Maverick

[Maverick]

Hallo lieve mensen,

Maverick dus, man, 52 jaar en ben inmiddels 4 jaar bij mijn besluit gebleven om niet meer te drinken. In juni 2015 heb ik mij gewonnen gegeven, ik kon niet anders meer dan toegeven dat ik geen controle had over drank maar de drank over mij. Ik heb hulp gezocht en gelukkig gekregen. Het is een hele reis geweest, confronterend maar ook bevrijdend en het gaat best goed met mij vind ik zelf.

Hoewel ik mij gelukkig mag prijzen dat ik tot nu toe niet ben teruggevallen weet ik dat het op de loer ligt. Mijn brein heeft de neiging de ellende van toen uit te wissen en is selectief met zo nu en dan triggers die aan mooie herinneringen worden gekoppeld, wat vervolgens kan resulteren in “onderhandelingen” met mijzelf.

Ik merk aan mezelf dat ik bezig moet blijven met mijn herstel en dat is zeker ook een reden dat ik mij heb aangemeld.

Ik zou graag meedoen om van jullie te leren en zo actief te blijven met herstel, hopelijk kan ik misschien ook weer iets betekenen voor anderen hier op het forum.

Sommige verhalen heb ik inmiddels al gelezen  en zijn zo herkenbaar, bedankt hiervoor.

 

 

[Bob]

Hallo Maverick. Het is goed dat je er kien op blijft en hier lezen en schrijven kan je zeker bij de les houden. Zelf ben ik drie jaar geleden gestopt en het blijft me hier boeien en scherp houden. Van die mooie herinneringen heb ik ook wel maar tot nu toe zetten die mij er niet toe aan het nog eens te willen proberen. Het is mooi geweest, zo zie ik dat.

[Maverick]

Hallo Bob,

ik denk ook dat je dat goed ziet, ik vind ook nog steeds dat ik genoeg op heb voor de rest van mijn leven en heb inmiddels geleerd dat gedachtes maar gedachtes zijn.

Maar ze zijn er wel zo nu en dan en is het verstandig mijzelf goed te realiseren waar ik vandaan kom.

[bumperjim]

Welkom! Heel goed om scherp te blijven. Succes. 

[Maverick]

7 minuten geleden zei knakker:

Welkom hier Maverick. Ik moet bij jouw naam meteen aan de film Top Gun denken, jij zelf ook? Hoe dan ook: blijf veilig vliegen piloot!

Dat klopt Knakker, Maverick is vrij vertaald een vreemde eend en dat ben ik ook wel een beetje.

Dank voor jullie welkom overigens !

[Lika]

Welkom!

[lady jane]

welkom Maverick!

[Lonster]

Vier jaar! Nou petje af. 

[Maverick]

@Lika @lady jane, dank je wel voor jullie welkom!

@Lonster Dank voor je compliment, het is niet vanzelf gegaan hoor 

Jarenlang heb ik mij afgevraagd of het een keertje goed zou komen en het werd alleen maar erger, uiteindelijk heb ik het allermoeilijkste gedaan wat er voor mij was, en dat was hulp vragen. Ik was op, alcohol en blijven functioneren had zijn eind bereikt en ik was totaal (mentaal) uitgeput.

Ik ben in een kliniek beland en daar ben ik er stap voor stap achtergekomen wat er met mij aan de hand was en waarom ik mijzelf zo in de vernieling had geholpen. Dit was zwaar maar ook verhelderend voor mij.

Naast  het behandelteam heb ik heel veel gehad aan mijn lotgenoten, met enkele heb ik na al die tijd nog steeds contact mee en daar ben ik heel blij om. Daarnaast heb ik een vrouw en kinderen die van mij zijn blijven houden en die mij altijd zijn blijven steunen, ook als ik niet op mijn best was. Ik ben ze daar heel dankbaar voor.

Met al deze hulp heb ik tot nu toe nog elke dag tegen mijzelf gezegd, vandaag maar niet drinken. En toen was het 4 jaar verder 

[Smaragd]

Op 8-7-2019 om 21:50 zei Maverick:

 Mijn brein heeft de neiging de ellende van toen uit te wissen en is selectief met zo nu en dan triggers die aan mooie herinneringen worden gekoppeld, wat vervolgens kan resulteren in “onderhandelingen” met mijzelf.

Ik merk aan mezelf dat ik bezig moet blijven met mijn herstel en dat is zeker ook een reden dat ik mij heb aangemeld.

 

 

 

Hoi Maverick,

Ik lees  nu net pas jouw voorsteldraadje. Wat jij beschrijft, is zo treffend voor mij. Alsof ik dit zelf had neer kunnen zetten!

Dat is ook vaak de aanleiding geweest, waardoor ik terugviel na een paar maanden abstinentie. Zelfs na een jaar droog staan was dat ook de aanleiding. Schrik er wel van dat je dat dus ook nog ervaart, na 4 jaar droog staan. Ga het nu dag voor dag aan maar kan in paniek raken als ik hierover nadenk(ga ik niet doen nu hoor maar na langer droog staan kan dat wel bij mij)

De eerste maanden droog staan, ervaar ik altijd als heerlijk. Ga weer opnieuw kijken naar dingen, voelen. Altijd een heel euforisch gevoel levert dat mij op. Naast het feit dat mijn zelfvertrouwen enorm groet, omdat ik mij aan mijn voorgenomen plan kan houden. Daarna......meestal bij mij na 3 maanden dan steven ik af op een depressief gevoel en denk is dit nou alles???? Daar moet ik natuurlijk wat mee. Ik kom vanuit een gecontroleerd drinken traject van 15 maanden dat erg goed ging. Maar uiteindelijk toch niet heeft gewerkt en eindigde in een binge recent. 

Heb veel aan jouw voorsteldraadje. Nuchter ben ik nu weer bezig met een plan. Dat heb ik nodig. Dank je wel, dat je hier gekomen bent en ik hoop dat jij er voor jezelf ook wat kunt uithalen.

[Maverick]

Hoi Smaragd, dank je wel dat je dit wilt delen op mijn draadje! Ook wat jij beschrijft is zo herkenbaar, de eerste euforie van bevrijding, daarna de “ is dit het dan en waar doe ik het voor” fase, en dan de gevaarlijkste van allemaal “ zou ik nu wel normaal kunnen doen” fase, het hoort er allemaal bij, ik denk dat de meeste dit wel herkennen.

Ik wilde je niet aan het schrikken maken hoor, sorry dat was niet de bedoeling  Het is niet zo dat ik na deze tijd nog veel zucht heb, als het zo nu en dan de kop opsteekt dan is het doorgaans mild en kan ik het redelijk snel van mij afschudden.

Wat bij mij nog altijd goed werkt bij zucht is om de film in mijn hoofd even door te spoelen, dan word ik weer haarfijn herinnert aan hoe het steevast eindigde als ik de eerste nam en dat was nooit een happy end...

Die dag voor dag werkt voor mij ook nog steeds goed. Een dag niet gedronken is morgen geen doffe ellende, je kan er zelfs twee fijne dagen mee winnen, hoe mooi is dat?

Ook al sta ik dan wat langer droog, ik heb niet de illusie dat ik het allemaal alleen kan, ik heb een aantal vrienden met dezelfde “afwijking” die mij dierbaar zijn en een fijn gezin, daar ben ik dankbaar voor. Ik ben ook blij dat ik nu hier ben, het voelt een beetje als thuiskomen.

Hoe lang sta je nu droog Smaragd en wil je wat over je plan vertellen?

12 juli 2019 bewerkt door Maverick
Nederlands is mijn goeiste vak

[Maverick]

Toen ik net in de kliniek zat werd er gesproken over “de waanzin van gebruik” ik snapte niet zo goed wat ze daar nou precies mee bedoelde en het wierp bij mij nogal wat weerstand op. Als gebruik waanzin is dan ben ik dus waanzinnig? En dat trok ik dus slecht. Ondanks dat ik daar niet voor niets zat vond ik mijzelf niet gek, ik moest alleen van mijn drankprobleem worden verlost, meer niet.

Een jaar later ongeveer, luisterde ik naar een spreker op YouTube die beschreef “de waanzin van gebruik” als volgt; Stel je stapt de boksring in voor een sportief potje sparren maar gaandeweg de wedstrijd wordt je steeds verder afgetuigd en ga je half bewusteloos de ring uit. De volgende ochtend wordt je wakker, bont en blauw en ben je hele stukken kwijt. Het eerste wat je denkt? Dat gaan we dus nooit meer doen! Maar gaandeweg de dag/week trek je toch weer je handschoenen aan, boxershort, bit in en hup de ring weer in. We gaan weer gezellig een potje sparren. De uitkomst laat zich raden, de volgende ochtend weer vol blessures wakker worden en dit dus keer op keer!

Zouden ze dit dan bedoelen met “ de waanzin van gebruik” Hoe vaak heb ik wel niet gedacht de wedstrijd te kunnen winnen maar lag ik de volgende ochtend dus bont en blauw in mijn bed?

Voor mij viel met zijn verhaal een aantal puzzelstukjes op hun plek, ik moet dus nooit meer proberen de ring in te stappen, ik heb er helemaal geen talent voor! Ik wil mij niet meer af laten tuigen in een wedstrijd die ik toch niet kan winnen, dat is inderdaad waanzin. Ik kan dan misschien na een tijdje herstellen van mijn verwondingen maar deze tegenstander is zo gemeen die vind ongetwijfeld weer snel mijn zwakke plekken.

Ik ben zijn metafoor nooit vergeten en denk er meestal aan als mijn brein weer eens  denkt dat het misschien wel weer een keertje kan. Ik kan nooit meer terug de ring in, tenminste als ik heel wil blijven.

[Myle]

Hele mooie metafoor. Op deze manier krijgt Waanzin is "steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten" een goed beeld. Wanneer ben je nou gek of waanzinnig? Dankjewel. 

[Maverick]

Vanochtend werd ik wakker na een goede nachtrust en realiseerde mij ineens weer hoe heerlijk het eigenlijk is om zo fris wakker te worden. En dat ook nog eens op zondagochtend!

Hoe vaak ik mijn weekends niet de vernieling in heb geholpen met zuipen omdat ik “vrij” was kan ik niet benoemen, de laatste 10 jaar misschien wel allemaal.

Als je dan op zaterdag doorzakt dan zou het verstandig zijn niet meer te drinken op zondag omdat ik maandag weer aan het werk moest, dat klinkt logisch toch?

Nou niet bij mij, hoewel ik de zondagochtend mij voornam niet te drinken omdat ik maandag toch weer enigszins moest functioneren werd de zondag steevast de allerergste dag qua drinken.De angst dat ik maandag met een kater de werkweek weer moest aanvangen maakte dat ik nog meer zoop dan de rest van de week.

De maandag was hel, ik herinner mij nog momenten in het laatste stadium, dat ik jankend in de auto zat hoe ik in godsnaam die dag door moest komen en soms gedachtes had om mijn auto maar tegen de brugpijler aan te sturen, want dan was ik er maar van af.

Een voorbeeld als dit zit er achter mijn dankbaarheid om “gewoon” fris wakker te worden, juist de herinnering aan dit soort ellende geeft mij tot nu toe de motivatie om de eerste niet te nemen, laat mij vooral niet vergeten waar ik vandaan ben gekomen.

[lady jane]

Bij mij zijn die herinneringen reeds lang vervaagd
al zou ik ze wel op kunnen halen denk ik (als ik zou willen)
er zijn gelukkig al weer jaren van goede herinneringen
en nieuwe gewoonten, goede gevoelens en ervaringen
overheen gekomen. En die vormen nu mijn motivatie.
voelt wat beter, fierder, nederiger, gelukkiger entevredener♥

[Lonster]

Het helpt mij ook, terug halen hoe het was. Het repeterende schuldgevoel, op weg naar het werk. Het "waarom toch". Het boos worden op jezelf. De voornemens, die 's avonds weer weg gerelativeerd worden. Op zondag gaan drinken terwijl je weet dat je er verschrikkelijke spijt van krijgt. Het hopeloze gevoel en de angst dat het je nooit zal lukken om die cirkel te doorbreken.

Hoe fijn is het om daarvan verlost te zijn. 

[Maverick]

@Adri02 en @Lonster dank jullie wel voor jullie bijdrage in mijn overpeinzing, fijn te lezen dat er herkenning is.

@lady jane Mooi te lezen hoe jij vaak de vinger kan leggen op bepaalde denkwijze, het zet mij dus ook aan het denken. Zelf merk ik dat, op dit moment, terugdenken aan de slechte herinneringen mij juist nederig houdt en daarmee wil zorgen dat ik het nuchter blijven niet als (te) vanzelfsprekend ga zien, te meer ook mijn brein nog steeds soms wil bagatelliseren  m.b.t. het waarom.

Maar natuurlijk zijn nieuwe  (mooie) herinneringen ook brandstof voor de motivatie, dank voor je inzicht. Ik heb er weer een ambitie bij 

15 september 2019 bewerkt door Maverick
Nederlands was mijn goeiste vak

[Rosee]

Ook hier veel herkenning. Nooit wil ik daarnaar terug, bah bah bah. Die zelfhaat vond ik het allerergste. Niet dat het nu allemaal Halleluja is, maar dat in ieder geval nooit meer.

[Maverick]

Zo nu en dan maak ik voor mijzelf de balans op nu ik niet meer drink. Ik ben veranderd in de afgelopen jaren, dat merk ik zelf en dat merken anderen. Ik vind dat ik rustiger ben geworden, meer zelfvertrouwen heb gekregen en geef mede daardoor, eerder aan of ik iets wil of juist niet. Soms is dat confronterend voor anderen maar ook voor mijzelf. Doordat ik ben veranderd “dwingt” het anderen ook om anders te reageren en dat is wennen geweest voor beide partijen  en soms is dat nog.

Sommige uit mij omgeving vinden mij saaier geworden, stiller, meer op mezelf, ik voer niet meer de boventoon, ben niet meer echt de gangmaker maar meer de figurant geworden.

Sommige vragen zich af of ik wel gelukkig ben nu ik niet meer drink, voor hen lijkt mijn verandering niet goed uit te pakken, denken ze.

En niets is minder waar, ik denk dat ik veel meer ben veranderd naar wie ik eigenlijk echt ben. Ik ben helemaal niet zo luidruchtig en  zo’n gangmaker, alleen als ik dronk. Ik leef nu veel meer in rust, reinheid en regelmaat. Ik sta op tijd op, ga op tijd naar bed, eet op gezette tijden en mijn werk laat ik bewust einde dag op kantoor en ben ook niet meer bereikbaar, morgen weer een dag.

Het bevalt mij eigenlijk prima zo, ik wil me niet meer anders voor doen, het geeft mij de broodnodige rust in mijn toch wel drukke brein. En als het rustig is in mijn hoofd dan is er ook geen verdoving nodig denk ik dan maar.

 

 

[Bob]

Wat een mooi resultaat, @Maverick, en zo mooi beschreven. Veel meer wie je eigenlijk echt bent. 

Ik voel ook zo iets en wens het ieder toe.

[Lika]

Mooi Maverick. Herkenbaar voor mij ook.

[Ties]

Ik hoop dit ook te gaan bereiken... 

[Myle]

Ik wil je vooral bedanken voor je bericht. Het is puur en eerlijk  Go on! 

[Maverick]

Vanavond op onze vakantie in Oostenrijk uit eten met mijn gezin. Schoonzoon besteld een bier en ik een alcoholvrije bier. Ik begin aan het bier en denk nog, wat een goede variant, zo krachtig van smaak.

3 kwart van de halve liter op en ik begin wat te voelen, misschien rozig van de hele dag buiten? Niet dus, het flitst door mij heen, niets zeggen, gewoon doordrinken? Ik corrigeer mijn gedachte en vraag aan mijn schoonzoon om te proeven. Hij proeft geen verschil, ik laat mijn zoon proeven hij zegt, pa dit is echt bier. Ik proef schoonzoon z’n bier en dat is duidelijk alcoholvrij bier, de serveerster heeft per ongeluk onze glazen verwisseld!

Ik schrik heel erg, ik heb na ruim 4,5 jaar alcohol gedronken! Het doet me zoveel dat ik in tranen raak. Allerlei gedachten schieten door mij heen. Ik heb de afspraak met mijzelf geschonden, waarom twijfelde ik om het te zeggen? Ik heb het niet volgehouden en had zo graag de 5 jaar willen halen die ik voor mijzelf als stip op mijn herstel-horizon had gezet.

Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen die mij troosten, het was ook een misverstand en ik heb uiteindelijk ook aan ze gemeld dat ik alcohol aan het drinken was en dat vinden ze dan ook goed van mij

Ben nu weer wat rustiger maar moest het toch even kwijt hier op mijn draadje. Het voelt nog steeds zwaar klote.

 

[bumperjim]

Tis de fout van de serveerster, niet van jou. Schouders ophalen en gewoon door. 
Doet niks af aan die 4,5 en straks 5 jaar.