Ik doe niet de uitspraak dat ik nooit meer zal drinken. Dag voor dag...maar ik heb wel de intentie om het niet meer te willen. En ik wil niet uitproberen of ik het ooit nog zou kunnen. Ik weet wel beter inmiddels. Een druppel triggert iets in mij...en ik wil maar één ding: meer. En vorig jaar augustus nam ik een besluit, na veel pogingen om niet meer te willen drinken. Alle achterdeuren sloten zich. Vanaf dat moment heb ik de volle verantwoordelijkheid genomen, voor het ADB proces en de onderliggende problematieken. Zelluf doen, niet alleen. Ik heb ervaren, dat zolang ik dronk, andere hulp, voor onderliggende problematieken niet veel zoden aan de dijk zette. Wijsheid achteraf, maar ik begrijp heel goed dat het een voorwaarde is voor trajecten.
Ik hoef aan niemand iets te beloven. Ik heb ook bij mijn behandelaar niks hoeven beloven, en ook niet in de AA groep. Maar dat wilde ik ook niet. Omdat het niet drinken helemaal en alleen mijn ding is. Ik zie hoe anderen daar mee om gaan of niet. Ook in mijn groep. Ik leer om daar niks van te vinden, wel van te leren. De focus is op mijn herstel.
Dag voor dag, dat is te overzien.