Kohtje

Zit niet zo anaal te klieren, @lady jane. Dat hoef je toch niet te vragen?

neeneeneeneeneeneeneeeeeee.... alsjeblieeeeft..

Ik sla de (welkome en gewaardeerde) 'kouwe zomertips' op en zal ze rustig bekijken. De eerstvolgende zomervakantie is toch nog bijna een jaar weg. Kijken of er in deze dure tijden nog wat bij elkaar te sparen valt..

Ja, IJsland klinkt mooi en koel, maar de kosten om daar (met je campertje) te komen (en terug) zie ik toch wel als een van de oorzaken dat de mogelijkheden om te overzomeren beperkter worden.

Dabedoelikdus...

Niet voor diegenen die nu eenmaal zo zijn, denk ik. Voor hen is het nu eenmaal zo..

We hadden tijdens onze vakantie te maken met dagtemperaturen van 9 (Lapland) tot 31 graden (de rest van Zweden) en nachttemperaturen van -2 (ook Lapland) tot 24 graden (ook de rest van Zweden). Voor mezelf heb ik vastgesteld dat ik het in de zomer erg prettig vind als het (in elk geval overdag) niet warmer wordt dan 20 graden. Helaas warmt ook Zweden behoorlijk op, dus de mogelijkheden om te 'overzomeren' worden steeds beperkter. Maar ik ben zowel een kou- als warmtekleum, dus een zeurkous. Wat me er aan herinnert dat we inderdaad Astrid Lindgrens Wereld (langkous) hebben bezocht. Of dan toch in elk de parkeerplaats, want daar was een loospunt voor campers voor grijs water en toilet en daar konden we water tanken.

Misschien zelfs álle hoofdstukken wel, als puntje bij paaltje komt, @Adri02. Behalve dan voor diegenen die alcohol en/of rook en/of andere verslavende middelen/handelingen echt nodig hebben zoals zuurstof en water om in leven te blijven, want ja, die mensen doen niet aan smoezen maar aan 'zo ben ik nou eenmaal'.. Zelf dacht ik lang dat ik tot die laatste groep behoorde, tot ik er langzaam maar zeker achter kwam dat ik dan misschien op sommige punten wel zieliger was dan anderen maar niet anders. Dus dat ook ik kon leven zónder. En dan bedoel ik met zónder niet zuurstof en water.

Een heel krat om even te proeven, @Freekie? Zo.. daar zou je zo weer de smaak van te pakken kunnen krijgen. Ik hoop oprecht dat je het kunt laten bij "dat heb ik weer GEHAD". Succes en hopelijk toch nog een fijne voortzetting van je vakantie. Die sigaren, daar bemoei ik me niet mee. Zelf net iets meer dan een jaar van het roken af en heb het er nog regelmatig (vooral ook in vakanties) best moeilijk mee. Maar die moeilijke momenten duren maar tot ik in de gaten krijg dat ik 'aan zelfmedelijden doe', dat ik het zo jammer vind, zo mis, op dat moment en als ik me dat dan realiseer, dat het niets anders is dan me zielig voelen, dan ebt het weer weg en leef ik gewoon door zonder dat ik iets (rook) tekort gekomen ben.

TRUG VAN EVEN WEGGEWEEST en alles goed.

Ik denk dat Adri het er zelf ook mee oneens is. Alsook met de uitspraak dat je in het medische circuit maar een nummertje bent. Dat denk ik tenminste, Adri een heel klein piepbeetje kennende..

Dusssss......... Niet luisteren naar dat hoofd van je maar naar de JIJ van je. JIJ bent de baas van jezelf, niet je hoofd. Doen hoor.. !!

Is het niet makkelijker om gewoon een paar schone onderbroeken mee te nemen, nance?

Dat blauwe is toch geen water? Dat is toch plasticsoep?

Met een beetje zoeken in het grensgebied tussen licht en donker moet dat zeker lukken. In de volle zon wordt het tot zo'n 120 graden C., in de volle schaduw (dark side of the moon) tot zo'n -170 graden C. Maar je stoeltje een beetje schuiven in dat grensgebied...

en abba en ikea natuurlijk.

Jawel hoor. Rondzwerven door Zweden weer.

Nog een kleine week en dan gaan we drie weken op pad met ons mobiele huisje. De watertank en de leidingen heb ik, nadat ik er kort geleden roest in ontdekte, helemaal schoon gekregen en de rest van het karretje is ook weer klaar voor gebruik. Als laatste moet ik altijd nog m'n "garderobe" in orde maken. Iets warms, iets luchtigs, iets om droog te blijven.. als ik érgens geen kijk op heb dan is dat op kleding die je nodig kán hebben bij elkaar zoeken in een dusdanige hoeveelheid dat het in een klein camperkastje past. Luxe problemen, luxe problemen.. Met luxe heb ik niet echt problemen, maar met problemen wel. En met een reisgarderobe samenstellen dus. Zwaar leven toch...

Nou, het waait hier inmiddels wel een beetje maar de wind is 29 graden en de kamertemperatuur 27 graden. Ramen nog maar dichthouden dus. De hond intussen wel met grof geweld twee keer z'n ingekorte rondje (hitteprotocol) laten lopen. Want ja, ook een hond moet wel eens wat. (grof geweld niet letterlijk nemen... bedoeld wordt: grove overredingskracht mijnerzijds en een beetje sleuren aan de riem, met respect voor het hondennekkie)

Gauw de ramen weer dichtgooien. De buitentemperatuur gaat de binnentemperatuur (26 graden) al weer passeren. Jammer, want ik zat nog te wachten op het zuchtje wind dat maar niet wil komen. De straat is als een oven. Zelfs de hond wil niet naar buiten, zelfs niet als ie moet..

Nee, dat moet als je de St Jan wilt gaan beklimmen. Wist je dat niet?

Dat is het hem nou juist. Ben je hier in eerste instantie om anderen 'beter' te maken of om jezelf te helpen? Wat schiet je er mee op als je eerst moet wachten tot een ander, een spiegelaar, het beter doet of minder kwaadwillend wordt? Het lijkt mij, voor mijzelf, effectiever om te halen wat ik nodig kan hebben, gebruiken kan, ook uit kwaad bedoelde of kwaad opgevatte berichten/'mededelingen' dan eerst een ander te veranderen en pas dán misschien... En misschien is (tijdelijk) terugtrekken van bijv. dit forum, helpend om dingen af te wegen en nog eens te overwegen. Maar totaal afsluiten en wrok 'kweken', ik denk niet dat daar iemand beter van wordt. (Ik zeg hiermee niet dat ik daar zelf nou zo geweldig in ben, het is wat ik me steeds weer voorhoud als ik weer eens schoon genoeg van alles heb en de neiging om me in mezelf op te sluiten.. dan kan ik weer verder.)

Je hebt 'negatief afschilderen' van een persoon en je hebt 'wijzen op negatieve aspecten' van een persoon. Het eerste is meestal een manier om iemand te kwetsen, het tweede is een manier om iemand te helpen door te wijzen op de balk die velen in het eigen oog hebben (ik zou bijna zeggen, wie heeft er niet zo'n balk in het oog).. Ik had destijds veel aan m'n sponsor die me met regelmaat moest attenderen op die balk, want o, o, o, (nog steeds, hoor..) wat ontken of bagatelliseer ik graag en makkelijk m'n eigen tekortkomingen, of wat koester ik ze graag als zijnde 'bij mij horend'. En dan kwam daar ook nog wel eens een (al dan niet bewust) kwetsende opmerking overheen van iemand die ik niet erg mocht maar die op een mij onsympathieke wijze wel de kern raakte, tja, dan is ontkenning en in de verdediging schieten de op dat moment enige manier om mezelf niet helemaal als mislukking en plaag voor de mensheid te zien. Toch, dankzij het geduld, de empathie (en voor een groot deel de humor) van m'n sponsor heb ik leren inzien dat, ook al is de boodschap aan mij hard, beschamend, kwetsend zelfs, ik het meest opschoot bij het proberen m'n ogen open te houden en vooral ook m'n geest open te zetten. Waardoor ik kon leren inzien dat ik niet geholpen ben bij het glashard ontkennen van m'n benoemde negatieve kanten en het veroordelen van de negatieve kanten van een ander (want de splinter in andermans oog was voor mij keer op keer wél heel duidelijk zichtbaar) maar dat ik op zoek moest naar de kern, het waaróm dit mij gezegd werd, naar de wortel van deze (in mijn ogen) kwaadsprekerij, ongeacht wie de afzender is. "Spiegel ik mezelf nog wel goed?" vraag je je af. De pest met alleen maar in de spiegel kijken, is dat we meestal alleen maar zien wat we dénken te zien, een soort van ijdelheid, ego-strelerij. Het tegenovergestelde kan ook, dan zien we vaak juist alléén maar de slechte, minder mooie kanten, met alle gevolgen van dien als daar zijn een laag zelfbeeld, zelfhaat etc.. Jezelf spiegelen, goed spiegelen, is bijna onmogelijk zonder de observaties van anderen daarbij te betrekken. Zowel de positieve als de negatieve. Niet alléén de positieve of negatieve, alles bij- en door elkaar. Degene die negatieve aspecten naar voren brengt zal een stukje spiegelbeeld vertegenwoordigen, net zoals degene met positieve aspecten. Jouw/mijn eigen bereidheid om daarvoor open te staan, in combinatie met jouw/mijn bereidheid om te leren, te veranderen, bepaalt de waarde van de spiegeling. "Omdat ik ben wie ik ben, ben ik geneigd degene die me negatief afschildert, te geloven", zeg je. Misschien helpt het als je, in plaats van te denken dat je bent wie je bent, eens te denken dat je niet altijd bent wie je denkt dat je bent. En dat 'negatief afschilderen' ook wel eens een portie 'wijzen op negatieve aspecten' kan bevatten en voor de open, bereidwillige geest leerzame elementen in zich kan hebben. En als na dit alles blijkt dat er niets te leren, te veranderen valt, dat een ander gewoon een heel verkeerd beeld van je/me heeft..... ja, dat kan ook. Een mens kan zich vergissen, toch?

Mogge. Quinnieboy, onbewust in een valkuil stappen is nou juist wat valkuilen je laten doen, er onbewust instappen. Bewust in een valkuil stappen kan alleen als je de valkuil ziet/herkent en dan is het eigenlijk geen valkuil meer maar een gewone kuil waar je uit een soort van eigenwijsheid of gemakzucht instapt. Je denkt dan: 'ha, een valkuil.. maar ik heb je door, ik stap gewoon bovenop je maar zal er dit keer niet in vallen. Dat zijn de kuilen die vallen in de categorie: nog een keer/meerdere keren precies hetzelfde doen maar een ander resultaat, andere uitkomst verwachten. Onbewust in een valkuil stappen valt eigenlijk niet te voorkomen. Weggaan van dit forum kan een valkuil zijn, hier blijven kan ook valkuilen op je pad opleveren. Dat geldt voor ons allemaal. Om gisteren nog even aan te halen: het leven duurt maar even, maar ook oneven. Vallen en opstaan. Ervaringen opdoen, verwerken en doorgaan. Of, zoals ik vroeger al m'n berichtjes 'ondertekende' (toen dat nog kon) met "er zijn geen slechte dagen, er zijn goede dagen en leerzame dagen". Bewust in die bekende 'valkuilen' stappen, nee, dat willen we geen van allen maar doen we toch maar al te vaak. Want ook al zijn we soms wanhopig op zoek naar verbetering van onszelf en/of onze omstandigheden, toch zijn we vaak bang om vertrouwde dingen los te laten, ook al zijn die vertrouwde dingen nog zo negatief. De mens bestaat voor een heel groot deel uit water én gewoonte.

@Quinn, mijn drukte/vrolijkheid/gekkigheid lanceer ik hier ook vanonder mijn steen. Het helpt me om die steen een tikkie op te lichten en er heel erg langzaam onder uit te kruipen. Zoiets deed ik ook al toen ik jaren geleden in een verslavingskliniek zat. Het officiële gedeelte van de dag begon daar om ongeveer half acht met het in gereedheid brengen van de ontbijttafel waar we om acht uur met een man of tien aanschoven. Maar om nou om half acht 's morgens meteen in de actie te schieten met allemaal heen en weer geren en geregel, dat is aan mij totaal niet besteed. Er was echter een aantal mensen in m'n groep dat al om half zeven in de rookkamer met een thermoskan koffie en een grote hoeveelheid shag de dag verwelkomde. Gelukkig () rookte ik in die tijd nog volop en om zeker te zijn dat ik om half acht een beetje in beweging kon komen om dat ontbijt te helpen klaarzetten, besloot ik om al om zes uur de wekker te zetten en mezelf te dwingen om naar dat stinkende rookhok te gaan alwaar ik meestal al mopperend binnenkwam. Daar werd ik dan met allerlei flauwigheden op aangesproken (op dat gemopper) waardoor ik steeds flauwer en 'vindingrijker' werd, net als de rest van dat groepje trouwens, zodat we om half acht met de nodige caffeïne en nicotine achter de kiezen als 'zonnetjes' aan onze dagtaak begonnen. Koffie drink ik nog maar met mate, roken doe ik niet meer, ik ben een aantal jaren ouder geworden, dus zo snel als dat toen in die kliniek ging kan ik niet meer onder die (ochtend)steen uitkomen, maar ook al kost het me nu een hele ochtend, ik kom beter en "frisser" onder m'n steen uit als ik piepend en krakend wat 'mee probeer te doen' dan wanneer ik lusteloos en passief toekijk hoe het leven aan me voorbij raast.