Klassement

Hoera voor @Maja, @NickyLJ80, @Reacher, @rosa45, @ferry en @Anna.

Uitstekend geslapen. Iets wat onmogelijk leek is vandaag gelukt. Mijn huis heeft een ruime entree met een open trap naar een vide zolder. Tegenover de vide zijn ramen die veel en zonnig licht geven. Er is een rolgordijn maar ik wilde ook gekleurde vitrage nog extra er overheen voor gezellige sfeer. Omdat het een verdieping hoger is kom je er niet bij. Ik heb het de afgelopen weken door mijn hoofd laten dwarrelen in de hoop dat zich een oplossing zou ontspruiten. En jawel. Vandaag zag ik een hele lange gordijnrails met een soort bevestigingsklem die goed vast zit zodat de videgordijnstang erop kan leunen. Heel voorzichtig heb ik het op zn plek kunnen brengen en nu hangt het! Yey. Dit soort dingen geeft me levenskracht, het gevoel dat ik het onmogelijke heb overwonnen. Het is nog niet perfect, ze zijn te lang en ik wil een andere kleur maar dat komt later wel. Echt te gek!

Net kort met mijn vrouw over gehad. Ze gaf aan dat ze nooit aan me heeft getwijfeld maar omdat ik ineens twee dagen uitgeput en ziek op bed lag, schoot er door haar hoofd ‘het zal toch geen terugval zijn’. En dat wilde ze graag uit haar hoofd hebben. Ze voelde zich zelf ook ongemakkelijk om het te vragen, ik heb aangegeven dat dat natuurlijk niet hoeft en dat het fijn is dat we dit hebben besproken.

De film was prachtig! En verder een fijne rustige dag gehad.

En dan behoefte om het te vieren. Vieren dat het goed gaat en dat het zo goed lukt. Niet met champagne, dat komt niet meer in me op gelukkig. Lekker even een rondje snackbar? Onderweg op de fiets naar snackbar dacht ik, waarom vier ik iets goeds met iets slechts? Met iets waar ik me slechter van ga voelen. Is dat vieren? Met junkfood of gebak? Ik ben met die gedachte naar de supermarkt gegaan ipv de snackbar. Voor morgen lekkere lunchbroodjes met luxe jam en kaas. Voor vanavond aardappelpartjes met een mini pizza en ijs toe. Iets minder slecht, goedkoper, en bij het ijs doe ik een paar aardbeien. Maar nog steeds de vraag, waarom vier ik iets goeds met iets waar ik me slechter van ga voelen?

Kindje, Femke op haar best in haar hoofdfunctie bij mijn nu reeds jaren geleden overleden moeder.

Vanmorgen lange wandeling langs water en bos, tamme kastanjes geraapt. Heerlijk, de herfst. Eens kijken of ik die ook in de airfryer kan bereiden. Ik ga een soort hutspot maken met pastinaak en aardappel, daar past het vast bij.

Laatste week van A new kind of Wilderness @Lika dus ik ga om 11 uur m maar eens zien eindelijk. tijd = prioritijd he immers

Goedemorgen allemaal Dagpact Claudius Prana

nou, in elk geval heb jij 2 vliegen in één klap geschoten dus, een goeie jager

Goed bezig @Spirit. Met 9 maanden ga je naar fase 4.

Jawel, wij communiceren het meeste via WhatsApp. Gewoonlijk reageren ze zeer snel. Het gaat al bij al best met Femke. Ze is wel niet goed geschoren. Ze had last van de koude.

Goed zo Wendy,!! Wat goed dat je je dochter gaat steunen. Geen betere motivatie dan dat toch? En ik zeg nog steeds niet dat ik nooit meer ga drinken. Ik drink nu niet en dat bevalt mij prima, dus daar ga ik mee door, zie geen reden om wel te gaan drinken, want dan weet ik waar het heen gaat. Blijf hier komen, lees alles wat los en vast zit erover. Luister podcasts, hou apps bij . Tips genoeg hier.

Vanochtend heerlijke wandeling in de duinen. Naast veel paddenstoelen ook reetjes gezien. Blijft bijzonder.

Hi Vietje, Ik zit nu op dag 277 alcohol vrij. De drang om te drinken is weg, wel denk ik af en toe “nu zou een biertje lekker zijn”. Dat gevoel verdwijnt vrij snel, ik wil het ook niet proberen. De momenten dat ik ging drinken was veel uit gewoonte, zaterdag vier uur, biertje er bij. Tien in de avond kwam de whiskey op tafel. Dat is weg omdat ik nu weet hoe onnodig en dom dat is. Ik zie nu ook in dat alcohol je lichaam, je leven en je relaties kapot maakt. Als je dat realiseert ga je niet meer drinken. Wat ik anders doe? Ik heb meer rust in me, niet de drang ik moet vroeg thuis zijn anders is slijterij dicht. Ik ben er voor anderen, zoals mijn kids. Kan ze ophalen bij vrienden want ik ben nuchter. Kan leuke dingen met ze doen want ik lig niet op de bank te slapen. Verder ben ik gaan bewegen, ik loop elke dag minimaal een uurtje. Geeft je veel rust in je hoofd en goed voor me. Ik ga ook veel de natuur in, deed ik al maar geniet er meer van. Ben me ook meer gaan verdiepen in mezelf, probeer er achter te komen waarom ik mezelf zo lang wilde verdoven. Belangrijkste, ik voel me in alles beter! Mijn lijf, mijn geest, mijn leven. Wie dit leest, je kijkt op dit forum dus je hebt waarschijnlijk een alcohol probleem. Stop ermee, ik kan het dus jij ook. Verzin geen smoesjes meer gewoon doen!

@Woman @Bob @Mariann @lady jane @Tine Dankjulliewel voor de reacties. Het is echt fijn om begrepen te worden, even met mijn neus op de feiten gedrukt te worden. Mijn plan is om maandag stopdag 1 te maken. Dat zal denk ik vrij makkelijk gaan, mijn dochter moet een speciaal dieet gaan volgen vanwege een auto immuunziekte. Zij mag dan ook geen alcohol. Ik heb al gezegd dat ik haar ga steunen en mee ga doen met dit dieet. Ik weet zeker dat het goede start is, ook omdat ik dan niet de enige in huis ben die niet drinkt. In de tussentijd veel meelezen/schrijven op dit forum. Ik weet nog niet precies hoe alles werkt, maar daar kom ik vanzelf wel achter. En inderdaad, per dag zeggen om niet te gaan drinken, helemaal nooit is te eng en lijkt niet haalbaar. Fijne zaterdag!

Goeie morgen allemaal, Neempleisters mee voor de blaren Fonny.

Wendy, gaat jou lukken!!!

👍👍

Wendy, je gaat zo de overgang in als die al niet is begonnen de overgang en een drankverslaving is killing! stop voor die tijd als je kunt en stop ook met de excuses want uitstel wordt afstel. ik ben er bijna klaar voor schrijf je? die snap ik echt niet. Voor die reis nam je een besluit voor deze reis kun je dat ook maar dan echt! die knop mag om. willen en proberen kun je nog jaren volhouden je kunt ook vanaf nu echt gezond worden en blijven. (alcohol is trouwens een en al omgezette loze suikers!)

Goedenavond lieve mensen! Ik bedenk me net dat ik me niet eens normaal heb voorgesteld. Ik lees wel al een tijdje mee en heb dus een klein beetje het idee dat jullie al al vaag ken. Ik ben een vrouw van 49 jaar oud, getrouwd, samen hebben we 2 volwassen inwonende kids. We delen ons huis met een papegaai en een kat. Vanaf mijn veertiende ging ik al mee met een vriendin en haar moeder bier drinken in de kroeg, dat kon toen gewoon nog. Op mijn zestiende natuurlijk met vrienden en vriendinnen elk weekend lekker doorzakken. Op een gegeven moment kreeg ik een vaste relatie welke bijna 4 jaar heeft geduurd. Mijn vriendje destijds zat enkel in de kroeg, als ik hem wilde zien moest ik hem daar gaan opzoeken. Zo kwam het dat ik op mijn twintigste elke avond, de hele avond, bier aan het drinken was. Uiteindelijk strandde die relatie en kreeg ik een gezonde relatie me de man waar ik nu al bijna 30 jaar mee samen ben. Mijn man is geen alcoholist maar zijn ouders zijn dat wel, hij herkent de signalen dan ook. Hij maakt zich ook zorgen om mij. Hij zegt het niet vaak, maar ik zie dat hij altijd kijkt hoeveel wijn ik al heb gedronken. Hij heeft geen idee (denk ik tenminste) dat ik weet dat hij mij controleert. Als alcoholist ga je daar maar op één manier mee om, en dat is stiekem drinken. Natuurlijk weet hij dat maar hij zegt er niets van. Ik ben al vaker wat langere tijd gestopt, al een paar keer meegedaan aan dry januari, ook met februari daar achteraan geplakt, zonder moeite. Maar omdat je dan met jezelf afspreekt dat je daarna weer mag ga je gelijk weer overstag. Zonde!!! Vorig jaar heb ik een hele mooie reis gemaakt met alleen mijn dochter. Ik ben toen vooraf gestopt met drinken omdat ik deze reis heel bewust wilde meemaken. Tijdens die reis (waar ook iedereen drinkt die je tegenkomt) heb ik een paar Radlers en 3 prosecco gedronken. Ik was eigenlijk best trots. Maar bij thuiskomst, hop gelijk weer een fles wijn soldaat gemaakt. Ik heb issues vanuit het verleden, mijn ouders waren alcoholist, mijn vader was vaak agressief als hij had gedronken, mijn moeder lag soms hele dagen te huilen op de bank omdat er in de middag al een fles sherry in zat. Ze hadden eigenlijk geen oog voor mijn zus en mij. Er werd gefeest, gezopen, (wiet) gerookt, vreemd gegaan etc. Wij hebben alles meegemaakt. Op zondag mee de kroeg in, het leven voor hen was één groot feest. Dat verklaart waarom ik zelf zo afhankelijk ben van alcohol denk ik dan. Al vaker heb ik stoppogingen ondernomen, maar elke keer weer denk ik, het was zo makkelijk dus ik kan er wel eentje nog nemen, als soort van afscheid. En de volgende dag weer en weer en weer. Mijn man geloofd er al niet echt meer in. Als ik er over begin dat zegt hij al dat het vast net zo gaat als altijd. Dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Ik voel dat ik er bijna klaar voor ben. Ik ben 20 jaar geleden gestopt met roken, ook met vallen en opstaan. Uiteindelijk is het gelukt omdat ik het echt niet meer wilde. Dat was pittig, maar het is uiteindelijk gelukt. Net zoals dit me gaat lukken, uiteindelijk. Zo…. dat is eruit. Wellicht een onsamenhangend verhaal, maar ik schrijf het zoals het in mij opkomt. Ik hoop zo dat ik net zoals velen van jullie over een tijdje kan zeggen…. Ik ben al een jaar alcohol vrij!!!! Ik weet nl. hoe lekker het is om zonder kater wakker te worden en scherp te zijn. Heerlijk!

Welkom terug, enne 2 uitglijders maar wel beseffen dat het andere toch veel beter was. Dat is het goede nieuws ook meteen en wil er weer aan werken! Enne jij kan het, die wetenschap geeft je vast een booster om weer verder te gaan op je droge pad! succes! Het gaat je vast (weer!) lukken

@lady jane zet me wel tot nadenken. Ben best onzeker en het heeft alles te maken met goed, leuk, gezellig, enzovoort te willen zijn en altijd bezig te zijn met anderen. Die druk ervaar ik in dat soort gezelschappen en daar wil ik voor vluchten. Denk dat dat een van de kernoorzaken is. Ik kom er door niet te drinken achter dat ik helemal niet zo'n sociaal extravert persoon ben maar erg veel plezier heb aan de natuur, en goed boek en mijn thuis.

Respect voor @Monster en @Jan1000. @Oskar krijgt op eigen verzoek een nieuwe start.

JAARPACT Deelnemers gaan ervoor vanaf de aangegeven startdatum gedurende een jaar of langer geen alcohol te drinken. Ze geven zelf aan of dat lukt, en laten minstens eens per jaar weten of ze nog aan het pact deelnemen. Maandag 16 september 2025 - 76 deelnemers FASE 10 TIEN JAAR EN LANGER [18] 18 jaar 01 mnd - 07-08-2006 Anna 18 jaar 01 mnd - 07-08-2006 Ferry 18 jaar 00 mnd - 05-09-2006 Bambam 17 jaar 05 mnd - 01-04-2007 Water 16 jaar 09 mnd - 25-11-2007 Soothe 16 jaar 07 mnd - 13-02-2008 Adam 15 jaar 09 mnd - 13-12-2008 Kohtje 15 jaar 06 mnd - 24-02-2009 Dhen 15 jaar 01 mnd - 04-08-2009 Lady Jane 14 jaar 08 mnd - 25-12-2009 Bolletje 14 jaar 06 mnd - 20-02-2010 Kate 13 jaar 07 mnd - 09-02-2011 Myriam9 13 jaar 05 mnd - 16-04-2011 Jan1000 13 jaar 04 mnd - 22-04-2011 Huttula 12 jaar 10 mnd - 14-11-2011 Shahire 12 jaar 04 mnd - 02-05-2012 Dylan 11 jaar 09 mnd - 16-12-2012 Monster 10 jaar 07 mnd - 15-02-2014 MijnGerrit FASE 9 VIJF TOT TIEN JAAR [19] 09 jaar 10 mnd - 20-10-2014 Yogajuf 09 jaar 06 mnd - 08-03-2015 BillyBob 09 jaar 03 mnd - 15-06-2015 Maverick 09 jaar 02 mnd - 19-06-2015 An 09 jaar 01 mnd - 25-07-2015 Happiness2 08 jaar 09 mnd - 13-12-2015 Sebastiaan 08 jaar 08 mnd - 24-12-2015 Jannigje 08 jaar 06 mnd - 07-03-2016 Rosa45 08 jaar 03 mnd - 30-05-2016 Bob 08 jaar 01 mnd - 19-07-2016 Skyer 08 jaar 00 mnd - 01-09-2016 Asterix 07 jaar 09 mnd - 25-11-2016 Lika 07 jaar 07 mnd - 07-02-2017 Reacher 07 jaar 01 mnd - 07-08-2017 NickyLJ80 06 jaar 06 mnd - 17-02-2018 Reboot 06 jaar 02 mnd - 05-07-2018 Francoise 05 jaar 11 mnd - 18-09-2018 Amethist 05 jaar 03 mnd - 19-05-2019 Goedehoop 05 jaar 00 mnd - 08-09-2019 Quera FASE 8 DRIE TOT VIJF JAAR [13] 04 jaar 08 mnd - 22-12-2019 Niks 04 jaar 08 mnd - 01-01-2020 MissSauvignon 04 jaar 08 mnd - 02-01-2020 mcflurry 04 jaar 08 mnd - 13-01-2020 Lieke7777 04 jaar 07 mnd - 03-02-2020 Pinkman 04 jaar 02 mnd - 02-07-2020 brazer 03 jaar 09 mnd - 23-11-2020 Artax 03 jaar 08 mnd - 01-01-2021 Artemis 03 jaar 08 mnd - 03-01-2021 Nun 03 jaar 06 mnd - 08-03-2021 VIII 03 jaar 01 mnd - 26-07-2021 John72 03 jaar 00 mnd - 19-08-2021 Rory 03 jaar 00 mnd - 12-09-2021 Fabienne1985 FASE 7 TWEE TOT DRIE JAAR [4] 02 jaar 10 mnd - 01-11-2021 Marij1984 02 jaar 09 mnd - 15-12-2021 Pete 02 jaar 07 mnd - 07-02-2022 Maja 02 jaar 04 mnd - 02-05-2022 ikkanhet FASE 6 ANDERHALF TOT TWEE JAAR [4] 01 jaar 10 mnd - 14-11-2022 Emmy 01 jaar 09 mnd - 26-11-2022 Mariann 01 jaar 08 mnd - 05-01-2023 Koala84 01 jaar 06 mnd - 18-02-2023 billy1981 FASE 5 EEN TOT ANDERHALF JAAR [2] 01 jaar 05 mnd - 20-03-2023 SoberMummy 01 jaar 00 mnd - 23-08-2023 Kruidenthee FASE 4 NEGEN MAANDEN AFGEROND [4] 10 mnd - 30-10-2023 JamesM 09 mnd - 23-11-2023 Fonny 09 mnd - 27-11-2023 Lisastopt 09 mnd - 14-12-2023 Stuiter FASE 3 ZES MAANDEN AFGEROND [5] 08 mnd - 18-12-2023 Charly 08 mnd - 01-01-2024 Senna34 08 mnd - 06-01-2024 Spirit 07 mnd - 14-02-2024 Elonwyn 06 mnd - 06-03-2024 Jac FASE 2 DRIE MAANDEN AFGEROND [0] FASE 1 START [7] 02 mnd - 25-06-2024 Moeps 02 mnd - 27-06-2024 garfield076 01 mnd - 11-08-2024 Claudius 00 mnd - 29-08-2024 Gekko 00 mnd - 04-09-2024 Tine 00 mnd - 08-09-2024 Rogi 00 mnd - 12-09-2024 Oskar nieuwe start en voor iedereen een aanmoedigende glimlach

Een willekeurige dag in 2024 Ik sta op rond kwart voor zeven omdat ik rond die tijd meestal wakker word. Het was weer een goede nacht, ik heb lang en ononderbroken geslapen. Ondanks dat ik geen ochtendmens ben en moeite heb met wakker worden, stap ik met een fris gevoel uit bed en het eerste wat ik doe is een kop koffie zetten. Ik zie een lege fles wijn staan en weet dat mijn vrouw gisteravond later naar bed is gegaan. Al sinds haar operatie vorig jaar zomer drinkt zij veel minder. Wat ben ik blij dat ik geen last meer heb van hoofdpijn, brakheid, zweten, pijn in organen, kortademigheid en loopneuzen ’s morgens. Waar ik mezelf eerst afvroeg of die loopneuzen nou van de verkoudheid of allergieën kwamen weet ik nu dat het de alcohol was. En ik bedenk me dat zelfs de heftige aanvallen van hooikoorts die ik normaal gesproken in deze tijd van het jaar had, achterwege zijn gebleven. Dan loop ik naar boven om de kids wakker te maken en hen te helpen hun kleding aan te trekken. Ik voel de rust en helderheid waarmee ik dat kan doen en we maken samen lol. Beneden aangekomen maak ik het ontbijt voor ze klaar. Ik raak wat geïrriteerd omdat ze allemaal verschillende dingen willen eten en moet dan terugdenken aan de tijd waarop ik met mijn brakke hoofd dan boos en geprikkeld uitviel tegen de kids. Wat een verschil! Ik maak ook mijn eigen ontbijt klaar en kom bij ze aan tafel zitten. Eet smakelijk! Na het eten ga ik met de hond naar buiten en laat hem lekker snuffelen. Nog steeds kan me dat ongeduldig maken, maar ik kan me nu veel meer berusten in het moment. Eenmaal thuisgekomen zeg ik de kids gedag want die gaan naar school en stap ik onder de douche. Na het douchen zet ik nog een kop koffie en klap ik de laptop open, klaar voor een nieuwe werkdag. Ik merk bij mezelf dat ik ondanks mijn burn-out en stressklachten toch minder gejaagd ben en meer rust in mijn hoofd heb. Ik bedenk me dat ik voorheen altijd een kan met water mee naar boven nam. Nu vergeet ik zelfs vaak een glaasje water in te schenken. Tijdens het werk merk ik dat ik veel meer gefocust ben en het denken me makkelijker afgaat. Ook thuis is dat trouwens het geval. Een gevolg van niet drinken is dat emoties ongefilterd en puur binnenkomen en daar moet ik nog wel aan wennen. Op moeilijke momenten zoals bij mijn terugval in mijn burn-out, komt het alcoholverslaafde deel van mijn brein ‘Henk’ zich nog wel eens melden, maar ik weet dat dat niets gaat oplossen. Hoe fijn is het dat ik nooit meer die discussie met mezelf aan hoef te gaan, die continue vraag over wanneer wel en wanneer niet mogen drinken en de gevoelens van schaamte, spijt en lichamelijke ongemakken die erbij komen kijken. Dat is het echt niet waard. Sterker nog, ik heb nu echt het gevoel dat ik leef, met alle positieve ervaringen en uitdagingen die daarbij komen kijken. Met de kids voel ik me ook meer verbonden. Niet dat ik ze voorheen negeerde, integendeel, maar ik was vaak geïrriteerd en geprikkeld en met mijn gedachten bij het eerste (of volgende) wijntje die dag. Ik kan nu echt genieten van het samenzijn. Hoe heerlijk is dat! Ook mijn relatie met mijn vrouw voelt verbeterd. In plaats van in een dronken bui haar schreeuwend opgekropte dingen te verwijten kan ik nu rustig blijven en het meer bij mezelf houden. Geen verwijten meer, veel minder irritatie en boosheid, wel meer contact. Ik merk ook dat mijn vrouw veel meer verbinding met mij zoekt. Dat vind ik erg fijn, het geeft mij vertrouwen en zorgt er ook weer voor dat ik meer positieve energie kan steken in ons. De dag verloopt rustig. Af en toe lees ik op Alcohol de Baas de bijdragen van lotgenoten, om toch bewust te blijven van het gevaar van een uitglijder en terugval met alcohol. De herkenbaarheid van lotgenoten en hun verhalen helpen mij om scherp te blijven. De verslaving verdwijnt meer naar de achtergrond, en dat is voor Henk reden om zich op sommige momenten toch even te laten horen: als het zo makkelijk gaat dan viel het met die verslaving echt wel mee. Eentje op z’n tijd moet toch kunnen? Dank voor je advies Henk, daar gaan we niets mee doen. Ik moet terugdenken aan de afgelopen jaren, toen ik zoveel dronk. Ergens blijft altijd het gevoel hangen dat het wel meeviel. Nadat ik gestopt ben heb ik nooit echte onbedwingbare zucht gehad. En het stoppen zelf ging, nadat de knop om was, ook verrassend makkelijk. Misschien beschik ik over veel zelfdiscipline. Ik weet ook dat als ik met dit soort grotere issues eenmaal iets heb besloten, ik daar niet meer op terug kom. Daar prijs ik mezelf gelukkig mee. Want tegelijkertijd blijft altijd het gevoel hangen van ‘eentje kan wel’ en daarom hou ik steeds de metafoor van de bekerplant van Allen Carr in gedachten. Eenmaal de eerste gepakt glijd je bewust of onbewust zo weer af naar je oude dagelijkse drinkpatroon. Ik herken dat nog van het stoppen met roken, waar ik naar mijn idee helemaal niet zo verslaafd aan was -in ieder geval veel minder dan aan de alcohol. Gewoon even één sigaretje werd al dezelfde week weer een pakje per dag. Maandelijks lees ik meerdere malen mijn lijst met ‘36 voordelen van gestopt zijn met alcohol’ door en gedurende de tijd zijn er daar ook nog een stuk of drie nieuwe bijgekomen. Alhoewel ik me daar toen helemaal niet van bewust was, stond mijn leven echt in het teken van drank. Het kopen, drinken en herstellen ervan, of het bezig zijn met momenten om te kunnen drinken. En daarbij ongemerkt toch heel vaak smoesjes gebruiken en stiekem gedrag vertonen, zoals altijd een reden vinden om te drinken, een extra slok nemen of flessen verbergen. Vooral het laatste jaar werd dat ook voor mijzelf merkbaar, helemaal na de operatie van mijn vrouw. Zij heeft de laatste maanden vaker geroepen dat ik teveel dronk. Ik dacht altijd dat we gelijk op gingen. Dat we allebei een probleem hadden -of niet. Maar achteraf gezien dronk ik toch net wat meer, langer, eerder en vaker en heb ik mijn vrouw onbewust gebruikt om te kunnen drinken en mijn eigen drankgebruik te verbloemen en te rechtvaardigen. En dat spijt me enorm. En dan de impact die het heeft gehad op mijn werk en gezin. Met een aantal wijntjes op je werk nog doen, of juist de volgende dag vanuit je brakheid niet goed kunnen functioneren is natuurlijk absurd. Laat staan de aandacht die ik niet aan mijn gezin heb gegeven, de woede-aanvallen, irritaties en verwijten in plaats van de echte verbinding zoeken. Alcohol maakt meer kapot dan je lief is -ook voor jezelf trouwens. Vanuit de verslavingszorg gaven ze aan dat ik gelukkig nog een gezin, baan en huis had. Dat nu het juiste moment was om te stoppen, omdat de volgende stap het kwijtraken van dat alles zou kunnen zijn. Dat voelde allemaal zo ver weg. Maar als ik de vergelijkbare verhalen van lotgenoten lees, had dat beslist geen onrealistisch scenario geweest. Ik ben dankbaar dat ik de kracht heb gevonden om te stoppen met alcohol. En gestopt te blijven. Gestopt zijn voelt heel goed, alsof het nooit anders is geweest. En tegelijkertijd soms toch ook wel eenzaam. Omdat ik weet hoe het ooit was. Omdat in mijn omgeving en de maatschappij in het algemeen drank de norm is en niet drinken soms een beetje vreemd. Zeker op verjaardagen, waarop traditioneel veel gedronken wordt heb ik het nadat de eerste wijntjes zijn ingeschonken wel gezien. Ik heb me nooit gerealiseerd dat je al na de eerste slokken zo uit je mond kan stinken. Laat staan na anderhalve fles, terwijl ik destijds echt dacht dat als ik wat afstand hield mensen het niet zouden ruiken. Nadat er meer wijn in het spel is hebben gesprekken ook steeds minder diepgang. En mensen worden zo luidruchtig. Sinds mijn burn-out is dat iets waar ik slecht tegen kan. Of heb ik dat altijd al gehad maar met alcohol onderdrukt? Alcohol gaf mij altijd rust in mijn hoofd, in plaats van angst, gejaagdheid, overprikkeling, irritatie en stress. Het gestopt zijn doet paradoxaal genoeg hetzelfde. En dat de hele dag door. Ik las onlangs twee hele mooie quotes die me voor altijd bij zullen blijven: 1. Alcoholism is to give up everything for one thing. Sobriety is to give up one thing for everything 2. I would rather go through live sober, believing I am an alcoholic, than to go through life drunk, trying to convince myself that I am not. Zo treffend. En zo waar. Vooral de laatste quote sluit goed aan op hoe ik het nu beleef. Tegenwoordig weet ik dat ik een alcoholverslaving heb, in tegenstelling tot ‘vroeger’, toen ik mezelf er steeds van probeerde te overtuigen dat ik geen alcoholist was. We konden ook geen alcoholisten zijn want we dronken toch goede, duurdere wijnen? Ik heb de eigenaar van de wijnhandel wel eens subtiel gevraagd of deze veronderstelling klopte. Ja uiteraard herkende hij dat, echte alcoholisten kopen niet bij hem in de winkel maar halen hun goedkope alcohol bij de supermarkt. Nu weet ik wel beter. Het feit dat in mijn hoofd mijn alcoholverslaafde vriend Henk er mij nog steeds van probeert te ‘overtuigen’ dat één drankje best wel kan, is het beste bewijs dat er sprake is van verslaving. Anders had dat ene drankje in mijn hoofd nooit een issue geweest. Een belangrijke uitspraak van de AA hierbij is: één is te veel en duizend nooit genoeg. En dat is voor mij heel herkenbaar. Vrij vertaald: neem die ene niet want dan ben je binnen de kortste tijd weer terug bij af. Tegenwoordig heb ik ook geen last meer van al die lichamelijke ongemakken denk ik terwijl ik nog een koffie en chocoladekoekje pak, mijn nieuwe verslaving. En de bijbehorende spanning over mogelijke risico’s op enge ziekten is ook verdwenen. Ik voel me over het algemeen veel stabieler, ben veel minder geprikkeld en kan zaken nu meer bij mezelf houden zonder verwijt aan anderen. Dit is ook een gevolg van het herstel van mijn burn-out, die twee hangen nauw samen met elkaar. Tijdens het avondeten drinken we nog steeds water, alhoewel ik tegenwoordig wel een klein in plaats van een groot glas pak. Na het eten ruim ik de afwas op en doe met de hond nog een rondje. Gedachten die in mijn hoofd opkomen laat ik gaan en ik luister aandachtig naar de vogels die fluiten en andere geluiden om mij heen. Eenmaal terug breng ik samen met mijn vrouw de kids naar bed. Regelmatig ben ik een half uur of langer boven bij de kids en dat vind ik heel fijn. Ik kan nu met al mijn aandacht bij hen zijn, zonder geprikkeld te zijn of gedachten aan wijn die nog gehaald of gedronken moet worden. In het algemeen merk ik dat ik tegenwoordig rustig en geduldig kan zijn naar de kids, wat ik erg prettig vind. En zij kennelijk ook, gezien de aandacht die ze me nu geven. Als ik beneden kom zet ik een kop verse Earl grey thee. Het geeft me voldoening om bewuster bezig te zijn met het maken van thee en koffie. Onlangs heb ik ook een perculator gekocht waarin ik met vers gemalen koffiepoeder zelf koffie kan zetten. Met mijn vrouw heb ik het nog even over de kids en de planning voor morgen en we kijken samen naar de Code van Coppens op tv. Nadat ik de hond nog kort heb laten plassen is het tijd om naar bed te gaan, vanwege mijn burn-out ga ik standaard rond negen uur naar bed. Mijn vrouw gaat dit keer gezellig mee naar boven en in bed lees ik nog wat voordat ik ga slapen. Een jaar geleden hadden we nu de tweede of zelfs derde fles wijn opengetrokken en zaten we nog wel tot een uur of half twaalf te ‘bingedrinken’ (meer dan 5 drankjes in twee uur tijd). Gelukkig behoort dat tot het verleden. Alhoewel ik moe ben voel ik me ook nog fris en bedenk me hoe heerlijk het is om de hele dag bewust te hebben meegemaakt. Wat een vrijheid en wat een rust!

Sorry voor mijn bijdrage, het is een soort therapie voor mij. Straks even voor twintig uur word ik weer verwacht in de verslaving, sorry pijnigingkliniek. Ik ben niet eens in de echte verslaving afdeling ingedeeld. Ik blijf bij mijn vast voornemen om geen voedsel meer tot mij te nemen. Ik verwacht ten laatste op woensdag de psychiater, sorry de pijnigingarts weer te zien of helemaal niet, misschien vindt ze het niet eens nodig om mij te zien, om mij verder te kunnen pijnigen en neemt ze vrede met die wetenschap alleen ervan. Het is raar genoeg dezelfde psychiater die me in 2021 zeer goed geholpen heeft, in zowel mijn alcoholprobleem als in mijn obsessief verliefdheid. Nu schept ze volgens mij er een grenzeloos genoegen in om mij ongegrond en niet te verdragen te zien lijden. Vanaf Woensdag middag ga ik zeker ook reeds of eerder alle drank en medicatie weigeren tot mij te nemen afhankelijk van het moment dat ze mij door hebben van mijn plannen, zo bespoedig ik het aftakeling proces alleen maar. Op woensdag heb ik misschien de kans gehad om de pijnigingarts in te lichten Zij heeft dit volkomen nodeloos lijden nu zesenvijftig dagen geleden ingezet. Ik was het nooit eens met deze nodeloze volledige opname. Ik ben nu al zevenenvijftig dagen nuchter en probeer aan alle andere voorwaarden ook te voldoen voor ze me weer naar huis laat gaan. En ik voldoe reeds aan de belangrijksten. Ik gebruik geen alcohol meer, ik ben op zoek naar alternatieve woonvormen voor als het toch weer zeer verkeerd zou lopen, mijn dag/weekplanning is in orde. Aan mijn signaleringplan is nog wel wat werk. Maar er kwamen weer allerlei voorwaarden bij, een hersenscan, een onderzoek naar mijn cognitief geheugen, de rest herinner ik mij niet meer. En ze zal vast nog wel nieuwe voorwaarden uit haar hoed toveren. Maar er is niets bij wat ook niet in dag opname zou kunnen door gegaan hebben. Maar mijn wantrouwen is momenteel zo groot. Dat ik niets meer met de kliniek wil te maken hebben. En al zeker niet meer met mijn thuisbegeleidster. Die ging blijkbaar steeds maar melden dat het op allerlei mogelijk gebied slecht met mij ging terwijl ik vind dat. Ik het ondanks mijn alcoholprobleem het nog wel best deed. Geen wonder dat ze nu in de kliniek zo een negatief beeld van mij hebben. Geen enkele van mijn rekeningen aan de verslaving kliniek zijn nog wel niet betaald, maar dat is uit principe ze hadden me maar niet moeten opnemen. En ze zullen nu ook niet direct betaald worden. Ik herhaal nog maal en dat heb ik tegen de pijniging arts ook al meermaals gezegd dat ik me helemaal niet geholpen voel. In tegendeel ik voel me lichamelijk en geestelijk nog steeds achteruitgaan. (Hoelang ben ik hier nu al aan ’t typen? Ik heb nooit geleerd te typen. Ja Lonster ik ben waarschijnlijk weer aan ’t klagen, zeuren dit is mijn persoonlijke zeur/klaagpagina, ik verplicht je niet om dit te lezen.) Waarschijnlijk ga ik vanaf woensdag namiddag hier ook niet meer kunnen reageren, zullen ze wel zeer streng zijn in mijn vrijheden. Daar zijn ze trouwens zeer goed is, in mensen te bestraffen. Diegene die ooit in verslaving kliniek (opgenomen) geweest zijn zullen dit alleen maar kunnen beamen. Ze verwachten wel dat iemand sportief is en veel aan beweging doet, maar iemand buiten de kliniek laten wandelen, o maar. Dit vind ik trouwens al een gedwongen opname, het is zeker niet uit mijn vrije wil, dus op dat punt gaat een vrederechter niet veel nuttigs voor hun kunnen doen. Maar wat als ik nu eens besloot om deze avond niet terug te gaan? Ze kunnen me wel telefoneren, maar gaan ze direct de politie kunnen sturen? Ik denk het zo niet. De psychiater heeft de mogelijkheid tot genezing/ heling in de hand, ze moet daartoe me eerst mijn kindje teruggeven. Dan zal ik s ’nachts zeker niet meer rondlopen en hopelijk beter kunnen slapen. Mijn stress, buikkrampen, diarree en hoofdpijn en nog andere zullen dan ook wel afnemen. Misschien kan Hestia (Hestia is het gekoppeld centrum aan de verslaving kliniek voor thuisbegeleiding) eenmaal weer thuis een nieuwe thuis begeleidster sturen waar ik wel vertrouwen in kan hebben, de huidige heb ik trouwens vanaf de eerste blik nooit vertrouwd. Ik hoop te kunnen herstellen/genezen en weer gelukkig te kunnen zijn, spijtig genoeg is me dit momenteel allemaal uit de hand genomen. Waarvan zeker de alcohol de voornaamste oorzaak was. (Toch als ik de mensen van de AA mag geloven?) Zowel van mijn gewichtstoename als mijn slechte persoonlijke verzorging. En natuurlijk de toestand van mijn appartement. Ik ga me natuurlijk aan een heel deel afspraken niet kunnen houden, zoals de cataractoperatie aan mijn rechteroog. Wel nog komende dinsdag aan mijn huisartsenpraktijk voor wat documenten in te vullen, waar ik nog wel eens ga polsen over een zeer snelle uitvoerbare euthanasie, ik heb dan ook nog een afspraak in een andere kliniek met een specialist voor cardiale oefeningen in die kliniek, nogal een voorwaarde van de pijniging arts. Ik ga haar wel komende woensdag vragen als haar zie wie al dat pijniging plezier gaat blijven betalen? Ik heb wel geen grenzeloos inkomen en de ziekenkas of hospitalisatieverzekering komt zeker niet tussen in al dat pijniging plezier. Toch nog een kleine toevoeging voordat ik dit plaats, ik zie dit allemaal niet als mijn keuze. Ik zie dit als de keuze van de psychiater, ze heeft trouwens gezegd dat het haar verantwoordelijkheid is en dat blijft zeker zo tot ze me volledig kan loslaten, dus ik pleeg zeker geen zelfmoord of doe aan zelfdoding, het is haar keuze. Ik help haar slechts de daad bij het woord te voegen. Zij heeft me in mijn ogen reeds tot een pijnlijke dood veroordeeld. De enigste keuze dat zij me laat is de rest van mijn leven pijn en zeer veel stress. Zonder enig zicht op een uitweg. Uit de situatie. Sorry voor mijn voor mijn lange bijdrage, ik vond dat ik dit moest proberen van mij af te schrijven. Ook dat ik het woord pijniging zo vaak gebruik. Ik zie helemaal het nut van heel de behandeling niet in tenzij dat de psychiater er toch een raar plezier aan heeft? Ik denk ook niet na vandaag nog zo een lange bijdrage ga kunnen, mogen of willen ga plaatsen. Ik krijg hier op deze site ook weinig of geen steun over mijn huidige opname of zelfs veel tegenstand. Al die tegenstand maakt me alleen maar vast beradener over mijn voornemen om door te zetten en een eind te maken aan dit nodeloos overdraagbaar lijden. Dank U wel voor het lezen in ieder geval. En voor wie nog twijfelt over mijn obsessief gedrag, ik volg nog steeds de vrouw op facebook waarover ik gedroomd heb sinds mijn puberteit tot in tweeduizendenvier toen ik haar ontmoette. Toen hielden mijn bijna dagdagelijkse dromen over haar op, ik ben er nog steeds verliefd op.