Klassement

Vandaag 'eindelijk' de twee jaar clean gehaald. Dat was voor mij toch wel een magische mijlpaal op de een of andere manier. Twee jaar met veel ups en downs. En vooral inzichten. Opgedaan in verschillende therapieën (nu traumatherapie) en het belangrijkste: stappenwerk. Ik leer steeds meer over mijzelf en door het stappenwerk heb ik geleerd om mijn geheimen, schuld en schaamte uit het verleden los te laten. De meetings en contacten met de fellows en felle's heb ik verbinding en liefde leren voelen, en leren luisteren zonder oordeel. Ik voel tegenwoordig veel meer rust en tevredenheid, alhoewel het hard werken blijft. Maar wat is het het waard. Ik liep laatst over straat en had een vreemd gevoel. Het was het gevoel wat ik als jongen van 20 had, toen ik net op kamers woonde, net een relatie had, nog niet in verslaving zat en met een gevoel van vrijheid de wereld en mijzelf kon ontdekken. En dat gevoel van vrijheid, dat is wat nu voorzichtig af en toe omhoog komt. En daarnaast is de relatie met mijn vrouw en met mijn kids enorm verbeterd. Nadat we bijna in scheiding lagen een jaar geleden, zijn we weer dichter naar elkaar toegegroeid, zonder verwijten maar met vertrouwen en in verbinding. En dan mijn kids. Hoe heerlijk om elke dag knuffels te krijgen, en te merken dat ze contact met mij maar vooral ook geborgenheid bij mij zoeken en vinden. Toch blijf ik me er van bewust dat het verslavingsmonster altijd op de loer ligt. Vooral als het goed gaat moet ik niet verslappen en blijven werken aan mijn herstel. Daar kan ik dan op leunen in tijden dat mijn triggers of oud gedrag opspelen. En door het werken aan de stappen heb ik ook geleerd om los te laten en vertrouwen te hebben in dat het goed komt. ik dacht eerst dat ik in herstel een soort supermens zou worden, die elke emotie de baas zou zijn. Inmiddels heb ik geleerd dat ik gewoon een mens mag zijn, net zoals iedereen. Die zijn leven met alles wat er op zijn pad komt puur mag beleven en daar op een verantwoordelijke manier mee om kan gaan. En zelf keuzes mag en kan maken, op basis wat zich in het hier en nu aandient ipv blijven hangen in het verleden. Trots en blij ga ik de volgende twee jaar tegemoet!

Vandaag wel @Spirit en dat is een verademing na al die storm en regen. Ik ben vanmorgen met de buurtbus naar Egmond aan Zee gegaan en toen ik daar rondstruinde kwam ik ineens in een straat die ik herkende, daar heb ik jaren geleden nog n kerstkaart naar toegestuurd naar mijn adb-maatje. Grappig he. Even gegoogled en toen 2 mensen gevraagd en ja hoor ik stond ineens voor haar huis. Helaas was ze er niet, dus geen bakkie gedaan. Maar wel een briefje door de bus. Morgen moet ik weer naar huis dus een ontmoeting gaat er niet inzitten, maar dat hoeft ook niet, we hebben al jaren geen contact meer. Maar ik had op de terugweg dus genoeg herinneringen op te halen. En de duindoornsiroop voor mijn zus vond ik daar wel. en dit ook, maar die was te groot om mee te nemen, dus groetjes uit Bergen aan Zee.

Wat goed! Dat is een mooi streven voor ons allemaal.

En dit klinkt alsof ik mijn verhaal lees 😜 Schematherapie afgerond en nu traumatherapie. En natuurlijk het 12 stappenprogramma. Maar uiteindelijk na twee jaar kan ik zeggen dat ik echt een nieuwe versie van mijzelf aan het worden ben. Eens ook met de opmerkingen over perfectionisme. Ook ik vond dat ‘natuurlijk een mooie eigenschap’ zoals je zegt. Dat kon toen ook niet anders, want dat was het enige om mijzelf nog een beetje positief te kunnen bekijken. En een mooie om jezelf tegelijkertijd continu minder waard te blijven voelen. Want goed is nooit goed genoeg, het moet altijd beter, dus faal je per definitie altijd en is dat weer een bevestiging voor je eigen innerlijke criticus. Eigenlijk is perfectionisme dus een wolf in schaapskleren. Ondertussen heb ik veel meer innerlijke rust en balans gevonden en probeer ik vooral tevreden met mijzelf te zijn.

Droog drinken wordt beschreven als: 'toestand van terugkeer naar het oud alcoholisch denken en gedrag zonder gedronken te hebben.' Zo in de zin van melancholisch denken niemand begrijpt mij

Het is schrikken om zo ongeveer de meest positieve vrouw die ik ken ineens zo wanhopig te horen @Yana. Ik hoop dat het weer goedkomt. En wens je de kracht om dit tot die tijd te doorstaan. En het vertrouwen dat ook dit voorbij zal gaan. Ik wil al schrijven dat ik in gedachten naast je kom liggen om je hand vast te houden. Maar dat klinkt raar. Nou ja. Je begrijpt het wel. Sterkte.

Ik denk dat dit dan weer hier het beste past. Omdat ik me kan voorstellen dat het andere een reet kan roesten omdat het zo nonsens is eigenlijk, terwijl ik daar dan wel heel diep over nadenk. Vandaag gebeurde alle voor mij bijzondere dingen vanuit mijn ooghoeken. Daarmee bedoel ik, ik ga aan iets voorbij en dan zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. En dan ga ik kijken of ik dat goed zag. Het begon vandaag op mijn werk, ik ging de wc stofzuigen en toen dacht ik iets in mijn ooghoek weg te zien kruipen. Dus ben dat gaan checken, en ja er zat een mot, dus die heb ik netjes gevangen en buiten gezet. Ik kan dan wel poetshulp van beroep zijn, maar mijn dierenverzorgingshartje speelt daar ook een grote rol bij. Ik wil behalve teken, vliegen en vlooien geen andere insecten vermoorden. Maar dat is maar bijzaak in mijn schrijven. Ik ben boodschappen gaan halen, voor op jacht geweest naar een doos waar ik mijn oud papier weer in kan stoppen. En op de terugweg zie ik ineens vanuit mijn ooghoek, een wit met bruin beestje zitten langs de kant van de weg. Ik had mijn bril niet op dus ik moest echt een paar keer kijken wat het nu was? Bleek een chiwafwaf te zijn. Het leek niet echt verloren gelopen te zijn maar bevond zich toch best in een onveilige situatie. Drukke weg, en ik had deze ook bijna al aangereden met de fiets. Het liep een oprit op en daar ben ik aan de deur gaan bellen. En heb ze maar getipt dat hun hondje buiten liep, en omdat ik ze ook al had zien vliegen, ze er ook op geattendeerd dat de buizerds op jacht zijn. En het was echt een heel klein hondje, ter grote van een middelgroot konijn, dus ik acht de buizerds er wel toe in staat om zo een hondje als prooi te zien. Die mensen zullen me voor gek verklaard hebben later, maar op dat moment waren ze vriendelijk. En toen naar huis, en vlak voordat ik thuis kom, zie ik in mijn linkerooghoek iets op straat zitten. Een hele mooie grote bosmuis. En van zodra dat ik naar die muis kijk, duikt ie voor mijn wielen het bos in en mag ik deze ook nog ontwijken. En dan kom ik thuis, en dan vraag ik mezelf van alles af? Vooral waarom kruiste ze allemaal mijn pad? Zou dit iets kunnen zeggen of is het een teken? En waarom ik het nu vanuit mijn ooghoeken zie en niet zoals gewoonlijk altijd ver van tevoren? Maar wat het meeste telt, nu helaas dan even vanuit mijn ooghoeken, ik ben en blijf dus oplettend.

Dat is ool precies waar het bij mij zit. Ik weet het, maar slechte gedachten nemen het vaak over van rationele gedachten. En hoe kwam ik tot rust... juist ik dacht met alcohol. Dag 4 loopt nu, voel me op zich prima maar vooral ook moe. Vanavond ga ik nog fitnessen en zaalvoetballen. Dat laatste gaat normaliter gepaard met een goede derde helft. Vanavond ga ik na de wedstrijd meteen naar huis. Wil me niet blootstellen aan gevaar. Dat is nu echt nog de kat op het spek binden. Ook dit weekend een etentje gepland met een aantal bekenden. Om zeker te zijn dat ik me niet laat verlijden ga ik met de auto en rijden er wat mensen mee. Ik ga het bij water en wat fris houden. Nuchter blijven wanneer ik moet rijden is eigenlijk nooit een probleem geweest.

En omdat ik onder dat groepje val; het is niet dat ik je niet wil begrijpen, @renaldo61 maar dat ik je echt niet begrijp. En uit onmacht dan mijn irritaties uit, kritiek heb. Ik kan exact dezelfde dingen ervaren met mijn zoon. Van wie ik toch echt heel veel houd. Vroeger was; wass sich liebt, dass neckt sich, onze lijfspreuk na conflikten. Dus als jouw diagnose van autisme klopt, zou dat een reden kunnen zijn van misverstanden. En zoals met mijn zoon, hij zelf noemt het dat zijn bedrading kompleet anders loopt in zijn hersenen. En dat dat nooit zal veranderen, hoe hard hij ook probeert "normaal" te zijn. Want dat kan hij gewoonweg niet. Het goede eraan is dat wij het nooit opgeven en blijven tussenwegen zoeken. En dan mogen ook de konflikten er zijn. We zijn beiden eigenwijs genoeg om daarbij toch onszelf te blijven. En het zal nooit makkelijk zijn. En dan vergeet ik bijna al zijn fantastische kwaliteiten, hij is en blijft een heel bijzonder iemand met een goudeerlijk karakter. en met veel talenten ook. Online betekent hij veel voor zijn kameraden. In real life leert hij nu zich beter te handhaven, dan hij vroeger kon. Bij Roberto zag ik soms soortgelijke reacties. Misschien herkende jij daar ook wat van? In elk geval wil ik je meegeven, dat je nooit voor 1 of 2 mensen weg moet blijven. Je komt hier voor jou! En als de rest dan genoeg positief tegenwicht biedt kan dat het voor jou de moeite waard houden. Want ook jij bent en blijft jij. En nee gemakkelijk zal het ook voor jou niet zijn. Maar dat ken je vast ook van je real life daar?

Eindelijk! ik ga zeker door naar de drie jaar, mijn nieuwe leven bevalt me prima.

@renaldo61 hoop dat je mij niet verkeerd begrijpt. Toen ik een aantal jaar terug een paar maanden droog stond zat ik hier ook zo te mijmeren. Iemand verweet mij toen dat ik aan het 'droog drinken' was. Wat kan jou het schelen als een groepje jou niet begrijpt? Je kan het onmogelijk iedereen naar de zin maken!

Das nog eens rock & roll 🥳 Om daarvoor helemaal naar Brussel te gaan is wel vermoeiend in die toestand. Was je niet wat anders van plan vandaag, werken?

Ach , veel sterkte Goeiemorgen iedereen. Ik kan geen alcohol drinken, want als ik een glas drink, drink ik er twee en dan een volgende en een volgende … Daarom drink ik geen alcohol. Nooit meer. Ik heb dit kunnen bereiken dankzij de hulp van mijn psychiater en mijn Femke. Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Dagpact: Mormel renaldo61

James al 2 jaar constructief aan het bouwen aan een beter leven; gefeliciteerd! En voor de bouwer aan ons jaarpact, die ook een beetje verjaart nu ook wat lekkers

Dagpact: Mormel De nacht was lang en moet me nu bedwingen om niet naar Brussel af te zaken en deze nacht te verlengen in kroegen en te eindigen met een hoertje. "In namen des heren" zeig dich

Vrijdag 31 oktober 2025 voor ons allemaal

Ik heb totaal in 5 klinieken gezeten. de ene kliniek is de andere kliniek niet,iIk denk dat de kans van slagen van verschillende factoren afhankelijk is. de module’s,de therapieën die er eventueel gegeven worden,de mensen die er werken,het beleid,de groep waar je in zit en ook zeer zeker hoe zit je er zelf in. alleen detox is echt niet genoeg,zolang je je onderliggende problemen niet aanpak en het alleen op wilskracht doet geef ik het weinig kans. ik heb heel erg veel mogen leren tijdens me laatste opname,dit was ook de eerste opname die ik ooit afmaakte en zelfs om de maximale verlenging heb gevraagd en gekregen. maar die verlenging heb ik alleen gekregen omdat ik er open en vol overgave instond. na de kliniek ben je er nog niet hoor,dan begint je herstel pas. ik volg nu ik thuis ben nog steeds modules,morgen heb ik toevallig een intake voor een therapie die me ontzettend goed geholpen heeft tijdens me opname dat ik dit buiten me opname ook wil blijven volgen. Ook ga twee keer in de week naar de NA,ik ben heel de week in verbinding met andere mensen die in herstel zijn. Ik ga minimaal één keer per maand terug naar het terrein van de kliniek waar voor en door cliënten lofprijs en bidstond avonden georganiseerd worden. ik ben er van overtuigd dat als ik (zeker de eerste tijd) niet aan mezelf werk,ik op een gegeven moment terugval. ik ben dan nu wel droog en nuchter maar ik heb nog steeds de ziekte verslaving.

Wat een mooie reis heb je gemaakt!

Neen, gewoon in mijn bed gekropen.

@alesto: wens je het beste voor vandaag. Welk boek ben je aan het lezen als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

@Mormel @alesto juist mensen die nog volop lopen te klooien met gebruik zijn ook waardevol hier (althans naar mijn bescheiden mening). Mooie stok achter de deur voor mensen die al jaren gestopt zijn en dan goed kunnen lezen waarom zij dit (terecht) absoluut niet meer wilen. Maar ook voor mensen die anoniem hier meelezen. Kan ze misschien net dat zetje geven. En natuurlijk ook voor ons die nog volop lopen te modderen met stoppen. We kunnen allemaal van elkaar leren!

Wees welkom!!

Pak even alles samen. Ja, deze ochtend was niet goed en nadat ik geslapen had zag ik dat er nog wijn stond, dus weer van het padje af. Sommigen zullen nu zeggen, giet alles weg, maar dat werkt niet bij mij. Straks als ik terug ga slapen ga ik wel zorgen dat alles weg is zodat morgen er geen aanleiding is. Had enkele dagen geleden al gepost dat ik moest oppassen omdat mijn energie weer hoog zat en toch weer in dezelfde val getrapt. @bumperjim: Met die vermoeidheid valt het op die momenten eigenlijk goed mee. Brussel zou betekenen: eerst een bus naar Leuven en daar mijn vroegere stamkroeg bezoeken, vervolgens een korte treinrit alwaar je direct eindigt bij de meisjes en bruine kroegen. Waarschijnlijk zou er van seks niets in huis gekomen zijn, maar had ik ze gewoon betaald om te knuffelen (het is weer lang geleden dat ik iemands huid voelde). Enfin, niets van dat dus, ben iets later gewoon gaan slapen. Enkele zeiden triest, een ander moest vloeken; tja dat is het leven zoals ik het altijd al ken. Die constante schommeling tussen pieken en dalen terwijl ik nochtans medicatie slik om dat wat af te vlakken.

Voor @renaldo61. Zomaar.

Wel gvd @Mormel, toestanden. Thanatos is weer los. Zeig dich, ja. Maar ook al zou Iemand, wie of wat dan ook, zich op wonderbaarlijke wijze gaan openbaren, dan merk je het niet op als je met je kop in de drank hangt. Nuchterheid is bij mij bepaald geen garantie voor een gelukkig leven, maar ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het een voorwaarde ervoor is.

dit is dat huisje spirit Vroeger een vakantiekolonie voor bleekneusjes, en daarvoor burgerweeshuis. geweldig pand.

Pfff, heftig allemaal Yana. Ik hoop van harte dat de medicijnen gaan aanslaan hoor. Ik denk aan je..

Het probleem van de persoon waar ik het over had is dat het een vriend is sinds 20 jaar. Nu zit ik ineens met het gevoel dat er een beerput is opengegaan. Nou is er niemand helemaal zwart of helemaal wit en ik kan best dingen/trekjes vergeven, maar dit is voor mij wel een groot issue. En zij pasten vroeger op onze hond, dat kan ik nu niet meer, dat is nu een totale blokkade bij mij.

Honden zijn geen acteurs maar honden kunnen wel zodanig zijn mishandeld dat ze zeg maar voortdurend op eieren lopen en zich inhouden, tot op een gegeven moment de bom barst. Ik zie het bij mensen in de hondenwereld, Juist diegenen die vinden dat alle honden lief en aardig horen te zijn. En op het moment dat dat niet zo dan draaien ze ineens om als een windhaantje krijgt de hond een trap. Ik zag het zo recent als eergisteren. Niet de mijne die een trap kreeg anders had die gozer kruipend naar de eerste hulp gemogen 👿

richtlijnen zijn gemaakt voor gemiddeld denk ik? En wie is er nou gemiddeld. Fijn dat zij buiten de lijntjes durft te denken en kleuren. Uiteindelijk. En ja voor haar is het een experiment waarschijnlijk, maar zo zijn wel fantastische dingen gebeurd. Nieuwsgierigheidsknop aan houden, zou Lika zeggen, of zoiets toch. Open staan voor "anders" zijn meer mijn woorden.

Ja, gelukkig werkt m'n hoofd nog goed en kan ik me ook nog helder uitdrukken. De arts zag ook echt de redelijkheid van mijn argumenten en is zelf heel benieuwd of het gaat werken. Probleem was dat ze de verantwoordelijkheid niet durfde nemen omdat ik qua leeftijd eigenlijk buiten de richtlijnen voor artsen val maar ze heeft zelf een gynaecoloog meegekregen.

't Blijft moeilijk. Ik heb een lijf onder spanning, duizeligheid, een wattenhoofd en misselijkheid. Logisch dat een arts dan denkt aan stress en daar blijft het een beetje bij. Met veel overredingskracht heb ik (lichaamseigen) hormonen kunnen lospeuteren, dus wie weet, als mijn eigen diagnose juist is, dat ik daar iets aan ga hebben. Ik heb een paar keer een stukje gelopen, maar over het algemeen ben ik daar gewoon te ziek voor.

Ik ben er hoor!

Als ik je verhaal zo lees @kers denk ik dat professionele hulp de enigste oplossing is. Ik ben helemaal ook geen voorstander meer van een opname maar soms is het de enigste verstandige oplossing.

Poeh, alsof ik mijn eigen verhaal lees… Ben nu bezig om dit aan te pakken dmv schematherapie. Al eerder diverse psychologen versleten. En als het even niet lekker ging kon ik verdoven. Dat verdoven doe ik nu niet. En ik denk dat de schematherapie zijn vruchten gaat afwerpen. En inderdaad, hier van me afschrijven helpt ook.

Jammer inderdaad om het ras erbij te noemen, sigmatiserend. En ook een mode-effekt. Vroeger waren de duitse herders de klos, toen de rottweilers, toen de pitbulls, nu de amstaffs en de malinois. Er is weinig over te zeggen zonder het voorval gezien te hebben, maar als een hondje "heel sociaal" genoemd wordt dan is dat meestal niet het geval 🤣 Sociaal betekent niet naar alle andere honden toegaan om zich op te dringen. En als honden vechten dan is ertussen springen geen briljant idee. We kunnen moeilijk meedoen, het gaat veel te snel voor ons en we hebben niet de juiste tanden 🤣 En in 99% van de gevallen stopt het vanzelf na 5-10 seconden. We moeten af van het idee dat alle honden lief en aardig moeten zijn. Dat verwachten we ook niet van de kat. Het zijn roofdieren van oorsprong en nog steeds een beetje. Als je lief en aardig wilt, neem dan een cavia 😁

Ze hadden ook het mooiste koffieapparaat 👍🏻

Over perfectionisme eens met lady jane. Ik heb redelijk wat mensen onder mij gehad en bij diegene die aangaven perfectionistisch te zijn als zijnde een positieve eigenschap, had ik altijd extra werk om die eigenschap er een beetje uit te krijgen. Het klinkt misschien heel leuk en goed maar als eigenschap is het slecht wanneer je in een team werkt tegen de klok, want dat ene taartje mag er dan misschien perfect uit zien, maar daar heb ik niets aan wanneer er twintig andere niet klaar zijn en de winkel open gaat om zeven uur. Hoop dat je in je gevecht tegen de verslaving dat perfectionisme ook kunt loslaten want als je niet kunt accepteren dat dit een woelig proces wordt dan gaat het eens zo hard zijn.

Eigenlijk wel eng en best raar dat je een onbekend nummer niet meer op kan nemen. Gelukkig word ik zelden gebeld. @Spud Ben wel benieuwd op wat voor manier ze er bijna in was getrapt. Helpt ons misschien ook om het te voorkomen. Verder zit ik in een enorm stressvolle tijd, maar drink niet. Iets met kinderen en toetsweken. Pfff… blij als het allemaal achter de rug is weer, want zit toch al niet zo lekker in mijn vel.

Dat kan dan nog steeds, toch? Je bent een kanjer als je het weer oppakt. En een belangrijke ervaring rijker.

Waarom niet @Mormel? Ik kom hier niet dagdagelijks om Zbb al aangegeven had dat het hier zo stil is. Hihi, misschien kunnen we hier met zijn 3en wel wat meer leven in de brouwerij brengen. @Zbb, tsja ik weet niet echt of het goed gaat? Ik schijn dit keer met roken ook een rare te zijn. Als ik thuis ben, gaat het mijns inziens eigenlijk te mooi om waar te zijn. Ik mis de gewoonte wel, de handeling maar de nicotine echt niet. En als ik iets wil doen gaat er zoals gewoonlijk heel veel mis, maar ik verlies mijn geduld niet. (wat ik bij voorgaande stoppogingen wel anders meegemaakt heb) Nee, nu kan ik niet anders dan lachen om mijn eigen onoplettendheid en impulsieve gedrag. En op stipte tijden heb ik gewoon honger en ga dan lekker even zitten als ik iets lekkers en voedzaams voor mezelf klaargemaakt heb. Effe snel snacken en dan weer door willen past daar niet bij. Maar als ik dan op een ander ga werken, dan daalt mijn gespaarde geld weer, want dan ga ik toch een pakje halen. Ik rook dus tegenwoordig niet meer thuis maar op een ander haal ik mijn schade dan wel weer in. Best raar. Het voordeel van dat is wel, dat ik nu wel langer met een pakje doe. Dus ik sta nu op 10.50 in de plus. En heb het besluit genomen om als de nul bereikt is, niet in de min te gaan. Dus ik ben benieuwd naar hoe ik mezelf ga voelen de komende 2 werkdagen op een ander die ik nog heb. En de nul bereikt is, ik verwacht wel wat ongemak. En verder heb ik van mezelf ontdekt, dat ik maar slecht gefocust kan blijven op 1 ding, ook al is het heel interessant. Bijvoorbeeld een boeiende documentaire kijken, waarin mijn kern geraakt wordt, moet ik daarnaast knopen oefenen voor het boomwerken of gewoon een kubus oplossing doen. Ik wist al door mijn vele stoppogingen dat ik mijn handen iets te doen moest geven. Dus ik heb mezelf een kubus gekocht en een stuk touw. Maar nu merk ik wel, dat een bolletje bol de beste oplossing was geweest. Want punniken kan je echt blind doen. Fijne avond allemaal! Gelukkig heb ik ook beide handen vingers nodig bij het blind typen van mijn berichten. Maar nu heb ik weer een hele lange tekst en ik zou zo graag wat minder lang van stof willen worden.

Mag ik vragen welke medicatie je kreeg? Dan kan ik dat meewegen als ze het mij ook willen aansmeren. Ik kreeg Mirtazapine (15 mg). Toen ik ging afbouwen naar 7,5 mg werd de wereld eindelijk weer lichter. En Olanzapine, een medicijn tegen psychoses. Dan kun je niet meer denken/voelen. Het eenvoudigste rekensommetje wil niet meer. Heel vreemd/eng was dat. Ik zeg altijd dat ik een aantal jaren dood ben geweest. Daarna dus met veel gezeur vd ha aan de hormonen en dat hielp geweldig. Na twee jaar afgebouwd en geen last meer van lichamelijk/geestelijke klachten die bij de overgang horen. Je kunt ook je hormonen laten testen. De hormoonval verschilt tussen vrouwen. Naar gelang die val heb je klachten. En laat je niet wijsmaken dat het nooit de overgang kan zijn, als er verder niets uitkomt.🌻

Nee helaas. Maar ik kan wel weer heel veel. Leek of ik alles opnieuw moest leren. Was totaal afhankelijk geworden van mijn man. Ik kan nu weer autorijden, fietsen, wandelen, huishouden:) Mijn lichaam en geest reageerden heel sterk op de medicatie die ik niet had mogen krijgen. Bij de opname om van de benzo's af te komen had ik net 3 dagen hormonen. Dat vonden ze daar niet nodig! Het hele verhaal staat hier wel ergens. @bolletje (waar is zij?) heeft mij vaak geholpen de moed erin te houden, waarvoor ik haar heel dankbaar ben.🌻 Maar goed, het is niet anders, het vertrouwen komt alleen niet meer terug.

Vandaag lekker optreden met mijn koor. Heb er zin in! Hier even wat voorbereidingen aan het treffen en dan zijn we weer on tour met onze bus. Mocht je de bus ooit tegenkomen, toeter dan even . We gaan vanmiddag Rotterdam onveilig maken.

Jaaa!!!! Zeker ga ik stemmen. En werken:-)

Goeiemorgen allemaal, Vandaag ben jij de vroege vogel @Prana We mogen stemmen vandaag en dat ga ik ook zeker doen. Jullie ook?

Hee wat leuk, @JamesM gaat bijna aansluiten in ons gezellige clubje!

Misschien werkt accupunctuur bij een authentieke Chinees (sorry voor evt. racisme) wel. Dat zijn echte specialisten.

Sorry voor de verwarring maar @karin123 las het goed. Mijn broertje heeft een poging gedaan en belandde op de Ic aan de beademing en overleefde het. Wilde bijna erbij tikken helaas achteraf. Hij heeft nu alle hulp maar is boos en verbitterd dat het niet gelukt is. Heb hem in huis genomen maar ik kan dat niet alleen doen en moet ik ook niet willen. Dus nu alle hulp erboven op. Hij heeft 2 kinderen en die vragen mij of papa het niet weer gaat doen bv. Gecompliceerd zit het in elkaar. Kan het niet goed uitleggen. Nu krijgt hij veel medicatie en een weektherapie waar hij eerst naar toe ging maar nu niet meer. Zit soms bij mij en soms bij een vriendin. Zit er vaak teveel bovenop en maak mij zorgen als ik niks van hem hoor/lees. Zeer lastige situatie en hoe het verder moet gaan weet ik soms ook niet. Moet mijn eigen nuchterheid bewaken want soms wil ik zelf verdrinken in alles maar dat ga ik niet meer doen want lost totaal niks op. Al wil ik soms ook weg uit mijn hoofd. Dank voor de lieve reacties. Vanaf morgen weer 4 nachten. Fijn die structuur en mijn 8 katten. Die houden mij echt op de been om met alles door te gaan. Voel mij verantwoordelijk voor hem omdat mijn ouders dat niet meer kunnen doen/niet meer leven. Paar muziekjes plaatsen/luisteren en dan slapen. Sorry voor dit lange verhaal in een muziekdraad. Ben zo blij dat ik nuchter ben anders had ik dit zeker niet aangekund. Is een lieve eigenwijze jongen/man. 10 jaar jonger dan ik maar dit moet echt anders. Maar wie ben ik? Alleen maar zijn oudste broer die veel om hem geeft maar hij zal zelf nog moeten willen en kunnen. Dank voor de reacties! Net pas gelezen.

Ondertussen bijna zeven maanden verder. Ik heb veel gelezen en podcasts geluisterd over stoppen met alcohol. Het valt mij op dat er bij veel ex drinkers en minderaars patronen zijn die ik terugzie. Heb ze voor mijzelf op papier gezet maar wil ze ook delen. Vooral in de eerste maanden was ik op zoek naar dit soort herkenbare issues, wellicht dus ook interessant voor anderen: Vraag ‘wat moet ik nu drinken ter vervanging’. Bij mij vooral in de beginfase, het idee dat ik al die dagelijkse wijntjes moest vervangen terwijl ik nu gewoon drink als ik dorst heb. Dat komt neer op 1 kop thee in de avond ipv gemiddeld 12 wijntjes Doorslaan in andere bezigheden en mateloosheid. Zelf kan ik me helemaal verliezen in het lang en uitgebreid uitpluizen van een onderwerp. Bv nu het uitzoeken van een nieuwe auto en warmtepomp voor het zwembad, sporten, eten van repen chocola en pakjes koek, afvallen, werk, perfectionisme, altijd weer iets nieuws om me op te richten, klussen in huis, koffie drinken. Mijn vrouw benoemde het laatst ook nog: het is bij jou altijd alles of niets Onderliggende persoonlijke issues/vraagstukken die boven komen drijven. Zo is bij mij het jeugdtrauma naar boven gekomen Terugkerend stemmende ‘eentje kan toch wel’, je weet nu hoe het niet moet en dat je gewoon moet stoppen bij twee glazen. Dit blijft altijd een ding, ik heb dat stemmetje ‘Henk’ genoemd, en heb geaccepteerd dat hij regelmatig van zich laat horen. Ik laat m en ga er niet in mee. Bovendien doet die eerste maar 1 ding: ik krijg trek in een tweede (en eigenlijk bedoel ik hier een tweede fles mee) En daarbij de worsteling van mensen die proberen te matigen ipv te stoppen met alcohol. Voor mij persoonlijk gaat minderen niet werken, dan verval ik weer in die vermoeiende continue onderhandeling met mezelf Steeds terugkerende vraag bij jezelf ‘zo erg was het toch niet, kijk eens hoe makkelijk het stoppen gaat’ (dit gaat niet voor iedereen op). Ook in combi met vergelijken met anderen Jezelf saai en eenzaam voelen en niet meer onderdeel van de ‘normale’ maatschappij. Ik heb ingezien dat zingeving en plezier niet komt uit een of meerdere glazen alcohol maar uit mezelf. Feitelijk ben je juist saai en eenzaam als je drinkt want continu heel egoïstisch bezig met het volgende glas Enorm op zoek gaan naar info: boeken, podcasts, persoonlijke verhalen. Al een half jaar lang verslind ik bijna elke dag wel wat ik tegenkom. Vooral ervaringsverhalen vind ik heel interessant. Waarom? Geen idee, zal wel bij het proces horen Vergelijken met anderen: hoe erg was mijn eigen drankgebruik? Hier was ik vooral in de eerste maanden heel erg mee bezig, maar ook nu merk ik dat deze vergelijkingsvraag vooral onbewust nog steeds bij me speelt als ik lees of hoor over het gebruik van anderen Vraag ‘wie betrek ik bij mijn proces, hoe doe ik dat en hoe leg ik het uit’. Bv partner, kids, werk, vrienden. Ik heb mijn partner, familie en vrienden allemaal ingelicht en ze aangegeven dat ik verslaafd ben en nooit meer ga drinken. Daarbij ook hulp gevraagd bij eventuele uitglijder. Mijn vrouw en mijn beste vrienden heb ik ook excuses aangeboden en met hen besproken wat mijn drankgebruik voor hen betekende De heilige graal: hoe kan ik matig blijven drinken ipv helemaal te stoppen? Deze vraag speelde vooral in de eerste week, ik realiseerde me al snel dat alleen stoppen voor mij zou gaan werken. En daar sta ik nog steeds vierkant achter. De vrijheid, rust, zelfbewustzijn, openheid, en persoonlijke ontwikkeling die het mij geeft: ik wil voor geen goud meer terug Ondanks de hoeveelheid aan voordelen die iedereen ervaart blijft de behoefte aan alcohol bestaan en komt op onverwachte momenten omhoog. Daarom heet het ook een verslaving denk ik. Ik word soms overvallen door momenten waarop ik (kort) fantaseer over drank. Zo zag ik iemand in restaurant Port drinken en ik kreeg ineens enorme trek in een fles port. Ook heb ik nog regelmatig drankdromen Beschamende drankverhalen. Deze heb ik genoeg. Van in mijn broek poepen in het café, een glas bier leeggooien over een vriend van mijn ex, tot in een winkelwagentje worden teruggereden naar huis. En alles daar tussenin Zelfmedelijden, waarom kunnen zij wel drinken en ik niet. Bij mezelf vooral een vraag uit de begin periode. Nu is het omgekeerd: wat zonde dat iemand zich zo afhankelijk maakt van alcohol Gevoel van schaamte. Dat heb ik nog steeds. Hoe ik me als een idioot heb gedragen. Hoe alles draaide om drank, drinken, herstellen. Hoe egoïstisch ik in die tijd was en zelfs ook de drank belangrijker vond dan mijn kids. De woede aanvallen naar mijn vrouw en kids. De hoeveelheden. Het feit dat vrienden verbaasd zijn over mijn verslaving maar tegelijkertijd zeggen dat ik wel erg goed kon drinken, ‘ik hield er wel van’. Het feit dat ik met drank op mijn werk heb gedaan (niet overdag maar ‘s avonds). Het ontkennen van een alcoholprobleem en tegelijkertijd de smoesjes en redenen om te drinken. Ik kan zo nog wel even doorgaan.