Klassement

Anette en Janina, een virtueel bloemetje voor jullie!

Ik wil eigenlijk wat meer alleen lezen en niet altijd hoeven reageren op het forum. Soms lijkt het of er een heel leven bijkomt (want zo neem ik de dingen in me op) en dat helpt me niet wanneer ik het klein wil houden om meer bij mezelf stil te staan. Want dat kan en moet meer! Minder controle willen, meer loslaten. Het lezen biedt me steun en herkenning. Daarmee kan ik voort. En ik ben dankbaar voor hetgeen hier aangedragen wordt!! Voorlopig even zo dus met dit eigen draadje. En niet meer dagelijks melden want ik kan voor mezelf de dagen ook tellen. Het blijft wel leuk om de herkenbare stukken te kunnen liken! Zo gaan wij voort!!! KMW (voor allen )

Op de kop af 3 jaar geleden heb ik me hier aangemeld. Af en aan kwam ik af en toe binnenwapperen, deed even mee en verdween dan weer. Soms ging het in zo'n periode redelijk, soms goed, soms pet. Afgelopen lente begon het echt fout te lopen: ik kreeg paniekaanvallen, ontwikkelde straatvrees, was doodop. Om een lang verhaal kort te houden: toen ik weer enigszins was bijgekomen naar verslavingszorg gegaan. Vanaf 8 december echt de sokken erin gaan zetten. 2 keer uitgegleden, Maar vandaag ben ik een hele maand droog. Voor het eerst in 5,5 jaar. Morgen is het precies 5 jaar geleden dat ik officieel wees werd. Mijn vader stierf een half jaar voor mijn moeder. Misschien een beetje raar, maar ik vind dat ik mijn beide ouders nu wel een kadootje geef. En mezelf natuurlijk! Zeker van plan om nog heel lang door te gaan, maar voor nu een klein slingertje.

en dat je er nu niet hetzelfde mee hoeft te doen. verduren Erik dat kun jij en er komt altijd weer wat anders of iemand

en als je de uit knop niet vindt dan neem je even de pauze knop

hoi allemaal? wat een kort draadje zeg voor de zaterdag Ik heb dus weer meegespeeld met "weet ik veel" en 7.8 gehaald, tot nu toe het hoogste. Meld me geslaagd af van dagpact truste voor zo tot morgen

Maar het was niet zo maar out of the blue Erik. Je bent verdrietig, eenzaam misschien ook en bent in een oud patroon terecht gekomen, dat deze emoties heeft wakker gemaakt. Wees je er maar bewust van. Veranderen zal niet 1,2,3 gaan, maar wel eerste stapjes in die richting. Ik lees dat je invult, niet dat je checkt bij de ander. Durf je dat? Ook een vriendschap kan sterker worden, juist via een test/konfrontatie.

Wat een rust... Dagpact weer in de tas. Heb een fijne avond!

Ja sorry, zootje. Ik heb het aangepast. Het is uiteraard niet mijn bedoeling om roken te verheerlijken. Wilde alleen aangeven dat ik zelf (voorlopig) vrede heb met de situatie zoals die is. M'n woordkeuze was wat ongelukkig op dit forum. Nogmaals excuus. En volhouden, hoor.

Dank je Jane

En zo is het lieve Smart, doen wat goed voelt voor jou en jou alleen! 1 dag heeft maar 24 uur en wat je daar allemaal kan doen is ook heel erg afhankelijk van je energie. Daar worstel ik ook altijd mee. Als ik het 1 doe kan ik het ander niet doen, je kunt niet alles. Lekker lezen en niet reageren zonder je schuldig te voelen!

Energie stoppen in jezelf.. Jij bent het belangrijkste op dit moment Jij bent het belangrijkste in jou leven. De moeite waard❤

Voegt het wat toe om misschien gecontroleerd te kunnen drinken. Waarvoor je wilt drinken is er al of niet Gezelligheid Ontspanning Verdriet Tijdverdrijf Rust Bang Boos Visite Weekend Feest Drank is geen medicijn Geen tovermiddel Geen wondermiddel Anders hadden we geen problemen mee. Is gecontroleerd wel zo vanzelfsprekend? Het blijft je dan nog steeds bezig houden want je wilt immers gecontroleerd drinken. Het zou toch vanzelfsprekend zijn omgaan met matigheid want meer heb je niet nodig. Die matigheid daar zit vaak ons probleem. Zelf ben ik er achter gekomen dat matigheid het moeilijkste is ..in mijn leven. Het liefst draaf ik door in alles. En in dat gecontroleerd te doen is best vermoeiend. Denk ook niet dat ik de enigste ben. Goed dat je zelf ziet "Nu absoluut niet"

VAK! Dat was lekker wakker worden vanmorgen om 6 uur door geloei van de rookmelder. Ik in de war natuurlijk en rammen op de wekker, hahaha. Loos alarm natuurlijk, batterij bijna leeg zeker.

Loen, nu stel je jezelf ook als representatief voor. Ik denk niet dat hier mensen zijn die zichzelf representatief vinden voor een manier om van verslaving "af te komen".. Wel hulpvaardig om hun persoonlijke ervaringen te (blijven) delen. Tegelijk ook tegenstrijdig in je beweringen. Oude schepen achter je verbranden en nooit klaar zijn met leren, zoals je in je onderschrift schrijft, is jezelf beperken. Nieuwe wegen inslaan en blijven zoeken naar inspiratie en verdieping vind ik bewonderenswaardig. Maar oude schepen kunnen een hoop bijdragen aan wat je op je nieuwe wegen leert. Je moet verder. Natuurlijk. We gaan allemaal verder. Het mooie van dit forum is dat je verder kunt en toch altijd hier terecht kunt. Als dit forum je beperkt in je ontwikkeling ligt dat niet aan het forum maar aan hoe je je in/opstelt op dit forum. Mildheid is een groot goed en heeft niets met zwakte te maken.

Ronja bij "De Tuinen". Dat is puur en eerlijk spul.

Goedemorgen allemaal, Straks maar weer werken. Echt geen zin in nu

we hebben weer eens opgelet op weg naar 1 jaar, onze Anette

Wil wat schrijven over hoe moeilijk ik het vind om iemand te spreken die onder invloed is en dan heb ik het over een bekende. Ik merk dat ik eigenlijk zeer kwaad wordt. Het kan zijn dat dit niet leuk is om te lezen maar het is iets van mij en het gaat over iemand die ik al heel lang ken dus dat speelt ook mee. Woedend word ik dus, van potdomme (maar dan anders), hou daar eens mee op met dat stomme gedrag. Die kwaadheid zit er 'm er ook in door mijn verleden, mijn ouders waren alcoholist en het hele gezin was/is er eigenlijk mee besmet, veel alcoholmisbruik dus. Dat maakt me denk ik nu denk ik zo onnoemelijk boos. Het voelt ook arrogant dat ik er zo ontzettend boos van wordt omdat ik zelf geen haar beter was. Nou eigenlijk vind ik mezelf wel een haar beter want ik ben het gevecht met alcohol wél aangegaan en dat al zo'n 17 jaar geleden. Wel met veel ups en downs gegaan, maar ik ben vanaf toen gevecht met het alcholmonster aangegaan. Mijn ouders zijn dat gevecht nooit echt aangegaan. Ze zopen zich door alle crisissen thuis heen en het interesseerde hun helemaal niets wat dat mijn zo'n jong meisje deed of met de andere kinderen. Ik denk dat daar mijn kwaadheid vandaan komt. En ik vind het ook echt gênant dat je mensen durft te bellen als je onder invloed bent, vooral als je al wat ouder bent, het kan zijn dat mensen zich aangesproken voelen, dat is niet de reden dat ik dit opschrijf, ik heb het over mijn leven. Heb ik ook gedaan hoor, net zo gênant. Heb dat de laatste 17 jaar eigenlijk vermeden, maar ik heb nog wel mailtjes gestuurd met mijn aangeschoten kop, daar ben ik niet trots op. Het is denk ik ook de machteloosheid en ook mijn eigen lafheid dat ik op het moment dat ik diegene aan de lijn heb hem/haar er niet mee confronteer. Ik weet wel dat het naar alle waarschijnlijkheid niet in goede aarde valt en ik een flinke sneer krijg. Zelf heb ik geen kinderen mocht iemand zich dat afvragen. Moest het even van me af schrijven en heb dingen opgeschreven die ik eerder niet zou durven omdat ik altijd heel voorzichtig ben om anderen niet te kwetsten, maar dit is mijn waarheid/gevoel en dat mag er ook zijn. Nu ga ik het loslaten en leuke dingen doen!

Heb heel misschien wat duidelijkheid over wat ik mankeer. Gisteren heb ik de vraag online gesteld aan een arts, wat het zou kunnen betekenen dat ik ineens hele koude handen krijg en dan stijf van de spanningen kom te staan. Het is hier nu 21 gr. en ik zit met een dik gewatteerd vest aan. Hij zei mij dat ik hoogstwaarschijnlijk een ernstig tekort aan vit. D3 heb en dat daardoor die klachten er zijn. Dus maar weer eens een afspraak gemaakt met mijn h. arts en maar voor de 3e keer bloed laten prikken. Hoop zo dat het dat is mensen want dat zou me in de toekomst een hele hoop ellende en pijn kunnen besparen. Hoop dit niet meer mee te maken.

Je eigen aandeel in je verleden heeft je leven naar de klaten geholpen. Je eigen aandeel daarin. Een naar de klaten geholpen leven kan, als je je eigen aandeel daarin veranderd, het begin zijn van een goed leven. Je zit niet op een eindpunt maar op een startpunt. Je kunt de kaarten nu, vandaag, in de kliniek, opnieuw schudden. De lijn van het verleden kan doorgezet worden (neergaand) of omgebogen worden, tot wel 180 graden... aan jou de keus. Bij ombuigen is hulp en ervaring van anderen welkom. Ik heb mijn levenslijn omgebogen met hulp van counselors, fellows (allemaal verslavingservaringsdeskundigen) en een programma dat me mogelijkheden en inzichten bood waar ik zélf nooit opgekomen was, waar ik zelfs in eerste instantie helemaal niks van wilde weten, maar dat me op een andere manier met m'n eigen denken heeft doen omgaan. Dat anders gaan denken waarmee ik bedoel dat niet alleen wat ik vind en weet geldig is maar dat er mogelijkheden, manieren, krachten zijn waar ik niet in geloof(de), is voor mij van essentieel belang geweest om een leven zónder drank op een aanvaardbare en zelfs bevredigende manier te leiden. Mijn leven was op een bepaald moment ook naar de klaten. Als ik toen niet de keus had gemaakt me te laten helpen/adviseren, als ik toen was doorgegaan op oude voet (met drank) dan was óf mijn leven nu nóg meer naar de klaten óf pijnlijk en langzaam uitgegaan. Ik ben blij dat ik hulp aanvaard heb, dat ik gedaan heb wat anderen me suggereerden. Mijn beste denken had me aan de rand van de afgrond gebracht. Aan de hand van ervaringen van anderen leerde ik inzien dat mijn beste denken niet best was...

Een heel oud gedichtje Lars, ik heb het voor mezelf de titel gegeven de angst voor de angst. Een mens lijd dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest dat nimmer op komt dagen zo heeft hij meer te dragen dan hij te dragen kreeg. Het leed, dat is.... drukt niet zo zwaar als vrees voor allerlei gevaar doch, komt het eens in huis dan helpt God altijd weer en geeft hij kracht naar kruis

Okay Lars, angst dus. Kun je daarmee aan de slag? Constructief bedoel ik, zodat je er wat aan hebt, niet reactief. Angst voor wat precies? Angst dat het niet zal lukken en je jezelf een nog grotere slappeling zal vinden? Angst dat het wel zal lukken maar dat het leven daarna een deprimerend gat zal zijn? Ik vul maar wat in. Nu mag je het zelf invullen. Angst komt vaak voort uit angst voor afwijzing. Afwijzing door een ander of door je zelf. De diepste angst is de angst voor wat je zelf vindt van jezelf. De angst voor schuldgevoel en schaamte. De angst om je zorgvuldig opgebouwde zelfbeeld kwijt te raken. Waarmee ik bedoel: al die overtuigingen, gewoontes en gedragingen waarvan jij denkt dat jij ze bent. En waarmee je andere, essentiële angsten hebt bedekt. Je kunt angst zien als een angst voor confrontatie met negatieve gedachtes over ons zelf en met de zelfafwijzing die erin verborgen ligt. De angst voor het stoppen met drinken (als dat is waar je last van hebt) is de angst voor het volledige verlies van je identiteit. Je ziet alleen een groot leeg gat: je negatieve geloof, over jezelf. Maar Lars, dit is een illusie! Het is niet waar. Het is uiteindelijk de angst om gelukkig te zijn. Het is ook de angst voor verantwoordelijkheid, voor jezelf. Het is gemakkelijker om slachtoffer te zijn. Hoe harder je roept dat je niet goed genoeg bent, hoe passiever je wordt en minder verandert. Mee eens? Het tegendeel geldt ook! Als de angst geen voedingsbodem meer heeft, blijkt verandering leuk te zijn. Juist door te vluchten voor je angst houd je de angst in leven. Angst is niet je vijand. Angst is een raadgever. Angst wijst je de weg die je brengt naar meer levensgeluk. Herken je dit: vaak als je ergens bang voor bent geweest, maar het toch hebt gedaan, dan heb je naderhand een soort geluk gevoeld. Ben je trots op jezelf. Heb je wel eens parachute gesprongen? Of in het openbaar gesproken? Dan weet je wat ik bedoel. Angst wijst je de weg naar geluk Lars. Laat angst je raadgever zijn, niet je saboteur.

Fijn je weer te lezen Blondie. En ja, bij het woord 'opslomen' moet ik ook gelijk aan jou denken Wil niet de onheilsprofeet uithangen, maar ben na mn burn-out ook jaren doorgegaan. Telkens weer tegen dezelfde grenzen, in de hoop dat die grenzen/gevolgen er plots er niet meer zouden zijn. Wat natuurlijk niet gebeurde (lijkt een beetje op blijven drinken) Mijn lijf heeft me beloond met een aantal auto-immuun zaken, pas toen ben ik echt gaan luisteren. Had ik dat maar eerder gedaan! Luisteren naar je lijf, 'grenzen zijn niet van elastiek' las ik hier laatst, en een waarheid als een koe. Tegenwoordig blijf ik op een veilige 50% inzet (voor mijn gevoel maar de helft van wat ik éigenlijk 'moet' presteren). En verhip, zaken komen ook gewoon af. Ik 'hak' veel zaken in stukjes, blijf me soms ergeren aan het tempo, maar wil niet weer keihard tegen die muur knallen. Vraagt veel geduld, en vooral mildheid naar jezelf (ipv op jezelf foeteren).

Lieve Blondie, fijn om je weer te lezen, veel succes met alles en een dikke knuffel!

Blondie, hoe het bij jou precies zal werken om te leren "verduren" (wat een negatief woord eigenlijk) en accepteren, weet ik ook niet. Wat bij mijzelf vaak helpt, als ik vast zit, is dit: alles ánders doen dan ik het tot dan toe heb gedaan. Dus uit mijn vaste patronen en confortzone stappen, en alles net wat anders aanpakken dan anders. Het begint bij heel kleine dingetjes: een keer thee drinken ipv koffie, of een andere weg naar de supermarkt kiezen, of iemand bellen ook al heb ik geen zin, maar het kan ook "groter": een vage workshop boeken, een keer naar het theater, als verrassing bij mijn moeder op bezoek (mijn favoriet, not) enz. Het idee erachter is dat je uit je vaste patronen stapt, waardoor er ruimte komt voor nieuwe perspectieven, en zo maar, ándere dingen.

Wat naar van dat verhaal van je zoon. Heb ik ook jaren gedaan bij mijn moeder en toen ik het wel zei dat ik jaren mijn mond hield had dat op mijn tevens heel sombere moeder veel impact. Lukt het om tijd en rust vrij te maken voor contact samen, dat zouden wel eens 2 vliegen in een klap kunnen zijn. Een wandeling met je zoon en dan samen wat drinken....zoiets. Zou dat niet goed voor jullie beide kunnen zijn? En met bewondering lees ik je; wat ben jij toch een doorzetter. Hoop dat je rust en ontspanning vind ergens in.....

welkom terug blondie Grieperig zijn, depressief, burnout na al een burnout gehad te hebben. Een zoon met sombere gevoelens. Pff, dat is wel heel veel allemaal tegelijk.

Sterkte Blondie, En ja, dat is vreselijk, te horen dat je kind niet gelukkig is. Fijn, dat hij je nu wel in vertrouwen hebt genomen En goed van je, dat je nu hulp hebt ingeschakeld. In elk geval stappen hebt kunnen ondernemen. Zou het voor jou niet goed zijn, om elke dag een half uur te wandelen,flink doorstappen.! Schijnt heel erg helend te kunnen werken. Het moeilijkste daaraan is denk ik de moed en de discipline ervoor te vinden Maar blijkt vaak nog beter te werken, dan anti-depressieva

Fijn om eens weer van jou te horen

Wat aanpassingen gedaan aan het jaarpact uiterlijk. De adelaar staat voor vrijheid. Hij stijgt boven alles uit en trotseert. Hij is zelfbewust en gaat recht op zijn doel af. Hij is een survivor!

Nou dank je wel lady jane en indigo