Time out

[Nomy]

Ik heb net jouw topic gelezen Rosee. Wat een herkenning. En wat ben je ontzettend goed bezig!

Ik herken de onrust, de machteloosheid i.v.m. kinderen. Ik heb daar nog bij dat ik weer moet solliciteren omdat mijn contract einde van het jaar afloopt (na vorige keer heb ik wel een baan gevonden, maar is maar een jaarcontract en wordt niet verlengd i.v.m. reorganisatie). Mijn relatie die is geëindigd op een nare manier die ik niet kan loslaten, mijn rijbewijs die is afgenomen...

Wat mij helpt wat ik geleerd heb tijdens mijn klinische behandeling is mindfulness. Ik ben er niet heel goed in, maar vooral de ademhalingsoefeningen doen mij goed. Het helpt om mijn negatieve gedachtenstroom te stoppen en weer rustig te worden. De emoties blijven, mogen er zijn.... maar de lading gaat er even van af.

 

[Rosee]

@Nomy dank voor de tip, wil graag mindfullness proberen. Kan me voorstellen dat t veel stress geeft dat je contract afloopt, hoop dat je een fijne nieuwe baan vindt. Inderdaad kinderen kunnen je echt gevoel van machtloosheid geven. Bij mn jongste is ODD vastgesteld en nu komt de puberteit er ook bij merk ik. Het ene moment hebben we het supergezellig en dan krijgt hij vanuit t niets een woedeaanval en scheldt me uit. Maakt hem niet uit of dat in het openbaar is, vreselijk vind ik dat. Het liefst wil ik mezelf dan opsluiten met een fles wijn. Het is moeilijk om ergens naartoe te kunnen met dat gevoel. Oudste zoon is enorm aan t puberen en vaak onaardig tegen zijn broertje. En aan mn ex heb ik geen zak. Maar goed genoeg geklaagd, zonder de wijn is t uiteindelijk veel beter. Hoop dat jij in rustiger vaarwater komt met ex en werk, de belangrijkste stap heb je gemaakt door niet meer te drinken!

[Rosee]

Weer een heftige aanvaring met mn oudste zoon van 15. Hij weigerde om half 11 s avonds te stoppen met gamen en ik heb de tv uit zijn handen moeten trekken, waarop een enorme scheldkannonade volgde met enorm kwetsende opmerkingen. Ik ben helaas zo gevoelig dat ik daar de halve nacht van wakker lig. Als mijn jongste van 12 heel lief is, begint meestal mijn oudste en vice versa. Ze wisselen elkaar af. Ik zou het liefst willen dat mijn oudste eens een tijdje bij zijn vader gaat wonen, maar die weigert gewoon. Tja wat moet ik dan? Ik weet ook bijna zeker dat mijn oudste aan t experimenteren is met roken, drinken en blowen. Ik kan niks bij hem goed doen. En voel me enorm falen. Vannacht het gevoel: kan mij het schelen ik ga weer drinken en roken. Gelukkig niet gedaan. Nu aan t werk. Ik schaam me om het te zeggen, maar wat lijkt mij het heerlijk om weer alleen te wonen.

[kruidenthee67]

Och Rosee, volgens mij verwoord jij wat heel veel mensen wel eens denken met pubers in huis....

Ik heb er drie...zijn wel meiden, dus geen ervaring met gamende jongens...de kwetsende opmerkingen en het gevoel van falen ken ik ook wel...

Maar...volgens mij hoort het er allemaal bij...in meer of mindere mate...het feit dat mijn middelste zich zo kan zetten, betekent ook dat ze zich veilig voelt. Ik denk dat grenzen blijven stellen belangrijk is. Wat niet betekent dat ze die grenzen aannemen. Maar je geeft ze wel een kader mee. Dat nemen ze je in het moment niet in dank af, maar later wel.  Als we een goed gesprek hebben, krijg ik dat wel eens terug...'mam, ik vond dat niet fijn, maar ik snap het nu wel'. Het is een fase in het leven...kan me wel voorstellen dat het extra zwaar is als je er in je eentje voor staat. Goed dat je niet toegeeft aan je eigen impulsen, dat zou het alleen maar moeilijker maken.

Sterkte he? 

[Rosee]

Dank je wel @kruidenthee67. Doet me goed. Zit echt even in negatieve spiraal. Ik heb soms even helemaal geen zin meer om de wijste te zijn en rustig te blijven. Op het moment gooi ik hem t liefst het huis uit met zn verwende onredelijke lamlendige respectloze gedrag en zn troep en vieze kleren overal. Grrrr.

[Ann]

1 uur geleden zei Rosee:

Dank je wel @kruidenthee67. Doet me goed. Zit echt even in negatieve spiraal. Ik heb soms even helemaal geen zin meer om de wijste te zijn en rustig te blijven. Op het moment gooi ik hem t liefst het huis uit met zn verwende onredelijke lamlendige respectloze gedrag en zn troep en vieze kleren overal. Grrrr.

Hoi Rosee, ik voel zo met je mee, zo herkenbaar. Hier een dochter van 15 en een zoon van 10. Gelukkig is die van 10 nog niet aan het puberen, maar met dochterlief lig ik al ruim een jaar in de clinge. Weglopen door de weeks, niet naar school willen, experimenteren met drank, drugs en ze rookt. Daarbij leeft ze in een inloopkast, waar toevallig nog een bed staat. Elke ochtend een strijd om haar haar bed uit te krijgen en te bewegen naar school te gaan, de vreselijkste dingen gooit ze naar mijn hoofd. Vader is in geen velden of wegen te bekennen, daar heeft ze ook ruzie mee gemaakt en die gooit de deur gewoon dicht. Dat is nog veel erger voor haar eigenwaarde. En dat mag ik dan oplossen. 

Nu zit ik in dit traject en dat verbroederd dan wel weer. 's middags hebben we wel goede gesprekken en luisteren we echt wel naar elkaar, snappen we elkaar en zoeken we verbintenis. 

Maar dat uit huis gooien en graag weer alleen wonen, dat gevoel bekruipt mij ook zo nu en dan.Dan hou ik mijzelf voor dat we toch echt goed bezig zijn en kleine zaadjes planten in de mooie koppies die nog zo aan het ontwikkelen zijn, deze ontkiemen ooit en dan krijg je het zeker terug, als ze een jaar of 28 zijn. 

Voor nu probeer ik in het heetst van de strijd de woorden die ze roepen te relativeren naar hoe diep hun pijn op dat moment is, daarom wil ze mij ook zoveel mogelijk pijn doen. Dat is de reden van die woordensalvo en niet daadwerkelijk dat ze het meent.

wens je heel veel kracht de komende tijd. En houdt in je achterhoofd, het is maar een fase, hij gaat voorbij, alleen duurt het even.

[Gast]

Ooo @Rosee, wat heb ik met je te doen en ook @Ann en @kruidenthee67. Ik zit vaak in een slachtofferrol, zielig te zijn Om dat ik met beide kinderen niet goed kan communiceren vanwege hun beperkingen . De oudste, zware vorm autisme, communiceert alleen functioneel en spreekt niet uit zichzelf.  De jongste Downsyndroom en dyspractisch is onverstaanbaar. Ze zijn 21 en 18 , maar wat jullie vertellen daar heb ik totaal geen last van. Geen grote mond , geen rommel, geen drank en drugs en roken.  En dan wel iedereen dis tegen me op kijkt hoe knap ik het allemaal overeind houdt . Als ik jullie zo hoor dan neem ik bij deze voor jullie mijn petje af .  Respect dames 

[Rosee]

Jouw situatie lijkt me ook heftig @Francoise. Wonen je kinderen thuis? @Annjouw dochter klinkt als mijn puberzoon. Vind het knap hoe jij ermee omgaat. Ik vind van mezelf dat ik vaak veel te emotioneel reageer. En ik word gewoon woest van zijn gedrag. Vind het geen normaal pubergedrag. Zo had ik echt niet tegen mijn ouders moeten doen. Vandaag heeft hij zich verslapen, half 12 wakker. Of ik de school wilde mailen met een smoes. Dat ga ik natuurlijk niet doen. Hij lost het zelf maar op. Mama heeft er genoeg van.

[kruidenthee67]

'Ieder huisje heeft zijn kruisje'

In veel clichés zit vaak een grote kern van waarheid. Of een kleine...maar ze zijn er niet voor niets 

 

Vanuit emotie reageren is soms errug onhandig weet ik, door schade en schande wijs geworden 

Dus dat liedje...'tel eerst tot tien...rustig tot tien...' is zo gek nog niet...maar we zijn ook gewoon mensen, mét puberkinderen...dus af en toe een heftige authentieke reactie kan heel duidelijk zijn  En het lastigste is om er op een 'goed' moment op terug te kunnen komen en dan ook nog de juiste woorden en toon te vinden...'jahaaaaaaa mam....zucht, verveelde blik'  Loslaten en tegelijk hebben ze het nodig bijgestuurd te worden...ingewikkeld soms he?

[Ann]

Oh maar dat doe ik ook hoor, emotioneel reageren. Ben echt niet altijd de rustheid zelve, integendeel... oeps! Scheld partijen in de ochtend zijn soms niet mis. Echt niet leuk! sla mezelf daarna weer voor mijn kop, omdat ik met meer liefde en minder boosheid had willen reageren. 's Middags dan weer goed praten, dan is zij gelukkig ook iets meer voor rede vatbaar.

Maar een smoes voor niet naar school gaan doe ik niet meer. Inmiddels een app groep met haar mentoren, om het contact directer te laten zijn, zodat de drempel voor dochterlief kleiner wordt, zij zit ook in die groep.

Ach het zijn zo van die dingen en we roeien met de riemen die we hebben. Vertel ik ook aan haar, zij is mijn eerste puber, dus ik weet het ook niet allemaal.

Dank je @Francoise, ik denk dat we allemaal een moeilijkheidsgraad hebben, die we ieder op onze manier oppakken en mee omgaan. Wat jij doet is ook heel zwaar en vraagt dezelfde discipline als van mij, namelijk rustig blijven, niet boos worden, met begrip benaderen, maar wel duidelijk grenzen stellen...... 

[Gast]

4 uur geleden zei Rosee:

Jouw situatie lijkt me ook heftig @Francoise. Wonen je kinderen thuis? @Annjouw dochter klinkt als mijn puberzoon. Vind het knap hoe jij ermee omgaat. Ik vind van mezelf dat ik vaak veel te emotioneel reageer. En ik word gewoon woest van zijn gedrag. Vind het geen normaal pubergedrag. Zo had ik echt niet tegen mijn ouders moeten doen. Vandaag heeft hij zich verslapen, half 12 wakker. Of ik de school wilde mailen met een smoes. Dat ga ik natuurlijk niet doen. Hij lost het zelf maar op. Mama heeft er genoeg van.

Ja wonen allebei nog thuis . Zijn als het ware 2 eilandjes . Oudste IQ 130 , jongste 31 . Maar wel heel authentiek en puur 

[Rosee]

Gisteravond borrel en eten met werk. Nog steeds wennen zonder drank en roken, en het viel nu mensen op dat ik niet dronk. Gewoon gezegd dat ik ermee ben gestopt omdat ik vond dat het mn leven teveel overheerste. Iedereen dronk behoorlijk veel en veel mensen regelmatig naar buiten om te roken. Wat ik nog voel: geremdheid, gemis van euforie en gekke lol. Wat ik nu wel beleefde: gesprekken die je je later tenminste nog kunt herinneren en waarin je jezelf bent, het eten dat echt heerlijk was en met veel liefde bereid door jonge enthousiaste mensen en waar ik echt van genoot. En fris wakker worden zonder kater en mezelf afvragen of ik geen rare dingen heb gezegd. Vind het best n ontdekkingstocht!

[Yana]

Gaat goed Rosee, fijn! Een ontdekkingstocht is leuk, toch?
Rot voor je dat het moeilijk gaat tussen jou en je zoon, hopelijk kun je vandaag of morgen weer eens van hem genieten.

[Rosee]

Heerlijk weekend gehad, met vriend naar prachtig concert en hotel in zuiden des lands. Nog wel lastige momenten wb roken en drinken, maar begint te wennen. Heb de alcoholvrije cava ontdekt op n terras en die was heel goed te drinken. In een mooi glas, voelde feestelijk (we zaten op het terras van een wijnbar, had ik aanvankelijk niet door.) Denk dat ik deze er maar inhou op het terras. Veel leuker dan die eeuwige cola light en toch het gevoel dat ik een beetje 'meedoe.' Het viel me wel op hoeveel dronken mensen er s avonds laat in de stad zijn.

[Pytje]

Zag op de dagdraad dat je vijf maanden hebt gehaald. Gefeliciteerd

[kruidenthee67]

Goed gedaan Rosee...moeilijke momenten en er mee kunnen dealen...en toch genieten. Goed bezig, al vijf maanden!

[Nietmeer]

Respect Rosee!

[Rosee]

Vanavond feest van werk, het begint zowaar wat te wennen zonder alcohol. Wel veel eerder naar huis gegaan dan ik vroeger deed (toen deed ik het licht uit). Ik vind dit soort feestjes ook minder belangrijk dan eerst, merk ik. Het is maar een momentopname en morgen weer een nieuwe dag. Vroeger kon ik enorm toeleven naar zo n feest, vooral naar het drinken besef ik nu... toch mis ik de 'verbinding' nog steeds. Maar die zoek ik nu meer in andere dingen merk ik. Ik twijfelde nog of ik er vanavond naartoe zou gaan, want maandag ben ik precies een half jaar met alcohol gestopt en stel dat het vanavond toch mis zou gaan. Maar toen deze gedachte opkwam, dacht ik: nu ga ik juist wel, wat zullen we nou krijgen! Blij dat t gelukt is, en het blijft apart om me na afloop alle gesprekken te herinneren, die ik vroeger allang zou zijn vergeten, of alleen maar flarden (of erger nog: alleen maar zelf aan t woord en er dingen uitflappen waar ik naderhand spijt van zou hebben). Dan voel ik me maar liever wat geremd af en toe. 

[Gast]

Dikke pluim @Rosee. Wat ben jij gegroeid 

[Lika]

[kruidenthee67]

Goed gedaan 

[Yana]

Fijn Rosee. Het lijkt me heel menselijk om je soms wat geremd te voelen, alle remmen los o.i.v. drank is juist raar.

[Beter]

Rosee, ik vind het zo fijn om te lezen hoe je op zo’n moeilijk moment (bijna een half jaar zonder alcohol) dan toch naar dat feest kon gaan en jezelf toespreken dat je dan juist moet gaan! Ik vind het sowieso zo mooi om te lezen hoe jij naar dat half jaar bent toegegroeid. Ik kan alleen maar hopen dat het bij mij ook zo gaat!

[Rosee]

Inderdaad @Yana. Maar het gekke is : eigenlijk voelde ik me niet eens geremd, nu ik erover nadenk. Ik DENK alleen steeds dat ik me zonder alcohol geremd zal voelen, dat was namelijk waarom ik ooit begon met drinken. Het enige moment dat ik me wat geremd begon te voelen, was toen de rest onder invloed begon te raken. Toen ben ik naar huis gegaan, maar ik merkte dat er meer mensen zijn die het zo aanpakken: naar een feestje gaan en gewoon vertrekken als je er zin in hebt. Wat apart: je HOEFT helemaal niet tot het einde te blijven omdat je bang bent iets te missen, door blijven drinken totdat je jezelf niet meer onder controle hebt, je op dat moment zo verbonden voelen met iedereen en enorm veel lol hebben (vind jezelf) en dan de volgende dag die kater en dat onbestemde gevoel: o god ik heb toch niet dit of dat gedaan. Wat een energie scheelt dit.

[Rosee]

@Beter soms voel ik me bijna een beetje schuldig dat het nu bijna een half jaar goed gaat, to de mensen hier die soms een uitglijder maken. Omdat ik me kan voorstellen dat je daardoor ook kan denken: waarom lukt het mij niet. Maar ieder heeft zn eigen pad en ik ben me ervan bewust dat ik er nog lang niet ben, sterker nog, nu dat halve jaar bijna voorbij is word ik weer onrustig, wat nu? Ik vind het wel fijn om de momenten waarop ik me sterk voelde hier op te schrijven, dan kan ik het teruglezen op momenten waarop ik het moeilijk heb. Ik hoop dat het motiverend kan zijn voor anderen.  Goed bezig ben je trouwens, dag voor dag. En dan een maand, 3 maanden en een half jaar! Het kan! Het is helemaal niet zover weg als ik dacht.