Kohtje

Terug uit Zwitserland, mét vrouw, mét hond en mét acadiane. Met regelmaat wordt geopperd dat een leven zonder drank saai zou zijn. Ik ervaar eigenlijk het tegenovergestelde. Waar ik 'vroeger' alle spanningen die me door m'n lijf gier(d)en met drank behoorlijk wist te elimineren, daar gaan ze nu, zonder drank, als een razende tekeer. Ik vind vele dingen waar ik me vroeger met de nodige drankporties redelijk kalmpjes doorheen wist te worstelen, nu nuchter vaak retespannend. Zó spannend dat me af en toe de moed in de schoenen zinkt maar waar ik me (soms met hulp van m'n vrouw) gelukkig doorheen weet te loodsen. Want de enorme beren op de weg zitten in m'n hoofd, weet ik, en drank lijkt ze even op te lossen, terwijl ik weet dat die beren niets meer zijn dan gewoon doemdenken. Dat doemdenken is een kwaal waar ik altijd al last van heb gehad. In plaats van omzeilen met drank doe ik er beter aan de 'retespanning' m.b.v. ervaring te beredeneren als "niet al te serieus nemen" en de spanning voor lief te nemen. Ik zag enorm op tegen de reis over heuvels en bergjes met zo'n oud klein autootje met aanhanger, maar na de eerste heuvels smolt de spanning als sneeuw voor de zon en ben ik gaan genieten. En ondanks het zeer slechte weer héb ik genoten. Nu de boel 'ompakken' en overmorgen de rest van de vakantie. Met de camper naar Zweden. Het spannendste van dit moment vind ik: vergeten we niets? Altijd die spanning, om niets vaak. Dus echt niet saai, ook al komt er al tijden geen drank meer aan te pas.

@Spirit, blijf maar lekker van je af kletsen hier. Zolang jij hier al je avonturen beschrijft weten wij dat je niet aan het uitglijden bent. de (jarenlange) ervaring leert dat, wanneer jij hier stilvalt, er onheil dreigt of bezig is te geschieden. PS, die barbies kun je toch omdraaien? Of mag dat niet? Een leven op de rit is voor iedereen iets om blij om te zijn. Maar de ene rit is hobbeliger en bochtiger dan de andere rit. Daar kun je van houden, van zo'n hobbelige bochtenrit, die biedt soms onverwachte uitzichten. Persoonlijk ben ik meer een liefhebber van wat strakkere en overzichtelijker ritjes. Nu gaan we (m'n vrouw, hond en ik) zaterdag aan een letterlijk bochtige en hobbelige rit beginnen, met ons ouwe acadiaantje (bj. 1981) naar de 2cv-wereldmeeting in Zwitserland. Natuurlijk verheug ik me op dat evenement dat eens per twee jaar ergens in Europa plaatsvindt. Het heet dan wel wereldmeeting, maar het leeuwendeel komt vanuit Europa, hoewel er altijd wel een paar Amerikanen, Australiërs, en Afrikanen met een (vaak gehuurd) lelijk eendje tussen zitten. Maar ik zit toch al wel weken met een knoop in m'n maag. M'n technische kennis is van een dusdanig laag niveau dat ik met enige regelmaat tot bepaalde hogere machten bid dat alles maar heel mag blijven. Bij vorige wereldmeetings in Finland, Slovenië, Italië, Zweden, Frankrijk, Polen, en Portugal is dat allemaal goed gegaan.. Letterlijk op hoop van zegen dus maar. Doordat ik al een tijdje met die maagknoop zit en dus wat nerveus van kastjes naar muren heen en weer dwaal, wordt de hond ook nerveus.. die voelt dat er wat te gebeuren staat en is dan ook meteen van slag.. slechter eten, zich op de raarste momenten in de gekste hoeken van het huis 'verstoppen', 's nachts veel meer aan de wandel door het huis en zo. 't Klopt in dit geval dus wel, dat baasjes en honden op elkaar (gaan) lijken. Gelukkig valt dat met het uiterlijk nog wel mee.. hij heeft mooie oren, maar ik denk dat ik er zelf doodongelukkig mee zou zijn. Nou ja, nerveus, dus babbeldebabbel. Genoeg nu weer. Tot later.

Dit 'butje' moet zelfs voor twee boodschapjes nog een boodschappenbriefje maken. Ik hoef onderweg maar even afgeleid te worden door een praatje met deze of gene en ik ben direct kwijt waar ik ook al weer voor naar de winkel zou gaan.

Sterkte @Prana. Niet lekker in je vel, stroef met je man... er even niet aan hoeven denken lijkt dé oplossing, maar zoals je zegt, voor eventjes. Daarna hetzelfde liedje nog steeds. In plaats van bezig te zijn met niet-drinken is het misschien effectiever om bezig te zijn met je vel dat niet lekker zit en je 'stroeve man'. Actief zoeken naar oplossingen van/voor je problemen leidt bovendien mooi af van de gedachtes aan het gemis van drinken. Sowieso is afleiding op wat voor manier dan ook een goede manier, want hoe meer je aan dat (ene) glas dat je niet wilt/mag blijft denken, hoe groter het wordt.

Maar @Roberto, als je die correcties aan je hulpverleenster doorgeeft geef je als vanzelf aan dat je toch wel 'bovengemiddeld intelligent' bent. Een butje zou waarschijnlijk denken: "het zal allemaal wel", zonder zichzelf af te vragen of het allemaal wel klopt. 'Gisteren ging ik naar de buurtsuper voor een pak suiker, en kwam met van alles terug, behalve suiker. Dat is niet alleen op zondag, maar komt dagelijks voor.' Dit overkomt ons allemaal wel eens, zelfs de besten..

Gefeliciteerd, 4 jaar forum. En zo te zien niet voor niets. Zolang je het drinken binnen je dromen weet te houden zit je toch behoorlijk op de goede weg. Drankdromen heb ik eigenlijk nooit gehad maar ik schrik de laatste jaren nog wel eens wakker omdat ik droomde dat ik op het forum zat. Soms is dat inderdaad maar een droom, maar soms, zoals nu, ook niet... Moekdaarnoumee?

Elke dag vakantie is ook een regelmatig leven

Joh, we zijn allemaal zo uniek als de pest. We hebben alleen allemaal heel veel overeenkomsten. Jij vind dat misschien ietwat deprimerend, ik vond het een opluchting..

Is ook mijn ervaring. Elke keer stopte ik vol overtuiging 'voor altijd', maar elke keer daarna (de ene keer dezelfde dag nog, de andere keer na enkele weken) was ik er van overtuigd dat ik echt, echt, echt geen weerstand kon bieden aan drank, in m'n overtuiging niet meer dan één à twee glaasjes, maar de rest bewaren of weggooien ging ook niet. Voor mij werkte het pas toen ik leerde inzien hoe verslaving werkt en hoe ik daar middels een programma (de twaalf stappen) en de daarbij horende meetings en een sponsor mee aan het werk kon gaan om voor mezelf duidelijk te krijgen waarom ik nou zo nodig aldoor alcohol 'nodig had' en, belangrijker nog, hoe ik een aanvaardbaar (lees: normaal) leven kon leiden zónder alcohol. Met alleen maar m'n eigen overtuiging en soms zelfs wilskracht heb ik het nooit kunnen redden. Verslaving is een superdoordrammende tegenstander.

Precies ja, dát is waar het woord 'ontdekken' voor staat. Het dek van de vage (d)waas die alcohol ons bezorgt wegnemen, zodat we waarnemen wat er werkelijk is. Als we het ergens moeilijk mee hebben is 'werken aan' het omgaan met die moeilijkheid bevredigender dan het -al dan niet tijdelijk- vervormen/vervagen van onze werkelijke beleving. Als we "iets" met alcohol achter de kiezen leuker/spannender/minder saai vinden dan zonder alcohol, dan kunnen we ons serieus afvragen of dat "iets" wel zo bij ons past, i.p.v. het te laten lijken of we iets leuk en/of spannend vinden. Alcohol is zooo nep. Helaas is een verslaving aan alcohol allesbehalve nep. Gefeliciteerd dus dat je acht maanden geleden stopte met drinken en dat je de voordelen daarvan zo rijkelijk mag ervaren.

Kun je die ook niet maken van courgettes? M'n tante uit Letland was hier een keer, 45 jaar geleden, en die was helemaal weg van onze boerenkool. Maar boerenkool werd daar als varkensvoer gebruikt en niet in de winkels te koop. Dus zou ze, eenmaal weer thuis, ook boerenkool gaan maken maar dan van andijvie. Dat was wel te koop...

Oskar, ik wens je ook een vooral heel fijne vakantie. Ik hoop dat je vooral kunt genieten en niet te veel met de theorie bezig zult zijn. Na vier jaar abstinentie zal er toch wel een soort 'omgaan met drank' ingesleten zijn die je niet meteen bij de eerste slok al zal doen 'verdrinken'. Als je bij tijd en wijle maar het besef hebt dat je ook nog 'ingeschreven staat' bij het forum van Alcoholdebaas.nl en dat dat niet helemaal voor niets is. En als je ergens in je achterhoofd iets raars hoort, weet dan dat dat alarmbelletjes zijn en handel daar dan naar. Maar dat zal, jou zo een beetje kennende, wel loslopen. Mooie reis en mooi weer en tot ziens en doe je voorzichtig? (zegt m'n moeder nog altijd, al zeg ik het tegenwoordig vaker tegen haar dan zij tegen mij..)

Ik denk dat deze meetinginteressepeiling wil peilen wie er interesse heeft in een meeting, niet wie er geen interesse heeft in een meeting, @Remi1.

Dat ja, focussen op die leuke avond met je boys. In je bericht hierboven lijkt de focus toch nog erg op drinken gericht te zijn, of liever gezegd: op het gemis van drinken. '... feestjes die anders (lees saaier) gaan worden, het gek doen met een borrel op, de roes op een terras met de zon op je gezicht, een wijntje bij het eten...' '...dan moeten we wel langs een terras, dus dat wordt een beproeving. Ergens voel ik dan toch de jaloezie...' Je zegt het zelf al: One day at a time. Dat haalt het definitieve en oneindige van 'nooit meer' af en helpt je die zogenoemde 'missers' behapbaar te maken. Die jaloezie die je nu soms voelt kun je proberen om te zetten naar opluchting dat jij dat (nu, vandaag) niet hoeft, dat jij er voor je jongens bent die zich ook opperbest weten te vermaken zonder drank.

Waarom wil jij dat weten, @Donder?

@Spirit, ze is een week of twee geleden gevallen en had haar arm uit de kom en een gebroken schouder. De arm is teruggeplaatst maar verder doen ze er niets meer aan. Ze zit de hele dag met haar arm in een mitella op de stoel want ze kan met één hand niet meer met haar rollatortje door het huis lopen. Gelukkig woont ze in een bejaardencomplex waar ze 24/7 hulp krijgt als dat nodig is (douchen, toiletbezoek, brood smeren en zo..) maar ze belt me regelmatig voor iets en dan moet ik naar haar toe omdat ze me door de telefoon totaal niet kan verstaan.. pfff, soms echt om bijna niets, maar ik ben haar enige kind van de vijf dat dichtbij woont en "beschikbaar" is. Dat dove is vervelend.. helemaal aan de telefoon. Dan is het éénrichtingverkeer.

Waarom wil je dat weten, @Roberto?

.... en ondertussen, die moeder van me... druk mee.

Even zo maar een GROET omdat ik hier zo maar even langskom. 't Galmt een beetje op dit forum omdat het hier zo rustig is. Heeft wel wat sereens. Ondanks de warmte waar ik slecht tegen kan, toch druk aan het bouwen aan een interieurtje achter in de acadiane. In de garage hier beneden waar ik dat doe is het relatief koel, dus ik heb er plezier in. M'n vrouw is druk met het maken van gordijntjes voor diezelfde acadiane. Zij zit in de woonkamer waar het wel erg warm is. Maar ook zij heeft er plezier in. Ze kan beter tegen warmte... Nou ja, meer heb ik momenteel niet te vertellen. Wat betreft drank, want daar gaat het hier natuurlijk om, geen problemen. Doegedoeg.

Hoi Bob en de rest. Je kunt mij wel van deze lijst schrappen. Ik ga er helemaal niet meer voor om een jaar of langer geen alcohol te drinken. Ik spreek daarover met niemand iets af, ook niet met mezelf. Ik drink geen alcohol. Zonder afspraken, zonder er mee bezig te hoeven zijn. Aangezien ik hier (bijna) niet meer op het forum verschijn weet ook (bijna) niemand meer wie of wat Kohtje is. Dus voor het merendeel van de deelnemers nu ben ik een anoniem en abstract 'iets'. Alle 'jaarpacters' die nog in hun eerste jaar zitten wens ik succes met het behalen van dat eerste jaar. De rest wens ik veel succes met het verveelvoudigen van dat eerste jaar.

Aya, bekijk het eens van de andere kant: zoveel redenen om te drinken maar altijd de "reminder" "vandaag niet!!" Trekmomenten, lang of kort, zullen zich hoogstwaarschijnlijk nog lang nadat je gestopt bent met drinken met regelmaat voordoen. Wanneer zich zo'n trekmoment voordoet zal de eerste impuls niet het nemen van een slok moeten zijn maar de gedachte 'niet nu meteen'. Door jezelf te realiseren dat trek vooraf gaat aan daadwerkelijk drinken geef je jezelf de tijd om in actie te komen. In actie komen kan op velerlei manieren. Je kunt daadwerkelijk ter afleiding wat gaan doen, van klusjes tot wandelingen maken. Maar je kunt ook in je hoofd in actie komen door je af te vragen waar die trek vandaan komt. Lady Jane noemde hierboven al even dat we vroeger onder onze berichtjes een onderschrift konden plaatsen (een soort handtekening). Ik had daar ook zo'n mezelf inspirerende uitspraak staan: "Er bestaan geen slechte dagen, alleen goede dagen en leerzame dagen" Daarmee herinnerde ik mezelf er aan dat als ik eens een moeilijke- of ronduit rotdag had, ik niet bij de pakken neer moest gaan zitten maar me afvragen wat me zou helpen om het moeilijke makkelijker te maken of het rottige minder rottig, of om desnoods maar gewoon te accepteren dat het moeilijk of rottig was. Zonder daarbij noodzakelijkerwijs naar de fles te grijpen. Trekmomenten kunnen voor het gevoel eeuwig duren en onoverkomelijk lijken. Als dat het geval (b)lijkt te zijn kun je de eierwekkermethode toepassen. Dat is een methode die hier in het verleden om de klipklap werd geadviseerd en erg simpel en doeltreffend blijkt te zijn als je hem toepast. Het komt er eenvoudigweg op neer dat als 'vandaag drink ik niet' te lang lijkt te duren, je een eierwekker (tegenwoordig de timer op je telefoon) op bijvoorbeeld 15 minuten zet. Gedurende die 15 minuten drink je niet en ga je wat (leuks) doen. Dit kun je herhalen, de tijd kun je oprekken, tot je onweerstaanbare trek is afgenomen. De tijd die dit alles in beslag neemt werd hier vroeger "tandhakken" genoemd. Tandhakken is je bewust zijn van je trekmoment maar er niet aan toegeven. Alles op alles zetten om vandaag niet te drinken.

@lady jane en @Lika. Met mijzelf gaat het redelijk maar ben wel wat van slag door narigheid in m'n directe omgeving. Nou ben ik vrij makkelijk nogal van slag, dus ik zal er niet (meer) aan onderdoor gaan, maar vervelend is het wel. Daarbovenop speelt een oude hernia van 30 jaar geleden ineens weer op, dus puffen, steunen en kreunen. Maar in beweging blijven is dé manier om er zo snel mogelijk vanaf te komen en/of om er mee te leren leven.. Daarom ondertussen druk met het om-/inbouwen van het ouwe autootje voor de wereldmeeting in Zwitserland over een week of zeven. Al met al veel te klagen, maar voel me een gezegend mens. Dus klaag ik niet. (Nou ja, hier nu dus even, maar jullie vroegen er zelf om )

@Spirit, Hals- und Beinbruch!

bennudanergensbekentfanofso?

@Roberto, katten hebben ook geen eigenaren maar personeel. De personeelsleden hebben een deurluikje. Hier in de buurt lopen ook veel katten/poezen "in het wild" rond. Onze hond vind de meeste wel leuk/interessant maar ook een beetje eng. Vice versa geldt ook. Elke keer als ik met de hond thuiskom moet ik goed opletten dat er niet de een of andere kat mee naar binnen glipt, want dan zouden we hier de poppen aan het dansen hebben..