Klassement

Morgen drie maanden droog. Veruit de langste periode sinds 20 jaar. Het begint als normaal te voelen. De euforie is voorbij, verbazing over het gemak van het niet drinken ligt op de loer. Maar toch, de gedachte dat ik misschien toch weer af en toe een glas kan drinken voelt zo lachwekkend, zo treurig. Mijn hemel, wat zou ik diep zinken als ik daar aan toe zou geven. De rust en duidelijkheid van de gedachte ‘nooit meer alcohol’ heeft zich van mij meester gemaakt. Elke dag opnieuw berust ik tevreden in mijn besluit niet meer te drinken. Waar was ik toch de afgelopen jaren? Waarom al die tijd angst gehad dat de realiteit zo rauw was dat ik drank nodig had om het beeld meer kleur te geven terwijl de alcohol nu juist een fletse filter voor mijn ogen trok. Godallemachtig, ik word er bijna poëtisch van… Met absolute verbazing kijk ik om mij heen en zie ik drank als traditie en welkome vaste stamgast in de maatschappij. Als een verbindende factor tussen sporters en het publiek dat laveloos in de kroeg de prestaties toejuicht. Alcohol als een volkomen logische partner bij grote, kleine, feestelijk en droevige momenten. Emotie eruit, drank erin! Ooit zo jaloers op lieden die met mate de drank tot zich konden nemen. Nu zo trots dat die jaloezie is verdwenen. Op naar de volgende drie maanden, en de rest. En door…

Droge afmelding voor het dagpact.

Haha , wat een mooie koffie voor Yvonne! Leuk. Ik heb een super weekend achter de rug met niets bijzonders. Ik was moeiig , dus heb mijn rust volop gepakt. Maar ook leuke bezoekjes en vakantie voorpret. Zin in mijn nieuwe werk. En op de één of andere manier kan ik me soms overal druk om maken, vaak zelfs, maar nu even niet. Wat is dat heerlijk. Geen vol hoofd met dingen die moeten. Ik weet niet waarom mij dit ten deel valt, maar ik vind het geweldig. Beetje naar de bomen kijken, naar de vogels luisteren en verder weinig.

Gefeliciteerd met je 3 maanden, @Maarten82. Dat gaat mooi zo!

Top Maarten! Ik las je draadje nog even terug en begon keihard te lachen om dat vogeltje, mijn man schrok van mijn gelach en toen ik het hem vertelde lachte hij ook. Voor mij was het gisteren 4 maand, ik ben helaas niet de knopommer, maar meer de maand voor maandtype, is nu eenmaal zo. Zou wel zo de knop om willen zetten zoals jij dat doet, maar ieder zijn weg.

Ach, Wim de Bie is overleden. Ik wens dit prachtmens een geweldig plekje in het hiernamaals

Maandag 27 maart 2023 voor ons allemaal

Klopt, ik spoor inderdaad voor geen meter, ik weet niet wat het is, maar ik heb er gewoon lol in om dat te doen.... En dat terwijl ik hartstikke hoogtevrees heb, een gewone trap loop ik vaak achterstevoren af en een roltrap durf ik wel mee omhoog, maar voor geen goud mee naar beneden, hahaha Tsja, dat was ik inderdaad van plan, maar het liep net even anders Ach @herman0167, blijkbaar gaat het goed met ons momenteel. Maar wees gerust, zodra er hier iemand binnenloopt en aangeeft dat hij of zij het moeilijk heeft kunnen we ook serieus in gesprek hoor. Hoe gaat het overigens met jou momenteel?

Zondagmiddag, een hoofd vol watten. Verkoudheid die toch steeds weer terugkomt. Gisteravond twee uur liggen slapen in de stoel, terwijl er om mij heen volop gekletst werd, daarna een lange nacht...het was nodig. Licht en of kort slapen is niet fijn. Ondanks het wattenhoofd voel ik me vandaag dan toch 'beter'. Ik kook uitgebreid vandaag, rommel wat in huis...en ga nu na dit bericht wat creatiefs doen. Omdat het mag en kan. En dan kan ik volledig zijn met mezelf . Dranktechnisch gaat het oké. Ik heb nog wel zuchtmomenten. Vandaag nog, in de supermarkt...de 'zal ik toch dan...' Ik weet niet altijd waar het vandaan komt. Ik weet wel dat ik de neiging had de winkel snel uit te komen en dacht, nee, zo werkt dat niet. Of ja, ik weet wel waar het vandaan komt...het zijn niet echt hele concrete situaties. Soit. Daar moet ik het mee doen. Dus ik 'voel', observeer...en het gaat voorbij...en dat mag ik allemaal zelf doen. En dat wil ik ook. Ik leer 'loslaten'...of liever gezegd, anders vasthouden. Naar de ander, maar ook naar mezelf. Ik ben erachter dat 'controle' een ding is. Het is oké. Ook hierin stapjes. Het hoeft niet perfect ik ben gewoon een mens De winst van 'alles' op dit moment is dat ik ervaar dat 'het voorleven' impact heeft op de mensen om mij heen, vooral bij mijn gezin. Ik heb me afgelopen anderhalf jaar behoorlijk schuldig gevoeld, voor wat er allemaal gebeurde hier. Ik kan het nu wat meer in perspectief zien. En ervaar dat mijn handelen er toe doet, op een constructieve manier. Niet vanuit angste, maar vanuit liefde (jajaja....dat schrijf ik wel zo makkelijk...in de praktijk nog wel een dingetje...overgave) Eén ding blijft bovenaan: niet drinken. Wat voor mij staat voor: met alles aanwezig kunnen zijn. It's the only way. Keep up the good work

chapeau Pytje

Gisteren, na een vervelend conflict, dacht ik: wijn! En nu! En veel! Ik schrok van de heftigheid. Niet gedaan en aan het eind van de dag voelde ik me groots: het was de eerste keer sinds heel veel jaren dat ik in zo’n situatie niet naar de alcohol greep. Het grote verschil was ook dat, toen ik het eenmaal ergens geparkeerd had, het ook echt rustig was. Als ik toe had gegeven aan de fles had ik het gisterenavond verzacht, maar was het ergens midden in de nacht dubbel teruggekomen. Samen met extra piekergedrag en schuldgevoel. Het is het belangrijkste moment in mijn stopproces tot nu toe. Omdat ik iets van mezelf heb leren kennen dat echt nieuw was: dealen met wat er is, hoe vervelend ook.

Goedemorgen. @Yanaja, of een keer een krant met alleen maar goed nieuws.

Jaaaa, dat zou inderdaad zoooooo mooi zijn

Afgelopen nacht als een blok geslapen. Niet eens wakker geworden om naar de wc te gaan. Gebeurt eigenlijk steeds vaker. Net als het droomloos slapen. Heb het idee dat ik er al met al meer van uitrust. Was er om half acht al uit. Ongewoon vroeg voor mij op een zaterdagochtend. Meestal duurde het toch wel even voordat ik enigszins in staat was om mezelf bij elkaar te rapen en uit bed te stappen. Wat heb ik het mezelf toch moeilijk gemaakt. Ondanks kater toch maar doen of er niks aan de hand is. Vooral niet laten merken dat je hoofdpijn hebt of misselijk bent. Toch dat hele eind gaan hardlopen, spitten in de tuin of naar dat kinderfeestje. Vooral dat laatste waar de drank dan rijkelijk vloeit…. Achteraf onbegrijpelijk dat ik dit nog zo lang heb volgehouden. Al was het niet altijd even erg en dronk ik de afgelopen jaren ook periodes niet of nauwelijks. Vraag me ook af hoeveel meer mensen er rondlopen met dit probleem. Als ik hier op het forum kijk zijn er de afgelopen jaren heel wat draadjes opgestart. Zijn overigens in mijn omgeving ook wel wat mensen waarvan ik een vermoeden heb dat ook zij moeite hebben de drank te laten staan. Zo fijn dat ik de stap nu wel heb kunnen zetten en als een blij ei op zaterdagmorgen (voor mijn doen nog steeds heel vroeg ) compleet nuchter dit hele verhaal kan typen. Leven betekend nog steeds uitdagingen tegenkomen, maar anders dan ik voorheen dacht kan ik ze nu beter aan.