Klassement

Mogge. Op naar de derde dag. De rest van mijn leven krijgt weer een piepklein beetje vorm. Nu zo weer werken, alsof er niets is gebeurd. Vanavond naar de AA. Daar ging ik al zoet een tijd naartoe, omdat mijn vrouw dat graag wilde. Na mijn ontsporing van vrijdag ben ik voor het eerst zelf ook nieuwsgierig wat mij dat gaat opleveren. Dagpact: renaldo61 knakker

Goeiemorgen allemaal, Gistermorgen na de duik in zee had een van mijn zussen een familie bijeenkomst georganiseerd. Er was nl. een schoonzus over uit Chili en die wilde ons graag allemaal even zien voor zover het mogelijk was. Ik kom uit een grote rooms katholieke familie dus niet iedereen kan altijd aanwezig zijn vanwege eigen beslommeringen en onderlinge kleine vetes. Ik was welkom maar het was gelukkig geen moetje, want mijn zus weet dat ik niet van grote groepen rond een tafel hou. Ik had de meesten in ongeveer 20 jaar niet meer gezien dus ik wilde wel eens meemaken hoe dat zonder drank zou bevallen. Het begon om half 11 in de morgen dus word er sowieso niet gedronken om die tijd in onze familie want ze zijn vrij keurig. Ik moet zeggen dat ik het heel gezellig vond om een deel van de familie weer eens te zien maar na 2 uurtjes was ik helemaal gaar en ik was blij dat het einde in zicht was. Liever ga ik anderhalf uur naar de sportschool en fiets daarna nog 70 km.,dat kost me veel minder energie dan zo'n zit aan tafel. Maar het was toch weer een volgende stap in een "normaal" sociaal leven en ik ben blij dat ik die gezet heb. Het zal nooit een hobby van me worden en ik denk dat de meesten van dit forum het daar mee eens zullen zijn als ik jullie goed lees.

goeiemooiemorgen frummers Na lang beraad is de keuze op een saunadag gevallen, i.p.v. de misschien wel laatste stranddag. Beter voor mijn huid. Gisteren wel een paar sportmaatjes van het strand eindelijk weer eens gezien deze zomer, beiden een paar jaar ouder dan ik en vreselijk aan het kwakkelen met hun gezondheid. Soms liepen ze beide hand in hand om elkaar in het zand in evenwicht te houden. Beide al n halve eeuw getrouwd zo ongeveer maar al bijna net zo lang vrienden. Ontroerend om te zien. En konfronterend steeds om te beseffen dat het nooit meer zo wordt als eerder. Eentje zei me nog; jij hebt de meeste pech want jij was de jongste van de die-hards dus moet eerder voortijdig afhaken. Gelukkig kon ik hem verzekeren in mijn eigen stad nog goed aan mn trekken te komen, al kalft het ook daar af. Maar het strandbeachen gebeurde natuurlijk altijd met mooi weer en die bijzondere vrijheidssfeer. Voor hen is het juist erger, na een uurtje 1 1/2 bijpraten gingen ze op weg terug en ik kon met de anderen nog uren liggen, luieren en bijkletsen. vet tevreden met onze fase in bejaard zijn.

Ik wil je zo graag wat zeggen @knakker maar ik weet niet of ik het goed ga formuleren. Ik zou zo graag zien dat niet je hele wereld instort als het gebeurt. Waarmee ik niks wil veranderen aan de motivatie om te stoppen en nooit meer te bingen. Maar de kans is nooit 0% dat het ooit weer gebeurt. Ik vergelijk het met de zelfmoordpoging van mn dochter. In het boekje dat we gekocht hebben wordt afgeraden om herhaaldelijk op ze in te praten en te smeken om vooral nooit, nooit meer een zelfmoordpoging te doen. Of zichzelf te beschadigen. Of dit niet en dat niet. Uiteindelijk is het niet helpend. Ook al wil je evengoed niet dat het gebeurt. We lachen er nu af en toe om. Om de dark side. We zijn in contact erover, vrij vaak. Kan je erom lachen met je vrouw? Of iemand anders? Of blijft het iets verschrikkelijks, een terugval? Ik zou zo graag willen dat niet alles instort, dat niet je gezin op het spel staat. Zonder dat ik daarmee wil zeggen, geeft niks, val maar terug, het is niet erg. Maar als het telkens zo'n enorme deuk in je eigenwaarde oplevert, daar wordt n mens ook niet echt beter van. En je voelt je even zo verdomd alleen. Knietjes schoon en kroontje recht 😘

Jawel hoor, met een andere drinker is dat geen enkel probleem😄 En dat loopt altijd op stront uit!

Haha ja 2 uur is lang zat 😜

Een afgedwongen belofte zorgt voor een onhoudbare druk, is mijn ervaring.

Nog even doorbordurend. Iemand die, triest en met de gordijnen dicht (zo schreef je het ergens dacht ik) alle medicijnen uit t kastje naar binnen gooit, of datzelfde doet met de alcohol, wat is het verschil? Is er een verschil? Is het niet in beide gevallen iemand wanhopig op zoek naar de "power off"? Zou je niet zo iemand, of wat ervan over is op dat moment, gewoon in de armen moeten nemen en zeggen gezellig dat je er nog bent, ipv bestraffend toe te spreken (ook jezelf!) zo van nu moet je gvd maar eens professionele hulp gaan zoeken? Wat je niettemin zou moeten doen natuurlijk. Maar het is geen plezier tripje, zo'n soort binge. Lijkt me.

Mogguh, Dat leest als een goede ontwikkeling @knakker je moet het uiteindelijk zelf willen en doen. En vooral niet terug meer willen naar wat je deed. Het betekent dus ook een nieuwe invulling van momenten dat je normaal wel alcohol drinkt Daar kan men soms heel lastig over doen, maar je moet bij jezelf blijven, en de film vooruit spoelen (wat gebeurt er in de dagen/weken hierna?) , wil je weer terug naar het moment dat je besloot genoeg is genoeg? Want uiteindelijk kom je daar weer opnieuw en je komt er elke keer weer sneller,zelfs als je denkt, ik heb het onder controle. Nee dat is wat je jezelf wilt laten denken. Bij mij moest het eerst zo erg worden dat ik dat leven niet langer kon volhouden met mijn verplichtingen/verantwoordelijkheden en dat bovenal niet wilde. Het heeft bij mij wel 2 tot 3 jaar geduurd om er volledig af te komen. Dagpact: renaldo61 knakker MaryArt Mormel Freekie

Mooi dat er weer ruimte was voor de kinderen vandaag. Zelf herstel ik fysiek redelijk snel, maar ik zit wel met een flinke mentale kater. En met een wankelend huwelijk. Maar ook bij ons vandaag wel weer ruimte voor ‘iets leuks’. Naar de zon gekeken op een sterrenwacht. Mooie symboliek misschien. Hoewel, gisteravond was er een totale maansverduistering. Dat is misschien een betere symboliek.

Applaus voor @Myriam9.

Vandaag nog altijd wel last van de lichamelijke ontwenning en mentale kater. Dag 3 is in ieder geval weer gelukt al viel het een beetje tegen hoe ik me voelde vandaag. Maar goed ik moest weer aan het werk en dat vraagt dan toch weer een hoop energie. En meestal is na dag 3 het ergste wel voorbij. @knakker je klinkt al iets lichthoeviger dan de afgelopen dagen. Ik hoop dat het ook zo is. Morgen me ook maar eens aansluiten op het dagpact.

Goh, @bumperjim, ik ben een beetje ontroerd door je reactie. Ik neig er zelf ook eerder naar dat ik een draai om de oren nodig heb dan medelijden. Ik weet niet of ik daarin wellicht te hard voor mijzelf ben. Ik denk het niet eigenlijk, maar zal het idee eens laten bezinken.

Haha, ja @MaryArt en @rapilos, het sociaal doen, kost ons veel energie. Zaterdag had ik een BBQ hier met de buurtjes. Aardige mensen hoor, maar die zijn dus constant aan het kibbelen overal over. Echt zo vermoeiend. Op een gegeven moment ben ik naar binnen gegaan. Het vlees was op en ik had er al 3 uur mee aan tafel gezeten. Was ook tijd om weg te gaan. Toen ben ik maar binnen "de hoogste tijd" gaan spelen. Dat hielp perfect .

Precies @MaryArt Twee uur is lang zat. Dan heb ik het ook altijd wel gehad hoor. En we hebben nogal wat verjaardagen en etentjes... Goedemorgen allemaal trouwens. Ben van plan veel te doen vandaag Ramen moeten echt nodig gezeemd, is heel lang geleden , maar sinds de hond kom ik nergens meer aan toe. vriend neemt hondje straks mee naar de tuin, dus kan ik even als een speer door het huis 😊

Nee ik denk het niet dat iemand daar ooit voor kiest of gekozen heeft. Ik leefde op dat punt nog bij mijn ouders en zij gaan me er nooit op gewezen hebben. Ze dronken zelf. Bij mij waren het twee mensen die mij rond dezelfde tijd erop wezen dat ik een probleem had. De een was een buur, de andere een internet vriendin, die zag aan mijn mannier van schrijven/ typen dat ik een probleem had. Ik dacht dikwijls, ach ja ik heb misschien wel een probleem met alchohol maar mijn werkelijke problemen liggen op een ander vlak. Die moeten maar eerst opgelost worden dacht ik. Zo ging het maar verder met verschillende opnames, onder meer op spoed. Tot nu meer als een jaar geleden, ik dank zij mijn huidige psychiater besefte zo kan het niet verder. Dat was op mijn tweede nuchtere dag. Daaruit volgde alleen maar nuchtere dagen en dat probeer ik zo te houden.

is dat ooit een bewuste keuze?? Daar kan ik me niets bij voorstellen. Ikzelf werd overvallen door een besef dat dat afhankelijk zijn zich stilletjesaan uitbreidde. Toen vroeg ik aan exgenoot; ervaar jij mij als een alcoholist? Nee zei hij, maar je bent wel een probleemdrinker. Ik wist toen wel onmiddellijk dat hij gelijk had. En toen startte mijn gevecht daartegen pas bewust. Met nog jaren vallen en opstaan dus. Geen idee van wat het betekende/inhield.

Neeeee laat de deksel op de beerput! 🤣🤣🤣 Voltooid verleden tijd 😇

Niet dat je meteen verkering krijgt als je bezopen bent 🤪

Ha @knakker, ik heb altijd gezegd: de rijdende rechter? Oh nee, daar zou ik nooit aan meedoen. Maar ik ben bijna op het punt om het serieus te overwegen. Wat ik zo moeilijk vind is dat een gesprek niet echt mogelijk is, wij bevinden ons op andere planeten die blijkbaar (nog) niet in dezelfde baan kunnen komen. Heel akelig.

@Moeps: ik blijf het daarbij soms moeilijk vinden hoe de maatschappij met alcohol om gaat. Misschien dat de tijden al wat aan het verschuiven zijn, maar in mijn jonge jaren dertig jaar geleden: een kleine eens van je pint laten proeven, potjes advocaat voor de kinderen, op je twaalfde je eerste pint,... En dan later bij zowat alle gelegenheden alcohol voorzien voor de gezelligheid, waarbij we dan niet zeggen dat we gaan zuipen maar spreken over een lekker wijntje (let op het verkleinwoord). Allemaal prima maar wanneer je afgegleden bent naar alcoholisme dan is het plots je eigen verantwoordelijkheid en bekijken mensen je minachtend terwijl het eigenlijk een vrij logisch gevolg is van blootstelling aan een verslavende stof.