Hohoho!

[bumperjim]

Ik moet ineens denken aan 86400 emails.  Wat moet daar een hoop spam tussen zitten. “Doe je er ook wat zinnigs mee” ik denk de vraag is eerder doe je er niet nog te veel mee? Hoe vind je de parels tussen alle spam??

[Pytje]

Twee weken geleden schreef ik dat ik in een drankidentiteitscrisis zit. Die is er nog steeds. Misschien wel heftiger nu. De euforie van niet drinken gedurende langere tijd, die ik nu een aantal keren heb gevoeld, is weg. Daarvoor in de plaats is eigenlijk het besef gekomen dat mijn verslaving veel ernstiger is dan dat ik in het begin dacht. Juist door het meerdere malen struikelen kom ik tot de ontdekking dat het helaas niet met twee vingers in de neus gaat allemaal. Het maakt me moedeloos op een bepaalde manier. En aan de andere kant ook vastbesloten: dit blijf ik, linksom of rechtsom, aangaan. Ben nu bezig met De Verslaving Voorbij van Jan Geurtz.

Een zin die mij trof: Het middel (in dit geval de alcohol) is een kunstmatige vorm van zin hebben in het leven. 

Ik doorvoel dat als ik niet drink. Andere dingen worden dan interessanter, krijgen meer kleur, doen mij intenser voelen. Bij wel drinken is er dat tradiotionele lichtpuntje op de dag (de vijf zit in de klok, het werk zit erop, we gaan het even gezellig hebben samen, we nemen even tijd voor het doWornemen van de dag... en zo zijn er talloze redenen om de fles open te trekken), maar het verloop na dit lichtpuntje is altijd hetzelfde. Ja, even wat verlichting. Ja, even wat contact. Ja, even gezellig. Maar daarna wordt het zwaar, wordt het somber, wordt het éénrichtingsverkeer. Totaal niet interessanter of met meer kleur. 

Het is allemaal zo waar. Ik beleef het ook ook echt zo. Maar kan nog steeds niet echt grip krijgen op het kantelpunt. Het moment waarop je dan, met al deze kennis in de pocket, soms toch besluit om te gaan drinken. Wat is dat? Is dat de verslaving zelf? Waarom kom ik dat kantelpunt steeds tegen? Heb ik te weinig doorzettingsvermogen? Is mijn motivatie niet groot genoeg? 

Wie heeft een richtingaanwijzertje voor mij?

 

[bumperjim]

Het is een gedachtenpatroon, een groef waar je weer in terecht kan komen. Een groef die diep is omdat je er zo lang hebt ingezeten. 

Net alsof je je met je fiets in een tramrail rijdt. Uitkijken met die rails, beetje afstand houden en koppie erbij. Weten dat het fout kan gaan.

Ik heb de perfecte oplossing niet weet je. Soms is het k.  gewoon doorgaan. 

[Aline38]

Dat ligt niet aan je doorzettingsvermogen dat is de verslaving. Op een kantelpunt komen en gaan drinken. Het word mooi uitgelegd vond ik zelf in een video die hier op de site staat. Weet even de naam niet meer van die vrouw. Zij legt uit hoe verslaving werkt in je hersenen. Sterkte zet m op 

[Aline38]

Ik weet niet of je er iets aan hebt. Iedereen is op zoek naar geluk , zin in het leven. Daarom zijn veel mensen verslaafd. De kunst is dat zonder verslavingsmiddelen te beleven. En dan ook in die mate dat het je vervult . Heb je een doel in je leven? Iets om naar uit te kijken? Waar hou je van wat vind je leuk nee heel erg leuk om te doen ? Doe je dat regelmatig? Dus dat vervangen voor de middelen. Niet een keertje iets leuks doen , maar het leven op regelmatige basis. Als je het opschrijft voor jezelf een lijst maakt zul je zien dat bij alles wat je opgeschreven hebt het niet handig is als je daarbij drinkt. Erger nog , dat je veel daardoor niet kan doen. Kies iets wat je geweldig leuk vind. Als je dat eenmaal in je leven hebt geïntegreerd zul je merken dat en het je vreugde geeft en je sterker word niet te drinken. Zo doe ik het het is voor mij erg helpend. 

[Rosee]

Snap het helemaal. Dat de euforie slijt. Ik hoorde laatst van iemand die destijds ook was gestopt met drinken dat het haar lukte zolang ze er een ' project' van maakte ( doe ik nu ook) maar toen dat gevoel weg was en ze zich weer op andere dingen ging concentreren sloop het er weer in. Wat is het toch lastig. In ieder geval eenvoor jou en hoop dat je het positieve gevoel weer snel terug vindt.

[Pytje]

Mooie vergelijking @bumperjim. Net als die fiets van jou! Maar mijn vraag is dus: hoe blijf ik ver van die tramrails? Ik ga daar eens over nadenken.

@Nina, ik snap je vraag helemaal. Het is ook waar wat je zegt. Er was een periode, dat ik het drinken 's avonds liet, omdat ik dan de volgende ochtend weer lekker vroeg en fris in mijn atelier aan de slag kon. Dat was zeker vervullend. Ik ben dat een beetje kwijt, maar daar kan ik wel iets mee.

@Rosee, van dat project is waarschijnlijk de spijker op zijn kop bij mij. Ik functioneer altijd op mijn best als ik projecten onderhanden heb. Liefst met een duidelijk begin en eind. Dus het moet een levenslang project worden..... Bij jou duurt ie al even!

[Pytje]

Gisteren De Verslaving Voorbij uitgelezen. Het is een hele grote aanrader voor wie het nog niet kent. Toen ik stopte met roken las ik "De Opluchting", ook van Jan Geurtz. Toen ik eenmaal inzag dat ik door te roken voortdurend bezig was om mijn eigen ontwenningsverschijnselen weg te nemen, ging de knop om. Meer dan dat  is het niet. Met alcohol is het natuurlijk niet anders. Tot zover kon ik het nog wel beredeneren. Maar ik was vergeten waarom we er dan ooit met z'n allen aan begonnen zijn. Bang zijn om met jezelf te leven zoals je bent. Voortdurend op de vlucht voor je negatieve zelfbeeld. Een zelfbeeld, dat door het gebruik van welk middel dan ook, alleen maar negatiever wordt. Totdat het (een mooi beeld) een uitgewoonde rafelende jas wordt waar al je botten doorheen steken. Dan kun je bijna niet anders dan die jas vervangen. 

En de volgende: het verschil tussen een poging en een besluit. Bij een poging creeer je achterdeurtjes, bij een besluit hoeft dat niet. Ik ben al meer dan een jaar bezig met pogingen, dat zie ik nu pas echt. Ergens vind ik het veilig om die achterdeurtjes te hebben en creeer ik voor me zelf steeds situaties waarin ik gebruik mag maken van een achterdeurtje. Het lijkt dan alsof de omstandigheden daarvoor zorgen, maar mijn onbewuste weet feilloos de gang naar die deurtjes te vinden. Dus er feilloos voor te zorgen dat ik in die situaties beland. 

Er is totnutoe dus geen besluit geweest. Terugkijkend zie ik dat ook echt wel. Wel heel veel andere dingen totnutoe: de ervaring dat leven zonder alcohol heel volwaardig en zelfs prettiger is en veel minder angst daardoor om het aan te gaan. Dus: met de ervaringen van de pogingen is het wel mogelijk om de balans op te maken en tot een echt besluit te komen. Voor mijzelf een heel belangrijk inzicht!!

[Rosee]

Goed boek he, ik heb het ook gelezen. De opluchting nog niet, dus dat ga ik ook maar eens doen.

[bumperjim]

Veel van die boeken hangen nauw samen met het boeddhisme, in de zin dat je van origine van binnen puur goud bent maar dat je jezelf ongelukkig maakt door negatieve gedachten, je vastklamprn aan wat je graag zou willen of wat niet meer is, of bang zijn voor iets dat nog helemaal niet aan de orde is. En door verslavingen natuurlijk  

Ik geloof daar heilig in, in de grondbeginselen van het boeddhisme. Niet in alle kitsch flauwekul eromheen (zie wikipedia) en ook niet in reincarnatie, maar in de ideeën die je nog steeds ziet in het zen boeddhisme. 

Maar, lezen is 1 ding, lekker lui ‘s avonds op de bank, het gaat om het in praktijk brengen en dat is een missie voor de rest vh leven. 

Heel leerzaam...

24 mei 2018 bewerkt door bumperjim

[Pytje]

Dank je @bumperjim, ik heb me er nooit echt in verdiept, maar ga dat misschien toch eens wat meer doen. Ik dacht ook dat mediteren echt niks voor mij zou zijn, omdat ik er veel te onrustig voor ben, maar nu ik het een aantal weken doe, begin ik het erg prettig te vinden.

@Francoise, verslaafd aan liefde... lijkt me best lastig om het onderscheid te maken tussen pure liefde en "verslaafde" liefde. Is die er zo duidelijk? 25 jaar geleden kwam ik een man tegen, waarvan ik toen diep van binnen voelde: dit is nu niet goed voor mij. Toch ging ik een relatie met hem aan. Het duurde een paar jaar en toen liep het stuk. Een aantal mensen om mij heen bestempelden hem toen ook als een "foute man". Nu ben ik al negen jaar met deze man getrouwd. We kwamen elkaar na vijf jaar weer tegen en toen was de ruimte er wel. Het heeft me veel aan het denken gezet. Iets dat niet leek te passen, bleek jaren later wel een match. In die tussenliggende vijf jaar had ik ontdekt dat een leven alleen heel goed leefbaar was. Mijn afhankelijkheid van een man in mijn leven was minder groot geworden, waardoor ik deze "foute man" op een meer gelijkwaardige manier kon toelaten. En hij bleek een hele lieve man te zijn, die uit onzekerheid net zulke rare sprongen had gemaakt als ik....

[Pytje]

..

24 mei 2018 bewerkt door Pytje
dubbel geplaatst

[Kohtje]

Nee, ik geloof ook niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet...

[Pytje]

Toktoktok, wat bij mij de laatste dagen erg binnenkomt (mede door Jan Geurtz) is dat ik er zovele jaren mee bezig ben geweest om mijzelf te verdoven. Het mijzelf ongelukkig voelen was een state of being. Ik wist tot mijn veertigste niet dat er überhaupt een alternatief voor bestond. Ja, ik herinnerde me dat wel uit mijn vroege kindertijd...dat ik blij kon zijn met kleine dingetjes, dat ik me fijn voelde als ik mijn eigen gang kon gaan, maar ergens verloor ik dat en begon te accepteren dat leven en ongelukkig zijn hand in hand gingen. En houd dat maar eens een leven lang vol. Dat lukte dus ook niet. Ik had steeds meer dingen nodig om het enigzins dragelijk te houden. Sigaretten, drank en antidepressiva. Maar ergens ontstond er toch een streven naar helderheid.Ik vind het moeilijk om dat geluk te noemen en dat is het is het misschien ook niet. Helderheid geeft het in ieder geval beter weer. Ik noem het ook een streven omdat het stukje bij beetje ontstaat.Het niet drinken van alcohol is een voorwaarde om door te kunnen gaan op dit pad. Zou ik dat wel doen, dan leidt het af, dan beland ik op zijweggetjes. Ook niet erg, maar nu ik éénmaal weet naar waar ik onderweg ben, wil ik toch zoveel mogelijk op de hoofdweg blijven. Een belangrijk inzicht voor mijzelf, dus toktoktok

[bumperjim]

1 uur geleden zei Pytje:

Maar ergens ontstond er toch een streven naar helderheid.Ik vind het moeilijk om dat geluk te noemen en dat is het is het misschien ook niet. 

Noem het toch lekker geluk joh, wie houdt je tegen!! Dan heb jij ook geluk net als iemand anders. Of denk je dat het geluk van iemand anders specialer is dan jouw helderheid?  

[kruidenthee67]

Mooie stappen Pytje.

'Verslaafd aan liefde', liet bij mij alle kwartjes naar beneden kukelen...en het 'besluit' nam ik op 17 augustus, na heel veel pogingen. Ik kan het zien als een weg, die blijkbaar nodig was, leerproces. En het mooie is, die weg gaat gewoon door...maar nu met veel meer uitzicht.  

Yeah!

[Lika]

Mooi Pytje. 

[Yana]

Mooie inzichten Pytje, het helpt mij om ze te lezen. Helderheid en een beneveld hoofd gaan niet zo lekker samen.

[Pytje]

Op het draadje van Moosje hadden we het gisteren over de veranderende communicatie als je drank op hebt. Voorbeeldje van gisterenavond was een vergadering, waar na afloop werd geborreld. Ik als enige nuchtere tussen mensen, die wel een paar glazen namen. En ja, de drank is dan de smeerolie om de gesprekken op gang te krijgen en houden. Maar het zijn vaak geen echte gesprekken. Er worden gedachten achter elkaar en tegenover elkaar geplaatst, zonder dat die ook echte beluisterd worden. Eigenlijk is het volstrekt nutteloze communicatie. Tenminste dat denk ik dan. Het is het in stand houden van contact, een beetje zoals apen elkaar vlooien. Allemaal niet erg, maar ik zou in die tijd ook een heleboel andere dingen kunnen doen, die zeker zo vervullend zijn in nuchtere staat. Dat gevoel en bekijken van alles op een afstandje is leerzaam, maar maakt soms ook wel wat allenig helaas.

[bumperjim]

Hoe meer voorbeelden ik zie van mensen die niet meer nuchter kunnen communiceren, hoe verbaasder ik ben. Dit is eigenlijk heel ernstig. Ware het niet dat ik denk dat, in werkelijkheid, we onszelf wijsmaken dat we nuchter niet kunnen communiceren. 

[Rosee]

Als ik kan kiezen of ik liever met een nuchter of beschonken persoon wil communiceren, kies ik voor een nuchter persoon. Terwijl ik denk dat ikzelf beter communiceer als ik heb gedronken. Bizar.

[Pytje]

Das een diepe BJ, dat we onszelf wijs maken dat we in nuchtere staat niet meer kunnen communiceren. Ooit hoorde ik "communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten". In ieder geval is het zo dat het in aangeschoten staat in ieder geval langs elkaar heen praten is. En wat zijn woorden? Ook contact zonder woorden is beter voelbaar als je niet te veel gedronken hebt over het algemeen...

[Pytje]

Kwam er net even spontaan op:

de ochtendstond heeft goud in de mond, de avondstond alleen maar alcohol

[Pytje]

Na mijn laatste uitglijder heb ik vandaag weer twee weken op de teller staan. De eerste dagen was ik, net als de andere keren, heel bewust bezig met het anticiperen op de cravings. Dat is alweer een stuk minder geworden. En in dat minder anticiperen heeft tot nu toe ook het gevaar gescholen. Doordat de zucht me toen op onverwachtse momenten begon te overvallen en ik daar soms niet mee om kon gaan. Ik probeer nu iedere ochtend even bewust stil te staan bij het starten van een alcoholloze dag. Iets minder gewoon doordenderen dan wat ik noormaal zou doen. En mijn "genot" bewust te zoeken in andere dingen: de tuin, de klei, lekker slapen en veeel ijs

[Pytje]

Soms vind ik het heel moeilijk om mij het echte gevoel te herinneren, dat ik had als ik dronk/gedronken had. Ik weet dat ik vaak ontremd was en dat dat werd gevolgd door een schuldgevoel. Ik weet het, maar ik kan het niet echt terughalen. Is dat belangrijk? Ik lees bij anderen vaak dat ze het gebruiken op de momenten dat het moeilijk is. En dat werkt natuurlijk preventief.

Wat ik wel heb gekregen en waar ik me ook goed van bewust ben is: meer tijd. Vroeger vulde ik de avonden met drinken en tv kijken. Bij drinken hoort nu eenmaal een passief tijdverdrijf. Je kunt niet tegelijkertijd sporten, lezen is lastig in combinatie met alcohol (ik vergeet wat ik lees) en creatief bezig zijn wil alleen tot en met een beperkt aantal glazen. Dus op de bank hangen en zappen was haalbaar. Op z'n hoogst wat suffe spelletjes op de telefoon. Whatsappen deed ik na een bepaalde hoeveelheid niet meer (uit lijfsbehoud vaak) en bellen al helemaal niet. Ik was altijd bang dat er iemand onverwachts langs zou komen en mij (en mijn man) in "kennelijke staat" zouden aantreffen. Zelf afspraken maken voor de avond deed ik nauwelijks. 

Hoewel ik nu vroeger naar bed ga, zijn mijn avonden heel anders gevuld. En wat geniet ik daarvan! Deze vergelijking houdt me momenteel verre van de alcohol... ik denk voor velen herkenbaar toch?