Even voorstellen Myle

[nancy]

 * laat maar

23 oktober 2019 bewerkt door nancy

[nancy]

foutje via mobiel 

23 oktober 2019 bewerkt door nancy

[nancy]

11 minuten geleden zei Myle:

 

 Maar wat ik lees is ook een hoop bombarie om een enkel persoon.  

 

Nee, het is geen hoop bombarie om een enkel persoon, het gaat om jóu! En je bent er ernstig aan toe! En wij zien dat. Wat snap je nou nog niet???

[Myle]

2 minuten geleden zei nancy:

Wat snap je nou nog niet???

Misschien dat ik de moeite van die "bombarie" waard ben.

[nancy]

Ja lieverd, dat ben je wél. Jij bent Myle en wij geven om je . Je bent het wel degelijk waard. Ik zie een hartstikke lief mens die het waard is om het beter te krijgen.

Meissie, je kúnt het, nu nog willen . Stapje voor stapje, je hoeft echt niet in zevenmijlslaarzen te gaan wandelen. 

Alleen jij kunt voor jezelf bepalen wat jouw eerste stap gaat worden. Wat jij wilt. Als je wilt...

[bumperjim]

38 minuten geleden zei Myle:

Misschien dat ik de moeite van die "bombarie" waard ben.

Elke keer is het weer iemand anders, iedereen krijgt een "bombarie" beurt  ik denk dat het tijd was voor een wake up call. Het was gewoon too much, het ene moment zit je te keuvelen over wat eet ik, het andere moment is het wodkacrisis. Daar tussenin is wat gebeurd. En dat was natuurlijk al gaande voordat jij met je schnitzel kwam. Daar moet je een vinger op kunnen leggen, daar moet je mee aan de slag. En daarmee voorkomen dat die fles er ineens is. 

23 oktober 2019 bewerkt door bumperjim

[Myle]

Dankjewel @nancy. En @Bor, zal ik doen, die dagdraden vergelijken. En ik weet dat het allemaal niet kwaad bedoeld is. Ik durf bijna niet meer te vertellen wat ik ga eten. Maar het wordt opgewarmde spaghetti. @bumperjim Deze bombarie beurt kwam wel op het juiste moment geloof ik. Ik ga ermee aan de slag. Kijken of ik hier in al mijn schrijfsels een patroon kan ontdekken. En dan eraan werken. 

[Myle]

Ik heb gegeten en de eerdere dagdraad (16 okt) doorgelezen. Wat ik daar vooral zie is dat een planning maken voor de dag me kan helpen. En sociaal contact is iets heel belangrijks. Die had ik beiden gisteren niet. Een valkuil is waarschijnlijk dat als ik oververmoeid ben gewoon niks uitvoer. Dan sluit ik me eenzaam op en sleep mezelf door de dag tot ik denk en mezelf overhaal dat alcohol het antwoord wel zou zijn. 

Dus om scherp te blijven voorlopig elke dag me onder de mensen begeven. Hoe rot ik me ook voel. En een boodschappenlijstje maken voor als ik naar de winkel ga. Vrijwilligerswerk doen en niet afzeggen bijvoorbeeld. En naar de fitness. En ik ga zometeen die hond uitlaten. Ik ga mijn buurvrouw vragen of ik dat standaard 's avonds mag doen. Ik hou van dat beest en zij loopt erg slecht (die hond heeft ze uit noodzaak, omdat haar familie er niet voor wil zorgen) dus ik denk dat ik haar er een groot plezier mee doe en tegelijk mezelf. En, 's nachts niet meer ronddolen hier. Of ik nou slaap of niet.

[lady jane]

en en en...... je draaft weer door Myle, 1 voornemen uitvoeren weet je nog?
Dan heeft het kans van slagen. niet alles en niet niks

[lady jane]

die hond lijkt me de beste voorlopig
misschien meer keren per dag als buuf daar oké mee is

[billy1981]

Vind ik een goede van je lady jane. Denk dat veel lezers en schrijvers hier zichzelf herkennen in de alles-of-niets-aanpak. Stoppen met drinken, dan meteen gezond eten, sociale contacten, sporten, beter werken etc etc. En als er dan één van die zaken even niet lukt, is er het risico dat de andere voornemens ook meteen instorten. 

Lekker stapje voor stapje en dan is niet meer drinken nu het allerbelangrijkste met op plek 2 en 3 niet meer drinken en niet meer drinken.

[Myle]

Ja inderdaad @lady jane. En @billy1981Alles of niks maar er is misschien ook ruimte voor dat grijze gebied ertussen. Ik heb voor nu afgesproken elke dag een stuk te wandelen met de hond. In de avond. En ik kan het dan dus niet maken om te drinken want ik wil die hond wel weer netjes terug kunnen 'afleveren'. Daarnaast is het denk ik wel van belang elke dag even de deur uit te gaan en sociaal contact te hebben. Ik was even een beetje (over) enthousiast in mijn vorige bericht misschien, maar het zijn wel allemaal dingen die me kunnen helpen. Maar stap voor stap. Niet alles hoeft meteen perfect.

[Lika]

2 uur geleden zei Myle:

(...)Maar stap voor stap. Niet alles hoeft meteen perfect.

Bovenstaand vond en vind ik nog steeds het moeilijkste in het leven. Maar door dit wel steeds weer te bedenken EN mijn doelen niet te groot maken EN wel steeds iets te pakken dat ik wil doen EN dat dan ook te doen EN mezelf te vergeven als het een keer mislukt EN toch door te gaan, heb ik stappen gezet, dingen ontdekt EN ben ik betrouwbaarder en steviger voor mezelf geworden en daardoor ga ik weer gemakkelijker verder. Het is trainen, bewust zijn en doen. Het werkt als je eraan werkt. You're worth it!! 

[Myle]

Thnx

In een gesprek met mijn psychologe vanmorgen hebben we besloten dat ik een gesprek/intake krijg bij de dubbeldiagnose kliniek even verderop het terrein. 

Ik sta erachter maar het lijkt me ook wel confronterend. Maar bovenal denk ik dat het me alleen maar iets kan opleveren. 

[Lika]

Houd vol! Jij staat aan het roer en hulp kun je aanvaarden. 

[Bob]

Dat lijkt me goed nieuws, Myle. Confronteren is raken en dus niet missen. En wie weet ga je het juist als heel bevrijdend ervaren.

[Myle]

Ik hoop het, dat het een bevrijding kan zijn. Ik moet er natuurlijk zelf aan werken. Dat wordt niet voor me gedaan. Maar een beetje opluchting gaf het wel: Mijn psycholoog denkt dat dit aanmodderen niet voldoende is om binnen een zekere tijd weer op mezelf te kunnen wonen. En ik ook niet. 

Maakt allemaal trouwens niet dat ik in de stress schoot. Verslavingsarts, dubbeldiagnose kliniek. Wat als ze nu van mening zijn dat ik op die gesloten afdeling zou moeten worden opgenomen? Eigenlijk sta ik overal voor open maar vraag me dan af hoe het moet met mijn kat? Dat is wel een beetje mijn 'kindje'. 

Nou goed, eerst maar even afwachten. Eerst gewoon verder met de draad weer oppakken.

[Myle]

Vandaag een dagje weg. Flink eind rijden in de nieuwe auto met pleegouders naar Duitsland, wandelen. En dan weer ergens terug naar NL. Spannend maar leuk. Ik keek er gisteren nog tegenop maar inmiddels valt het wel mee. Mijn grootste zorg is nu wat ik aan moet trekken haha. Want het wordt blijkbaar zo'n halve nazomerdag. Als dat alles is... 

Nouja, eerst nog maar even nog zo'n nep kopje Senseo. (Tijd voor een fatsoenlijk koffiezetapparaat)

[Myle]

Ik ben gisterochtend vertrokken naar pleegouders. Het was iets meer dan 3.5 uur reizen met OV maar wel alles waard. Het zijn zulke lieve mensen. Ze weten ook dat ik al een hele lange tijd niet langs geweest ben door mijn alcoholmisbruik. Ze hebben alleen al sinds eind vorig jaar een nieuw huis en daar was ik dus nog nooit geweest. 

Nu ik er ben zijn er foto's van mij. En ze hebben dingen bewaard die ik maakte toen ik 12 of 13 was. Best even confronterend om een rondleiding te krijgen en dan spullen die je in de brugklas maakte tegen te komen. Prijzen die ik heb gewonnen met zeilen, die ze uitgestald hebben. En schilderijen (Ik ben geen expert schilder, of zeiler ofzo). Blijkbaar vinden zij deze dingen belangrijk. Ik kijk er nu op terug met het gevoel dat ik het wel graag wil doen en kunnen. Maar dat het me vaak of soms allebei ontbreekt. Dat was eerder niet zo. Maar ik puchte mezelf nogal.

En daarnaast heb ik mijn broer(tje) die net 25 is ook weer gezien. Hij is volwassen geworden lijkt het. Voor een deel dan. Ondanks zijn problemen. We hebben afgesproken elkaar te zien vandaag en dat was heftig. Ik kan het soms even niet laten te denken dat het best wel ** is dat hij een rijbewijs heeft en ik niet. Want hoezo rijd je met drugs beter dan met drank? 

Voor de rest wilde ik het liefst in bed kruipen bij mijn pleegmoeder. (vader heeft nachtdienst) en zeggen dat ik voor ik ben vertrokken een halve lt spa fles heb gevuld met wodka en meegenomen. Maar nu giet ik dat weg. 

Het is het simpelweg niet waard. 

 

3 november 2019 bewerkt door Myle
woord

[Pelle2]

Ik probeer te bedenken hoe ik me 8 jaar geleden voelde. Ik kon toen met veel moeite en doorzettingsvermogen 5 dagen achter elkaar niet drinken, maar daarna was het op en moest (mocht) ik weer van mezelf. Even op adem komen en dan ging ik weer, opnieuw een paar dagen niet drinken. Het was een overwinning om de alcohol een paar dagen te kunnen laten staan, terwijl ik wel wilde drinken. Zo anders als nu, nu ik niet meer wil en ook niet meer hoef. Maar die stap moest ik blijkbaar eerst zetten. Ik weet uiteraard niet of dat bij jou ook zo gaat. Jij hebt, voor mijn gevoel, nog lang niet besloten met jezelf dat je geen alcohol meer wilt drinken. Je wilt het wel, alcohol, alleen mag je het niet. Dat is een gevecht dat je keer op keer weer gaat verliezen. 

Ik kan je alleen maar zeggen dat er echt een leven is zonder alcohol. Het bestaat echt! Tuurlijk is er zo nu en dan nog die aantrekkingskracht, maar die is niet te vergelijken met de zucht die ik 8 jaar geleden voelde na een paar dagen abstinentie. 

Ik gun jou dat ook. Succes, want dat kun jij ook.

[Meisjeamsterdam]

3 uur geleden zei Myle:

Ik ben gisterochtend vertrokken naar pleegouders. Het was iets meer dan 3.5 uur reizen met OV maar wel alles waard. Het zijn zulke lieve mensen. Ze weten ook dat ik al een hele lange tijd niet langs geweest ben door mijn alcoholmisbruik. Ze hebben alleen al sinds eind vorig jaar een nieuw huis en daar was ik dus nog nooit geweest. 

Nu ik er ben zijn er foto's van mij. En ze hebben dingen bewaard die ik maakte toen ik 12 of 13 was. Best even confronterend om een rondleiding te krijgen en dan spullen die je in de brugklas maakte tegen te komen. Prijzen die ik heb gewonnen met zeilen, die ze uitgestald hebben. En schilderijen (Ik ben geen expert schilder, of zeiler ofzo). Blijkbaar vinden zij deze dingen belangrijk. Ik kijk er nu op terug met het gevoel dat ik het wel graag wil doen en kunnen. Maar dat het me vaak of soms allebei ontbreekt. Dat was eerder niet zo. Maar ik puchte mezelf nogal.

En daarnaast heb ik mijn broer(tje) die net 25 is ook weer gezien. Hij is volwassen geworden lijkt het. Voor een deel dan. Ondanks zijn problemen. We hebben afgesproken elkaar te zien vandaag en dat was heftig. Ik kan het soms even niet laten te denken dat het best wel ** is dat hij een rijbewijs heeft en ik niet. Want hoezo rijd je met drugs beter dan met drank? 

Voor de rest wilde ik het liefst in bed kruipen bij mijn pleegmoeder. (vader heeft nachtdienst) en zeggen dat ik voor ik ben vertrokken een halve lt spa fles heb gevuld met wodka en meegenomen. Maar nu giet ik dat weg. 

Het is het simpelweg niet waard. 

 

Goed dat je het hebt weggegoten Myle! Als er andere mensen zijn die trots op jouw zijn, waarom zou je het dan niet zelf zijn? Je bent het nu zo gewend geraakt om het niet te zijn, en gewend te zijn om het niet te willen voelen (als ik dat juist heb). Ik zit op dit moment in de ziektewet en ben daarom ook niet trots op mezelf, voel me waardeloos vergeleken met anderen. Echter, vorig jaar en andere jaren was dat heel anders. Ik heb zelf 6x gedaan over mijn rijbewijs, ik zakte elke keer maar weer en in plaats van het gevoel dat ik nu zou hebben, ik voel me waardeloos omdat ik mijn rijbewijs niet heb, bleef ik toen stug doorzetten, totdat ik hem wel haalde (ik heb ooit een auto ongeluk gehad bij iemand anders in de auto dat nogal heftig was en was daardoor heel bang en heb wel 70 uur les gehad). 

Dat is wie ik gewend was te zijn en wie ik weer wil zijn. Dat kan je alleen zijn, jezelf dus, als je jezelf niet moedwillig verdooft met andere middelen om constant jezelf niet te hoeven voelen, hoe waardeloos dat soms ook is. 

[Lika]

Het "ok" zijn met mezelf heeft zich bij mij pas kunnen gaan ontwikkelen sinds ik niet meer dronk. Wat er ook van buitenaf tegen me gezegd wordt. Dat maakt niet uit. Het komt van binnen. Daar kun je het laten groeien. Dat neemt tijd en oefening. Kleine beetjes per keer. Het kan en het gebeurt. Dat is iets. Een mooi proces.

Een proces dat heel anders is dan de schuld en schaamte om de katers te bedekken. De teleurstelling in jezelf die weer langs komt. 

Het is tijd voor de opbouw Myle. 

 

[Maverick]

Myle, blijkbaar moest en zou de drank als verstekeling met je mee op reis. Wat ik daar uit opmaak is dat je drank nog steeds ziet als je “redmiddel” je back-up als je het moeilijk hebt. Nog steeds een soort van vriend?

Hoe hard je hier ook tegen jezelf en anderen roept dat je het niet meer wilt en dat drank de oplossing niet is, je voelt het (nog) anders denk ik dan.

Check je motieven Myle, wees volstrekt eerlijk naar jezelf en vraag je af waarom je doet wat je doet en waarom drank (nog) steeds je reisgenoot is.

Je adviezen naar andere getuigen vaak van inzicht en je weet drommels goed wat verslaving inhoudt, nu nog op jezelf toepassen. Het is wat @Lika mooi verwoord, het is tijd voor opbouw. Pas als je een wat langere tijd droog staat kunnen de puzzelstukjes gelegd worden. 

3 november 2019 bewerkt door Maverick
Woord vergeten

[Lonster]

Wat eerlijk van je, om hier op te biechten dat je die fles mee had. Ga je dat ook nog tegen je pleegmoeder vertellen, zoals je graag zou willen? En bij haar in bed kruipen klinkt heerlijk. Een dikke knuffel zit er misschien wel in? Ik heb een vriendin die daar af en toe om vraagt. Dat vind ik erg knap van haar en probeer dat af en toe ook te doen: uitspreken dat je even een dikke knuffel wilt van iemand. 

[Lika]

Wat zeg je dat goed @Lonster. Mooi! Helpt mij ook.

@Myle ik heb soms het idee dat ik me wat belerend uit of overkom. Dat is absoluut niet wat ik wil. Ik heb de wijsheid niet in pacht. 

Wat ik nog wou vragen. Je zegt regelmatig 'Het is het niet waard. Zou het helpend kunnen zijn om heel precies die zin te ontleden en in stapjes en onderliggende stapjes te beschrijven? Wat is wat precies (heel precies en dan nog preciezer) te omschrijven? (voor jezelf) Heb het idee dat daar veel in besloten ligt.

Fijne dag!

Lika