Klassement

Nog wel iets liefs om te delen voordat ik ga slapen. Een lieve overduidelijk dementerende zorgvrager(91), al verblijft zij op een somatische open afdeling. Spoed opname, thuissituatie onhoudbaar. Ook bij ons, zeer onrustig volgens de avonddienst(overdracht). Mw wilde weg, uit het raam springen. Heel nerveus/bang/angst.Had in de thuissituatie al nachten niet geslapen, de thuiszorg aangevallen etc. Ik stelde mij voor met mijn echte naam natuurlijk. Haar man had dezelfde naam. Dat vond ze al heel fijn bemerkte ik. Uiteindelijk dacht zij dat ik haar man was. Ze was er compleet van overtuigd. Ik speel dat natuurlijk mee, ga erin mee, belevingsgerichte zorg, voel dat meteen aan. Ze wilde alleen gaan slapen/althans in dat bed liggen als ik in een stoel naast haar ging zitten en haar hand zou gaan vasthouden. Dat deed haar man vroeger ook als ze heel gespannen was. Ik ging in de stoel naast haar bed zitten en ze hield mijn hand vast. En maar praten over "ons" hoe het was en zo fijn dat we na zoveel jaren nog samen waren(haar echtgenoot was al 3 jaar geleden overleden). Ik hoefde alleen maar ja te zeggen en bevestigend erin zijn. Ze gaf aan nu wel in dat rot bed te blijven liggen zolang ik ook de hele nacht bleef(kan natuurlijk niet maar goed) Na 10 minuten viel ze diep in slaap. Heel voorzichtig mijn hand weghalende en de kamer uit geslopen. Natuurlijk meerdere malen stil gecontroleerd en ze bleef slapen. Met een tevreden gevoel verliet ik mijn werk. Daar doe ik het ook voor. Nu zelf echt slapen. Mag nog een aantal nachten.

Je hoeft je voor mij niet te verontschuldigen hoor @rapilos. Ik hou alleen maar een lijst bij die jou en anderen misschien kan helpen, en dat doe ik graag. Ik zie je ook graag op enig moment weer terugkomen op die lijst. Misschien nadat je nog andere motivatiebronnen voor jezelf hebt gevonden? Eerst een omslag in het denken, dan een tijdje volhouden en pas later je aan een langere termijn gaan binden, dat werkt voor de meeste mensen toch het beste, geloof ik. Vooropgesteld dat het voor iedereen weer anders kan zijn, wil ik hier in 7 stappen opschrijven hoe ik het zelf beleefde. Misschien hebben anderen er iets aan, misschien ook niet. 1. Er was een aanleiding (mijn gezondheid) en een lichte dwang van buitenaf (huisartsgesprekken) om er serieus over te gaan nadenken. 2. Er waren eerdere pogingen geweest om te minderen of te stoppen. Sommige met enig succes, andere niet. Afijn, je kent dat wel. 3. Er kwam een soort omslag in mijn manier van denken tot stand die in elk geval voor een aantal weken goed stand hield. In mijn geval een combinatie van "ik zal die dokter eens laten zien waartoe ik in staat ben" en "waarom eigenlijk pas na de vakantie stoppen, ik doe het gewoon in die vakantie al, want als dat lukt wordt het daarna alleen maar makkelijker". Dat had succes. 4. Toen kwam de euforie omdat het inderdaad gelukt was, maar ook de vraag: hoe lang hou ik dat vol? 5. Eerst dacht ik in weken, toen in maanden, en daarna vond ik het tijd mezelf op het jaarpact te zetten. Dus niet meteen al, maar pas toen ik in staat was wat verder vooruit te denken over niet-drinken. 6. Inmiddels denk ik het nog vele jaren zo te houden. Het bevalt me goed en ik zie niet in waarom ik het risico van terugval nog zou willen lopen. 7. Let wel: "nooit meer" is niet mijn insteek, maar het zou me niet verbazen als het daar wel op uit komt.

Dat is heftig zeg. Verdriet en onmacht mogen er gewoon zijn. Rustig aan. slaap lekker.

Stamppot spruitjes ook wel eens een idee.Maak ik nooit.

Jij bedankt voor jouw reactie, rapilos. Wel jammer dat ik er weer eens naast zat. Voor jou dan, hè.. Tja, dan moet je toch maar hier blijven.

Ha die Koh, Nou je zit er inderdaad aardig naast hoor ha,ha Ik lijk misschien vaak de indruk te wekken dat ik geen moeite met drank heb, maar dat klopt natuurlijk niet, anders had ik hier niet gezeten denk ik Ik vind het allebei erg; me afmelden voor jaar en dagpact, maar dus zeker ook OMDAT ik dus gedronken heb Heb mezelf meestal onder controle als ik niet drink, maar ALS ik drink, is dat toch meestal wel meteen tot een hele fles, want die MOET dan leeg Meestal met de achterliggende gedachten, dat dat nu echt de laatste keer is, en nu kan het nog, het is toch al mislukt, dus het er dan maar goed van nemen ook kan ook moeilijk stoppen , na de eerste. drink vaak weken of dagen niet, en dat gaat dan meestal best wel goed, tot de volgende "aanval ", wat zomaar uit het niets kan komen In de ochtend het absolute voornemen, om zeker niet te drinken die dag, en dan opeens om een uur of vier, een totale gedachten omslag Maar enfin, dat is een bekend fenomeen bij vele van ons lees ik vaak Daarom is het ook zo verradelijk vind ik En misschien kom ik wel standvastig over en zo, maar ben dat zeker niet altijd Vaak onzeker, tobberig en overal leeuwen en beren zien Misschien is de indruk anders omdat als ik me rot voel, er ook niet over schrijf Wat heeft het voor zin, om iedereen daarmee lastig te vallen denk ik dan Maar dank voor je reactie Koh

Lieve @rapilos, ik heb zomaar de indruk dat je het erger vindt dat je je af moet melden van het dag- en jaarpact dan dat je het drinken zelf erg vindt. Ik heb zomaar de indruk dat jouw drinken niet eens zo'n heel groot probleem voor je is, momenteel. Dat je gewoon af en toe van een glaasje geniet en dat je jezelf behoorlijk goed onder controle hebt, wat drankgebruik betreft. Ik heb zomaar de indruk dat je je aanmeldt voor het dag- en jaarpact om jezelf er aan te herinneren dat je je drankgebruik niet uit de hand moet laten lopen. Maar ik heb zomaar de indruk dat jij helemaal niet zo'n groot probleem met alcohol hebt. Dat jij na gedane arbeid zo nu en dan 'even wat neemt', er even van geniet en er daarna geen of heel weinig last van heeft. Nou ja, wel last, maar dan meer tussen de oren omdat je je nou eenmaal op het dag- en jaarpact had aangemeld, dus meer last van "ons" omdat je met "ons" als getuigen die afspraak had gemaakt om niet te drinken. Hoe kom ik nou toch aan deze indrukken van jou? Het zal zijn omdat je op mij altijd zo standvastig en doelbewust overkomt. Als iemand die er altijd voor een ander is of kán/wil zijn. Als iemand die tegenslagen goed weet te relativeren door er (een in mijn ogen fabeltastisch) optimisme tegenover te zetten. Zo 'no nonsense'. Ik zou willen dat m'n indrukken juist zijn. Maar ik zal er wel faliekant naast zitten. Dat doe ik nogal eens. Dat is mijn sterke punt.

Hoi Rapilos, jammer maar wat ik altijd van je lees herpak je jezelf snel weer. Dat vind ik knap van je. Je blijft niet dagenlang doordrinken omdat het toch al mis is gegaan. Voor mij is het jaarpact wel echt een stok achter de deur. Ik wil mijn plekje en stopdatum niet kwijt:) Zonder het jaarpact zou ik zeker al de fout zijn ingegaan en ik denk er liever niet aan aan waar ik nu dan zou zijn.

Hoi Rapilos, Ja balen. Maar wat je zegt, je kunt het niet terugdraaien...wel vooruit kijken, ervan leren, en niet bij de pakken neer gaan zitten (dat lijkt me ook niet jouw stijl). Ik 'durfde' pas op het jaarpact toen ik 'het besluit' kon nemen. Dat was niet 'nooit meer', maar een diep besef dat ik het zo niet meer wilde. Mijn bodem. Ruim twee jaar geleden nu. Ik ervaar het jaarpact niet als een stok achter de deur, maar een soort van 'saamhorigheid'...hoop....dat het dus kan, langere tijd droog staan. Voor mezelf en ook voor medestoppers. Mijn stok is het feit dat als ik weer zou gaan drinken, mijn leven in korte tijd een destructieve wending zal nemen. 'Nooit meer' is wel mijn insteek realiseer ik me al schrijvend, maar me bewust dat ik dus alert zal moeten blijven. Op triggers, op situaties, op gedrag. Dag voor dag. Met vertrouwen. Zelluf doen, niet alleen. Geef niet op, pak de draad op, je weet wel, knietjes afvegen en...

Ik heb ook veel last gehad van nek en schouders en ook kaken. Het is de afgelopen dagen wel minder. Het gaat dus over, hou je daaraan vast! Slikken heb ik ook gehad maar dat was heel snel weer weg.

iedereen hier verdient een bloemetje en een dikke pluim! wat heb ik toch veel aan jullie, zonder dit forum had ik al lang weer gerookt. en inderdaad.. een echte keus heb ik pas zodra het uit mijn lichaam is. morgen is overleggen hoe lang dat duurt