Nieuw hier

[kruidenthee67]

@Nietmeer of het de hormonen zijn?

 

Ik denk dat ze zeker een grote rol meespelen. Wat ik zo lastig vind is het onvoorspelbare van de moods...gister een prima dag en dan ineens...out of the blue valt er somberte over me heen. Voel ik letterlijk mijn oogleden zwaar worden...tja....ik neem waar, observeer, geen oordeel en zo...en ja dat helpt. Maar pfff...verzet helpt niet. Waarom denken ook niet. Vrolijkheid faken ook niet. Euh...er mee zijn dan maar?

Vandaag een goeie dag, wat betreft stemming...ook dingen gedaan die rust geven...ipv uitstellen zaken afhandelen. Ik probeer 'mindfull' te zijn..haha...niet om het belachelijk te maken, want ben bloedserieus daarover. Daar zit voor mij echt de verandering. Niet de oplossing...die is er niet. Heb 'tem je geest' van Ruby Wax herlezen. Dat was weer heel verhelderend.  Ik sta op dit moment niet meer zo in de 'waar is de brand' stand..dat is echt killing...ben nog wel erg bezig..maar dat is oke. Belangrijkste is dat mijn hoofd wat minder dwingend is. Mediteren en alert zijn op mijn eigen brein...

Ik schrijf lekker veel en maak zelfs af en toe wat beeldend werk bij..jaja...is dat helpend? Ofcourse! Dat vertel en doe ik ook met anderen...en sporten doet me nog steeds goed. Heb inmiddels een soort van ritme..in combinatie met veranderd eetpatroon val ik ook af...yeah!

Hou het vast Thee denk ik stiekem...want vasthouden is juist niet wat ik moet doen...maar ik bedoel, onthou dat dit er ook is, naast de blues...

[kruidenthee67]

Oja...dat moet ik ook hier wel melden.

In het weekend, feestje...en terwijl ik wijn inschonk in de keuken voor gasten plopte de gedachte op: hoe was dit ook alweer? Geen zucht...maar meer die gedachte....djie...dat gaat ongemerkt en sneaky...oke...even een moment genomen om te 'onderzoeken'....wat het precies was weet ik niet...maar toch weer een moment van alert blijven. Zo belangrijk. Was lang geleden. Dat is ook het gevaarlijke denk ik....als je langer droog staat...mijn speech die ik kreeg bij de 1 jaars penning nog maar eens gelezen....

[Lika]

 

[Lika]

Ik merkte dat ik bijna niet meer schreef. Weer ter hand genomen. Dat helpt ook. 

@kruidenthee67 wat een herkenning. (Behalve van dat gewicht....) We dapperen door. Deal?

[kruidenthee67]

Zeker weten @Lika

Er is geen weg terug..simpel. Dan is er geen weg meer....ik moet wel eens denken aan Joost Zwagerman...Anthony Bourdain. Ik vergelijk me niet me ze, ben wel fan...maar ik denk af en toe te begrijpen wat hun de stap liet zetten....succesvol..aan de buitenkant...intens lijdend vanbinnen? En waar je denkt dat mildheid komt met de jaren...is het het tegendeel? 

[kruidenthee67]

@GewoonDoen ja, dat zeg je mooi het worden gewoontes...en zo probeer ik het ook te laten zijn...niet te veel over denken, maar doen. 

Nee, vind wijn op zich niet stinken....en durf zelfs die druppel niet....vind alcoholadem wel heel vreselijk.....zelfs als manlief zijn tanden gepoetst heeft...bleh! Kan nog steeds niet begrijpen dat hij het niet rook bij mij. Mijn middelste dochter wel..zelfs na één slok.  Brrr..als ik daar aan terug denk...de kussen die ze me gaf om me te checken....er zit geen schaamte meer op...maar oooo...wat ben ik dankbaar dat ik die tijd achter me heb kunnen laten.

Ik heb ook lang moeite gehad met schrijven...heb het een hele tijd in de ochtend gedaan, nu ligt het boek op tafel...en wat in me opkomt schrijf ik er in. Kan het perfectionisme wat ik daarin had loslaten...de wetenschap dat het me helpt is belangrijker geworden...en guess what..het boek wordt steeds 'mooier'....hoop dat het jou ook gaat lukken op een of andere manier te schrijven. 

[kruidenthee67]

Niet vastgehouden...maar wel wat stemming betreft een goeie week.  Een drukke week, maar goed mee kunnen dealen. Wat een enorm verschil als de 'waar is de brand' knop uit is. Kan ik ook beter waarnemen wat er met mij gebeurt. Wat ik voel en wat ik denk. En of het klopt en ik er wat mee moet of niet.  

Wat me opbreekt is het onrustige slapen...goed inslapen om dan om een uur of twee wakker te worden en het gevoel te hebben niet meer te slapen. Ik probeer het te accepteren, maar begin te voelen aan mijn lijf en geest dat het vermoeiend is. De 'waar is de brand' knop mag dan wel uit zijn, ik ben nog wel erg druk, met vanalles. Dat speelt zeker mee, samen met de hormonen. Adem in en adem uit is het  motto. Helpt.

En keuzes maken. Me uitspreken. Ook erg helpend. 

Vanavond hier een feestje. Van oudste. Ze drinkt zelf niet en ik heb met manlief de boodschappen gedaan. De eerste keer dat we dat samen doen hahaha! De bekende blauwe, brabantse kratten en de rose bubbels onder schroefdop. Het doet me niet veel terwijl ik er vorige week nog wel wat gedachten bij kreeg. Fijn. 

Ik ervaar mijn nuchter zijn nog steeds als een groot cadeau. Wat ik mezelf cadeau heb kunnen doen. En waarvan mijn man en kinderen ook genieten. Tel mijn zegeningen.

Mooi intervieuw in vk magazine met de partner van Joost Zwagerman. Ik noemde heb vorige week ergens.

 

[Lika]

Mooi @kruidenthee67. Soms is er brand en soms niet. Je merkt op dat ie is gedoofd. Je merkt op dat er brand is. Dat is al heel wat toch? Weet je ook het moment dat je je realiseerde dat er geen brand (meer) was? En dan ook nog samen boodschappen doen! Gekker moet het niet worden....

[kruidenthee67]

Ja, dat realiseerde ik me goed dat moment...alsof de adrenaline toevoer stopte zeg maar. 

 

O, samen boodschappen doen...ik vraag me dat altijd af als ik die meestal wat oudere stellen zie waarvan de man de kar duwt samen in de supermarkt, is dat voor de gezellie? Of te helpen? Ik kan me daar zo niks bij voorstellen. Volgens mij is het minstens vijf jaar geleden dat we dit samen deden haha! 

Nee we doen liever andere dingen samen

 

[Lika]

[kruidenthee67]

Nog steeds drukke weken.

Er komt werk op mijn pad. Leuk werk. En ik durf, durf te zien en voelen dat ik goed ben in wat ik doe. Dat ik het graag doe. Zó niet gewend dit zo te ervaren. Raar en fijn tegelijk. Het stappenplan van AA geeft me inzichten in dit proces. Waardevol. 

[Lika]

[lady jane]

en jij bent open genoeg om inzichten toe te laten
en er wat mee te doen. Waardevol ook♥

[kruidenthee67]

Ik ervaar nu ook de rust om te zien hoe ik het altijd deed, zonder oordeel, en wat dus anders kan. Hoe ik in mijn leven op alle vlakken heb 'vermeden'. Uit 'angst' ervaringen niet durfde toe te staan. Controle versus overgave.  Sinds het 'besluit' om alcohol echt uit mijn leven te bannen, heb ik beetje bij beetje de verantwoording over mijn eigen welzijn kunnen nemen.  Ik weet terwijl ik dit tik, dat ik in herhalingen val, maar voor mij is dit zó belangrijk. Ik heb me altijd afhankelijk opgesteld.  En ik deed me voor als iemand die alles zelf kon.  Vanbinnen bang voor falen en afwijzing.

Nu kan ik zien en ervaar ik dat ik heel veel kan, kwaliteiten heb. Maar niet alles hoef te 'weten' en perfect te doen. Er is een ont-spanning gekomen.  Het gekke is dat ik niet precies kan zeggen hoe dit gebeurt is, maar dat is niet heel erg belangrijk. Het niet drinken is uiteraard belangrijk. En staat op één. Vervolgens ook het 'doen'. Moeilijke dingen, dingen waarvoor ik voor mezelf op moet komen, beslissingen nemen, niet meer in de handen van anderen leggen, maar zelf aangaan. Dat was een taaie, maar daarin heb ik afgelopen maanden echt een paar dingen anders gedaan. Die momenten heb ik heel bewust meegemaakt, over geschreven en getekend. Onderzocht.  Met compassie voor mezelf. Dus eindelijk ook uit het 'weten' (boekenwijsheid) naar de actie. Dat heeft tijd nodig gehad.

Er zijn nog steeds genoeg valkuilen. Prima. Maar ik hoef niet overal in te stappen. En als het wel gebeurt, vooral niet mijn kop eraf hakken. Sjonge...wat kon ik mezelf veroordelen. Dat zou je je ergste vijand niet aandoen. Dat wil ik niet meer, dus doe ik niet meer. Het klinkt simpel..en ergens is ook dat een besluit. Afgelopen weken in de AA groep, bij het behandelen van stap 2 en 3 heb ik die heel sterk gevoeld. 

Loopt alles van een leien dakje? Neuh...moet dat? Neuh...ont-span, niet vanuit angst en dus verkramping leven. Dat werkt gegarandeerd niet. 

Sporten en gezond eten doet me ook goed. Mijn lijf is in beweging gezet, mijn hoofd wordt er juist wat rustiger van. Leuk dat sporten? Neuh....maar ik voel me goed dat ik het doe en zie het als een investering in mijn gezondheid. Daar moet ik dus wat voor doen. 

Er zullen wellicht weer minder ontspannen periodes komen. En mijn hormoonhuishouding is van grote invloed, nu waarschijnlijk weer wat rustiger. Ik schrijf het allemaal nu hier op, om mocht ik weer 'terugvallen' in de gespannen stand, en het vertrouwen verlies, kan zien, dat het anders kan. En dat ik alleen maar zelf invloed heb op wat ik doe, hoe ik handel, verantwoording mag en kan nemen. 

Kalmte, ontspan...

Moed, durf te doen...

Wijsheid....want ik weet heus wel, voel heus wel wat voor mij belangrijk is

 

'Mens, durf te leven' 

 

[Nietmeer]

mooi proces!

[Lika]

Fijn! Merk jij ook dat je een lichaam hebt opeens? Ik heb mezelf ongeveer 48 jaar als een hoofd voorbewogen ontdekte ik laatst. Maar ik heb een heel lichaam! 

[bumperjim]

Hihi behalve dat het grappig is is het ook fascinerend hoe we door allerlei fundamentele veranderingen gaan in deze periode midden 40-midden 50. We leren nu langzaam hoe je moet leven. Zijn wij nou zo laat die vraag die skip ik vrolijk want die levert verder niks op  

[kruidenthee67]

Sja....50 inmiddels 51...de overgang..letterlijk een 'transformatie'.

Vandeweek afsluitend gesprek bij systeemtherapeut. Was goed. O, wij zijn nog niet klaar, hahaha! Maar we hebben allebei onszelf beter leren kennen...en ook wel meer compassie voor elkaar. Hij nam waar dat ik veranderd was. Ja, klopt, 7 kilo lichter haha, goed gezien, pluspunten. Maar ook in hoe ik erbij zat en zo...klopt ook. Fijn. Een sterke vrouw...ja duh...valkuil..nee, ik kon hem ontvangen, en voelen.

Het blijft wel 'oefenen'..leren...mijn 'nieuwe ik'...vind het flauw om dat zo te schrijven...ik ben niet wezenlijk nieuw, maar durf en kan me anders 'gedragen'.  En dát doet iets, met mij.  En dus ook met hem. Ik ben blij dat we de handdoek niet in de ring hebben gegooid. Alhoewel ik hem daar vaak op uitdaagde..in mijn onmacht en grenzen zoeken...

Ook in werk veel veranderingen...en veel momenten van oefening. De winst is dat ik de oefenmomenten kan zien. En ja, dan nog vaak reageren vanuit emotie, maar kan ook beter waarnemen wat er gebeurt, en daar uit komen. Gewoon doorgaan dus...en vooral blijven communiceren, met mezelf, met mijn partner...in verbinding.  Geen quick fixen meer, vermijden, maar aangaan wat ik tegenkom.

Leven zonder alcohol. Zonder zucht. Met mezelf. 

[Lika]

Op 25-11-2018 om 21:38 zei kruidenthee67:

en veel momenten van oefening. De winst is dat ik de oefenmomenten kan zien. En ja, dan nog vaak reageren vanuit emotie, maar kan ook beter waarnemen wat er gebeurt, en daar uit komen. Gewoon doorgaan dus...en vooral blijven communiceren, met mezelf, met mijn partner...in verbinding.  Geen quick fixen meer, vermijden, maar aangaan wat ik tegenkom.

Check. En het helpt om te zien dat je mag oefenen. Vind ik.  En gewoon doorgaan. Fijn...... 

[kruidenthee67]

Ja..en dan weer eens flink op je bek gaan omdat emotie en niet weten hoe en ego je parten spelen. Au, maar he, leermoment! Vroeger was dat een fles wijn...nu is dat oke...uitspreken, fikse feedback..en weer in verbinding zien te komen (akkefietje op werkgebied).  Ondanks de 'stress/lading' die het oplevert toch blij dat ik het aanging...iets met zelfrespect enzo.

 

[kruidenthee67]

Alcohol is nog nauwelijks een issue. Wat een rust...wat een ruimte...

Ik lees hier bij sommigen nog zo veel 'strijd', of ontkenning, het zelf allemaal willen oplossen, schuld en schaamte, machteloosheid, angst. Zou zo graag voor iedereen het proces willen versnellen, maar weet ook dat we allemaal onze eigen weg te bewandelen hebben. En dat is oke. Geeft ook rust in mijn 'gedrag' hier op het forum. Ben wat meer op de achtergrond. Kan en wil niet meer op alles en iedereen reageren. Ook dat is voor mij oke.  De focus verschuift. Naar mijn leven en de dingen die ik belangrijk vind. Mijn gezin, mijn werk...en ik. Hoe ik dat doe. Hoe ik het graag wil doen. En dat ik daarin ook kan leren. En mag leren. 

Ik heb ontdekt dat ik ervaringsgericht leer.  Ik moet eerst op mijn bek gaan en dan kan ik feedback waarderen. Haha! Beetje destructief blijf ik wel.  Toch wel een belangrijk bewustzijn. Ook voor partner die mij zo graag ondersteunt.  Steeds beter kan ik zijn goeie feedback ontvangen en er ook daadwerkelijk wat mee doen. En kunnen we als volwassenen in gesprek zijn. En is niet dat afgewezen kind aan het woord. Waardoor ik altijd maar aan het afweren was, discussie uitlokte die eindigen in verschrikkelijke woordenspelen die zó niet helpend zijn.  Waardoor de inhoud van de feedback totaal verloren ging. 

We leren hierin allebei. Hij ontwikkelt mee. Gelukkig maar.

Ik vind mezelf een ingewikkeld persoon. En denk wel eens dat er best een etiket uit zou kunnen rollen als je onderzoek op mij loslaat. Maar, ik vind dat niet meer zo boeiend. Beter kijk ik naar wat ik kan doen, zelf, om mijn leven te leiden zodat het voor mij goed is. Waardevol is. Fijn voor mijzelf en mijn naasten. 

Die struggle, om te leven, zinvol te leven meen ik vaak te lezen hier. Soms open benoemd, soms tussen regels door. Angst ook. Ik weet één ding echt heel erg zeker. Drank is daarbij noooooooit helpend. Geen drank kan rauw en pijnlijk zijn, confronterend. Moeilijk en misschien voor sommigen lijkt het ondraaglijk.  

Ik ben dankbaar dat ik nu ben waar ik ben. 

En ik steeds meer in mij zelf-vertrouw. 

Dat ik dat dan ook nog 'hardop' durf te zeggen. Zo. Dat is eruit.

 

En nou weer verder met in rust wat zaken ordenen...in tijden van drukte heb ik de neiging om harder te gaan rennen, terwijl vertragen helpend is. Plannen en overzicht. Iek...dat waren vroeger echt nare woorden.

 

 

 

[Kohtje]

Mooi @kruidenthee67, fijn dit te lezen.
Geloof het of niet, hier op dit forum vooral ben jij een beetje m'n steun en toeverlaat. M'n geheugen ook wel, hoe het ook al weer was. Ook hier is
alcoholgebruik eigenlijk geen issue meer en daarom vervaagt de strijd, het onderzoek, de moeite die het me allemaal gekost heeft om zover te
komen wel eens. Jij bent daarin 'meer aanwezig' in die hele herstelprocedure en verwoordt met regelmaat die dingen die ik liefst wel een beetje
zou willen vergeten maar voor het behoud van mijn nuchterheid ook weer niet helemaal mág vergeten omdat anders die verslaafde ikke zomaar
weer eens boven zou kunnen komen drijven.. Mede dankzij m'n 'mee blijven doen' op dit forum en mede dankzij jou kan ik me voor mezelf
veroorloven om nu te doen alsof het allemaal heel logisch en een fluitje van een cent is, maar jullie houden me toch min of meer 'scherp'..
niet geheel tot mijn ongenoegen, moet ik zeggen.

[Rosee]

@kruidenthee67 en @Kohtje ik ben met jullie allebei heel blij op het forum, heb veel aan jullie inzichten! Hoop dat je nog wel op het forum blijft rondscharrelen Thee!

[kruidenthee67]

@Rosee en @Kohtje

Ik blijf hier zeker rondscharrelen.

Want ik weet maar al te goed dat alertheid geboden blijft.

Dat die verslaafde ikke zoals Koh dat zegt inderdaad altijd een onderdeel van mij zal zijn.

Die neem ik mee van de mensen die al wat langer hier zijn, zoals jij Koh.

Mooi hoe dit forum bijdraagt. 

Op meerder fronten.

[Annasterre]

Jeetje @kruidenthee67wat een supermooie post! Er spreekt zoveel acceptatie, wijsheid en liefde (ook voor jezelf) uit. Dank voor het delen!