Klassement

Gaat goed hier weer ! In de winter paar weken in Afrika geweest om te werken, mooie maar intensieve ervaring weer. Na terugkomst helaas aantal weken veel stress gehad ivm klachten die onheilspellend zijn in een familie met veel darmkanker. inmiddels onderzoek achter de rug en goede uitslag; afwijkend weefsel maar alles weg en nu om de 5jaar opnieuw onderzoek om poliepen op tijd te verwijderen. Enorme opluchting! Nu nog een weekje school te gaan en dan zomervakantie, minder werkdruk, fijne vakantie voor de boeg! Ik ben ondertussen bezig met een soort coach/forum en het boek Ontwijnen, fijne 'nuchtere' manier om alert te blijven die goed werkt zo samen met het drukke leven. Kortom; hoe gaat ie? Goed !

Ik ook even.... Bob zegt mooie dingen. Zeker eens goed op je in laten werken. Je vraagt je af hoe je dit in de nabije en ook verre toekomst vast kunt houden. Mijn ervaring is dat, hoe meer ik iets vast wil houden, hoe meer het me tussen de vingers doorglipt. Het antwoord dat ik ooit op diezelfde vraag die ik mezelf stelde kreeg was: "laat het los"... Loslaten, niet als van je afwerpen, maar juist liefdevol, zorgzaam loslaten, met de handpalm naar boven zodat je hand er als vangnet onder aanwezig blijft. Zoiets als je kind leren fietsen. Eerst nog een armpje vasthouden, dan voorzichtig loslaten en mee blijven rennen, dan langzaam maar zeker dat kind op eigen kracht, al dan niet wiebelig, van je weg zien rijden, zelfstandig. Terwijl dat kind nog altijd bij je hoort. "Probeer het allemaal een beetje toe te laten en daarnaast gewoon afleiding en dingen doen die ik leuk vind, dat werkt gewoon heel goed. Veel meer is er niet en dat accepteren vind ik soms lastig." zeg je. En zo is het. Stukje bij beetje, dag voor dag, hou het klein... hou het in menselijke proporties. We zijn God niet.

Ik haal er even een passage uit die mijns inziens de kern aangeeft van het deel waar je best nog wat aan zou kunnen werken. Je probeert het nu op te lossen door de confrontatie (met je gevoelens) te vermijden maar misschien moet je het helemaal niet als een confrontatie of een gevecht blijven zien. Misschien zijn die gevoelens gewoon onterecht, overdreven of niet meer van toepassing en zijn ze te veel een eigen leven gaan leiden. In dat geval zou het beter zijn als je ze wat naar de achtergrond kon dirigeren, maar niet door ze te vermijden. Of het daarvoor nodig is je in het verleden te verdiepen weet ik niet. Het kan ook helpen je meer te concentreren op het heden en op je toekomstverwachtingen. Even los van wie je vroeger was, wie ben je nu eigenlijk en wie wil je het liefst worden? Probeer dat soort vragen eens te beantwoorden en leg om te beginnen de nadruk maar eens op je sterke punten en niet op zwakke. Eén van die sterke punten is dat je inderdaad al weken kunt gaan tellen. Dat gaat lekker zo!

Doe ik Ad! en morgen ook weer naar de bedrijfsarts die gesprekken staan meestal haaks op elkaar. Werk opbouwen,pillen afbouwen,pillen opbouwen en ook nog trauma therapie. Ik zat zelf te denken omdat mijn contract afloopt in augustus en ze mij nog een verlengde leerovereenkomst geven na de vakantie in augustus of ze dat in oktober of novemeber willen doen. Als dat lukt 1mg per 14 dagen afbouwen dan ben ik iig van die benzo’s af dan heb ik al weer een hoop gewonnen. Alleen is de vraag of mijn lichaam dit aan kan plus het feit of dat technisch gezien ook kan via het werk uit.

@Vol, leuk van je te horen!! Niet wakker ervan gelegen dat je je niet meldde, wel heel fijn dat je het nu wel doet;-)

En hallo weer Dankzij Lars weer even hier kijken. Leuk als iemand aan je denkt, maar ook beetje schuldgevoel vanwege het hier weer niet geweest zijn. Gelukkig zal er niemand van wakker hebben gelegen schat ik zo in

Wat mooi geschreven allemaal. En niet zomaar mooi...maar helpend.

Dat klopt helemaal wat je zegt Bob. Wat dat betreft zit ik nog een beetje in de wachtkamer af en toe. Het is ook niet zo dat ik de hele dag slecht over mezelf zit te denken, maar denkende aan de toekomst dan weet ik dat ik dingen ga tegen komen die die gevoelens aanraken. Zeker als ik straks weer aan het werk ga en de druk meer wordt. Probeer me daar op voor te bereiden, en ja dan helpt het meer om de nadruk op mijn sterke punten te leggen. Wat betreft mijn verleden weet ik wel waar die emoties vandaan komen en daar kan ik niet veel meer aan veranderen. Dus probeer ik dat zoveel mogelijk te accepteren. Benoem dat voor mezelf als krasjes op de plaat. Mezelf daarvan bewust zijn, en dus de ruimte en energie nemen om dat te doen helpt om niet in zo’n kras te blijven hangen. bedankt voor je reactie

Dat geldt zeker nog Koh. Dank je wel. Rustig hier..geen nieuws, goed nieuws? Fijne dag

Goedemorgen!, Dagpact: Nietmeer Word steeds fijner wakker s’morgens en slaap steeds iets beter. Geeft me een gevoel van dankbaarheid.

Beste allemaal, Wat minder actief op het forum. Meer werken zorgt ervoor dat ik qua tijd, naast de kids word opgeslokt. Maar goed nieuws: gisterenavond 23 uur naar bed gegaan. Snel weggevallen. Mijn vriend 45 min later wel gehoord en vervolgens was het 6.30, tijd om op te staan! Dus niet wakker geworden! Voor het eerst weer doorgeslapen. Ik realiseer mij dat dit niet betekent dat ik nu van het slaapprobleem af ben, maar het is weer een stap. Ik hoop dat het ook jullie hoop geeft. @Kaida74 bijvoorbeeld, die ook steeds wakker wordt. Het komt, het komt... En nu weer voetbal kijken. Spannend!

Zoiets kan nog veranderen, Lika. Het zit diep van binnen omdat het uit je jeugd stamt, maar je bent inmiddels geen kind meer. De omstandigheden zijn veranderd, en je vaardigheden ook. Het hoeft dus geen blijvende karakterisering te zijn. Ik was de jongste thuis en had daardoor nog heel lang het idee dat anderen alles beter kunnen dan ik. Daar kwam ik maar niet van los, totdat ik rond mijn veertigste bij een sollicitatieprocedure het psychologisch rapport las en me ineens realiseerde dat dat een professioneel en objectief oordeel was waar ik me helemaal niet voor hoefde te schamen.

Klopt Bob, maar als het diep van binnen zit dat je niet oké bent dan kunnen ze zeggen wat ze willen, maar het gaat er niet in.... dat gebeurt soms even.

Ik weet dus wel hoe ik het leer, denk ik. Namelijk doen. Erbij blijven. Kijken. Niet dwingen. Niet moeten. Niet vluchten. Kijken wat zich aandient. Is het echt te eng? Time out. Heel vaak denk ik : ok, morgen verder! Veel vaker dan ik dacht is registreren en waarnemen van wat er gebeurt voldoende. Niet handelen dus. Maar even begripvol en met een knipoog naar mezelf kijken. En soms overvalt het me. Dat gebeurde gisteren. Gelijk lamgeslagen. Baf. Dan kan ik een uurtje later al iets beter kijken, de dag later nog iets beter en wie weet , later als ik groot ben!, trap ik er niet meer in en kan ik het op het moment zelf. Stapje voor stapje....

En dank jullie!!!!! Mooie is dat ja, samsarisch corvee! Uitvergroten, afstand nemen , opschrijven, helpend is het zeker. En nieuw voor mij. Redelijk nieuw. Want ik accepteer voor het eerst dat het zo is, soms. Voor mij. En nee, @bumperjim en @knakker: nauwelijks overdreven. Ik ben in de loop van mijn leven steeds harder mijn best voor aaien, complimenten, gaan doen. Met uitputting en onbrevigde gevoelens evengoed als gevolg. En behoefte aan ontspanning, verdoving. De hele rimram. Vandaag moeilijke start met een prima einde. Niet mijn hoofd weggestopt, niet sorry zeggend op mijn knieën gelegen, niet drieduizend ( niet overdrijven duizend dan) extra klusjes extra goed aangepakt en niet weggerend. Maar gewoon. Ik doe eens wat goed, ik mis eens wat, ben eens onhandig en heb soms een briljante (niet overdrijven!: goede) ingeving. Wat jij zegt @bumperjim natuurlijk is dat de crux. Maar hoe krijgt een mens die dat nooit heeft geleerd voor elkaar? Dat is precies wat ik aan het leren ben. Doodeng, retespanned, ongelofelijk boeiend en heel bevrijdend op momenten dat ik groei waarneem. Dank lieverds, jullie feedback geeft steun en het is zo fijn mensen te vinden die weten wat ik bedoel.

Inmiddels terig uit t zkh. Ophogen zag ook zij niet zitten, wilde wel nog even een paar dagen 3 lora aankijken. Vrijdag hebben we weer afspraak, dus daar kan ik mee leven. Ze dacht niet dat mijn klachten van het gebruik van de lora komen. Omdat ik big altijd meer profijt dan last heb nadat ik er eentje in heb genomen. Dat is ook wel zo, als ik er eentje neem, ben ik daarna wel rustiger. Vertrouw daar dus maar even op. Tja, je moet toch ergens vertrouwen weghalen dat t ooit nog goed komt. Ik vind t wel prettig dat ze aangeeft dat als ik t thuis echt niet meer trek, opname een serieuze optie is. Maar ik heb duidelijk gezegd dat ik dit keer zelf en thuis er door ga komen. Na de afspraak nog even snel de supermarkt in geweest en dat ging eigenlijk boven verwachting goed. Nu wel uitgeteld op de bank, even goed bijkomen. En straks de jongens van school halen. Das wel een maand of 2 geleden voor t laatst, maar ga ook daar vanuit dat t goed gaat. Positief blijven (voor zolang t duurt) Toch gek dat ik na zo'n afspraak me altijd wat beter voel en er met een beetje vertrouwen weg kom. Alleen zon afspraak doet me kennelijk al goed. Fijne dag allen En natuurlijk houd ik jullie op de hoogte

Kan zo iemand ook gewoon ongelijk hebben?

Maar of die kanten zo mooi waren? Is dat niet ook gewoon een verhaal? Nou ja. Vandaag me weer keihard afgewezen gevoeld. Iemand op mijn werk zei iets over wat ik had gedaan in negatieve zin. Niet heel vreselijk, geen ramp, ter lering etc. Maar wat gebeurt er met mij? Ik stort bijkans ter aarde, voel me nutteloos, ik verpest het voor iedereen en zou het liefst verdwijnen door een gat, krater, weet ik het wat, hup ver en diep de grond in. Dat gevoel blijft een uur of twee. Ik ben er maar mee gaan zitten. En dacht: ok, dit is het. Ik voel me dus heel snel afgewezen, slecht etc. Dat voel ik nu. Ik heb het opgeschreven. En ontdekte toen dat er misschien ook wel boosheid onder zat. ( mag jij wel boos zijn Lika?) want, hé, hoezo mijn werk niet goed. IK werk zo hard en doe zo veel en zien jullie dat dan niet? Wat ik allemaal doe en hoe erg het eerst was en dat dit al veeeeeeeel beter is dan daarvoor en nou ja, kom op, hoe durf je eigenlijk! (Inslik, tong afbijt), boos op mezelf. Zielig. Ooooo, wat heb ik bevestiging nodig. Wat ontzettend veel. Nou ja. Yin yoga gedaan. Ijs gegeten.

Op zoek naar de nuances tussen zwart en wit... 'Denk niet zwart, denk niet wit...maar in de kleur van je hart'

Voor iedereen

Goedemorgen Antoinette en Lars, vandaag dag 12 voor mij. Heb zowaar zo’n 6uur geslapen vannacht. Dagpact Antoinnette Lars Nietmeer maak er een mooie maandag van

Tja... ik had iets nodig. Vroeger vond ik het geweldig. Kan ik me niets meer bij voorstellen. en even dit. Het gaat met mij heel goed en juist op dat moment dient het zich aan: ‘waarom niet?’ Het zou toch wel weer kunnen? Bubbels bij een oester? Glaasje rood bij kaas en bij dat vreselijk warme weer die prachtige gekoelde witte wijn? Gewoon. Voor de gezelligheid, smaak....voor de ontspanning, het feestelijke gevoel? Nou dat! beter van niet. Beter van niet meer. Ik voel de smoesjes al op mijn tong . Opletten geblazen Lika. Beware....!