Musashi

Dank allemaal voor het delen...het is nu bijna 8u s morgens en ik word al bijna misselijk van het te lezen alleen...laat staan het te doen...blij dus dat ik het niet zo ver heb laten komen...anderzijds had ik zo voor mezelf ook ‘geen probleem’ want ik functioneerde zonder drank en ‘zo erg was ik er toch niet aan toe’...waardoor ik wel decennialang (2 a 3) teveel ben blijven drinken...tot 3,5 maand geleden! fijne misselijk-, binge- en alcoholvrije dag gewenst aan iedereen!

Ik ben ook blij dat ik zo’n binge niet ken uit ervaring....ik moest van mezelf een dikke kater helemaal ondergaan, zelfs zonder pijnstillers, als een soort straf voor het te veel drinken. Ik begrijp nu mss wel waarom mijn verwekker nooit geen last leek te hebben van een kater...hij deed gewoon voort...

Ik zou dat mss ook eens moeten laten doen denk ik want mijn man zegt dat ik doof ben...maar komt me soms wel goed uit ook

De cursus is toch wel heavy en heel confronterend. Blijkbaar zit ik toch wel anders in elkaar dan ik dacht...ik hoop nu eindelijk toch echt eens tot duurzame oplossingen te komen...we zullen doorgaan...

Wauw! Ik ben daar wel curieus naar...ik kan me wel voorstellen dat je geen pijn voelde maar vraag me wel altijd af hoe dat dan zit met brandwonden? Had je die er dan wel/ niet aan overgehouden?

Heb jij dan echt op vuur gelopen @lady jane?

Gelukkige verjaardag! @niks

@Bob ja we (ik toch zeker) denken nogal gemakkelijk en snel dat het ons allemaal ‘overkomt’ maar minimaliseren (volgens mij) daarin toch echt de keuze die we allemaal hebben...maar dat is als een spier dus...moet je oefenen!

Hoi @ikkanhet ik twijfel of ik dit zou schrijven, maar ik doe het wel! Ik ben zeker blij voor jou maar ik wil je graag ook waarschuwen! Een goed (en slecht) gevoel is per definitie tijdelijk. Het hoort er bij...ik hoop dat je niet naar drank grijpt als het zover is... want dat moment komt er vroeger of later wel...tot zolang geniet maar goed van je heerlijke goede gevoel!

@Bob Goh ik ben natuurlijk geen expert of leraar, enkel cursist.... Het gaat in principe over bewuste aandacht geven aan iets en daar mee oefenen om die te verleggen... dus eerst je trek heel bewust doorvoelen en dan je aandacht verleggen naar een extern voorwerp...dan terug focus op je trek tot je het helemaal doorvoelt en terug de aandacht naar het object tot je trek helemaal weg is...dit ontelbare keren herhalen en sneller en sneller en je begint te merken dat dat beter en beter gaat (zowel aan als uit)... ook zeker geen weerstand bieden aan je trek maar helemaal doorvoelen voor je de focus terug verlegt... ik moet nog veel oefenen hoor!

Ik heb vandaag geoefend met het bewust aan-en uitzetten van je trek. Dat was interessant!

@Rover fouten maken is menselijk maar een gemaakte fout rechtzetten of corrigeren is jezelf overWINNEN! You did it!

Wat heb je gezien? Ik ben benieuwd!

Knap van je!

Ik hoop het eerste dan is iedereen content!

Ja wel een opluchting nu het er uit is, nu alleen een beetje bang voor de reacties....

Ja is ook wat ik leer ivm de opvoeding: de gevoelens mogen er zijn en je mag je kind niet ‘dwingen’ om z’n emoties te veranderen of onderdrukken... dat is schadelijk voor het kind! Mss dat zelfs niet ‘proberen’ maar ‘er zijn’ zodat het kind zich veilig voelt om de emoties te voelen...

Je hebt gelijk @Etty voelen kan je niet voor een ander! Dank je om me te helpen om te begrijpen!

Ps heb net laten weten dat ik niet meega op de werktrip!

Ik heb beslist! Als ik aan 6 maanden zit, wil ik graag hierbij aansluiten...dan weet ik dat het mogelijk is, een jaarpact want dan heb ik al de helft achter de rug! En dan zit ik al mooi in het derde wagentje (of is dat vals spelen dan?)

@bumperjim was beginnen lezen op jouw draadje...maar 3,5 jaar is een beetje lang om in een trek te lezen ;-). Het viel me op dat je in het begin dan ook wel struggelde met een bepaalde sfeer op het werk en je dienstreizen...heb je daar in die 3,5jaar een betere omgang mee kunnen vinden?

Ik denk erover na...forget how they feel...heeft dat een grens...? Als kind van een narcist lijk ik geneigd van te zeggen natuurlijk wel! Als ik er verder over nadenk/ voel (oefenen hè) vraag ik me luidop af: ja je moet dat vergeten, er niet aan denken...je concentreren op je eigen gevoel...en dat heeft als gevolg...als iemand in mijn omgeving zich niet goed voelt, voel ik dat ook aan en voel ik me ook niet goed...dan kan ik er aan werken om me beter te voelen door de ander beter te laten voelen...zonder jezelf op de eerste plaats te zetten, kan je ook niet het best voor de ander zorgen...beetje vergelijken met een kan water, als die van jou leeg is, kan je die van de ander ook niet vullen...dat kan pas als jij eerst voldoende hebt...andere metafoor is die van het zuurstofmasker in het vliegtuig...reflex is om eerst dat van je kind op te zetten maar dat is niet de beste strategie. Je moet eerst je eigen zuurstofmasker opzetten anders kan je de ander ook niet genoeg helpen..,

@Quinndie grenzen ja...ook een van mijn obstakels waar ik met ‘de opvoeding’ tegen aan botste...ik had nl geen grenzen (dacht ik) laat staan dat ik ze kon uiten...ondertussen ook geleerd dat grenzen met voelen te maken heeft...wat jij voelt dat jouw grens is...dat is m, heel individueel, niets met ‘de norm’ te maken...en kan een moment anders zijn dan het andere...is niet constant...ik ben daar ook volop mee ah oefenen... ik zou blij zijn als iemand mijn ramen komt wassen maar het idee van ‘begluren’ maakt het Idd wel heel ongemakkelijk...mss kan je haar laten weten dat je dat wel apprecieert (als dat zo is) maar dat het voor jou minder verschietachtig is, als je het op voorhand weet? Dat je vb in je blootje slaapt en toch zeker wil zijn dat je kleren aan hebt (of net niet )

Hoe bedoel je precies? Dat ik er in doorslaag? Ik wil er gerust over praten maar weet niet of het allemaal in woorden kan omgezet worden...woorden zijn denken en ik probeer nu net meer te voelen...minder denken...