Klassement

Gefeliciteerd met je 9 maanden @Quinn. Volgende wagon alweer. Ook applaus voor @MijnGerrit en @Maverick.

Goedemorgen, Fijn, heb ik wel verdiend vind ik. Mag ik een succesje delen in kader van....? We hadden afgelopen weekend logeerbezoek, één fles wijn gehaald, omdat ik niet over iemand anders beslissingen ga. Ze dronk zo matig dat er een halve fles wijn over bleef. Gisterenavond aan de fles geroken, met het plan het door de gootsteen te spoelen. Ik wilde ervaren wat het met mij deed. En ik vond het stinken!!!! gadverdarrrrrrieieieieieieieieieie bah! Dat ik dat gedronken heb. Het helpt mij, deze ervaring. De associatie is om. Wijn is vies vanaf nu lekker warm plonzen zo, fijne 14 decemberdag allemaal

2 uurtjes vliegen en dan zien we dit Het water is 35 gr. dus kunnen we plonzen mensen en vanmiddag lekker een barbecue op het witte strandje. Niet vergeten een zwembandje mee nemen voor Mini

Hey @Quinn, je hebt een upgrade gekregen van @Boben nu zit je inmiddels maar mooi in wagon 4 Gefeliciteerd met je 9 maanden, een optelsom van al de dagen dat je bij je besluit bent gebleven. Mooi man! In herstel zijn kent geen eindstation het is een continue reis. Dus als je wilt blijven reizen dan maar gewoon in de trein blijven zitten, gedengedeng oehoe!

Columbus, op weg om Amerika te ontdekken, beloofde z'n bange bemanning (bang dat ze van de platte aarde af zouden vallen) dat ze met hun schip rechtsomkeert zouden maken zodra het iemand zou lukken een ei zelfstandig rechtop op tafel te laten staan Gewoon een (hard)gekookt ei met een klap op tafel zetten. Dan breekt de schaal en bleift het ij staan. (geschiedenisles met 'meesterverteller' meneer Janssen, vierde klas lagere school, 1966-1967)

Zijn we de sneeuw weer uit? Dat is fijn want met al die sneeuw heeft @Artaxeen schutkleur. Het is al moeilijk genoeg om iedereen bij elkaar te houden.

goeiemooiemorgen frummers vroeg wakker geen idee waarom. Maar Yana lezende kwamen 2 herinneringen oppoppen ik heb 2 x ter voorbereiding van een Vision Quest, nachtwandelingen moeten maken. 1e was in Frankrijk, hoogzomer, een stuk van die beroemde route samen met exgenoot; het liep heerlijk tot we auto's hoorden naderen en we steeds een berm indoken. De natuur zelf maakte ons niet bang. Maar die autolichten schenen op kilometers afstand en eer we dat door hadden waren we al een berg deels afgerold. De 2e keer deed ik m alleen in Meijendel. Prachtige duingebied. Bij licht☺. Het was najaar en vroeg donker. Ik heb het niet gered. De laatste bus en trein terug naar huis. Ook hier bang voor mensen en niet voor de natuur. Maar mijn verstand kon mijn angstgevoel niet omdenken. En wie weet wat voor ellende me bespaard is gebleven daar in de Randstad bedenk ik me achteraf. Maar tussen varkens en koeien bivakkeren is ook best onrustig lijkt me. Anders, maar toch...

Oh, ik kijk al helemaal geen spannende of enge films Ik lees dan wel weer graag thrillers en detectives, blijkbaar kan ik daar wat makkelijker mijn ogen tot spleetjes knijpen

Ja, ik probeer mezelf ook te beschermen door mijn ogen tot spleetjes te knijpen en mijn oren dicht te houden. Ik vraag me af wat er gebeurt als ik daar mee op zou houden. Ik ken iemand die heeft zo'n virtual reality bril, waarmee je spellen kunt spelen alsof je er in staat. Ik ging in de ring om te boksen. Er kwam een enorme angst opzetten om klappen te krijgen. Ik kon de bril niet ophouden. Er is ook een spel met heel veel schrikeffecten. Ergens maakt het me nieuwsgierig. Maar misschien draai ik wel door als ik daar mee ga lopen experimenteren.

Hahahah, zo herkenbaar. Ik herinner me een voorval van een jaar of veertig geleden: Kees en ik waren op vakantie in Frankrijk. We zouden gaan kamperen, en waren op de bonnefooi van huis gegaan, een camping zouden we 'daar' wel zoeken. Maar het werd avond en we hadden nog niets, dus reden door tot begin van de nacht. Toen wilden we wel even rusten. We waren net een heel klein dorpje door en even daarbuiten stond een soort van landhuis, een heel groot oud landhuis, midden in het groen... Donker, hartstikke donker, geen levende ziel te bekennen. Dat vond Kees een prima plekje om even de ogen te sluiten. Binnen een minuut 'lag' hij te snurken in ons Renaultje 4. En ik werd bang. Hartstikke bang, Ik zag al overal dorpsbewoners met grote slagersmessen vandaag komen om ons af te slachten... En echt, hoe ik ook probeerde... het werd er alleen maar erger op. Al heel snel heb ik Kees wakker gemaakt en zijn we weer gaan rijden, hahahaha.....

Ja, heel boeiend. Ik vertoon mijn hele leven verslavingsgedrag. Ik heb verschillende dingen uitgeprobeerd om er vanaf te komen. Uiteraard gewoon stoppen met het middel. Vervangen met iets gezonds. Therapie. Trainingen rondom zelfobservatie/zelfcompassie en meditatie. En van alles heb ik wel wat opgestoken. Mijn leven is een stuk lichter. Als er een emotie opkomt dan kijk ik naar de herkomst. De trigger. Dat is een tweede natuur geworden, wat me duizenden vlieguren heeft gekost maar me gered heeft van die altijd aanwezige treurnis en zelfhaat plus bijbehorende emoties. Misschien kan ik dat ooit eens loslaten. Ik check emoties aan de deur. Even terug. En dan laat ik ze binnen. Emoties kunnen ook instinkers zijn, het voelen ervan zinloos en afweerversterkend. Gedachten worden emoties, emoties worden gedachten. Overtuigingen. Maar als oefening gewoon eens voelen en niet wegstoppen, ontkennen, zoals we allemaal leren, kan zinvol zijn natuurlijk. Voor mij was het een onderdeel van een ontwikkeling. En keihard nodig. Mogen miepen. Behoeften hoeven niet vervuld, die kunnen worden uitgesteld door een volwassene. Met het oog op balans tussen korte en lange termijn. Het gaat mij nu om de onbewust aanwezige behoeften die ik juist omdat ik me er niet van bewust ben, tot sint juttemis blijft uitstellen. Maar die ergens wel aan de deur kloppen, en me wellicht in de cirkel van verslaving houden. Aan wat dan ook. Om zo te kunnen blijven ontkennen wat ik nodig heb. Ik vermoed dat dit bij mij op het gebied zit van mezelf ontwikkelen, zingeving.

Wat mooi Artemis. Ik heb er ook 1tje gepikt. Het leek of ik mezelf zag, tranen. In stukjes gesneden door het leven en proberen het weer te lijmen. Proberen het te vinden wat ik verloren ben, vertrouwen dat het goed komt. Altijd op zoek, altijd. Dank je voor deze afbeelding

Ja het is echt bladgoud ook natuurlijk hè! Leuk idee! Ideaal ook om met de kleine te doen…hier hebben ze een extra week kerstvakantie owv c. Beetje kunnen bezig houden hè!