Klassement

Goeiemorgen lieve frummers

@Pytje en @Emmy, jullie hebben de 7 maanden bereikt. Gefeliciteerd! @Shahire heeft er zelfs 11 jaar en 7 maanden op zitten. Respect!

Ik geloof dat het een te optimistisch verhaal is Als ik m'n nare herinneringen beschrijf van alcohol zal er waarschijnlijk meer herkenning zijn Misschien doe ik dit ook eens, volledig met de billen bloot. Zodanig dat ik nooit meer vergeet hoe dit leven was.

Kiek maar uut op Kreta dan.

Goedemorgen, vanaf lekker schaduwplekje in de tuin. Dankzij dit mooie weer kalmeert mijn ritme en is er ook echt weer tijd voor mezelf. Het is fijn om weer wat te gaan schrijven, mee te lezen en bewust met mezelf bezig te zijn. Mag ik weer meedoen?

Goedemorgen. Mijn ouders gingen regelmatig met m'n broer en mij op fietsvakantie door Nederland, weet nog dat ik op m'n negende met wind tegen op de afsluitdijk fietste en mezelf heel zielig vond omdat ik geen normale ouders had zoals mn vriendinnen die gezellig naar een camping in Frankrijk gingen. Achteraf denk ik, wat leuk eigenlijk dat ze dat met ons hebben gedaan.

Inderdaad @lady jane Wij kregen op onze verjaardag ook een abonnement op het zwembad. Toen waren we wel ietsje ouder. Hele dagen waren we daar, ook met minder goed weer. Mijn ouders hadden toentertijd ook geen auto, maar we zijn ooit eens met de trein een dagje naar Scheveningen geweest. Halve dag onderweg geweest, maar wat een avontuur. We kwamen allemaal knalverbrand thuis. Wisten pa en ma veel...haha.

Morning allemaal. Dochter heeft het goed gehad. Zo fijn.

Ok... Nare herinneringen en m'n wegglijden in m'n diep dal, zodanig dat ik het nooit meer vergeet: - Eigenlijk heb ik een probleem met alcohol van sinds ik het leerde kennen. Op 14 jarige leeftijd. Ik heb nooit een rem gekend, altijd drinken met als doel om in die roes te vertoeven. Mijn eerste ervaring was meteen: passoa/pissang + bier drinken tot ik het lekker vond en om af te sluiten appeljenever. Gevolg: thuis in bed beland, kotsen tijdens m'n slaap zonder wakker te worden. Nooit heb ik nog appeljenever gedronken. - Tijdens m'n studententijd enkele nummertjes zoals: op een fuif ladderzat, had frisse lucht nodig (na een kotsje) om te bekomen met als gevolg: in lichte kledij, nat van het zweet, in de sneeuw gaan liggen en in slaap gevallen... Tot ze me vonden en meesleurden naar binnen. Niet meer op m'n benen kunnen staan en een rustig plekje zocht om te zitten... Het dichtstbijzijnde was een plekje op de grond, leunend tegen een gigantisch grote box waaruit de muziek knalde. - Als ik zat ben, praat ik altijd met een grote dubbele tong! Beschamend! En er gebeurt ook iets raars met m'n ogen. Precies alsof ze verzakken... M'n linkeroog hangt precies lager dan m'n rechter en is ook opvallend veel kleiner dan m'n rechter... Hahaha, en me maar mooi opmaken voor het uitgaan. - Tijdens studententijd ging ik ieder weekend naar lokale fuifjes... Drinken en dansen... Dit vond ik nog ok... Door het dansen leek ik precies beter 'nuchter'... Na het afstuderen gingen we vaker naar de kroeg of drankpartijtjes bij elkaar thuis... Waar het meer rond de 'gezellige babbels' draaide... Daar herinner ik me vooral m'n dubbele tong en 'filosofische' gesprekken willen voeren ofwel werd ik vaak helemaal stil in de groep... Praten en drinken gaan voor mij precies niet goed samen... in nuchtere toestand vind ik converseren in groep sowieso al moeilijk, laat staan dronken, dan heb ik daar niets aan en zit ik er maar in stilte bij (grijze muis), het ene na het andere drankje binnenkappen en me settelen in een luisterende glimlachende modus... Daarnaast kende ik natuurlijk ook regelmatig kotsen of beschamende plassituaties (zoals in het mannen urinoir plassen omdat het té dringend was, in of op m'n broek plassen)... Grote katers en mottig opstaan. Rond m'n 26ste ging ik me settelen en samenwonen met hubbie, huisje verbouwen, kindjes krijgen, voltijds werken... en herinner ik me vooral: - Steeds meer apathisch als ik alcohol dronk. Met alcohol op word ik écht lui en wordt alles een grote inspanning... Maar ik gaf er niet aan toe. Ik bleef actief om perfect te willen zijn, want ik had iemand/iets om voor te zorgen, waar ik een goeie indruk wou bij maken, iemand waarvan ik liefde verlangde (behoefte)... Gelukkig dronken we niet dagelijks... Nu besef ik m'n rare onbewuste kronkels waarmee ik opgegroeid werd. Ik kende enkel voorwaardelijke liefde, daardoor wou ik altijd het perfecte vrouwtje zijn, perfecte mama, de perfecte gastvrouw, perfect op m'n werk... mezelf wegcijferen, een masker opzetten, daar was ik goed in... Bérgen heb ik verzet, zelfs óók met alcohol op... Hoe vaak kreeg ik de opmerking niet van vriendinnen: 'ik zou niet kunnen wat jij allemaal doet' of: 'sterke madam ben je'... Ik bleef maar doorgaan, ik vond het normaal om 'perfect' te moeten zijn... Ik was uiteindelijk mezelf compleet verloren... Ik leefde met een grote leegte in mezelf, kon steeds minder oprecht genieten, kroop steeds meer in m'n schulp... Automatische piloot... Dat was een patroon/gevoel waarmee ik m'n ganse leven strubbelde... Alcohol gaf me enigszins rust... Het verdoofde me, de pijn van m'n leegte... Met alcohol op verdween ik steeds meer in m'n eigen innerlijke wereld, in m'n eenzaamheid en door alcohol vluchtte ik weg van die pijn... Het verdoven en tegelijkertijd die leegte was iets wat ik kende, voelde vertrouwd aan... Ik vocht om door te gaan, om zo goed mogelijk te blijven zijn,... Overlevingsmodus... Besefte niet dat ik daardoor steeds meer en meer een schim werd voor m'n omgeving... Ik dacht dat ik een masker op kon blijven houden... Maar dat kon ik niet... M'n hubbie en anderen zagen ook het schim van mezelf (grijze muis) en had het daar lastig mee... Geen communicatie hierover, stilzwijgend hopen dat het overwaait... Dat werkt niet... Integendeel... Ik begon thuis stiekem te drinken in de momenten dat ik alleen was... - De geboorte van m'n kindjes zitten verweven in bovenstaand verhaal... Sinds kinderen is die leegte een groot stuk gegroeid en bleef maar groeien... Ik geraakte steeds meer en meer geïsoleerd in mezelf, terwijl ik een innerlijke strijd voerde naar de buitenwereld toe, alles voor m'n kinderen, voor m'n hubbie, vrienden, familie, collega's, voorbijgangers... Ik was het gewoon om alles alleen te doen, ik kende niets anders... In deze tijd werd de strijd zo zwaar dat ik stiekem begon te drinken. - ... Scheiding. Ik was niet meer die levendige, energieke vrouw... Hij had intussen een ander energiek vrouwtje gevonden...Alcohol had eigenlijk niets te maken met de scheiding... M'n relatie met alcohol was eerder voor mezelf, alles bleef binnen de perken... Rond m'n 35ste: alleenstaande met 2 kinderen in co-ouderschap: - Een hels traject! Meerdere grote verlies ervaringen op een korte tijd en deze hadden ook weinig tot niets met alcohol te maken, maar eerder met m'n onbewuste patronen die in opstand kwamen. Periode van kwaadheid, woedend, onmacht, hulpeloosheid... Verdriet of pijn voelde ik nog niet, ik kende dit gevoel niet (heb ik later geleerd) - Ik begon met binch gedrag in de avond wanneer ik thuis kwam na het werk. Meteen heel stevig... ongeveer 3/4 fles rum of 2 flessen wijn... In deze periode heb ik beschamend veel kwaaie berichten/mails verstuurd... Telkens opnieuw als ik dronken was verloor ik m'n rem en stuurde er maar op los... Grote schaamte wanneer ik de berichten nadien herlas... Gelukkig had ik het na de eerste jaren afgeleerd om berichten te versturen in een dronken bui, met uitzonderlijk een uitspatter de laatste jaren. - onbedoeld in slaap vallen na het werk (ik werkte toen niet meer voltijds), wakker worden en beseffen dat m'n kindjes nog in de crèche zaten... Net voor sluitingstijd, dronken en diep schuldig + beschaamd toekomen in de crèche... Hopend dat ze de drankgeur en m'n gedrag niet zouden opmerken, met een smoes... - In de nacht in slaap vallen in de zetel en wakker worden in een grote plas urine. - Ellenlange telefoongesprekken met familie van m'n ex (die ook dronken waren) om gezamenlijk te klagen over m'n ex. M'n ex was niet alleen naar mij toe veranderd in een arrogante, agressieve verbitterde zak... Ook anderen werden hiermee geconfronteerd... Dus ik had toen deugd en steun (dacht ik) van te lullen over het gedeelde leed ... Gelukkig leerde ik door therapie wat me deugd deed en wat niet... En leerde ik die gesprekken af te blokken. Ik had daar geen deugd van om dat zware gevoel te blijven en te blijven herkauwen. - Stomdronken naar de nachtshop rijden om een fles wijn en sigaretten, terwijl m'n kindjes lagen te slapen. Opgejaagd om zo snel mogelijk terug te zijn, hopend dat ik onderweg geen accident tegenkwam, Rode kaken van schaamte in de nachtshop om de fles wijn en sigaretten af te rekenen, gevoel van falen omdat ik mezelf niet kon bedwingen, etc etc... - De hoeveelheid lege flessen wegmoffelen met rode kaken. - Een dagje ziek melden op het werk, omdat ik te dronken wakker werd, nauwelijks geslapen had en veel te misselijk... - Het eerste jaar na scheiding begon heel heftig... Ergens heb ik me een tijdje (deels) herpakt en genoot van mijn vrijgezellen leven, uitgaan, nieuwe mensen leren kennen, dating... Ik dronk me vnl in coma als ik alleen thuis was... Ik ben toen in een relatie beland waar ik achteraf nog dieper dan diep ben gezakt. Een veel te lieve man die me onvoorwaardelijk graag zag, alles voor me deed, al m'n sterke en mooie eigenschappen bleef benadrukken, die keek naar me op en zette me op een voetstuk, alles samen wou doen, voor me kookte, verwende, verraste... Veel écht diepe gesprekken... Alles wat ik nooit gewoon was... Het voelde zó verstikkend! Ik voelde me barslecht en begreep niet waarom ik geen verliefde gevoelens voelde voor die man, ik wilde hem zo graag zien, maar m'n gevoel bleef uit en ik kreeg een aversie van hem. Ik kwam niet graag thuis omdat hij aanwezig was... In deze periode begon ik zelfs ín de auto te drinken en op het werk. Ik goot wijn in een petfles, zodat het minder zou opvallen... Na deze relatie ben ik opnieuw verhuisd, ging ik in therapie (3 jaar op wekelijkse basis) en begon zo aan het pad naar de bodem van m'n dal, om daar een aantal jaar in te blijven onder begeleiding... Om te leren eruit. - Dagelijks binge drinken. Het ging van 2 flessen wijn per dag naar 3, in het weekend soms meer ... - Mezelf verwaarlozen... Alle lak aan hygiëne en gezondheid... Stinken en daar niet om geven... vettig haar, 25 kg in gewicht toenemen... urineverlies,... stinkende kledij iedere dag opnieuw... 2x dezelfde kousen of ondergoed dragen wegens gebrek aan vers... - M'n huis was een puinhoop... Geen energie om op te ruimen... - Licht in het hoofd op oudergesprekken verschijnen omdat ik niet kon wachten met de eerste glaasjes... Hopend dat ze het niet zouden ruiken of horen in m'n spraak. - Dronken met de auto rijden. - Dromen van een fataal ongeval (zonder andere betrokkenen natuurlijk). Mezelf kapot willen drinken/roken. - Financiële leegstroom... aan alcohol, comfortfood, sigaretten... gezond eten weggooien omdat ik het liet beschimmelen, betalingen veel te laat in orde brengen waardoor extra administratiekosten,... Voor alles de auto ipv fiets nemen omdat ik geen fut had... Etc etc Naar verschillende supermarkten rijden om niet steeds in dezelfde winkel wijn, enkele pizza's en een 2 liter fles cola te halen (zie dat het opvalt?) - Mezelf opsluiten in huis na het werk... Letterlijk alle deuren op slot, rolluiken beneden laten... Mensenschuw worden... Angstig zijn wanneer de deurbel ging en doen alsof ik niet thuis was. - Slapen en leven in m'n zetel wanneer m'n kindjes hier niet waren. Of als m'n kindjes hier wel waren: in de zetel in slaap vallen, waardoor ze soms te laat in bed lagen. - Inconsequente grenzen stellen naar m'n kinderen... - m'n academisch kwartiertje steeds meer beginnen nemen op het werk... Eerst 5 minuten te laat naar 10 minuten... Gelukkig nergens geen problemen mee gehad door m'n natuurlijke nonchalance en steeds bekwaam was om goed werk te verrichten... Raar maar waar... Mensen bleven me een kei vinden in m'n werk... - etc etc... Ik kan het lijstje blijven aanvullen. - Het klinkt waarschijnlijk niet zo... Maar naar m'n kindjes en m'n werk toe... Bleef ik naar 'behoren' functioneren in m'n overlevingsmodus... Ondanks ik evenveel dronk in de weken dat m'n kindjes hier waren... Toch had ik gelukkig een sterke oerdrang om voor hen te zorgen. Weliswaar heel ver van perfect. Zoals in m'n eerste bericht van m'n draadje... M'n therapie was zwaar, maar ik wou doorzetten om mezelf te vinden... Ik wou geen cognitieve therapie, ik wou een therapie die ging naar die onbewuste patronen... Dat het zooo zwaar zou worden, had ik niet verwacht, maar het was het waard... stoppen met vechten, alles laten gaan/verloederen en leren wat m'n duisternis/leegte wil vertellen... Onbewuste patronen leren herkennen en inzicht krijgen hierin, inzicht in m'n kindertijd en welke behoeften verwaarloosd werden, leren waaraan ik energie verlies, leeggezogen wordt, waar grenzen liggen,... emoties leren herkennen, toelaten en laten exploderen om een uitweg naar buiten te leiden... Raar maar waar... Emoties leren herkennen en benoemen was nieuw voor me... In contact/verbinding leren komen met vooral mezelf, met m'n kinderen, met alles en iedereen... Verbinding in en met het leven... Daar waar ik van kinds af zo'n behoefte aan had... Daar waar ik nog steeds behoefte aan heb en altijd zal hebben... Ik wou dit niet onbewust doorgeven aan m'n kinderen... Ik heb nu uitgebreid de tijd genomen om dit neer te schrijven... Dit zal goed voor me zijn in momenten van craving... Of wanneer ik zo lang gestopt ben en twijfel om af en toe een glaasje te kunnen drinken... Nee... Want 1 glaasje lukt niet voor mij... En ik wil nooit terug naar deze ellende!

@cheetah5, hele fijne vakantie Meis, geniet ervan. Mijn dochter is hier 3 dagen geweest met haar babies. Hun huis was het veel te heet airco kapot. De jongste is nog geen 4 maanden maar te vroeg geboren en zo kwetsbaar. Heel moe, en mijn dochter drinkt ook makkelijk weg…. Met 2 kleintjes… kan ik daar wat van zeggen….. enfin, was er om jou een fijne tijd te wensen liefs

Ik ga de potten buiten maar weer eens water geven, je kunt er met de gieter bij blijven staan..

Ook ik bracht zo mijn vakanties door:-)

Respect voor @Best, @Lieke7777, @Sebastiaan, @Kohtje en @Adam.

Goed dat jullie elkaar steunen. Ik weet ook nog steeds met wie ik hier 6 jaar geleden tegelijk kwam . In het eerste jaar paar keer gestruikeld, na een hele droge periode van maanden weer voor gaas gegaan. De dag erop hier mijn misstap gemeld en me op het jaarpact gezet ! Een jaar droog , dat was lekker duidelijk, na dat jaar , het 2e was moeizamer , omdat ik maar niet wist of ik het nu toch weer kon proberen of toch maar niet .... ik koos voor niet en tik over een paar weken de 5 jaar aan . Ben nog steeds dankbaar voor dit nuchtere leven en juist meer zelfvertrouwen. Ik was met alcohol de controle kwijt over mezelf en die heb ik nu weer terug , dat geeft zelfvertrouwen. Veel erover lezen en hier schrijven heeft mij geholpen. Daarom kom ik hier nog steeds . Om ook anderen te motiveren om de knop om te zetten en te houden . Je bent het waard

Klopt hoor @Remi1. Ieder zijn ding. Fijn dat je heit in de buurt kan blijven. Ik zou mijn moeder hier ook graag hebben, maar ze wil niet verhuizen. Dat snap ik ook hoor. Maar tegelijkertijd voelt ze zich soms heel alleen. En dat is ze ook. Wat ontzettend goed van je dat je het roken weer stopt. Knap hoor! Bij mij lukte het ook 100 keer niet en toen opeens wel. De aanhouder wint!

Ja, idd. Het schept ergens een band(je) als je dezelfde periode stopt. Vandaar ik benieuwd en vooral begaan ben. Nu is het wel pittig hè... Confrontaties met jezelf onder ogen durven zien, gewoon bekijken, aanvaarden en ondergaan zonder ervan weg te vluchten door alcohol. Ik was ruim 3 jaar in therapie (gestalttherapie) waardoor ik redelijke inzichten gekregen heb over m'n innerlijke zelf... Waardoor ik me nu wel 'klaar' voel om te springen... Met een klein hartje weliswaar, wel blij hartje. Hier lukt het ook nog steeds om niets in huis te halen. Ik dronk vnl thuis (binchdrinken dagelijks). Ik hou me bewust heel rustig... Vandaag heb ik nog niets gedaan en dat vind ik ook prima... Zolang ik droog blijf en geen craving heb is het goed genoeg momenteel. Vanuit rust groeit ruimte en energie, dat heb ik alvast al goed geleerd. Eerlijk??? Op dat feestje heb ik 2 glaasjes wijn gedronken, telkens afwisselend met een cola. Ik werd zodanig gefrustreerd (craving), waardoor ik heel plots vertrok. In de hoop dat ik nog net voor sluitingstijd een flesje wijn kon kopen in de supermarkt... Gelukkig was ik te laat De dag nadien had ik een heel onrustige dag (opgejaagd gevoel, geen geduld,...) Nu ben ik bezig aan dag 9... Ik zie die 2 glaasjes door de vingers en toch wel trots op mezelf... Kheb nog steeds evenveel goeie moed en motivatie. Het lezen erover helpt me ook. Ik geloof erin cheetah, ons zelfbeeld zal een heel pak kunnen groeien zonder die verdoving/vlucht. Ruim 10 jaar geleden heb ik een ruim jaar zonder alcohol geleefd en dat was mijn enigste periode waarin ik zo sterk en dicht bij mezelf stond. Ik verlang daarnaar, want dit voelde zooooooo goed! We zijn goed bezig hè. Kwens je een mooie rustige dag toe

Lieve @cheetah5, helaas ben ik hier in 2010 begonnen aan mijn reis, maar ben een poos weggeweest wat zoveel betekent als ben weer gaan toegeven aan mijn verslaving. En nu sinds kort, 2 dagen voor mijn 55e vond ik 15 jaar alcoholgebruik of beter misbruik een mooi jubileum. En ben gestopt en nu alweer een maand droog. Mijn gevoelens schieten alle kanten op de trek overvalt me regelmatig maar de trots de frisheid winnen het toch steeds weer. Ik wil niet meer geleefd worden door de gedachte aan drank. Want… of ik dacht eraan, was aan het drinken of herstellende van wat de drank mijn lichaam aandeed.. kortom. 3/4 van mijn dag was alcohol… wat een ‘waste of time’ nu met alle frisse uren is elke dag tekort voor wat ik allemaal wil (moet) maar nu over jou, herkenbaar voor velen hier, linksom of rechtsom het gaat maar om 1 ding. ik haalde hier eerder aan… zowel mijn vader, broertje en man zijn overleden aan kanker. Hun ziekte was behandelen, pijn, bloed, operaties opnames onderzoeken en nog veel meer. Ze hebben alles ondergaan om beter te worden. Helaas zijn ze er alle 3 niet meer… mijn ziekte is te bestrijden door ‘simpel’ de eerste niet te nemen.. zonder bloed en pijn maar met wilskracht! lieverd wij kunnen dit virtuele knuffel voor jou

Goed dat je hulp zoekt Anita. Een van de belangrijkste dingen heb je al bereikt: erkennen dat je een probleem hebt. Ik keek altijd op tegen mensen die doodleuk wisten te melden dat zij nooit alcohol dronken. Zomaar, zonder te weten dat ik elke dag meer dan een fles wijn weg zoop, tussen neus en lippen door vermelden dat zij geen enkele behoefte hadden aan die zooi die mijn leven flink vergalde. Voor mij lukte het pas echt met stoppen toen ik hardop tegen mijn vrouw zei dat ik niet met alcohol kon omgaan. Dat ik teveel dronk en niet die persoon wilde zijn. En dat ik zeker wist dat ik voor altijd moest stoppen. Niet meer proberen af en toe, geen glas wijn bij een speciale gelegenheid, geen onderhandelingen meer met mezelf over hoeveel, wanneer, wanneer niet. Niet meer liegen over het aantal glazen dat je hebt gehad, geen flessen meer verstoppen en ga zo maar door. Ik weet dat drinken er voor mij niet in zit. En sinds die knop is omgeramd in mijn hoofd ging er een wereld voor me open. Elke nacht heerlijk slapen, langzaam aan weer gezond worden, fit, sterk, helder. En de trots die je voelt als je weet dat je dat gif hebt overwonnen, je voelt je bijna verheven boven de mensen die het (net als ik vroeger) elke dag toch weer nodig hebben, ware het niet dat ik nog niet zo lang geleden in exact dezelfde rotsituatie zat, en nu weet wat een leven ze kunnen hebben zonder die troep, dus het is eigenlijk meer een soort 'medelijden' bij gebrek aan een beter woord. Ik voel me in ieder geval wel verheven boven mijn eigen oude 'alter zuipego'. Ik hoop dat je hier wat aan hebt Anita. Jij en ik lijken in dit aspect sterk op elkaar, dus ik weet dat je het kan. Alcohol is voor ons de grootste rotzooi die er is, en elke dag zonder is een dag weer geleefd. Ik hoop dat je de knop kan omzetten. Hou jezelf maar voor: 'wat ben ik toch trots en blij dat ik niet meer drink!' Heel veel sterkte en kracht toegewenst vrijdag bij je coach. Zet hem op! Groet Maarten

Goedemorgen Anita, Voor mij was het ook een lange weg voordat ik de knop om kon draaien. Jarenlang steeds meer drinken en keer op keer halfslachtige pogingen om te minderen of te stoppen. Dat mislukte uiteraard grandioos, zonder uitzondering. Ik besefte op een gegeven moment dat minderen, of een tijdje stoppen, wellicht mogelijk was, maar de ervaring leerde dat ik altijd weer terugviel in mijn oude patroon: dagelijks weer teveel drinken. Ik had daarom twee keuzes: 1) ofwel doorgaan op die manier en de rest van mijn leven worstelen met drinken, stoppen, minderen, weer teveel drinken, schuldig voelen, geld uitgeven, kotsmisselijk voelen, stiekem gedrag vertonen, walgen van mezelf, et cetera. Of 2) helemaal stoppen. Maar dat laatste vond ik bijzonder definitief. De gedachte dat ik nooit meer iets zou drinken. Zou het leven nog wel interessant blijven? Zou ik zonder die roes kunnen? Nou dat kan. Maar ik ga geen hiep hiep hoera verhaal oplepelen. Ik miste de roes wel. Ik miste het vooruitzicht van een lekker glas wijn in de avond, of beter gezegd, een lekkere fles of meer. Ik kan er van af blijven, relatief makkelijk, maar de belofte van een roes miste ik met name in het begin wel. Ik heb constant een lijst met voordelen van niet drinken paraat in mijn achterhoofd. Er zijn er zoveel, die ga ik niet allemaal opnoemen (mocht je geïnteresseerd zijn, lees mijn draadje). Die lijst zet ik in wanneer aan het begin van de avond die aloude behoefte aan drank voorzichtig om de hoek komt kijken, en voor mij werkte dat erg effectief, met name de eerste maanden. Zo langzamerhand begint de alcohol te verdwijnen uit mijn gedachte. Ik ben er trots op dat ik eind 2022 pertinent ben gestopt en sindsdien geen druppel meer heb aangeraakt. Het gevoel daarbij is met geen pen te beschrijven, al probeer ik het zo nu en dan wel. Ik heb het al eerder gezegd tegen wie het maar wil horen: de beslissing om nooit meer te drinken gaf mij zoveel rust, zoveel duidelijkheid. Mijn zelfbeeld is gigantisch verbeterd. Dat gun ik iedereen. Het enige wat je hoeft op te geven is om nooit meer die rotzooi naar binnen te werken. En daar krijg je alleen maar mooie, gezonde en fijne dingen voor terug. Succes, groet Maarten