Kohtje

Een veelgehoord advies. Dat zeiden ze ook in de kliniek waar ik zat. "Lees je dagboek terug, denk eens aan hoe je je toen voelde...." Toch werkte het bij mij zo ongeveer als bij Zbb, voor wat betreft wéten en dóen. Als eenmaal de gedachte 'ik zou er wel ééntje kunnen nemen' om wat voor reden dan ook in m'n kop zat dan ging ik echt niet terúg denken aan hoe verschrikkelijk het was maar kon alleen nog maar vóóruit denken aan hoe het zou zijn. En dan heb ik het niet over denken aan de verschrikkelijke gevolgen maar aan die 'heerlijke' roes waar ik met het oppoppen van die drink-gedachte om de één of andere op dat moment niet te beredeneren reden een verschrikkelijk ontembare behoefte aan had. Het berouw kwam altijd na de zonde. Pas met hulp van het 12-stappen programma (in mijn geval NA), inclusief de hele rambam van meetings/fellowship, werken aan m'n herstel met hulp van een "streng-in-de-leer-sponsor", en een behoorlijke mate van fanatisme daarin, lukte het me om m'n eigen verslavingsgedachten enigszins van te voren te gaan herkennen en er op tijd naar te handelen. Op eigen houtje was dat me nog nooit gelukt en zou me dat ook in de toekomst niet gelukt zijn omdat ik, door m'n verslaving, niet op mezelf kon vertrouwen. Puur en alleen omdat ik niet kon denken aan wat IK het beste voor me vond maar aan wat M'N VERSLAVING het beste voor me vond... Ik stond machteloos tegenover m'n verslaving. Dat laatste erkennen is het begin (stap 1) van een mogelijk herstel. (Als ik het me goed herinner ging jij ook een tijdje naar NA-meetings, @Zbb. Overweeg eens of je het de moeite waard zou kunnen vinden om daar weer eens heen te gaan... )

Mogge allen.

Je frustraties en zenuwen hier van je afschrijven lucht lekker op weet ik uit eigen ervaring. Je zou ook een "ingezonden brief" naar de krant kunnen sturen maar dat is zo omslachtig en misschien een tikkeltje overdreven. Sterkte voor jou en Socrates.

Ja @rapilos, voor jou is in mijn ogen louter je deelname aan dit forum al een middel om je alcoholgebruik niet te laten ontsporen. Alleen al door je hier (af en toe) te blijven melden. Zo werkt het voor mij ook nog steeds. Ik heb in mijn achterhoofd altijd het gevoel dat totaal stoppen met dit forum ook m'n motivatie om gestopt te blijven zal ondermijnen. Zo beschouwd is dit forum een prima voorbehoedsmiddel. Nooit een 100% zekerheid, maar wel een middel om de kans op ondergang zo klein mogelijk te maken/houden.

Ik denk, @Adri02, dat hierdoor vaak de 'hardliners' en 'softliners' , voor wat betreft het omgaan met de terugvallen van forumgenoten, zo tegenover elkaar staan. Ieder deelt vanuit z'n eigen ervaring en die ervaringen liggen soms mijlen ver uit elkaar, waardoor het je kunnen voorstellen wat een ander voelt ook niet klopt. Algemene deler is je niet happy voelen met je alcoholgebruik, maar wat je zegt, het is zoals je het zelf ervaart. Ik vind dat vaak wel moeilijk want ik denk ook regelmatig: 'wat is nou helemaal het probleem?', terwijl iemand die een in mijn ogen minimaal alcoholgebruik als probleem ervaart zich vaak niet kan voorstellen hoe (letterlijk) op het randje van de dood menigeen (heeft ge-)balanceert.. Waarmee ik niet zeg dat een "minimalist" het probleem niet als serieus ervaart, maar je inleven in een situatie die je zelf (nog) niet hebt ervaren komt op mij vaak theoretisch en soms onrealistisch over. Toch hou ik van dit forum met z'n totaal verschillende 'ervaringsdeskundigen' omdat al die ervaringen bij elkaar een kleurrijk pallet bieden aan mogelijkheden voor degenen die hulp en steun zoeken.

maar met of zonder accu/trapondersteuning bedoel ik...

Ik snap Roberto wel. Heb zelf ook wel een beetje het idee dat het jaarpact meer een soort eregalerij is dan een pact en in de bovenste regionen zelfs een beetje een rariteitenkabinet. Het dagpact duurt een dag en de volgende dag kun je je er weer opzetten. Als je die afspraak serieus wilt maken en kenbaar wilt maken op dit forum, dan moet je daar dagelijks even die kleine moeite voor doen om je er op te zetten. Idem dito voor het week- en maandpact. Voor het jaarpact meld je je echter eenmalig aan en dat gaat maar door en door, tot zelfs ruim 20 jaar aan toe. Ik heb er (het jaarpact) lang niet op willen staan omdat ik mezelf, laat staan anderen, niet met zekerheid kan beloven een jaar niet te drinken. Een dag vind ik te overzien, een week kan al gauw voor negatieve verrassingen zorgen, een maand wordt me nog waziger en een jaar... tja, er kan zoveel gebeuren in een jaar. En zou ik nog eerlijk willen zijn als ik na zoveel jaar op het jaarpact onverhoopt een terugval zou hebben, of zou m'n "ereplaats" belangrijker zijn...? Het in de lijst staan bij de mensen die langer dan een jaar droog staan heb ik altijd wat protserig en overmoedig gevonden, maar na jarenlang regelmatig gesteggel over deze zienswijze van mij heb ik me op een gegeven moment laten overhalen om me er toch voor aan te melden. Ik heb het meermaals genoemde argument 'voorbeeld voor anderen' als een soort van excuus gebruikt. Maar nog steeds voel ik me er niet echt op m'n gemak, voel ik me meer een 'bezienswaardigheid' dan iemand die serieus een pact aangaat. Waarom ik er dan toch nog op sta? Ach, alles went en ik denk er vaak niet aan, maar berichtjes als dat van Roberto schudden me dan weer even wakker.

Is het een ouderwetse echte hometrainer, of een meer-bij-de-tijdse e-uitvoering?

Hier doelde ik op, toen ik laatst schreef dat mijn persoonlijke ervaring was dat ik me tijdens elke afkick alleen voelde en ook feitelijk alleen wás. De enige hulp die ik eventueel zou hebben geaccepteerd in die situatie was als er iemand drank voor me zou halen. Dat mijn vrouw (de enige die bij me in de buurt was) dat niet deed heb ik haar toentertijd erg kwalijk genomen, achteraf ben ik haar daar dankbaar voor. Ze adviseerde me niets, beval me niets, zei eigenlijk helemáál niets. Ze liet me gewoon 'aan m'n lot over', want de enige rede waar ik vatbaar voor was was die van het in stand houden van (gecontroleerde) drankconsumptie om ontwenningsverschijnselen de kop in te drukken. Dat heb ik zo vaak geprobeerd, ontwenningsverschijnselen de kop indrukken met "net genoeg" drank.. Net genoeg was echter nooit precies genoeg, waardoor er aan het eind van de dag weer net zo veel of zelfs meer in was gegaan dan de dag er voor. Minderen om langzaam af te bouwen werd meestal meerderen. Een raar en ingewikkeld proces, dat 'willen stoppen'. Tenminste, als ik het deed zoals ik dacht dat ik het het prettigst/makkelijkst zou vinden. Want uiteindelijk was het een heel simpel proces, gewoon stoppen, maar het was altijd weer verre van prettig en gemakkelijk. (Dan heb ik het wel over 'cold-turkey' want van allerlei chemische hulpmiddelen heb ik persoonlijk nogal afkeer.)

Je zult toch wel ergens een beetje voordeel ervaren? Ik drink nu ook een tijd al niet meer, maar lichamelijk voel ik me, ondanks medicatie, absoluut niet happy. Toch zie ik legio positieve effecten van het niet meer drinken. Alleen al de situatie waar zbb momenteel (weer) in zit doet me dat beseffen. Jij een dom blondje? Ik kan me je echt niet anders voor de geest halen als met pikzwart haar.

Ja, dat ook natuurlijk. Was ik door m'n eigen schade al weer vergeten...

Natuurlijk pluk je wel vruchten. Maar stoppen met drinken betekent niet dat je opnieuw geboren wordt met een perfect lichaam en zo onschuldig als een pasgeboren lammetje... hihi.. Dan zou bijna iedereen wel alcoholist willen worden en dan stoppen met drinken.

Je bent ons toch niet heel voorzichtig aan het voorbereiden op een terugvalletje omdat de nadelen van het niet drinken te groot worden, hè @ikkanhet? Drank is nooit een medicijn of vervanger of versterker daarvan. Drank is een geheel op zichzelf staand vergif dat alleen maar schade aan het lichaam toebrengt.

Ik kan natuurlijk alleen maar delen hoe het voor mij was. Als ik eenmaal (weer) aan het drinken was, was minderen sowieso niet aan de orde. De enige manier om die drankdrang te doorbreken was stoppen. Radicaal. Dat wist ik maar dat lukte me niet. De motivatie viel in het niet bij de angst voor de afkickverschijnselen. Het drinken ging door en door en door, werd zelfs meer i.p.v. minder, ondanks de wanhoop die ik voelde. Tot ik op een zeker moment niet meer kón drinken, dat ik de fles niet eens meer kon vasthouden, of in een soort van bewusteloosheid terecht kwam.. bij het "wakker" worden bevond ik me dan in een soort van staat van algehele apathie. Ik kon dan alleen maar liggen, naar het plafond staren en ondergaan hoe de tijd voorbij kroop, ondertussen alle lichamelijke en geestelijke ongemakken die ik hierboven schreef (in m'n voorgaande bericht) ondergaand. Als ik er zo weer aan terugdenk ben ik zo blij dat ik dat niet meer hoef te doorstaan. Er wordt vaak gezegd: stoppen moet je zelf doen maar je hoeft het niet alleen te doen. Toch heb ik elke afkick als heel alleen ervaren. Alle aangeboden hulp en tips en tricks konden de afkick niet minder heftig en angstaanjagend maken. Dat gevoel van alleen zijn was misschien nog wel het angstaanjagendste van alles.

Zware afkickverschijnselen waren voor mij ook de reden om het stoppen elke keer vooruit te schuiven. Juist door die vele afkickervaringen werd de berg waar tegenop gezien werd steeds hoger, de angst om te stoppen steeds groter. Ik lag tijdens een afkick minstens drie dagen in bed te zweten, rillen, hartkloppingen, darmen totaal van streek, niet normaal kunnen staan/lopen, hersenen die totaal met me op de loop gingen, de vaste overtuiging dat ik dit niet zou overleven en het ook wel goed vond, zo.. Dan was ik tenminste 'verlost'.. Pas na een dag of drie "hel" kwam het overlevingsgevoel weer stukje bij beetje terug. Die berg waar ik zo tegenop zag was echter, na een tijdje nuchterheid en weer "goed voelen" totaal achter de horizon verdwenen waardoor het angstaanjagende voorbeeld van hoe het is als ik weer begon met drinken, nog maar een vaag doembeeld was dat ik dit keer wel zou weten te omzeilen. Tegen beter weten in lijkt eerder regel dan uitzondering in een verslaving.

Dit klopt niet. Gisteren was je terug op dag 1, maar dag 2 is niet terug maar VOORuit. Beetje positief mag je wel zijn, hoor. En houdt de titel van deze draad voor ogen. Het lukt je wel!

Ah... en vandaag heb ik er 13,69 droge jaren op zitten, oftewel 164,30 droge maanden, oftewel 714,29 droge weken, oftewel 5000 droge dagen.

Onze kleine huiswolf is in de laatste week in Zweden gebeten in z'n voorpootje. Hoogstwaarschijnlijk door een adder. We kregen het pas in de gaten toen een dag later een bultje op z'n voorpoot verscheen waar twee kleine gaatjes in zaten. Meteen naar een dierenarts daar, maar dodelijk zijn zulke beten zelden. Wat ontsmet, antibiotica, een kalmeringsmiddeltje en dat was dat. Maar de bult werd steeds groter, dus hier vorige week ook naar de dierenarts. Nog wat ontstekingsremmer en nog even aankijken. Van de week weer even terug naar de dierenarts. Het lijkt er wat beter uit te zien. In elk geval is z'n eetlust, die hij totaal kwijt was, terug en hij kijkt weer vrolijker uit z'n oogjes.

Ook hier vandaag weer in het 'normale' ritme. Na die vier weken vakantie staan we dan weer een uurtje eerder op en dan valt me altijd op dat het na die korte tijd al weer zo lang donker blijft. Nu alleen nog in slaap- en badkamer even licht aan, maar binnen de kortste keren speelt het hele ochtendritueel zich weer bij lamplicht af..

Arme @Spirit. Al zeker 3 maanden niet gedronken en daar is dat verrotte stemmetje weer, dat duiveltje op je schouder. Zolang ik je hier nou al ken (je schreef hier al voordat ik hier kwam, dus ik ken je m'n lange forumleven lang al..) ben je aan het discussiëren en vechten met dat duiveltje en elke keer tot drie maanden geleden, verloor je dat gevecht. De ene keer duurde het wat langer dan de andere keer, maar steeds komt dat duiveltje weer tevoorschijn en ga je er het gevecht/ de uitdaging mee aan. Goed dat je dit keer niet naar dat stemmetje luisterde. Negeren is misschien een vorm van pesten, maar in het geval van dit drankduiveltje is pesten een legaal wapen. Drie maanden is niet niks, meis. Laat het nu eens het begin zijn van een eerste droog jaar. Hoe langer je droog blijft, hoe langer je die telkens terugkerende 'verleidingen' droog weet te doorstaan, hoe zwakker dat duivelsstemmetje wordt en op een gegeven moment is zelfs dwars door een door dranklucht bezwangerd café lopen geen beproeving meer.

watnoudan?? hoezo niet?

Wat heb je nou aan 'goedemorgen' als over drie minuten de middag begint? Goedemiddag dus al maar vast.

En als klap op de vuurpijl: wij hebben een hele nieuwe Lonster.

Waarom neem je dan zelf niet een hond, @Donder? Dan kun je je ook ongans eten aan hondenbrokken. Voor mezelf geldt: ik mag er zelf ook wel minstens een tiental kilootjes bij hebben, maar van het eten van de hond blijf ik af. Ik heb liever geen ruzie met hem. Ik las overigens bij het teruglezen van de afgelopen weken het een en ander over je gezondheidsproblemen/-zorgen en wens je sterkte en kalmte. Fijn te zien dat je inmiddels gewoon in gesprek bent hier met de andere forumdeelnemers.

MULO nog... ik ben van het tweede jaar mammoetwet, HAVO. Zootje was het. Twee jaar geen natuurkunde gehad, een jaar geen Engels, in examenjaar maar twee weken Duits gehad, en -en dat maakt alles weer helemaal goed, twee hele jaren geen gymnastiek..