Anderhalf jaar? O, dat duurt nog even....
Ook zonder alcohol maken 'we ouders' gegarandeerd fouten...die we vroeg of laat op ons bord zullen krijgen.
Spijt...kweenie...tuurlijk, had het qua drank liever anders gezien. Maar dat is niet zo. Ik kan het alleen nu 'beter' doen. Eraan blijven werken nuchter te zijn. En te genieten van de kinderen nu, hier thuis. Over het uit huis gaan. Mijn oudste heeft afgelopen half jaar op kamers gezeten, met haar 17 jaar. Redelijk onverwacht, voor stage. En ver genoeg dat ze niet even naar huis kon. Ik had het niet verwacht, maar het was heel gaaf. Om te zien hoe ze dat allemaal zelfstandig aanpakte...hoe het contact juist sterker was. Zij is niet zo n prater, maar nu belde ik één keer in de week met haar. Op vrijdag echt even bijkletsen met zijn tweeën als ze thuiskwam, en later als gezin aan tafel. Meer kwaliteit dan kwantiteit om dat cliché dan maar te gebruiken.
Nu is ze weer thuis, voor een jaartje...en dat is ook fijn. Maar ik kan er vrede mee hebben als ze uit gaat vliegen...en dat gaat ze doen, want haar zelfvertrouwen en ontdekkingsdrang hebben ook een boost gekregen. De trots die ik kan voelen dat ze dat allemaal maar mooi fixt, ja die 'verzacht' ook de 'spijt'...en ben dankbaar dat ik zelf het tij heb kunnen keren wat betreft mijn alcoholverslaving. Voor mijn eigen welzijn...maar het welzijn van mijn meiden is daarbij ook heel belangrijk.
Geen leuke, maar ook een levensles....