Klassement

Goedemorgen, Ben in Athene. Beetje pech met man die door enkelproblemen niet veel kan lopen. Onze normale manier van een stad verkennen is alles lopend doen. Oefening in omgaan met verandering, aanpassen. Ouder worden. Door een cursus die ik aan het doen ben zijn de Stoïcijnen meer gaan leven voor mij, leuk om straks naar de plekken te gaan waar ze in gesprek gingen met iedereen die maar wilde over de dingen waar we ons nu nog steeds mee bezig houden. Fietstour geboekt. Ik schreeuwde het nog net niet uit van de pijn tijdens het dalen. Zo maar ook zoek naar oordoppen. Mooi zoals jullie het beschrijven @Yvonne en @lady jane, even lucht geven aan ongenoegen maakt toch ook weer dat je de afweging kunt maken om te blijven doen wat weerstand oproept soms.

een hele goeiemorgen frummers heerlijk bakje Von, thnx, had ik even zwaar nodig. We kwamen om half 1 pas thuis van een verre uitwedstrijd. En ook al speelden we goed tegen een team van begin dertigers ze waren gewoon 4 x zo goed als wij oudjes nog. Maar het wordt onderling meer duidelijk dat er barstjes zitten onderling. De -punten worden versterkt en de +punten niet of nauwelijks benoemd. Er wordt meer geroddeld in kleine groepjes en gedaan of alles perfect is als team. Dit speelt natuurlijk al jaren, maar wordt steeds duidelijker nu. Ik doe er ook aan mee. Voel dat ik in mijn hoofd een ouwe mopperkont word en probeer ook naar buiten toe de sfeer en het balplezier voorop te stellen. Want zoals in elk groepsproces, heb je één gezamenlijke passie, maar bent verder een totaal ander mens, met allemaal eigen privé rugzakjes. Ik ben al twee van mijn 3 clubjes kwijt. De mannen in die gemengde teams haakten eerder af, en hier in het vrouwenteam zijn we trouwer en loyaler aan het geheel. Kortom 2 uur pas slapen, de hele nacht over dit proces liggen malen, over de sfeer en het vrouwenvennijn gedroomd zelfs. Af en toe heb ik wat ik als negatief vond in evaluaties opgeworpen. Maar dat werd maar door een enkeling gewaardeerd. En aangezien juist die mensen er al 10 jaar langer bij horen, heb ik me aangepast. Maar van binnen natuurlijk niet echt. De voordelen wegen nog steeds ver op tegen stoppen. Maar het vreet wel aan me. Waarschijnlijk kent iedereen soortgelijke menselijke vorm van relaties onderhouden wel. In families en op werk, (de hondenvereniging?) en ik ga wel ook gewoon blijven natuurlijk, het zijn mijn laatste jaren. Verschillen in karakters vullen elkaar mooi aan, zolang het door suddert, of nog groeiende is. Maar als het keerpunt daarin is bereikt, dan lijkt het nog maar een kant uit te komen. De aftakeling. Fysiek, maar ook psychisch. Maar groepstherapie voor een team van 12 vrouwen? haha, ik zie het voor me. Ik denk dat het pijnpunt voor mij hierin zit, mijn 2 huwelijken. Die liepen ook zo af. En dit is een ongezonde sport volleybal. Gezond door het net, dus de teams uiten hun frustratie of kwaadheid lekker op de bal af en meestal niet op mensen. Maar fysiek hebben we steeds vaker blessures en al die pijntjes maken ons ook geen vrolijker mens. Maar ja, ook verslaving dus. Ik weet niet meer wie ik zal zijn zonder die sport, het sociale deel van mij. Er zitten ook echt mijn vriendinnen tussen. En als de 70+ers wegvallen, dan is er niet genoeg meer over voor een team. Dan is het ook hier einde verhaal. Dilemma van tante Emma. Geen echt ernstige probleem, maar wel een naderende konfrontatie. Inhoudelijk hoeven jullie niet te reageren hoor, ik moest het even kwijt na een woelig en kort nachtje. kopje koffie maar weer even, bakkie troost

Dan zou ik lekker niet naar de supermarkt gaan Ronaldo, maak een mooie wandeling in een heel ander deel van het dorp/de stad waar jij woont, is vast veel leuker en brengt je niet verleiding.... Hier regent het nog steeds onafgebroken. De regenmeter stroomt inmiddels over na gisteren ... Afijn, het houdt vanzelf weer een keer op en dan kunnen we weer klagen over het feit dat er al zóóólang geen regen valt.... Vandaag zal ik me buiten het rommelen in huis, het haken en het binnenhalen van vorstgevoelige planten bezighouden met de voorbereidingen voor het Sint gebeuren over een paar weken. Eerlijk gezegd heb ik er niet zoveel zin meer in, na 60 jaar gedichten en surprises maken ben ik een beetje surprisemoe geworden. En de enorme hoeveelheid cadeautjes (we vieren het altijd met de kinderen en kleinkinderen) hangen me ook ellenlang de keel uit. Pffff, wat staat dat onaardig eigenlijk, schaam je Von, wees dankbaar dat jouw kinderen er nog altijd zoveel waarde aan hechten... Mooi, werk aan de winkel dus. Buiten alle hierboven beschreven werkzaamheden ook werken aan mijn eigen instelling.... Eerst maar nog een extra bakje nu

Als ik nou ook geen tekst plaats, wie begint er dan een dagdraad gesprek?

Applaus voor @Monster en @Jan1000.

Het is me niet gelukt om de sterren te zien. Niet ver genoeg buiten het centrum geraakt. Wel een goede wandeling gemaakt. Eigenlijk zou ik een goede gids kunnen gebruiken naar de boerenbuiten.

Goed bezig @Bob

Ik heb de intrede van de echte Sinterklaas in mijn stadje gezien. Ze waren met paard en kar. In Antwerpen kwam hij vandaag aan met de boot, hij zal zich gespoed hebben.

Hjaaaaaaa.... "Wat ben je toch geduldig" zei vanochtend een van de nieuwe leden, toen ik minuuuuutenlang op een antwoordappje stond te wachten van iemand die misschien wel of misschien niet zou komen, want er was zware regenval voorspeld. Maar ik ben helemaal niet geduldig van nature. Maar als voorzitter moet je de tent wel een beetje bij elkaar houden 😩 en proberen een beetje de grootste gemene deler te vinden in wat iedereen graag wil of niet wil. Daarna moet ik altijd een middagdutje doen 😜

Nou de vrijdag in een noodgang voorbijgevlogen. Waar we eigenlijk zouden gaan borrelen bij vrienden, werd dit op het laatst afgezegd. Op zich prima na de drukke werkweek en gaf het ruimte om niet al te laat naar bed te gaan. Rond 18.30 uur even uitgebreid in bad gegaan en daar had ik voor het eerst even een moment dat ik dacht, 'ik heb zin in een drankje'. Niet veel later kwam een goede maat nog even langs en gingen we nog snel even een boodschap doen. Hij drinkt normaliter ook bacardi cola, maar gaf direct aan ook al een poos niet te hebben gedronken. Maakte het voor mij mooi makkelijk om mijn gedachten te verzetten. Na de boodschap even zitten kletsen. We zijn bezig met het bouwen van een huis en afgelopen week naast alle druktes ook tekeningen ontvangen. Deze waren niet geheel volgens verwachting. Merk aan mezelf dat dit me wel erg dwarszit, niet precies wetende wat we dan wel willen. Dit maakt me wat onrustig en geprikkeld, omdat ik graag helder wil hebben waar het naartoe gaat. In het bijzijn van mijn maatje, vrouw en NL elftal op de achtergrond dus druk bezig geweest met het uitzoeken van de ideeen, mogelijkheden en vereisten die er zijn. Toen de borrelnoten en chips op tafel kwamen ging er weer even een rilling door me heen. Eigenlijk is dit de eerste dag dat dit me overkomt. Uiteindelijk was dit gevoel weer snel weg en heb ik er natuurlijk niet aan toegegeven. Denk dat het voor nu een combinatie is van wat stress voor het huis en de afsluiting van de drukke werkweek (waar ik normaal mezelf zou belonen met een flink avondje doorzakken) Vanochtend was ik mezelf extra dankbaar omdat om 7.30 uur de wekker ging en ik met mijn dochter mee ging naar haar wedstrijd.

er was een weekje nog meer van je om van te houden dan (mijn zoon zei dat ooit toen ik weer eens doorsloeg in mijn afvalpogingen; nu moet je stoppen mama, er blijft haast niks meer over om te knuffelen.)

Maja!!vrijdag=antabus🌞....die bus is geweldig....met slaapzakken...vandaar!!😅

Complimenten voor @erik, @Pete, @Maverick en @MijnGerrit.

Hmmm @Mormel je wilt weliswaar haar katten niet maar wel haar poes......😇

Wat ben je snel, Fonny!!! Maar ik ben er, de bus niet gemist😅 Eerst even uithijgen….