Kohtje

Er zijn mensen die liever dieren dan mensen hebben. Ik dacht er ook zo een te zijn. Maar ik ben er voor mezelf nu achter dat ik echt niet zonder mensen kan maar dat dieren dát aanvullen wat ik in mensen niet kan bereiken of niet begrijp.. dan l** ik m'n frustraties van me af tegen m'n honden die dan tegen me aan komen zitten en daarmee aangeven dat ze het met me eens zijn.. dat maak ik er dan van. Kan ook zijn dat ze willen zeggen: 'hou op met dat gemiep en neem ons mee naar buiten'.. Hoe dan ook, ze trekken m'n aandacht naar zich toe en daarmee weer de ruststand in.

@Lika, ik weet nog van één of andere hondencursus in het verre verleden dat je een hond niets kunt áfleren maar er wel nieuw gedrag voor kunt áánleren...

Gaat nog lekker hè Tatum? Ik hoop dat je dit 'ritme' weet vast te houden. Mij hebben (vooral 's morgens) allerlei kleine 'ritueeltjes' geholpen om een kalmte over me te krijgen waar ik de neiging heb/had om als een kip zonder kop aan de dag te beginnen..

Goedemorgen ieder. DagpacT: Lars Kohtje

Ja Bor, dat bedoel ik met 'volwassenheidseelt", dat dus.. je druk maken om (in kinderogen) niks. Wat nou schoonmaken, wat nou opruimen, wat nou orde, wat nou juiste doppen op kleurstiften ??

Lieve @spirit, hoe bedoel je dat? Als je bijvoorbeeld gewend bent om om 7.00 uur op te staan en je wekker staat nu gewoon op 7.00 uur, dan zou je in zomertijd gerekend om 8.00 uur opstaan. Maar als je dan, in jouw geval dus, een uur te vroeg zou opstaan zou je om 6.00 uur opstaan. Dat is niet in zomertijd gerekend maar zou kunnen betekenen dat je je klok(ken) de verkeerde kant op een uur hebt verzet. Dit is maar een voorbeeld, hè, dat om 7.00 uur opstaan. Aan de andere kant, als je je innerlijke klok nog volgt, dus bijvoorbeeld (weer bijvoorbeeld!!) gewend bent om om 12.00 uur een boterhammetje te eten en je hongergevoel laat je om jouw gevoels-12.00 uur eten, ja, dan ben je een uur te vroeg en eet je dus om 11.00 uur al je twaalfuurtje. In dat geval heb je wel gelijk maar zul je jezelf misschien iets meer moeten dwingen om wat vaker op de klok te kijken en jezelf nu en dan een uurtje moeten bedwingen, anders wen je nooit aan de wintertijd. Je kunt natuurlijk ook nog altijd van dat uurtje te vroeg geen probleem maken en even doorrommelen tot eind maart. Vooralsnog gaat dan toch de zomertijd weer in en 'ben je weer bij'. En dan ook nog even wat serieuzer: ik sluit me bij lady jane aan en wens je sterkte.

WEES ALTIJD JEZELF TENZIJ JE BATMAN KUNT ZIJN WEES DAN ALTIJD BATMAN Bron: Omdenken Agenda

Haha.. Yvonne, het komt de laatste tijd vaker voor dat je 'te laat' zegt te zijn. Misschien handiger om van dat 'te laat' het nieuwe 'vroeg' te maken? Wie weet ben je na je verhuizing in een nieuwe fase van je leven aangekomen waar 'vroeg' anders is dan vroeger... (huh??)

Succes en sterkte, Sober. Al wat rondgekeken, aangemeld bij die online-meeting?

Dat punt waar jij, @jopie, naar terug wilt keren/keert, komt qua verwondering/bewondering/openheid/onbevangenheid natuurlijk ook heel erg overeen met het punt waar jouw kleinkinderen de 'start' in hun leven maken.. Daar waar zij op weg gaan naar volwassenheid zijn, bijna automatisch wég van het kind zijn, zijn volwassenen vaak weer met behulp van allerlei kunstgrepen op zoek naar het kind in zichzelf. Terwijl we het allemaal in ons hebben, maar er groeit zo snel zo'n dikke laag 'volwassenheidseelt' omheen die zo slecht-doorlaatbaar is. Zal het dáárom zijn dat grootouders zich vaak zo betrokken voelen bij hun kleinkinderen?

Je klinkt in mijn oren/ogen een beetje verward, Sober. Ik zie bij wijze van spreken stoomwolkjes uit je oren komen vanwege je hulpeloosheid en wordt dan wat bozig, wat ik kan begrijpen, maar vervolgens dank je dan weer voor de support. Dat laatste meen je niet echt, hè? Eigenlijk denk je: aan jullie heb ik ook niks... Is het omdat het als een huis staat dat je vandaag niet drinkt dat je je niet op het dagpact zet of ben je dat gewoon nog vergeten te doen? Een paar keer diep ademhalen, Sober, en dit wat hakkelige begin op de dagdraad weer even van je af laten glijden.. Niet alleen VANDAAG kun je een nieuw begin maken, maar nog kleiner, binnen dat 'vandaag': NU kun je een nieuw begin maken.

Je bent toch wel echt een oma, he jopie? Totaal anders dan de enige echte oma die ik zelf maar kort heb mogen meemaken, maar wel met die heerlijke persoonlijke aandacht die alleen oma's kunnen geven.. nét weer anders dan die van pappa en mamma....

@Sober, wat je hier zegt: " Maar zegt het genoeg dat nu met spoed de oncoloog en echo en dergelijke vooraf aan de operatie zijn ingelast.? Alsnog vooraf aan de operatie er tussn gepropt. Voor een ander stuk van mn lijf dan t operatiegebied. Deel waar eeerder foute boel was driemaal. Dus niet zozeer deze operatie." dat wist ik helemaal niet. Had je dat al eerder vermeld? Tja, Reacher en Lars geven wat tips. Die van Reacher zijn niet uitvoerbaar zeg je en die van Lars lees je als niet serieus. In hoeverre wil/verwacht je hulp en/of steun van dit forum, Sober?

Goedemorgen met z'n allen. Dagpact: Lars Tatum Kohtje

.

@Asterix, als je vrouw alleenstaand was zou ik zeggen: bij twijfel niet doen. Maar ze heeft jou en als jij bereid en in de gelegenheid bent om in te springen wanneer dat hoognodig is, niet zo af en toe maar altijd als het nodig is, dan kan een hond een fijne huisgenoot zijn. Ik hoop dan wel (oneerbiedig gezegd) dat je voor een 'makkelijk' ras (of niet-ras natuurlijk) gaat dus niet een hond die heel veel werk vereist of, in geval van een 'tweedehands' hond, erg 'verknipt' is. Onze eerste hond kwam bij ons toen ik absoluut niet lekker in m'n vel zat en mijn vrouw (toen ook al) een baan had. Menig keer heb ik gewenst dat we géén hond hadden, maar het feit dat we hem wél hadden heeft me net zo menige keer over de streep getrokken om er op uit te gaan, om m'n dagritme aan te houden en me niet terug te trekken in m'n eigen 'zielige' bestaantje en me daar overheen te tillen. In de tijd dat ik toen in een verslavingskliniek terecht kwam kon mijn vrouw het zo regelen dat ze op de heenweg naar haar werk (dertig kilometer verderop) de hond 's morgens naar een pension kon brengen en 's avonds op de terugweg weer op kon halen.. dagopvang, zeg maar. Je moet er in tijd van nood wat voor over hebben, maar we hebben samen heel veel plezier, troost en steun van die hond gehad. Jouw en Lika's verhaal komen voor mij samen als ik mijn broertje zie, met twee honden en een vrouw die drie jaar geleden een beroerte heeft gehad. Natuurlijk was het in het begin allemaal moeilijk en passen en meten, maar nu zijn die honden de knuffels van m'n schoonzus die fysiek niet zo veel meer kan en de (wandel)uitlaatklep voor m'n broer die zo even 'alleen' met z'n gedachten kan zijn. Maar geen twee situaties zijn gelijk en geen twee honden zijn gelijk. Er blijft altijd een soort van risico bestaan, maar een hond kan heel veel toevoegen, waarbij komt dat liefde voor een hond (wat heel makkelijk is) veel plooien glad kan strijken waar de knapste dokters en andere 'geleerden' geen raad mee weten.

Goedemorgen ieder. Oei @Lika, sterkte. Dit is een ingrijpende gebeurtenis, zowel voor je vader zelf uiteraard alsook voor zijn omgeving, voor jullie dus. Wat al eerder gezegd is, de tijd zal leren wat de uiteindelijke restschade zal zijn. Tegelijkertijd geeft de tijd ook de mogelijkheid om om te leren gaan met blijvende veranderingen. Voor nu is en blijft het schrikken en verdrietig allemaal. Dus nogmaals sterkte. De totaal andere kant van je bericht, de hond, jong, blij, tweedehands en lief... wat wil je nog meer!!?? Veel plezier ervan en ermee.

Zat een beetje te knoeien met inloggen. Net een andere laptop in gebruik genomen en moest m'n wachtwoord invullen. Vijf keer verkeerd.. oeps. Kwartier lang account geblokkeerd. Dan maar een nieuw wachtwoord aanvragen. Wil ik dan eindelijk met m'n nieuwe wachtwoord inloggen, staat er in dat vakje automatisch nog m'n oude wachtwoord dat het dus niet meer deed. Voordat ik dat allemaal een beetje voor elkaar had... en weer even zwaar wennen aan het nieuwe toetsenbord. Toetsen die net iets meer naar links, rechts, boven of onder zitten.. lastig als je gewend bent blind te type. Maar wel lekker een stuk minder lang wachten met opstarten en pagina's verversen en zo. En de letter L doet het weer goed. Blij dus wel.

Alweer Spirit? Ik denk dat het de eerste keer voor hem is.. Maar ik geloof dan ook niet in reïncarnatie. Deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

Nou moet ik dan wel weer toegeven dat ze in mijn geval misschien wel gelijk hadden, die leraren en schooldokter.. ik ben nooit echt volwassen geworden en speel me nog altijd het liefst door het leven heen. Ik doe wel m'n best maar moet niet te serieus genomen worden. Hoewel... soms wel een beetje, maar niet al te vaak. Graag zelfs niet al te vaak. Maar ook graag wel af en toe. Hihi... wat een lapzwans.

Uhhh... nee. Hier niet gelukkig. Maar de schooldokter vroeger vond dat ik tè speels was, net als de leraar Engels in de brugklas en de leraar geschiedenis en die van wiskunde en nog een paar. Ik had ook niet de indruk dat Bor zich zorgen maakt, gezien haar achter haar mededeling. Eigenlijk slaat mijn antwoord aan haar dus helemaal nergens op maar ging ik even terug in de tijd n.a.v. eigen ervaring en een antwoord gaf waarvan ik wilde dat mijn ouders dat destijds tijdens een klassenavond aan die leraren hadden gegeven. Zoiets..

Da's niks zorgelijks, Bor. Er zijn gerenomeerde architecten die nog met lego 'spelen'.. en tegenwoordig van dat technische lego waar ik als ouwetje ook nog wat van kan leren. Als wij jouw vrienden zijn, dan ben jij automatisch onze vriendin. Goh...

.

Ha Bor, je hebt het over je zoon, neem ik aan? Van harte gefeliciteerd met je 'kerel'.. gebakken eieren met spek en kaas als ontbijt.. 't is lang geleden dat ik dat op m'n nuchtere maag naar binnen kon werken. Ons hondje wordt maandag dus ook 16. Die wordt echt oud, en dan bedoel ik oud oud ineens. Maar ook trots op hem..

O, maar ik herken het wel hoor Cleo en lady jane. 't Is alleen dat ik me heb aangeleerd om 's avonds niets meer te nemen. Een heel enkele keer nog wel eens een handje pinda's en een half glaasje cola. Maar die onmatigheid was/is daar ook de reden voor. Hier ook weer lawaaiige buurman afgelopen nacht.. had weer eens "gillende keukenmeiden" op bezoek tot diep in de nacht. Van die jonge meiden die van die harde schelle stemmen hebben. En maar lachen, "zingen" en luid fluisteren en om een uur of vier zeer uitgebreid en luid afscheid nemen op straat, onder ons slaapkamerraam. Och, we wennen eraan, al went het nooit. En 't is verder geen kwaaie. Alleen jong en gek op meisjesgezelschap terwijl hij op jongens valt. En hij gaat in januari verhuizen. En.... en..... en 's morgens lijkt het allemaal weer minder erg. In het begin zeiden we er wel eens wat van, maar dat werkt niet langdurig. Duizend maal excuses en weer vergeten.. Wij zijn ook van die ouwetjes, hè? Maar wel z'n enige directe buren. En de muren zijn wel dik tussen onze woningen maar zonder spouw. Nou ja... ik mag hem wel lijen. Dat maakt dan weer een hoop goed.