Kohtje

thumbs up!!!

Ik heb hier een besteluitvoering (nou ja, dyane) van 41 jaar oud die perfect is.. die geldt voor mij niet als voorbeeld van hoe gammel ik ben.

Goedemorgen allemaal. Hier weer een beetje opkrabbelen na de 2e dubbele longontsteking dit jaar. Pfff., nog zo gammel als ehhh... iets wat heel erg gammel is. Kan even niks bedenken. Concentratievermogen is nog ehhhh... gammel? Nou ja, het is nog allemaal niks, maar beter dan het was. Ben nu even de draad van alle verhalen hier helemaal kwijt, maar ik begin vanaf hier maar weer wat mee te lezen, dan pik ik misschien hier en daar weer wat op. Tot later.

Haha.. ik had hem ook niet helemaal door, vond het ook nogal een prestatie van Tina. Ik ben in de jaren negentig met mijn toen nog kersverse echtgenote naar een concert van Tina Turner geweest op de drafbaan in Groningen. De kaartjes waren een aanbieding van het één of ander en ik dacht: Ach, voor dát geld kun je je geen buil vallen. In het voorprogramma stond John Fogerty, je weet wel, de oprichter/voorman van Creedence Clearwater Revival.. Dat vond ik nog wel lekker om te horen. Maar na drie, vier nummers van Tina zijn we vertrokken. 't Is niet mijn/ons soort muziek. Toen wij al thuis lekker in bed nog naar de radio luisterden hoorden we om een uur of half één 's nachts dat er in Groningen een file met bijna twee uur vertraging stond na een popconcert. Het was een gewone doordeweekse dag en de volgende dag moesten we gewoon weer naar ons werk. We moeten er nu, een kleine dertig jaar later, nóg wel eens om gniffelen.

Wij hebben hier onze Phelan die vorige week 7 is geworden. Een beetje een zorgenhondje want enorm schrikachtig en angstig voor harde geluidjes en voor andere honden. Daarom loopt ie de ene keer met een grote boog om andere honden heen, alsof ie ze niet ziet, de andere keer wil ie er grommend en grauwend op af.. met een enkeling wil hij wel eens een poging tot spelen doen, maar van tevoren weten we nooit welke optie hij kiest, wat wel eens wat lastig is. Maar LIEEEEEEFFFFF... naar mensen is ie uitgelaten vrolijk. En 's avonds komt ie altijd een uurtje bij me op schoot zitten en een uurtje bij m'n vrouw op de bank. Dat heb ik bij eerdere honden nog nooit meegemaakt.. gelukkig is ie niet zo groot, zelfs voor z'n soort wat aan de kleine kant. Was de jongste en kleinste uit een nest van 13 en altijd een wat moeilijke eter geweest. We prijzen hem om van alles en nog wat de hemel in, en dan kwispelt ie z'n staart zowat van z'n kontje af. Maar de angst blijft. Ach, het zij zo. Hij moet van ons toch nog minstens zo'n tien jaar in goede gezondheid mee.

Goeiemorgen. In het Bretons heet de maand november Du, wat zwart betekent. Als ik nu zo naar buiten kijk snap ik die benaming wel. Uitgerekend met dit weer moet ik vanmiddag de camper naar de garage brengen en met de fiets terug naar huis. En ik ben toch al niet zo'n fietsliefhebber. Nou ja, fietsen in de regen liefhebber.. (had ik nou maar een elektrische fiets??? nee, nee, nee.... ik heb al een elektrische tandenborstel, dat is genoeg.) @ikkanhet, ik dacht eigenlijk dat Valco nog zo'n beetje pup was toen je hem ophaalde. Maar dat is dus blijkbaar niet zo. Fijn dat je na bijna een jaar nog steeds zo 'verliefderig' over hem praat/schrijft. Zo hoort het ook.

Goedemorgen. Och @Houtje59, ik heb je terugkeer hier even gemist, vandaar dat ik me afvroeg of je de 'ouwe hout' was of 'nieuw hout'.. Je bent voor mij dus weer eens een voorbeeld van dat een verslaving nooit 'over' is. Ik kan momenteel nog zo zeker van mezelf zijn, de toekomst (misschien zelfs vandaag al) kan zulke rare twists voor me in petto hebben dat ik misschien wel 'troost' zoek in wat me nu geen optie lijkt maar m'n verslavingsgevoelige brein op een kwetsbaar moment laat overwinnen in een van valse beloften aan elkaar hangende strijd. Benzine.. dan moet ik denken aan m'n zusje die, toen ze een jaar of twee, drie was, bij een even oud buurmeisje dat een theeserviesje had gekregen en waar ze het huis verwarmden met huisbrandolie, spelenderwijs een klein slokje huisbrandolie (=diesel) had gedronken uit dat nieuwe serviesje. Ze is in allerijl naar het ziekenhuis gebracht en heeft daar ruim twee weken gelegen, in eerste instantie in kritieke toestand. Alcohol is dan misschien minder direct desastreus, maar waar we voor onze motorvoertuigen wel eens de wens uiten dat het mooi zou zijn als ze op water konden lopen, daar is de mens als zoogdier juist ontworpen om op water te kunnen lopen. En dan gaan we op zoek naar allerlei andere 'brandstoffen'.. rare jongens, die mensen.

Even by the way: is @Houtje59@Houtje?

Nee @rapilos, wij niet. Hier lof, gerold in ham en kaas, met aardappelpuree.

Het gaat zoals het ging en naar alle waarschijnlijkheid zal blijven gaan: op en af. Maar altijd droog. Dat is hier het enige interessante. En juist over dat interessante weet ik geen zinnig woord (meer) te zeggen. Oninteressante droogkloot dus.

Tijdens de eerste jaren droogstaan kwam ik mezelf ook met regelmaat tegen voor wat betreft: 'toch (nog) eens proberen hoe het ook alweer was' of: 'zal ééntje wel of niet kunnen' of zelfs: 'nu moet ik toch wel een keer 'genezen' zijn, maar uit eigen ervaring en daar bovenop zeer zeker ook de ervaring van andere verslaafden wist ik dat m'n brein me van alles probeerde wijs te maken in het voordeel van m'n verslaving. Die momenten waren het eerste jaar echt moeilijke momenten maar naarmate de (droge) tijd vorderde werden het meer en meer lastige en/of irritante momenten. Op een gegeven moment werden het momenten die ik kon weglachen en na een jaar of vijf, zes kwamen die momenten eigenlijk helemaal niet meer voor. Nu, bijna veertien jaar verder, komt de gedachte om iets alcoholisch te nuttigen niet meer bij me op, let ik ook niet meer op wat anderen drinken en levert de aanblik van flessen, etiketten, (gevulde) glazen, zgn. wijn- en bierpaden in de supermarkt, slijterijen, volle terrassen, café's en noem maar op, geen enkele emotie meer bij me op. De negativiteit en een zekere angst om alles wat met drank te maken had heb ik hard nodig gehad om zelf te kunnen stoppen maar is nu opgelost. Ik noem mezelf niet 'genezen van alcoholisme'. Ik heb mezelf wel een dikke huid t.o.v. alcohol gekweekt. Daar ben ik blij mee.

Ha @Lika!! Toch (ook) wel benieuwd wat voor essentieel fietsonderdeel er nou bij jou onder de bank is terechtgekomen. De fietssleutel lijkt me het meest aannemelijk, maar is dat nou een fietsonderdeel of een (onder)deel van een fietsslot?

@Yvonne, je wilde weer eens wat van me horen. Blij nu?

@Freekie, als je nou die twee weekenden zonder kinderen gaat oefenen en volhouden zonder drank (je hoeft in principe alleen maar nee te (blijven) zeggen op moeilijke momenten), dan hoef je die elf dagen achter elkaar niet nog eens eerst apart normaler te gaan maken. Dan wordt niet-drinken zonder tijdslimiet en onder alle omstandigheden de norm (dus normaal). Het opsplitsen van 'stoppen' in verschillende onderdeeltjes maakt het onnodig moeilijk en ingewikkeld. Als je elf dagen zonder drank kunt, kan je ook tweeëntwintig dagen zonder drank en ook drieëndertig, etc. Normaal máken lijkt een klus, maar als je normaal dóet hoef je niets normaal te máken. Dan wordt het vanzélf normaal.

amateur dramaqueen..

Tja, als je er een verpulverd paracetamolletje doorheen roert is het ook medicinaal, toch?

Weet die allene mevrouw wel dat de 'klik' uit het laminaat is?

... en een oud bont beschilderd VW-busje om na het feest in te overnachten.

O, dat is nogal wat, Quinn. Ik had trouwens uit eerdere berichten begrepen dat jij je Brinta zo dik maakt dat je je tanden er op stuk kan bijten. Maar zo erg is het dus blijkbaar niet.

Ha, ja.. die piepende rookmelders als de batterij vervangen moet worden. Ze beginnen altijd met af en toe een luid piepje geven. Ik vraag me dan altijd de eerste dagen af: "wat was dat, waar komt dat vandaan, heb ik het wel goed gehoord?" Meestal ben ik ruim een maand verder voor ik doorheb dat het van een rookmelder komt. Nu heb ik op elke verdieping (behalve dus nog beneden in de gang, maar dat komt..) een rookmelder met een batterij die tien jaar meegaat. Daarna moet je de hele rookmelder vervangen, maar dat moet je met élke rookmelder doen. Hoogtevrees heb ik niet, maar het werken boven m'n hoofd gaat me moeilijk af door een aandoening aan nek/schouders/armen.

Ons hondje heeft gisteren zijn laatste pilletje (ontstekingsremmer) gehad nadat hij in de vakantie door een adder was gebeten. Op een zwart bobbeltje op z'n voorpoot na is er niets meer aan hem te merken of zien. Likt er niet meer aan, loopt niet meer een beetje mank.. Het gekke is dat hij, na dit "avontuur" beter eet dan hij ooit gedaan heeft. Ik hoef geen fratsen meer uit te halen om hem naar z'n etensbak te lokken. .

Goedemorgen. Roberto, bedankt voor de reminder. Ik moet ook nog een rookmelder ophangen, beneden in de gang. Ook al zo hoog, iets meer dan vier meter.

Dag 15. Van je nieuwe droge leven, neem ik aan? Dat is dan mooi weer een dag er bij, sinds gisteren. En als je het goed doet dan gaat dat maar door en door en door... Aanbevelenswaardig, zeg ik uit eigen ervaring. Niet altijd even makkelijk, maar toch aanbevelenswaardig. Op naar dag 16.

Dat was een heel prettig weekendtreffen van de DyaneVereniging. Ik ben zo goed als overgehaald om volgend jaar juli-augustus naar de wereldmeeting van 2cv-vrienden te gaan in Zwitserland. Met de acadiane, uiteraard en ons vouwwagentje. Ik had er totaal geen zin (meer) in maar als je dan in zo'n weekend weer mede-gekkies ontmoet die je in sommige gevallen al zo'n kleine veertig jaar kent, dan begint het toch wel weer te kriebelen. En de (veel) jongere gekkies zijn ook best aanstekelijk gek. Het valt me op dat er, zowel door jong als oud, veel minder bier en wijn doorheen gaat in zo'n weekend dan zo'n 35 jaar geleden. Het lijkt me toch dat het alcoholontmoedigingsbeleid vruchten afwerpt. Niet (mee)drinken wordt normaler en normaler. De sfeer wordt er in elk geval niet minder door. Integendeel zelfs. Veel minder oeverloos gebral en gebrul. Hoewel oeverloos ouwehoeren over autootjes natuurlijk gebleven is... dat is de kern van het samenkomen..