Kannietmeer

klopt, dat doe ik ook. "Hup. stop er mee, los laten, het heeft niets met mij te maken. " Ik merk dat ik gewoon af en toe dan met anderen moet praten en dat kikkert me weer op.

Thanks Ad. Het blijft inderdaad echt een strijd als de chemie eenmaal uit balans is of ontwenningsklachten in je lichaam of hoofd zich uiten. Ik hoop dat het jou ook hoop geeft, op een gekke manier, dat ik hier ook last van heb. Hoe sterk ik soms ook ben, als de ontwenning toeslaat en de klachten toenemen, is een bemoedigend woord en een luisterend oor nodig. De bevestiging dat het goed komt en dat je niet gek bent, ook al weet je dat zelf eigenlijk wel. Extern bevestiging krijgen blijft toch fijn

Verrotte spanning/stress in mijn lijf bij het wakker worden, terwijl ik me ook moe voelde. Ik weet dat het ontwenning is, maar door het gevoel zelf wordt mijn gevoel van zorgen maken versterkt. Mijn vriend heeft een operatie gehad vorige week ( niets ernstigs), en ik verzorg de wonden (geen hechtingen , maar open wond heling). Hij voelt zich nu niet goed, en dat betrekt mijn gevoel volledig op mijzelf. Dus hij is stilletjes en ik word getriggerd in het gevoel dat het aan mij ligt. Dat is gewoon niet zo, en ik weet dat ook, maar toch wil ik dat het gevoel ophoudt en dat mijn vriend zich snel weer goed voelt. Als hij zich normaal voelt, stelt me dat in zekere mate gerust denk ik. Maar als hij zich niet goed voelt, is het moeilijker te relativeren en te neutraliseren blijkbaar. Het zit echt hoog Wel meer dan genoeg geslapen gelukkig. Als de spanning zo hoog blijft, zal ik volgende week mijn tempo waarschijnlijk weer aanpassen. Ik wil niet disfunctioneel worden. Hoe is het met de rest? @bolletje Kan jij een beetje slapen met de warmte en een airco aan?

Dank je wel Bol! Ik zit nu op 32,5 mg Venlafaxine. Ik haal wekelijks 2mg van het gewicht van de medicatie af en dat is ongeveer 1 mg in werking. Vermoedeijk moet ik volgende maand toch weer langzamer om niet meer klachten te krijgen. Meer dan 4 mg per maand zou niet meer in de juiste verhouding zijn ( volgens de theorie van het langzaam afbouwen) en mijn klachten ook weer wat kunnen verklaren. Want ik ben niet gek ;-)

Mijn hoofd doet het slecht op het moment en ik heb geen andere reden dan ontwenning. Uit balans, niet zozeer gevoelsmatig, maar echt mijn denken. Voel me verdwaald en stuurloos. Beetje derealisatie/ depersonalisatie? Gisteravond vlak voor het naar bed gaan ineens beroerd, en spanning die eigenlijk een paniekaanval wilde worden, maar dat lukt bij mij niet op het moment want dat houd ik pirma in bedwang. Mijn vriend heeft me even vastgehouden en over mijn rug gewreven om me te helpen te ontspannen en rustig te kunnen slapen. Dat is wel gelukt. Als ik droom weet ik altijd heel intensief wat te doen en wat er aan de hand is, en dan word ik wakker en blijft mijn hoofd soms half in die ( natuurlijk wazige en eigenlijk bizarre ) droom. Dan blijf ik overdag urenlang met dat gekke gevoel van een halve droom rondlopen. Ben ik nu gek? Ik heb wel zin in wat zon en vrije dagen, dus zo fijn dat het in het weekend valt. Lekker naar het strand of terras of allebei lijkt me wel wat en dan hoop ik dat ik mijn kopf wat kan ophelderen, want dit is niets. Hoop dat het een beetje te doen is voor iedereen?

weekendjes weg zijn siekem ook stressoren. Verandering van omgeving, reizen, ander bed etc. Dit is dus ook een soort prikkeling van je zenuwstelsel ;-)

woon je in een omgeving waar zoveel gespuis rond loopt die dat zou doen dan Bol?

ik heb meerdere mensen waar ik mee praat die dat ervaren en komt inderdaad echt best vaak voor. Maar wel zeer irritant hoor! Dat je daar nu nog last van krijgt, terwijl je dat eerst niet had, lijkt me oervervelend.

ik ben van de dreun bekomen, mijn zoon nog niet. Schijnt dat hij al 3 dagen niet gegeten of geslapen heeft. Ben dus wel bezorgd. Maar ik laat het ook los, want ik kan niets doen. Mijn zoon zegt dat er veel kwartjes zijn gevallen... oh my god... mijn zoon is een man.... beetje te laat ben ik bang... Ik houd hoop voor hem dat het goed komt met zijn vriendin, want ze is een practhtige meid, met een sterk kakakter en een goed hart.

@moderator dat hoop ik ook , maar weet dat ze technisch niets doen aan dit forum normaal gesproken. Kan jij die vraag beantwoorden Moderator?

, ik vond het ook grappig hoor! Geen kritiek!

Dat stelt me eerlijk gezegd niet direct gerust. Wanneer je probeert medicatie zoals benzo's of AD's af te bouwen, is het belangrijk dat de rest in je lichaam 'stabiel' is. Ze zeggen zo makkelijk dat het 'geen kwaad kan' , maar daar ben ik het niet mee eens. Je bent natuurlijk vrij dat wel te doen en het kan ook goed gaan, maar mocht je toch problemen ervaren, weet dan dat het wel goed kan komen door dit soort 'experimenten'.

Wat doe jij in de keuken @Lightspacer? Kom je gezellig naar de kamer? Ik denk dat rommelen met andere medicatie nu niet zo verstandig is, maar zou het zeker eerst bespreken met je arts.

Een malloot, nou ja, ik weet niet hoe of wat, maar laten we rustig ons ding doen toch?

Dank je wel Johanna. Het is inderdaad zo pijnlijk, maar je moet er op vertrouwen dat je kinderen, net als jijzelf, er wel weer doorheen komen.

ik vind het heel bijzonder en wil nu ook EMDR. Dat serieuze mag best eens wat minder en de slappe lach is heerlijk.

Beste @angstmetbenzos, Ik zie dat je al aardig wat adviezen heb gekregen. Er is 1 ding dat me zorgen baart en die ik met je wil delen om je te informeren. Je kan er mee doen wat je zelf wilt. Wanneer je eenmaal problemen krijgt met tolerantie of ontwenning van een benzo, is volledige genezing vaak alleen mogelijk door van alles af te gaan en je lichaam daarmee echt de kans te geven genezen. Op de avonddosis blijven is mijns inziens dus onverstandig om het je zenuwstelsel zal blijven beschadigen en je hier opnieuw problemen mee kan gaan krijgen. En dan vaak erger dan deze keer, omdat je lichaam al eerder door ontwenning heen is gegaan. Bij deze ben je dus een gewaarschuwd mens. Tolerantie en ontwenning zullen altijd op de loer liggen, want dit is gewoon het karakter van het gif dat ze medicijn noemen. Ook is na een ontwenningssyndroom van benzo's weer opnieuw starten met een benzo een groot risico op een heftiger reactie , dus ik raad iedereen altijd af ooit nog een benzo te gebruiken. Het kan zelfs na 1 iname het afbouwsyndroom opnieuw triggeren. Is er een goede reden om toch nog steeds het middel te blijven gebruiken? Of heb je angst om het helemaal af te zweren omdat je denkt dat je het toch nog nodig hebt?

HI Meratje, 25 jaar... dat is niet niks. Natuurlijk willen we je hier graag steunen. Contact met lotgenoten is de beste steun die je maar kan wensen. Hoevel medicijn zit er in 1 druppel? Als je naar het hoofdstuk Ditjes, Datjes en Dagraad gaat, daar openen we elke dag een nieuwe huiskamer van die dag. Daar zijn de mensen die hier schrijven makkelijk te vinden. Heel veel sterkte bij de afbouw van de ritrovil. DAt is niet makkelijk. Heb je gewoon elke keer een hele druppel weggelaten en dan gewacht totdat het dragelijk werd?

Hi Bolletje, even de vertaling voor jou ;-). @bolletje Mogelijk was het paradoxaal, maar na heel wat gepraat denken we dat het toch waarschijnlijker is dat het gewoon hele heftige ontwenning is. Hennie heeft het vreselijk zwaar. Maar zou het niet geweldig zijn als we haar op een dag vrij van medicatie en weer gezond zien?! We gaan er voor @Verbloemen lieve Hennie!! Het zal allemaal niet voor niets zijn.

Lieve @JohannaEliesje Fijn dat je verbetering merkt! Ga zo door! @EefjeJ Fijn dat jij ook weer hebt kunnen slapen Ik ben ook weer wat stabieler en minder zombie dan gisteren. Rust was op dat moment alles wat ik nodig had en dat heeft me goed gedaan. Na een goede nacht weer aan de slag met het leven. Mijn zoon nog niet gesproken, dus daar kan ik geen update in geven. @Lightspacer Wat heb je al afgebouwd?

Het is hier heel stil en ik weet dat dat komt omdat er ook heel wat zijn die zich niet goed voelen. Ik ben er juist wel omdat ik me ook niet goed voel. Aan de depri kant door wat er is gebeurd. Gelukkig niet in paniek. Maar ik zie gelijk hoe het leven erin kan hakken in onze kwetsbaarheid. Hopelijk gaat het morgen weer wat beter, want nu wil mijn hoofd niets dan rust.

@EefjeJ Dit soort zijn voor mij zo herkenbaar en slopend. Het verbaast me niet dat je eenmaal thuis voor pappus op de bank hebt gelegen. Jammer he dat het zo moet aflopen op een werkplek, zeker als het gaat om een huis waar mensen wonen die verzorging krijgen. Die zijn inderdaad ook de dupe van dit alles. Ik zit zelf ook even in een moeilijke tijd, maar dit komt in mijn geval omdat de relatie van 7 jaar van mijn zoon, uit is gegaan. Ze maakte het gisteren, nadat ze vorige week nog samen op vakantie waren, plotseling uit. Mijn zoon heeft voor het eerst in jaren een uur lang zitten huilen bij zijn vader. Hij woont bij zijn vader en ik voel me zo machteloos en bezorgd. Ben er niet gerust op hoe hij dit zal verwerken. Ze hadden al verkering toen zij 14 was en hij 16, waardoor ik altijd heb gedacht dat het mogelijk uit zou gaan op een gegeven moment, maar nu het moment daar is .... Nadat ik het had gehoord merkte ik dat ik moeite had met rustig ademen en en werd heel onrustig. Toen heb ik eerst vrienden geprobeerd te bellen, maar die waren er niet, dus uiteindelijk uitgehuild en alles eruit gegooid bij mijn vader. Daarna was mijn hoofd een box met watten en wilde het allemaal niet meer. Ook vandaag ben ik nog niet in balans. Wel net even mijn dochter gebeld, die wel ook bij mijn zoon en haar vader woont en dus wel wat oog heeft op de situatie. Dat stelde me enigzins gerust, maar toch kan ik nog steeds wel janken en voel ik me een zombie. Ik merk dat ik een dreun heb gehad op de één of andere manier. Nu ga ik maar aan de slag, want hierover blijven piekeren gaat niet helpen. Ik kan beter wat gaan doen en mijzelf afleiden met normale dingen.

iedereen heeft denk ik in eerste instantie dit gevoel van verbijstering en schrikt zich een hoedje. Belangrijk is dat je het daarna terug brengt in perspectief en je eigen verhaal en je eigen reactie van je lichaam als uitgangspunt gebruikt. Niet de verhalen die je hier leest. Want iedereen is anders. In alles. Niets is het zelfde. Veel is herkenbaar, dat wel. Een ding is gelijk voor iedereen: je komt er doorheen en je gaat beter worden. Zorg dat je van de benzo afkomt, en je lichaam zal genezen.

lieve doorbijter, ben heel blij dat het is gelukt en dat het zoveel beter met je gaat. De vermoeidheid komt misschien wel doordat je lichaam wel harder moet werken om de diazepam te verwerken. Maar de voordelen wegen op tegen de nadelen.

Hi Allemaal , omdat dat ik een paar dagen geen tijd heb gehad hier te komen wilde ik vandaag persee even laten weten dat het okay is met mij, maar dat ik gewoon te weinig tijd heb om alles te doen wat ik wil doen, waaronder hier schrijven en rusten en tekenen en met alle mensen praten die het zwaar hebben en mijn huishouden en en en.... Ik ben dankbaar dat ik de dingen kan doen die ik doe, echt waar. Het houd me van de straat Ik word niet altijd goed wakker, en ervaar dan die heftige spanning in mijn lijf. Wel is mijn slapen normaler aan het worden qua tijden en dat is een bijzonder herstel na 20 maanden. Ik ben er blij mee. Dikke knuffel voor iedereen vandaag.