Kohtje

Ja, tuurlijk. Als je er zelf echt baat bij hebt, niets op tegen. Maar ik ken van mezelf nog wel allerlei 'truukjes' waarmee ik anderen kon doen geloven dat ik 'helemaal ok' was, en ik hoop van harte dat dat voor Freekie niet het geval is.

Ook iets teveel Hatha-yoga dus misschien?

Waarin zit 'm dan die controle? Dat je je überhaupt meldt of dat je foutloos typt? M.a.w. hoe kan een appje aan je zus laten zien dat je droog staat?

Als je dan weer aan de zeik gaat stink je ook nog..

Ik heb genoeg gelachen in m'n leven, dat hoef ik niet meer. (grapje)

Ja, precies. Ik heb nooit van uitgaan gehouden, in de weekenden de stad in om te stappen en zo. De paar keren dat ik toch met iemand mee ging om te stappen kwam ik laveloos thuis, want alleen onder invloed kon ik zo'n avond voor m'n gevoel nog een beetje 'leuk' door komen. Tegenwoordig is drank niet meer aan de orde, maar als er toch weer eens zo'n 'gezellig' avondje op het programma staat, kan ik al dagen van te voren uit m'n hum zijn en zoek ik op zo'n avond allerlei kleine uitvluchtjes (toilet, even naar buiten om een sigaretje te roken etc.) om er maar weer even tussen uit te piepen. Eind vorig jaar was er een groot bedrijfsfeest van het bedrijf waar m'n vrouw werkt. Die vermaakte zich prima, maar omdat het vlak bij ons huis was zei ze dat ik wel eerder naar huis 'mocht' gaan... die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Helaas is dat niet altijd mogelijk als we ergens verder weg met de auto naar toe zijn. Maar gelukkig is dat bedrijf nog zo'n beetje het enige waar ik af en toe nog op zo'n feest welkom ben.

Ocharme.. ik word er gewoon benauwd van als ik dit zo lees. Gruwelijk, feesten in zalen met zoveel genodigden, en soms, tot overmaat van ramp, ook nog een lokaal populair feesten-en-partijen-bandje. Wat dat betreft ben ik blij dat ik nog nauwelijks familie heb, en nog nauwelijkser goede vrienden en kennissen.

Goedemiddag. Nou, het huis van m'n moeder is zo goed als leeg. Dinsdagmiddag komt de kringloop nog langs voor de wasmachine, koel/vrieskast en twee leren fauteuils. Verder is het nog her en der wat klein spul als een bloempotje hier, een verzameling stofdoekjes daar, en weet ik wat.. Gaat allemaal in vuilniszakken naar de restafvalcontainer. Ik ben het spuugzat om weer naar de stort te rijden waar een gedeelte betaald en een gedeelte gratis storten is. De wachtrijen zijn daar vaak zo lang, soms tot tweeënhalf uur..! Daarna nog de meterstanden doorgeven en sleutels inleveren. Einde van een 22 jarig hoofdstuk. En weer wennen aan m'n broers en zus maar weer sporadisch tegen te komen. Hoewel deze laatste weken de saamhorigheid een flinke boost heeft gekregen, dus misschien dat we elkaar nu wat vaker gaan opzoeken. Katers.. toen ik nog niet zo doorgewinterd was in het drinken had ik ze vaak, precies zoals de klassieke kater vaak wordt omschreven: brak, koppijn, elk geluidje en/of beweginkje was teveel, maar als je er doorheen moest (werk en/of andere verplichtingen) dan sleepte ik me met pijn en moeite nog wel door zo'n dag heen. Later, toen de licht alcoholische dranken als bier en wijn niet meer op m'n lijstje stonden en het menu alleen nog bestond uit sterke drank, toen waren er geen katers meer maar wel hevige ontwenningsverschijnselen bij het wakker worden. Zonder drank kon ik helemaal niets meer, dus was het óf een paar fikse borrels om enigszins op gang te komen, óf blijven liggen tot de verschijnselen verminderden of zelfs verdwenen. Dat laatste duurde meestal een dag of drie, daarna kon ik wel weer zonder drank. Helaas duurde die drankloze tijd nooit zo lang, want er was altijd wel weer een reden of gelegenheid om d'r maar weer eens eentje te nemen, waarna het hele circus weer opnieuw begon. Achteraf denk ik vaak: wat kan een mens zichzelf toch aandoen. Maar ja, achteraf is altijd makkelijk praten.

keer op keer dezelfde fout maken getuigt van een zekere standvastigheid, niet van slimmigheid

Een poging is altijd ondergeschikt aan 'gewoon doen'. Zo werkte het voor mij althans wel want pogingen kon ik altijd later nog een keer doen als er een poging mislukte. Maar toen ik besloot 'gewoon' te stoppen moest ik er voor mezelf wel werk van maken. Bij sommigen, de wat letterlijk ingestelden, kán dat in het koppie het verschil maken.

Waar dat forum met al die enge mensen al niet goed voor is, hè @Francoise? Hahaha... Hoe het werkt is voor iedereen anders, voor jou werkt het dus zó..

Hetzelfde worden als iets dat nooit hetzelfde is geweest is niet mogelijk.

Een gat van 392 uur, wow. Maar als jullie ( @Jac en @Freekie) 'gewoon' doorgaan zoals jullie nu gaan, dan komt er een tijd dat jullie zeggen "We zijn samen, tegelijkertijd, gestopt." Mits jullie elkaar tegen die tijd nog tegenkomen, natuurlijk.

Goedemorgen. Al duizend uur geschiedenis geschreven. Blijven schrijven, @Jac, blijven schrijven. O.a. ik lees mee.

Jesses, lady jane, je maakt een hele foute aansluiting op het vorige bericht.

Baadt het niet dan kan dat komen doordat er geen bad aanwezig is. Baat het niet dan schaadt het niet.

ouder uit Nederland en ouder uit Letland maakt van mij een half Letje

Er actief mee bezig zijn heeft mij goed geholpen, Oskar. Zeker in het begin. Maar hoe lang duurt dat begin? Ik ging net zo lang actief met m'n herstel bezig (zoals je misschien nog weet, actief met NA-programma, maar ook met de NA in z'n geheel) tot ik het gevoel kreeg dat ik het "ontgroeid" was en ik dat programma langzaam aan los liet. Al met al toch nog een kleine tien jaar. Pas toen was ik zeker genoeg en was de aantrekkingskracht van alcohol totaal weg. Maak dat 'begin' niet te kort. Misschien duurt het begin wel langer dan het eind, misschien duurt het begin wel tót het eind.

Lokaal dan, hè @Yvonne? Denk maar zo: 'overal om me heen schijnt de zon, dus zo erg is het nog niet'... (beter schrale troost dan troosteloos, toch?)

Da's niet veel als die 10 uur slaap voor het hele gezin was. Die jongen, zijn 2 broers, zijn zus en beide ouders, samen 6 gezinsleden, dan kom ik op 1,66 uur per persoon per nacht.

Hahaha... "Ohhhh Toos"... dat blijft nu waarschijnlijk de hele dag in m'n kop rondzingen. Maar je bedoelt en doet het goed, @Dune.

Goeiemorgen. Hè, lekker... even een dagje niks. Nou ja, niks? Onze afwasmachine doet raar/vies, er blijft een soort opgedroogd schuim achter op alles wat afgewassen hoort te zijn. Afwasmachine is natuurlijk luxe, dus het is een luxe probleem. Helaas zit ik dan weer zo in elkaar dat het woord Probleem voor mij vele malen groter is dan het woordje Luxe. Getverdegetver dus.. (En dan regent het ook nog eens onophoudelijk, om de 'sfeer' te verhogen.) Deze pessimistische kijk op de dingen komt trouwens nuchter natuurlijk veel rauwer op m'n dak dan toen ik nog dronk, maar toch geeft een nuchtere kijk een iets minder zwaarmoedig randje aan dat pessimisme. Was het eerder altijd: Waarom ik?, nu is het meer van: Iedereen heeft dit soort dingen/dagen, dus Waarom ik niet? Niet dat het daardoor minder vervelend is, maar toch wel makkelijker te ondergaan.

Kijk, @Yana, hier verwoordt @Rosee wat ik zo'n beetje versta onder Good Orderly Direction. Ook al zegt ze erbij: 'of zoiets', dat doet er voor mij niets aan af. Want dat is het voor mij ook... zoiets.

Och, @lady jane, 't zit je niet allemaal mee. Veel sterkte en ook nog gecondoleerd met je vriendin. Ik ga nu naar het appartement van m'n moeder, m'n zus is daar ook. Afwisselend met haar en dan de ene, dan de andere broer leeghalen, sorteren, houden, wegdoen... We waren voor de paasdagen al begonnen. Klein appartementje, mega veel spul. Zie er tegenop maar tja.... gaan dan maar.

Vorige week dinsdag is mijn moeder overleden. Zij had er vrede mee. Wij (de kinderen en 'aanhang') hebben er vrede mee. 93 Jaar was ze en echt leuk vond ze het allemaal niet meer. Vandaag de crematie. Het is een wat verdrietige tijd, een intense tijd, een mooie tijd ook, met bijna alle broers en zus bij elkaar. En een vermoeiende tijd. Wat ben ik vreselijk blij dat drank geen aantrekkingskracht meer op me heeft. Ik voel ineens weer de naargeestigheid van 22 jaar geleden toen m'n schoonmoeder overleed en ik meer bezig was mezelf overeind te houden tijdens heftige afkickverschijnselen en bij elk klein mogelijkheidje weer wat slokken moest nemen om weer even "beter" te kunnen zijn. Deze zwarte herinnering maakt de dankbaarheid voor vandaag de dag groter dan groot.