodig hebben. 

 

[Jannigje]

8 uur geleden zei Reacher:

Ik ben hier toch over na blijven denken. Als je op een bepaalde manier in elkaar zit dan kan  het juist makkelijker zijn om genuanceerd te zijn ipv een standpunt in te nemen en een emotie toe te laten. De confrontatie met jezelf uit de weg te gaan.

Mijn mening: Het moment dat jij: Jannigje hier boos om kunt worden, ook al heeft die mevrouw het recht om voor zichzelf te kiezen etc. etc. zónder je daar schuldig over te voelen kan juist voor jou helend zijn. Want boos kunnen worden omdat je voelt dat je recht hebt op meer is (nogmaals mijn mening) voor jou Jannigje, de grootste uitdaging. En je hoeft niets met die boosheid te doen. Behalve misschien op kickboksen gaan.

Met Wat je hier schrijft sla je de spijker behoorlijk op zijn kop. Boos worden is voor mij inderdaad een grote, en misschien wel dé grootste, uitdaging. Ik heb heel lang geen boosheid kunnen voelen, vakkundig verdrongen. Boosheid stond voor mij voor destructie, onherstelbare schade. Ik heb het niet geleerd. Ik was er heel bang voor, en nog wel, maar minder. Wat voor mij lastig blijft is mijzelf goedkeuring geven voor de boosheid die ik voel. Want mag ik boos zijn, heb ik het recht daartoe? Wie ben ik dat......

 Bij jouw eerste zin denk ik meteen aan mijn moeder: je beschrijft haar ten voeten uit! Gék werd ik van het altijd vooral de andere kant zien., van nooit eens boos mogen worden op iemand of iets. Want ja, die andere kant......
Zo voorkom je inderdaad conflicten, dat heb ik ook heel goed geleerd. 

 

[Jannigje]

43 minuten geleden zei Yana:

Bij veel mensen en zeker bij veel vrouwen is het eerder andersom volgens mij. We zijn zó bang om boos te worden (want dan zijn we niet lief) dat we dan maar verdrietig worden en gaan huilen. Ik vind het heel bevrijdend om zo af en toe eens ongenuanceerd boos te zijn. Het geeft ook zo'n lekker levendige, krachtige energie in je lijf terwijl ik van huilen vooral doodmoe word.

Ik reageerde op @Reacher voordat ik jouw bericht las. 
De angst voor boosheid klopt bij mij helemaal, ik werd inderdaad verdrietig, maar veel later ook zelfdestructief. Ik ging de boosheid op mijzelf botvieren vrees ik. 
Durf jij ook ongenuanceerd boos te zijn in gezelschap ? Ik ben nu wel vaker boos van binnen, maar naar buiten toe niet. Openlijke Verontwaardiging is voor mij al heel wat.

Het lijkt me ook heel fijn om die boosheid te kunnen uiten, in het vertrouwen dat je niet relaties daarmee onherstelbaar verwoest.

[Jannigje]

42 minuten geleden zei Yana:

Rot voor je Jannigje, maar die dingen gebeuren. Jij bent wie je bent en soms zullen mensen daar niet mee om kunnen gaan, 't is niet anders. Toch lijkt me dit beter dan maar een beetje sociaal verantwoord gedrag te vertonen uit angst afgewezen te worden, dat is zóóó saai. Blijf jij maar lekker jezelf, je bent hartstikke leuk!

Dank je wel. 

[Yana]

13 minuten geleden zei Jannigje:

Durf jij ook ongenuanceerd boos te zijn in gezelschap ?

Ik mocht als kind ook absoluut niet boos zijn maar heb als tegenreactie wel een heel 'assertieve' periode gehad. Toen werden mensen bang van me, ook niet ideaal . Nu ben ik weer een schatje, maar áls ik kwaad ben dan maakt het me niet uit wie erbij is, ik kan voluit schreeuwen als ik het écht zat ben (dan spreek ik ook opeens vloeiend Frans). Ooit heb ik allerlei therapie-achtige dingen gedaan zoals bio-energetica en andere vormen van lichaamswerk, hypnotherapie, voice dialogue, dynamische meditaties enz. Toen heb ik geleerd om voluit boos te zijn  maar ook om kwetsbaar te zijn.

[Reacher]

Ik wil ook wel zo’n sessie volgen @Yana .

Hoe leren wij -ja, ik ook-  om eens goed boos te kunnen worden? 

[Jannigje]

Dat is mooi zeg, voluit boos én ook kwetsbaar kunnen, durven, mogen zijn. 
Blijkbaar heb jij niet de angst voor onherstelbare schade? Vertrouwen dat het kan en mag, boos worden en dat het daarna weer goed kan komen met de mensen tegen wie je boosheid is gericht? Er vanuit gaande dat het mensen zijn die er toe doen voor jou.

Ik zou het ook wel willen leren, want dat zou mij een hoop innerlijk gedoe besparen, zelfverwijt bijvoorbeeld. 

25 oktober 2020 bewerkt door Jannigje
Foutje

[Lika]

Zo leerzaam voor mij dit te lezen. Dank jullie. Als ik huil, vraagt mijn man vaak "ben je boos?". Soms kan ik er dan bij.

[Lieke7777]

@Jannigje     emoties  reguleren  is niet  makkelijk  als je iets  niet  geleerd hebt  en vooral als je de gevolgen  niet  weet .

Heb er ook last van om te leren voelen  ' en uiten .   Boos worden of echt voor jezelf opkomen  oei die gevolgen  die  er zijn of kunnen zijn .  Ws maak ik het  zelf al groter  dan dat ze kunnen worden .  Ik ben met mijn behandelaar  hier  mee bezig  .. pff ze prikt mij  flink  hierin .  Heb al gezegd  dat  ik echt niet van plan ben eens goed boos te worden maar ze drijft er naartoe  misschien maar er eens  aan overgeven   heb veel boosheid  van vroeger in mij zitten  ..die ik  wegstop maar .. sterkte en soms  zeggen  dingen  meer van een ander dan van jezelf ..

25 oktober 2020 bewerkt door Lieke7777

[Yana]

10 uur geleden zei Reacher:

Hoe leren wij -ja, ik ook-  om eens goed boos te kunnen worden? 

Indertijd leefde Osho (Bhagwan) nog en in die gemeenschap werd bijvoorbeeld iedere ochtend de 'dynamic' gedaan. Een meditatie van een uur met daarin ook tien minuten ruimte om je helemaal te laten gaan: huilen, gillen, jubelen, schoppen, schreeuwen, dansen, wartaal uitslaan... wat maar in je op komt. Dat heb ik heel vaak gedaan en dat hielp. Er zijn nog steeds plekken in NL waar je dat kunt doen (op plekken waar je niemand lastig valt met je herrie en je samen bent met anderen wat ook wel stimulerend werkt). Nu met corona even niet natuurlijk maar verder is het een aanrader. (en nee, je wordt er niet gebrainwashed en hoeft ook je geld niet in te leveren, ik zeg het er maar vast bij )

[Lieke7777]

Ik heb een poos geleden op bureau  jeugdzorg  een flinke  boosheid aanval  gehad  ' wist niet  wat mij overkwam  eigenlijk .  

Heb  op de tafel geslagen/ gegooid ' geroepen  dat ik een time out wilde  .  En ben weggegaan  en heb de deur keihard  achter mij  dicht geslagen  .  Ik dacht  hoe  harder hoe beter ' het interesseerde  me niet  ik kwam echt door iets in een trigger die ik niet kon tegen houden. 

Op  de gang ben ik gaan zitten  vloekend  en wel ' komt er een beveiliger  of alles goed ging ik dus NEE wat denk je zelf met al die kinderlokkers hier zo ..    uiteindelijke  wel tot bedaren terug  gesprek  ingegaan ... ow wat was ik bang voor  consequenties  maar die zijn er niet geweest alleen complimenten  om de time out aan te gaan  en rustig weer terug  te keren  ..

 

 

 

 

25 oktober 2020 bewerkt door Lieke7777

[Yana]

Maar het is volgens mij niet zo dat het leven pas mooi kan worden als je je boosheid durft te uiten en je al je andere issues hebt uitgewerkt. Uiteindelijk doet het er allemaal niet zoveel toe. Hoe we ook in elkaar zitten, we zíj́n al vrij en geluk. Als je geïnteresseerd bent in vingerwijzingen naar die vrijheid dan zijn we tegenwoordig gezegend met internet. Op YouTube is er bijv. Patrick Kicken die allerlei mensen interviewt (waaronder Jan Geurts) maar je kunt ook luisteren naar Eckhart Tolle, Mooji (the invitation), Lisa Cairns, Adhyashanti en honderden anderen... wat een rijkdom 

En waarom zeg ik dit allemaal? Geen idee eigenlijk, ik ben niet uit op discussie ofzo. Waar deze mensen het over hebben is het enige in mijn leven wat me werkelijk blij maakt, daarom vind ik het wel leuk om het een keer te delen.

Deze 'zoektocht' kan beter zonder drank en als de waarheid zich voor je ontvouwt hebben we vast geen behoefte meer aan verdoving.

Het mooiste zou zijn als jij @Jannigje dit leest en daardoor een keer luistert naar een van die verlichte zielen en dat dan in één keer het kwartje valt en je schaterlachend ziet dat dit hele leven één grote kosmische grap is. Ik gun het je van harte.

[Yana]

10 uur geleden zei Jannigje:

Dat is mooi zeg, voluit boos én ook kwetsbaar kunnen, durven, mogen zijn. 
Blijkbaar heb jij niet de angst voor onherstelbare schade? Vertrouwen dat het kan en mag, boos worden en dat het daarna weer goed kan komen met de mensen tegen wie hapje boosheid is gericht?

Goh nou, dat weet ik allemaal niet, daar denk ik niet zo over na geloof ik. Ik ben dan éérst boos en daarna zien we wel weer verder. De laatste keer was tegen een vriend van me en die was duidelijk niet van plan het me te vergeven, toen moest ik alsnog huilen en snotterde ik iets van: "nu hou je niet meer van me en blijf je altijd boos op me en dat vind ik helemaal niet leuuuuuk, sniksnik", en toen kwam het toch weer goed 

Klinkt heel stom als ik het opschrijf 

[Lonster]

Haha Yana, die dingen die je opschrijft komen me allemaal heel bekend voor. Een vriendin van mij is in India geweest in een ashram van Osho (na zijn overlijden) en heeft aan ons, haar vriendenclubje, bij terugkomst ook van dat soort sessies gegeven. Met schudden en ademhaling, en schreeuwen en vloeken mocht je ook. Ik moest er heel erg van lachen. Dat mocht gelukkig ook. Als je wilt leren om je voluit te uiten, is het vooral een kwestie van doen. Experimenteren. Boos worden kan ik ook moeilijk, maar ik kan het tegenwoordig gelukkig wel. Van introvert ben ik veel meer een flapuit geworden. Dat valt aan de ene kant niet in goede aarde, aan de andere kant merk ik dat je mensen aantrekt, als je je uit. Mensen weten dan waar ze aan toe zijn bij jou. Dat voelt op een bepaalde manier veilig. En je nodigt daarmee ook anderen uit om zich vrijuit te uiten. 

Lichaamswerk is erg spannend en eng. Maar als je dat aandurft, laat je de spanning die je in je lijf opbouwt los. Woede slaat vaak naar binnen en vreet je op, als je het niet uit. Het is niet makkelijk om dat aan te gaan, maar het levert wel veel op. En het is zoals Yana ook schrijft een positieve ontdekking. 

Een haptonoom heeft me ook op de goede weg gezet, om meer te voelen en me te uiten.

 

[lady jane]

19 uur geleden zei Yana:

Ik mocht als kind ook absoluut niet boos zijn maar heb als tegenreactie wel een heel 'assertieve' periode gehad. Toen werden mensen bang van me, ook niet ideaal . Nu ben ik weer een schatje, maar áls ik kwaad ben dan maakt het me niet uit wie erbij is, ik kan voluit schreeuwen als ik het écht zat ben (dan spreek ik ook opeens vloeiend Frans). Ooit heb ik allerlei therapie-achtige dingen gedaan zoals bio-energetica en andere vormen van lichaamswerk, hypnotherapie, voice dialogue, dynamische meditaties enz. Toen heb ik geleerd om voluit boos te zijn  maar ook om kwetsbaar te zijn.

Oh wat grappig Yana, wie weet zaten we in dezelfde groepen haha

 

25 oktober 2020 bewerkt door lady jane