Klassement

Petje af voor @Kate en @Yogajuf, maar wel van 1,5 meter afstand.

Goed voorbeeld doet goed volgen...het heeft mij altijd wel 'hoop' gegeven...goed hoop

@Louisa ik denk ook dat je zelf rustig moet beginnen met afbouwen. Zelfs Jellinek raadt die methode aan. Je wordt alleen maar zieker heb ik het idee (logisch ook van dit gif). Je klachten komen echt van die zooi. Wie weet hoe lang de Corona gekte nog duurt. Ik zou zeker heel langzaam zelf beginnen met taperen. Als je maar langzaam gaat.

Als je anders had gekund, had je het wel anders gedaan. Je deed wat je kon. Dat is echt goed genoeg. En nee. Het valt niet mee dit. Wennen, aanpassen, kinderen de hele dag om je heen. Rustig aan maar. Wees lief voor jezelf. Je doet het goed en huilen en hulp vragen is top!

@bolletje@doorbijterik heb nu helemaal geen angst meer. Ik vind zoals de meeste mensen de corona wel heel erg dichtbij komen. Ik heb 5 jr geleden na trauma een gegeneraliseerde angststoornis ontwikkeld. Ik kreeg benzo's en antidepressia. Daarna heb ik een slaapstoornis ontwikkeld door benzos. Pas na cgt kwam ik erachter dat ik helemaal niet bang hoefde te zijn. Als ik naar mijn vorige psyhiaters had geluisterd zat ik nu nog aan de benzos. Gelukkig ging mijn vorige psyhiater elders werken. Hij was de benzo en ad alleen maar aan het verhogen. Ik heb mijn nieuwe psyhiater verzocht om mij van de benzos af te helpen. Angstgevoelens werden beetje erger bij afbouw maar zijn nu weg. Ik ben nu benzo vrij wat ik al eerder aangaf. De AD ben ik nu in overleg aan het afbouwen. Ik ben iemand die graag een ander helpt. Toen Angke het over antibiotica had, herinnerde ik mij iets te hebben gelezen over antibiotica in de ashton manuel. Ik wilde haar alleen maar helpen en niemand angstiger maken. Ik wilde het zeker weten en zo kwam ik automatisch bij farmaceutisch compas terecht. Nogmaals ik ben net als iedereen hier op het forum om mekaar te steunen zodat wij allemaal deze strijd gaan winnen.

Gefeliciteerd met je 10 maanden, @Goedehoop! Ook applaus voor @An en @Skyer.

Oh lastig hoor. Denk dat je niet de enige bent als dat een schrale troost is Alles ligt overhoop, iedereen moet zijn draai vinden. Denk dat het uiteindelijk toch gaat wennen, hoe dan ook. Vind het ook superlastig. Mijn kinderen zijn al wat groter denk ik (pubers) dus dat scheelt. Maar ik kan me niet concentreren als ze de koelkast opentrekken, tostis maken met veel lawaai, vragen gaan stellen etc. Ook geen eigen werkplek. Vroeger vluchtte ik dan naar de coffeecompany of bieb, maar dat kan nu ook niet meer. Snap je helemaal. Kan je alleen maar sterkte wensen en schrijf lekker hier van je af.