Klassement

Noorse kust tussen Bodø en Tromsø. Prachtig hier.

Gisteren kreeg ik een lieve opkikker van familie. Dat heeft me zo goed gedaan, dat mijn rugpijn die ik al meer dan een week had weg is. Toeval of niet?

Lieve mensen, pas aan het eind van de dag zal ik tijd hebben om het tabelletje te maken, we hebben logees... Tot later...

Het Noorderlicht.

Dank. Ja, oud en dementerend en nog op zichzelf wonend. Er komt zorg ( die ze vaak wegstuurt) maar niet in het weekend. Ze staat eerste op de wachtlijst voor een huis hier in de buurt. Ik hoop zo dat ze ‘ja’ zegt. Uiteindelijk moet alles vrijwillig ( begrijpelijk). Ik heb vorige week ruzie gehad met het servicebureau dat de plaatsing regelt. Of mijn moeder wel ‘ja’ zou zeggen als ze een aanbod zou krijgen. Hoe weet ik dat nou? Ze is dementerend. Ik denk het wel, maar ik weet het niet. Bah! Anders moet er uiteindelijk een rechterlijke machtiging komen om haar gedwongen op te nemen. Dat hoop ik te voorkomen. Morgen maar eens bellen of er wellicht ook op zondag iemand kan komen. Nú komt er door de week twee keer iemand op een dag soms. In het weekend niets.

Waarschijnlijk heb ik een poosje niets meegekregen @Likawat er precies aan de hand is, met je moeder. Dat het zorgelijk is, begrijp ik goed uit je verhaal. Woont ze zelfstandig? Goed dat je niet bent gaan drinken of snoepen. Ik snap je machteloosheid. Huilen mag ten aller tijden.

Hartelijk gefeliciteerd met 16 jaren van nuchterheid, @dhen. Dat is potdikkeme niet niks hoor. Door naar de 17? @Tine ook gefeliciteerd met je 2 maanden. Goed bezig zo! Applaus ook voor @Jannigje.

@Lika

Wederom een onrustige, blij dat ie voorbij is dag. Met name doordat mijn moeder de telefoon maar steeds niet opnam. Uiteindelijk de buurman op haar af gestuurd. Ze lag in bed. Kwam eruit. Vertelde een onsamenhangend verhaal. Wilde weer naar bed gaan. Dacht dat het nacht was. ( het was twee uur ‘‘s middags). Om 16.00 uur belde ik weer. (Een keer of 10) om te kijken of ze een beetje terug op aarde was. Ze nam de telefoon niet meer op. Het vreet aan me. Getwijfeld of ik erheen zou gaan . Dik half uur rijden. Niet gedaan. Want wat zou ik toevoegen/ kunnen doen. Ik vind het zo vreselijk dit. Zo verschrikkelijk vreselijk. Zowel om er te zijn als om dit te verduren. Zo. Dat is er weer uit. Niet gedronken, niet overmatig gesnoept. Niet geschreeuwd. Gisteren gehuild. Vandaag zat mijn keel dicht.

@Spirit, gelukkig heeft mijn buurman wel gevoel voor humor. Gisteren stond er een potje met eten op zijn kamer. Een verpleegkundige kwam langs om op te ruimen en vroeg of hij gegeten had. Kijk maar in dat potje, allemaal droogvlees. Zij opende dat potje, was nog geen hap van gegeten. Toen zij alles afgeruimd had zij mijn buurman: Dat droge vlees leek wel op de flamoes van mijn oma. Heb je die wel eens gezien, vroeg ik. Nee, zei hij, met een smile op zijn gezicht.

Lieve @Yvonne, de week is nog lang en een week overslaan is ook prima. Hol jezelf niet voorbij!

Ja als je eenmaal vast in die knoop zit, dat je het erg vindt van jezelf hoe je je voelt (en vervolgens ook daar weer iets van vinden 😁) dan is het tijd voor een nieuwe dag. Volgens de wet van de Eeuwige Verandering zal het je de volgende keer waarschijnlijk juist weer meevallen. Sterkte 💪🏻

Totaal hormonaal. Wat voel ik me ellendig en wat moet ik huilen. Bij mijn moeder was het ook ellendig vond ik. Ik houd het zo moeilijk uit daar. Het is er zo warm. Ik doe mijn best, maar het gaat niet vanzelf. En dat vind ik weer erg van mezelf. Blergh. Vandaag is lekker voorbij.

Ik begrijp je punt @karin123 maar zou het jou onverschillig laten om te weten dat je buurman in zijn eentje misschien wel een helse dood ligt te sterven?

Doe of laat waar jijzelf mee kunt leven @Roberto onze meningen zijn vast niet de jouwe. Ik zelf ben niet konsekwent en handel soms tegen mijn eigen besluiten of principes in. Weet niet wat ik zou doen of niet. En of ik die buur zou mogen ondanks zou wel meespelen.