Klassement

Een updeetje van mijn kant. Hoe t gaat? Ik ga mijn vierde droge week in, hoera. Dat het adb proces met vallen en opstaan gaat wist ik en weet ik. Niet fijn. Heftig. Confronterend. Pijnlijk. Verdrietig. Zwaar. Vermoeiend. En een heen en weer gaan van emoties, gevoelens, gedachtes en stemmingen. Toch begint er ook iets van, hoe moet ik het omschrijven...hoop? te ontstaan. Na al dat geworstel voelt het steviger. Waarom nu wel? Geen idee...het contact met maatje en de wekelijkse bezoeken aan de groep zijn héél belangrijk voor me. De onvoorwaardelijke steun van ervaringsdeskundigen. Het begrip, de herkenning. Dezelfde stomme trucs uithalen om aan je drank te komen, of het te verbergen. O....ik dacht soms echt: ik ben gek, zoals ik bezig ben....maar dan zijn er veel gek....Dat het niet ok was, ja dat vind ik wel...een mens doet gekke dingen onder invloed, letterlijk en figuurlijk. Dat wil ik niet meer. Echt niet meer. Ik heb gevoeld dat ik mezelf en daarmee mijn geliefden aan het kapot maken was. Ik heb me erg geschaamd en schuldig gevoeld. En nog komt af en toe dat gevoel naar boven. Maar er is nu maar één manier om daar mee te dealen..het niet meer zo ver laten komen. Aan mezelf werken, zodat de kans op terugval verkleint...en alert blijven. Met mijn partner deel ik minder over mijn adb proces dan ik deed. Dat klinkt misschien wat raar, maar ik moet het echt zelf doen. En de hulp die ik nodig heb van buiten halen. Ook dat heb ik geleerd, door ervaren. Hij kan mij niet helpen en dat is ook niet ok. Tuurlijk wel ondersteunen, maar dat vind ik wat anders. Het valt niet mee. Er komt natuurlijk toch wel eea aan de oppervlakte en dat brengt soms spanningen en miscommunicatie. Waar dat naartoe gaat weet ik niet. Maar ook hierin geldt, de focus is allereerst nuchter blijven. Lastig, heel lastig soms...balanceren...accepteren... Toch kan ik nu maar één focus hebben, en dat is nuchter zijn en blijven. Punt. Die staat echt bovenaan. Aan de andere dingen wordt gewerkt, maar in een rustig tempo..ook dag bij dag. Te gemakkelijk gedacht...de beweging is er, nu niet meer denken dat ik dan op mijn eindbestemming ben...blijven bewegen, werken, investeren. Ik ervaar op best veel momenten triggers. Maar word er niet door overvallen waardoor ik voor de bijl ging. De trigger is er wel, de gedachte komt op, maar ik kan er mee dealen. Ik wil het namelijk echt niet meer. Wat me precies drijft kan ik niet verwoorden...ben er wel naar op zoek, maar dat meer in algemene zin. Omdat ik denk dat het belangrijk is. Maar ook dat mag tijd kosten. Hoeft niet vandaag en nu. Zoals ik gewend was te denken... Ook al lijkt het niet lang, de vierde week in, het voelt al wel zo. Ik zie, ervaar en voel de winst..Mijn god..wat heb ik mezelf aangedaan. Nee, niet dramatisch bedoeld...maar echt denken dat je er mee weg gaat komen, onderhandelen en sjoemelen...brrrr...Soms komen momenten naar boven waar ik niet trots om ben. Voelde ik voorheen enorme schaamte kan ik ze nu omzetten naar motivatie..nee, dat niet meer. Kop op. Ik lees hier mee, maar ook dat vooral voor mezelf. Ik kan niet anderen helpen als ik zelf nog zo worstel..dat is het verleggen van de focus.

You gals make me blush. Songfestival overleefd, in tegenstelling tot de dromen van Og3ne. Hebben jullie Italië gezien? Heerlijk. En moederdag ook zo goed als klaar. Ontbijt aan tafel (D was me dankbaar) en vanmiddag brunch met de clan en moeder (die van c). Nu zit het spul Finding Dory te kijken. Vet spannend. Oudste dochter was er, een beetje voor D, maar vooral als voorbereiding op volgend weekend. Ze neemt een vriendje mee. OMG. Mijn kleine meid en één of andere kerel. Ik word niet goed. Dus. Maar goed, ik heb haar beloofd niets over zijn tatoeage te zeggen, niet te veel te drinken en me niet al te macho op te stellen, grinn. Dropt ze zonet op het station nog een laatste bom; de jongen studeert theologie. Again, ik word niet goed.

Btw Reacher, ken je die van die duiven die zichzelf op zouden sturen? Ze deden het niet! Ze moeten en zullen een nest bouwen op mijn balkon! Grrr......

@Reacher schreef "ik heb pepermuntjes naar de eksters hoofdjes gegooid maar het hielp niets". Ja hoor eens, hele pepermuntjes krijgen ze natuurlijk nooit naar binnen. Je moet ze wel kleine brokjes geven. En geven hè, niet gooien.

Ze sturen zichzelf!!

He bah Reacher, wat vervelend! Bij mij zijn ze nog niet geweest, ze komen vanmiddag. Wie wél komen zijn die £%#\'c duiven die bij mij willen nestelen! Gek word ik ervan. Ze beginnen bij nacht en ontij te koeren (onophoudelijk) onder mijn slaapkamerraam, poepen mijn hele balkon onder. Ruilen? Is dat een optie? Goedemorgen nog net op de valreep

Geeft niet hoor Nancy, ik heb um er al bij gezet...

Dank Jose voor je reactie. Nitrazepam is ongeveer even sterk als diazepam en werkt middellang. Ik heb in 2 weken afgebouwd omdat ik ziek werd van t slikken van mijn normale dosis. En ik me niet meer mezelf voelde. En ik er toen heel snel van af wou. Het boek van dr. Ashton was ik idd al aan t lezen. Thnx. Groet Muis

Ik heb geen idee of het echt lekker is, maar ik zie het D geregeld drinken en die heeft best een goede smaak. Neem jij eigenlijk nog Refusal? Anders is nu best een geschikt moment misschien. Songfestival... echt joh, vanavond wordt drama. Stuk of vijftien homo's waarvan de één een nog kattigere mening heeft dan de ander. Het is traditie, c vindt het leuk, ik ga echt heel hard mijn best doen om me in te houden. In elk opzicht.

Lieve, de wereld vergaat niet als jullie niet gaan denk ik. Hevige aanval van.....? En dan lekker op de bank thuis. Sparood met dubbel citroen? Lieve Reacher, mindere dagen zijn er ook. En juist dan is die oppervlakte van je gedachtes minder goed vast te houden ja. Naar buiten, helpt dat jou?

O Reacher darling, vanavond is de finale van het songfestival. Er is meer voor nodig dan glitter om mij af te schrikken. Weet je waar je moeilijke dagen vandaan komen? Lieve, mix van tonic met rode druivensap?

Voor mij geldt: het idee loslaten dat ik 'genees'. Gisteren in de groep: ik ben een alcoholist, maar wel een nuchtere. Nou kun je natuurlijk gaan discusieren of je het bent of hebt. Maar waar het mij omgaat is dat het er 'is', maar dat ik door erkenning...acceptatie van....delen met...een manier vind om er mee te dealen. Ik heb een keuze, die heb ik zelf. Voor mij een realistischer beeld.Ook een verantwoording bij mezelf. En ook wel confronterend. Ik ben dus niet perfect

De 22 ste. Nu 6 jaar maar weet het al de dag van gister zoveel indruk heeft de beslissing gemaakt om te stoppen. Het leven met het idee zonder drank te moeten doen was of mijn wereld verging. Dieper kon ik niet zinken kwa drank.Ik was op. 9 maand librium toen kreeg ik vertrouwen erin dat ik zonder kon. Dat ik kon overleven zonder drank. Overleven zonder.. want dat was het. Met stoppen alleen kreeg ik mijn leven niet terug.Mezelf vinden..leren kennen..ervaren..ontdekken..voelen.. 1 grote ontdekkingsreis is het geworden.Ben al mijn hulpverleners stuk voor stuk dankbaar want alleen had ik dit niet gered Op dit moment nog 1 maal in de maand met psych een gesprek..deze gesprekken geven me meer inzicht in mezelf en om nog door te ontwikkelen in de persoon waar ik me gelukkig bij voel. 52 jaar en ik leer mezelf nu pas kennen. Bloed ..zweet en tranen heeft me dit gekost. Ik kreeg een 2de kans..❤ Deze laat ik me ook niet meer afpakken. Mijn ontdekkingsreis gaat door Fijn dat ik deze datum op het jaarpact mag delen met Lars en Spirit inclusief taart Dus jaarpact tast toe..we hebben het dubbel en dwars verdiend