Musashi

Dank je! Ik denk dat dat is omdat je diep van binnen nog twijfelt of je het echt wilt....dan winnen de alcoholgedachten altijd. Niet ‘proberen ‘maar kordaat ‘ beslissen’ en niet meer twijfelen (of de twijfels niet meer toelaten) dat je beslissing de juiste is...dat is voor mij echt de key geweest! Niet zeggen: ‘ ik probeer niet meer te drinken’ maar zeggen: ‘ ik drink niet meer punt’. Beslissen heeft kracht!

Dank je @Vocatus ja dat is vooralsnog gelukt...het waren donkere dagen en de verleiding was er ook wel wat om toe te geven maar mijn vastberadenheid heeft het gehaald. En niet-drinken is zo een pilaar die me nog recht houdt terwijl al de rest omver lijkt te waaien...vasthouden dus!

Ja en dat men dan altijd zegt ‘volg je gevoel’ helpt dan ook niet echt hè, want net daarmee zitten we zo in de knoop!

@Quinn snap ik wel heel goed. Fysieke (in mijn geval mentale) integriteit van het kind is zo kostbaar en daarin wil je dan geen fouten maken, hun grenzen overschrijden...maar je weet eigenlijk niet goed waar die grens ligt dus blijf je er maar in zijn geheel vanaf...dat is dus mijn schrik/ moeilijkheid ook met dat straffen en belonen denk ik... wij hebben ook wel van in het begin gezegd dat dochter zelf kiest of ze fysiek contact wil ja/ nee (vb zoen geven als verwelkoming/ afscheid) als ze niet wil, wil ze niet en hebben wij dat te respecteren, niet te forceren. Ben nu heel blij dat we dat toch al zo hebben aangepakt!

Of nog: Uit respect voor @bumperjim gelieve het kerkhof drollenvrij te houden nu stop ik beloofd werk roept!

Check! Eerste laagje bladgoud is voor mijn dochter

Hier waakt @bumperjim de drollenraper, hij raapte drollen of zijn leven ervan af hing Sorry kreeg even een visualisatie dank voor jullie!

Dank dank dank! Het geeft me moed om m’n scherven stilaan bijeen te rapen...niet weggooien maar repareren!! Veel mooier maken dan het ooit was...dank dank dank...nu nog het bladgoud op de kop tikken!!

Dank! Gebroken porselein...doet me denken aan kintsugi, de Japanse kunst om gebroken keramiek te repareren met bladgoud...daar wordt de pot nog mooier en waardevoller door.... blijkbaar ook al een boek over de emotionele scherven...op het lijstje...na Alice Miller Idd @Etty, wel heftig om te lezen maar ook eye opener...

Ja ben nogal bruut met dat scheuren, moet snel en efficiënt gaan maar hoe fijner je te werk gaat hoe beter het resultaat eigenlijk...en geduld ook nog zo’n belangrijke...

Tx @Quinn tja nogal een lang en ingewikkeld verhaal zoals overal wss hè...? We hebben Idd ong 3 jaar geen fysiek contact meer gehad. In het exitgesprek hebben we aangegeven dat zijn gedrag (naar ons toe) moest veranderen want dat wij het niet meer trokken op dezelfde manier. Zijn reactie was duidelijk: minachtend lachen en dat hij voor niets of niemand ooit zou veranderen...wij hebben de streep eronder getrokken...wij waren dan onmensen omdat wij onze dochter de kans ontnamen om hem te leren kennen (ipv andersom)... ergens blijf je hopen denk ik dat hij reflecteert, wat zelfinzicht verwerft, terugblikt, analyseert,...niets van dat dus...zand erover, nieuwe lei, tabula rasa... wij blijven achter... ik besef dat de gebeurtenis eigenlijk hetzelfde effect op me had/ heeft als vroeger een fysieke ontmoeting, we hadden sowieso nooit veel contact. Dan ging het een tijd goed met me, tot hij ons weer tot een ontmoeting forceerde/ verplichtte....hopla weer laat hij een emotioneel wrak achter... nu dus weer, zelf zonder fysiek contact dus... vandaag scheurde ik plantjes en bedacht me hoe wij als mensen ook moeten losscheuren om een nieuw, fris, bloeiend plantje te worden en verder te kunnen groeien... ik denk dat het dat is ...de fysieke breuk was er, emotioneel hing ik nog vast...nu moet ik verder...

Waar/ onwaar waarde/ waarden waarde(n)vol/ waarde(n)loos Al heel lang denk ik daarover vandaag was het weer overal ik weet het nog altijd niet

Extra afspraak gehad met psycholoog deed me wel deugd...hetgeen gebeurd is zegt niks over mij wel over hem...laten indringen...want mijn gevoel zegt dat nog niet...alsof het mijn leven en dat van mijn nakomelingen zal blijven beïnvloeden...wat wel zo is toch? zaterdag start de cursus...toch benieuwd naar het effect...mss cynisch maar mss wel goed dat het dan nu zo gebeurd is...weet ik weer goed wat er gebeurt en gebeurd is want na een (lange) tijd vervaagt dat gevoel toch weer terug...nu is het er weer...zo pijn, zo kwijt, zo leeg, zo vuil, zo kapot...

Zou willen dat ik me op de blije meimaand kon zetten maar dat lukt nog niet...ik had gedacht dat het zwaarste na 3 maand achter de rug zou zijn..,oh boy was I wrong!! Net of het nu pas begint...eerst even de aprilse grillen doorstaan dus en dan...in mei leggen alle vogels een ei!! Zal ik me daar alvast op verheugen? Maar voor nu, heel toevallig vandaag dus blij mei beware: je bent nog niet van me verlost...ik ben er nog niet maar ben wel onderweg hoor! Gewoon nog even alle buien van april doorstaan... euh alleen dat feest ontbreekt nog even maar soit uitgesteld niet verloren zeker?

Ja @bumperjim mijn gezin dat is de uitzondering! Maar mijn gezin ben ik niet, dat zijn zij! En die zijn het allerwaardevolst voor mij...maar dat ben ik dus niet...!

@Tatum @Quinn zover zit ik dan Idd nog wel niet...mijn spontane reactie op het bericht van Tatum was: nog harder janken dan ik al ah doen was...ik vind mijn leven (nog) niet waardevol, absoluut niet! en waarom ik nu liters en liters thee drink tijdens het stoppen met alcohol is nu ook wel duidelijk: met al dat gejank van vroeger en nu moet mijn vochtgehalte terug op peil komen of zoiets denk ik..

Ja een champions league van losers...sorry bedoel ik niet op jou, is hoe ik me voel nu...

@Quinn dank je! Ik was net ah denken aan jou. Je schreef eerder over fysiek misbruik en mishandeling. Dat kan ik oprecht zeggen dat ik dat niet herken. Maar kan me niet van de indruk ontdoen dat mijn psychisch misbruik en mishandeling (ja zo kan ik het wel noemen) toch deels dezelfde desastreuze gevolgen heeft (gehad)...erdoor makker...we moeten erdoor!! Van naar

Dag @Rudy je bent een held!!!

Hier begonnen rond 14-15 en niet meer gestopt tot nu. Mijn zus is op haar 15de (denk ik kan ook 14 zijn) opgepikt door ambulance omdat ze zo ver weg was en haar maag moest leeggepompt worden. Dat was op een kerstmarkt. Als verjaardagscadeau (ook in december) kreeg ze een verjaardagscadeau van de verwekker (wat we eigenlijk anders nooit kregen): een fles campari (ah ja want die hadden ze moeten wegpompen en was dus ‘verloren’ gegaan)...dat was een heel pijnlijk moment... we zijn eigenlijk nooit gestopt met drinken (mijn zus nog altijd niet) om het leven en de situaties met de verwekker (schijnbaar) aan te kunnen...nu ik al drie jaar geen contact heb, vind ik eindelijk de kracht om te stoppen hoewel hij dus nog wel invloed blijft hebben in ons leven, of we dat nu willen of niet...zo wordt mijn gevecht tegen drank ook een gevecht tegen hem...

Dank allemaal. Ja het is moeilijk...mijn verwekker zei altijd: jullie leren van mij hoe het niet moet...ik heb dat altijd heel verwarrend gevonden want ja dan wisten we wel hoe het niet moet maar hoe moet het dan wel...je gevoel volgen...ja ook heel makkelijk als je het contact met je gevoel zo kwijt bent... het boek dat ik nu lees ‘in den beginne was er opvoeding (citaten hierboven) is wel heel confronterend vooral dan over m’n eigen opvoeding en zoals Etty zegt, hoe dat eigenlijk generaties lang wordt doorgegeven (zwarte pedagogie) als er niet een is die bewust wordt en over gaat naar witte pedagogie...het eerdere boek van haar moet ik nog lezen maar kwam net de volledige titel te weten: het drama van het begaafde kind, een studie over het narcisme...heb nu al het idee dat dat boek ook wel een eye opener gaat kunnen zijn waarbij nog meer onbewuste mechanismen zullen worden naar boven gehaald...het is pijnlijk, verdrietig, emotioneel, diep,...om dat allemaal zo te door spitten en om te woelen maar oh zo noodzakelijk als ik er op een goeie manier wil kunnen zijn voor mijn dochter en haar voor de geschiedenis en toekomst wil leren behoeden, sterken en haar laten groeien zoals ze is en niet zoals wij willen dat ze wordt...

Kernwaarden zijn moeilijk te definiëren als je je kern kwijt bent. Sorry ik trek me voor vandaag nog maar beter wat terug op m’n eigen draadje want veel constructiefs is het hier (bij mij) vandaag precies weer niet...

Heb wel tussen de hagel en sneeuw- en huilbuien door planten gezaaid..en maar janken...dat is therapeutisch denk ik..

Dank je @Reacher niet zo goed denk ik...(tranen) ik doe zo hard mijn best echt zo hard...zoals ik schreef structuur voor mezelf is veel moeilijker voor mezelf als ik niet voor iemand moet zorgen...nog niet gegeten vandaag...wel gerookt...sebiet komt m’n man thuis gaan we wat samen ons verwennen...mag wel...