Kohtje

Mijn idee hierbij, let wel, mijn idee, dus niets algemeens, is dat je beter het zekere voor het onzekere kunt nemen. Dat zou dus inhouden om maar niet te gaan drinken. Het feit dat je je een week van tevoren al zo aan het afvragen bent of het nou wel of niet verstandig is om dán (over een week dus pas) een of een paar glazen te drinken laat al zien dat je er erg mee bezig bent. En als je er zo mee bezig bent is dat een teken dat er twijfel is. Als je nu al bang bent voor een eventueel katergevoel en brak zijn, dan kun je die angst wegnemen door nu al te besluiten om met de kerst niet te drinken.. Je zegt: "Ik houd het voorlopig op dat ik het mezelf toe sta om van een glas wijn te genieten, maar als ik daar op dat moment niet het juiste mondgevoel voor heb ik dan pas." Hoe en wanneer ga je dat 'juiste mondgevoel' bepalen? Als je 1) nog 'volop aan het genieten' bent of als het 2) (net) te laat is? Het eerste lijkt me moeilijk, zo niet onmogelijk want op dat moment van genieten smaakt het altijd naar meer. Het tweede lijkt me (net) te laat, dus nutteloos. Je zegt ook: "Als ik dan al wijn ga drinken moet ik het beperken tot maximaal drie glazen met heel veel water tussendoor. Zoiets. Ik houd het voorlopig op dat ik het mezelf toe sta om van een glas wijn te genieten." Ik misgun je uiteraard niet om met de kerstdagen van een glas wijn te genieten, maar is het nog onbevangen genieten als je tussendoor heel veel water moet drinken en ook nog moet bijhouden bij het hoeveelste glas je in hoeveel tijd bent? Het klinkt mij in de oren als een excuus om het gemis aan alcohol(effect) weer even te dempen. Natuurlijk snap ik je wens wel, maar ik denk niet dat het verstandig is. Hoe dan ook, fijne kerstdagen alvast.

Ik snap 'm eventjes niet meer helemaal. Was het nou de erwtensoep die op je maag doorwerkte of een van de mooiste orgels?

De uiterwaarden zijn bijna allemaal\helemaal mooi vogelgebied. Daarom is men er ook zo op tegen om het aantal wandelpaden door de uiterwaarden uit te breiden.

Hier moest de Sint juist uitwijken naar een ander aanlegplekje omdat het water te hóóg stond. (de IJssel)

Alice Cooper (een van m'n jeugdhelden) had daar ook altijd zo'n last van. Maar dat was juist cool!!

@ikkanhet, Kalmte, moed en wijsheid, warmte en liefde. Van daaruit komt de sterkte.

O ja, de dertiende, en dus gaat er een lampje branden. Iets met "eerste alcoholvrije dag", maar zoals ik een tijdje geleden al meldde: ik begon te vergeten of het nou november of december was.. en welk jaar dan ook alweer? Hoewel ik me met regelmaat nog pijnlijk bewust ben van m'n jaren met alcoholmisbruik en door dat bewustzijn elke keer weer dankbaar ben dat ik niet meer hoef te drinken om m'n (grotendeels zelf aangepraatte) problemen te kunnen weerstaan, is de lengte van die zgn. cleantijd niet meer bepalend om voor mezelf te kunnen stellen dat ik alcohol wel de baas ben. Toen ik pas gestopt was, met hulp van een 12-stappen behandeling en daarna nog jarenlang meetings (NA en AA) bezoeken (vaak vier tot vijf per week), was het behalen van 'cleantijd-sleutelhangers' een enorme stimulans voor me. De 'eerste dag-sleutelhanger' gaf me een soort van tastbaar bewijs dat ik echt was gestopt met gebruiken. Dan kwam na een maand een volgende sleutelhanger (andere kleur), dan weer een na twee maanden cleantijd, en dan drie maanden, zes maanden, negen maanden, een jaar!! Wow... een jaar. Vervolgens anderhalf jaar en dan tot slot meerdere jaren Wow, wow... Die laatste sleutelhanger, een zwarte, (van meerdere jaren) kon je elk jaar dat je weer clean was gebleven nogmaals toevoegen aan het rijtje. De tussenpozen tussen die sleutelhangers werden stukje bij beetje steeds wat langer. Ik moet er ook niet aan denken dat ik elke maand zo'n sleutelhanger zou hebben gekregen, haha... waar laat je ze allemaal? Toch was ik best wel trotsachtig op de slinger sleutelhangers die ik na tien jaar had 'verzameld'. Alle kleurtjes van de regenboog met een zwarte staart van acht of negen zwarte 'meerdere-clean-jaren'-sleutelhangers. Ik ga nu al weer een jaar of vijf, zes niet meer naar meetings, ik begin de fijne kneepjes van het hersteltraject te vergeten, hier op het forum kom ik minder en minder... en toch voel ik me veilig voor wat betreft terugvallen in gebruik. Ik heb m'n lesje wel geleerd, alcohol is niets voor mij. Ik word er ook al lang niet meer warm of koud van als ik alcoholhoudende dranken zie en/of ruik, of als ik anderen zie drinken. Ik drink niet. Zo is het nou eenmaal. Alsof het altijd zo geweest is.. dat doet die langere cleantijd met me. Maar nee, ik weet donders goed dat het NIET altijd zo geweest is. Gelukkig maar. PS, ja Bob, laat me nog maar staan op die lijst.

Oskar zegt toch niet dat hij van het forum weg gaat? Alleen dat hij niet meer op deze draad zal schrijven. Of lees ik niet goed?

Hoi @Bob. Wil je me alsjeblieft weer terugplaatsen op de lijst? Ik raakte m'n eigen stopdatum een beetje kwijt, en dacht nog: die vind ik zo terug op het jaarpact. Maar terugbladeren naar toen ik er nog op stond wordt toch al een beetje een klusje, zo met die dagelijkse updates, (in amper 5 maanden 18 pagina's er bij..) dus leek het me makkelijker om maar gewoon weer op de actuele lijst te gaan staan. Eerste alcoholvrije dag was 13-12-2008. Heb ik dus echt even moeten terugzoeken hier.. Bij voorbaat mijn hartelijke dank.

Hoi hoi. De vijftiende vandaag, en ineens bedacht ik, dan zijn we de dertiende weer voorbij. Dertien doet me steeds nog denken aan m'n eerste clean/droog-dag. Maar was dat nou november of december?.. en ineens wist ik ook het jaar niet meer precies, ging steeds meer twijfelen. Uiteindelijk het jaarpact er maar bijgehaald en moest even terugzoeken. Dacht toch echt dat ik me nog maar net van het jaarpact had "uitgeschreven", maar met zo'n dagelijkse update/bobdate tikt dat toch behoorlijk snel weg.. moest verdikkie 18 pagina's terugbladeren om mezelf terug te vinden. Ik ga @Bob zo dus maar eens vriendelijk aanschrijven op het jaarpactdraadje of ie me weer terug wil plaatsen. Dat jaarpact op dit forum is in elk geval de plek die ik altijd wel weet terug te vinden als ik mezelf er weer eens even aan wil herinneren hoe lang ik al weer de enorme alcoholshitzooi achter me heb gelaten. Want nog steeds denk ik met huiver wel eens terug aan de omstandigheden toen en realiseer ik me dat als ik toen niet gestopt was, ik er nu hoogstwaarschijnlijk niet meer was geweest. Zo'n onverwoestbare bunker ben ik niet, nooit geweest ook.. PS. het nagezocht hebbende kan ik mededelen dat m'n "verjaardag" nog niet ongemerkt aan me voorbijgegaan is..

Mijn eerste droge dag was ook een 13e. Helaas was dat op een zaterdag. Was ik maar een dag eerder gestopt. Dan was mijn eerste alcoholvrije dag wel niet op de 13e gevallen, maar wel op een vrijdag. Haha... wat een flauwekul. Nou ja, flauwekul?? Elke dag eerder stoppen is natuurlijk geen flauwekul maar mooi meegenomen.

Hoihoi allemaal. Even een gewoon ouderwets ditje en datje... Campertje (Sam heet ie) is weer helemaal klaar om morgen met ons te vertrekken naar Bretagne. 11 Dagen hebben we. Morgen, vrijdag de 13e oktober. De dag dat ik mijn vrouw 13879 dagen ken, oftewel 38 jaar. En van die 38 jaar was ik gisteren (de 11e dus) 32 jaar met haar getrouwd. Toch is die trip naar Bretagne geen romantische viering van deze voor ons markante data. 't Is gewoon omdat de meeste scholen dan herfstvakantie hebben en mijn vrouw dan makkelijk vrij kan krijgen. En dat vrijdag de 13e ongeluk zou brengen.... bijgeloof. Daar doe ik niet aan, aan bijgeloof. Dat brengt ongeluk.

Nou nou, @Spirit, alwéér een keer opnieuw beginnen.. 'Drie keer is scheepsrecht' was je wel gegund, maar dát station ben je al lang voorbij. Een aanhouder ben je wel, dat moet gezegd. Het zou toch reuzefijn zijn als je als doorgewinterde aanhouder nou ook eens een keertje wint. Toe maar weer..

Ja, precies dat. Dat bedoel ik. Eigen wijsheid gaat boven andermans wijsheid. Want je weet maar nooit. En dan maar met schade en schande. Is ook mijn eigen wijsheid. Blijkt die nou sterk overeen te komen met andermans wijsheid, zeg...

Eigen ervaring is, naar mijn eigen ervaring, de meest leerzame. Daar kon geen forum en geen zelfhulpgroep tegenop. Wel hebben forum en zelfhulpgroepen me, na mijn eigen ervaringen, laten zien dat ik niet essentieel anders ben dan anderen. Echt niet.

Goede middag. Ben ik ook maar weer eens eventjes. Het forum loslaten is één ding, maar hier nooit meer kijken is, na 17 jaar deelname, een totaal ander ding. Daarvoor is, en vooral wás, dit forum me te dierbaar. En tijdens dat zo af en toe meelezen word ik een heel enkele keer nog weer getriggerd om een beetje te reageren. Zoals vandaag bij een berichtje onder afgelopen donderdag. Ach, misschien slijt dat er op een gegeven moment ook nog wel uit...

Remi, zie je dan niet dat af en toe maar wat drinken om niet zo vreselijk ongelukkig te zijn ook een vorm van misbruiken is? Dan kun je nog zo op je hoede zijn, je bent er dan al mee bezig.

Hieperdepiep, juich juich...!!! En? Begint het al een beetje makkelijker te worden? Bedenk maar: gestopt blijven is vele malen makkelijker dan (opnieuw) stoppen.

Hoe je dat vanaf nu gaat doen weet ik natuurlijk niet, maar jij zou voor jezelf kunnen concluderen dat al die dingen waar je alleen mét alcohol achter de kiezen een beetje 'doorheen' kwam eigenlijk niets voor jou zijn. Dus je zou vanaf nu niet, of in elk geval zo min/kort mogelijk naar dit soort aangelegenheden toe kunnen gaan. Ben je dan ineens een saaie muts? Dat hangt er van af wat je met je 'vrij gekomen leven' gaat doen. Er zijn zo veel mensen die niet (meer) drinken die verre van saai zijn. Ik durf zelfs te zeggen dat veel mensen die hun plezier alleen uit (teveel) alcohol halen super saai kunnen zijn. Wat doen die in de tijd dat ze geen alcohol nuttigen? Veelal zijn ze aan het bijkomen, zijn ze chagrijnig, lusteloos, verveeld... Wat is er nou spannend aan druilerige, sombere dagen 'doorkomen' met wijn? Ipv ze dóór te komen met wijn kun je dergelijke dagen vullen met actie, waardoor dit soort dagen soms zelfs te kort kunnen lijken.

Ik ook wel weer. Als ik 's morgens eenmaal een beetje op gang gekomen ben dan begint de dag me meestal wel weer toe te glimlachen... Geniet, maar drink niet.

@Lika, haaknaald in het water gevallen?? Ben je zo'n wilde haker dan?

Goeiemorgen. Even wat geritsel van mij in de stilte op het forum . Al met al een week eerder de vakantie beëindigd, reden: storm en Regen (met een dikke hoofdletter), eerst al in Zwitserland bij de lelijk-eendjes meeting en daarna ook in Zweden. Daar was het ook nog, zelfs voor de Zweden zelf, ongekend kkkkkkoudd. Overdag niet meer dan 10 graden. Toch hebben we het drie weken lang best naar onze zin gehad, tussen alle wateroverlast en omgewaaide bomen door. We hebben in Zweden enkele huizen bezocht en bekeken en zelfs op 1 huis een bod gedaan. Over anderhalve week horen we daar meer over. Spannend wel. Wat zeg ik?... Retespannend wel. Maar goed, het 'gewone' leven is weer begonnen, vrouw weer naar haar werk, ik vanmiddag weer beginnen aan de wekelijkse boodschappen voor moeke, de hond heeft z'n eigen territorium hier in de stad weer compleet opnieuw afgebakend... Dus, daar gaan we weer.

Ja, ja.. spanning laten varen in Zweden... maar toch weer spannend want we gaan er ook wat huizen (huisjes) bekijken. De pensioengerechtigde leeftijd zit er voor ons beiden in rap tempo aan te komen..

Terug uit Zwitserland, mét vrouw, mét hond en mét acadiane. Met regelmaat wordt geopperd dat een leven zonder drank saai zou zijn. Ik ervaar eigenlijk het tegenovergestelde. Waar ik 'vroeger' alle spanningen die me door m'n lijf gier(d)en met drank behoorlijk wist te elimineren, daar gaan ze nu, zonder drank, als een razende tekeer. Ik vind vele dingen waar ik me vroeger met de nodige drankporties redelijk kalmpjes doorheen wist te worstelen, nu nuchter vaak retespannend. Zó spannend dat me af en toe de moed in de schoenen zinkt maar waar ik me (soms met hulp van m'n vrouw) gelukkig doorheen weet te loodsen. Want de enorme beren op de weg zitten in m'n hoofd, weet ik, en drank lijkt ze even op te lossen, terwijl ik weet dat die beren niets meer zijn dan gewoon doemdenken. Dat doemdenken is een kwaal waar ik altijd al last van heb gehad. In plaats van omzeilen met drank doe ik er beter aan de 'retespanning' m.b.v. ervaring te beredeneren als "niet al te serieus nemen" en de spanning voor lief te nemen. Ik zag enorm op tegen de reis over heuvels en bergjes met zo'n oud klein autootje met aanhanger, maar na de eerste heuvels smolt de spanning als sneeuw voor de zon en ben ik gaan genieten. En ondanks het zeer slechte weer héb ik genoten. Nu de boel 'ompakken' en overmorgen de rest van de vakantie. Met de camper naar Zweden. Het spannendste van dit moment vind ik: vergeten we niets? Altijd die spanning, om niets vaak. Dus echt niet saai, ook al komt er al tijden geen drank meer aan te pas.

@Spirit, blijf maar lekker van je af kletsen hier. Zolang jij hier al je avonturen beschrijft weten wij dat je niet aan het uitglijden bent. de (jarenlange) ervaring leert dat, wanneer jij hier stilvalt, er onheil dreigt of bezig is te geschieden. PS, die barbies kun je toch omdraaien? Of mag dat niet? Een leven op de rit is voor iedereen iets om blij om te zijn. Maar de ene rit is hobbeliger en bochtiger dan de andere rit. Daar kun je van houden, van zo'n hobbelige bochtenrit, die biedt soms onverwachte uitzichten. Persoonlijk ben ik meer een liefhebber van wat strakkere en overzichtelijker ritjes. Nu gaan we (m'n vrouw, hond en ik) zaterdag aan een letterlijk bochtige en hobbelige rit beginnen, met ons ouwe acadiaantje (bj. 1981) naar de 2cv-wereldmeeting in Zwitserland. Natuurlijk verheug ik me op dat evenement dat eens per twee jaar ergens in Europa plaatsvindt. Het heet dan wel wereldmeeting, maar het leeuwendeel komt vanuit Europa, hoewel er altijd wel een paar Amerikanen, Australiërs, en Afrikanen met een (vaak gehuurd) lelijk eendje tussen zitten. Maar ik zit toch al wel weken met een knoop in m'n maag. M'n technische kennis is van een dusdanig laag niveau dat ik met enige regelmaat tot bepaalde hogere machten bid dat alles maar heel mag blijven. Bij vorige wereldmeetings in Finland, Slovenië, Italië, Zweden, Frankrijk, Polen, en Portugal is dat allemaal goed gegaan.. Letterlijk op hoop van zegen dus maar. Doordat ik al een tijdje met die maagknoop zit en dus wat nerveus van kastjes naar muren heen en weer dwaal, wordt de hond ook nerveus.. die voelt dat er wat te gebeuren staat en is dan ook meteen van slag.. slechter eten, zich op de raarste momenten in de gekste hoeken van het huis 'verstoppen', 's nachts veel meer aan de wandel door het huis en zo. 't Klopt in dit geval dus wel, dat baasjes en honden op elkaar (gaan) lijken. Gelukkig valt dat met het uiterlijk nog wel mee.. hij heeft mooie oren, maar ik denk dat ik er zelf doodongelukkig mee zou zijn. Nou ja, nerveus, dus babbeldebabbel. Genoeg nu weer. Tot later.