Spring naar bijdragen

afzien


Kanarie

Aanbevolen berichten

Ik voel me ook niet aangevallen. Weet donders goed dat ik steken heb laten vallen en dan druk ik me nog zacht uit. Hij zal inderdaad zelf hulp moeten willen. Ook ik ben hier erg terug houdend in. Heb nu wel hulp heb er alleen veel moeite mee. Wil het liefste alles in eigen hand hebben. Accepteren van hulp is lastig. Mijn advies is om ook zelf hulp te zoeken. Je hebt ervaring met kinderen met ass. Partner is misschien nog weer anders de verwachtingen en ga zo maar door. Mijn vrouw wilde dat bijna niet meer. Was voor haar te laat denk ik. Niet verdiepen in het probleem alcohol en ook niet in autisme. Al Anon is voor familie leden van een alcoholist. Wens je sterkte met alles.  

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben naar avonden geweest van partners in autisme, helaas alleen. Heb boeken verslonden over autisme. Ook over partners in autisme. Vandaar dat ik bijna zeker weet dat mijn man ass heeft. Toen ik hem dit zei, vond hij dit zelf ook wel kloppen. Maar even later wou hij er niets meer van weten. Ik zie een duidelijk beeld van ass in zijn familie, maar ook zij doen alsof hun neus bloeit. Ik vind dit vooral erg voor onze kinderen, die zien dat hun eigen papa, grootvader, ... Ook ass hebben en er niet willen voor uitkomen.

Ik vraag mij af of dit schaamte is, of niet willen aanvaarden,of...

Mag ik vragen hoe het bij jou gegaan is?

Je hoeft hier niet op te antwoorden, maar zou mss duidelijkheid voor mij brengen.

Als je dit liever persoonlijk doet, mag je me mailen.

Ik weet niet of ik hier ergens mijn mailadres mag plaatsen?

Alvast bedankt voor de reacties!

Ook jij succes bij je hulp! Het is heel knap van je om toch hulp toe te laten! Mijn respect heb je!

Grtjs,

Ellendig

bewerkt door Ellendig
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag Ellendig

 

Alles wat jij schrijft over je slechte dag en je paniekaanval zou ik ook kunnen schrijven. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt deze morgen. Ook mijn vrouw heeft me in deze toestand achtergelaten. ze kan het ook niet aan . Ze begrijpt het niet. "Ademt gewoon doe normaal " is haar reactie.

Maar...nu 13h30 voel ik me weer veel beter. dat gebeurt niet veel. Dus , en dat is ook een troost voor jou en voor velen hier op dit forum: Hoe slecht het ook is hoe verschrikkelijk je zich ook voelt ....morgen is het wellicht beter. En morgen bedoel ik niet noodzakelijk letterlijk . 

Binnen een paar uur voel ik me misschien weer ellendig en kan ik troost zoeken uit wat ik hier zelf geschreven heb

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag Ellendig

 

Alles wat jij schrijft over je slechte dag en je paniekaanval zou ik ook kunnen schrijven. Ik heb precies hetzelfde meegemaakt deze morgen. Ook mijn vrouw heeft me in deze toestand achtergelaten. ze kan het ook niet aan . Ze begrijpt het niet. "Ademt gewoon doe normaal " is haar reactie.

Maar...nu 13h30 voel ik me weer veel beter. dat gebeurt niet veel. Dus , en dat is ook een troost voor jou en voor velen hier op dit forum: Hoe slecht het ook is hoe verschrikkelijk je zich ook voelt ....morgen is het wellicht beter. En morgen bedoel ik niet noodzakelijk letterlijk . 

Binnen een paar uur voel ik me misschien weer ellendig en kan ik troost zoeken uit wat ik hier zelf geschreven heb

Het kan verkeren . Brederode

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bedankt voor je bericht, Lars!

@ kanarie, blij dat je een beter momentje gehad hebt!

Ik heb gisteren ook een betere dag gehad. Heb wat afleiding gehad en dan gaat het wat beter. Vandaag is niet echt slecht, maar ook niet echt ok.

Veel liefs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bang , bang , verdriet,verdriet ,radeloos , wanhopig , “ruzie”, pijn op de borst, krop in de keel,  hyperventilatie , paniekaanvallen,bang voor de dromen en paniekaanvallen 


eenzaam 


Ik kan niet meer! Nog nooit zo erg. 


Sorry voor steeds datzelfde…niemand die daar nog iets moet van weten 


Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ kanarie

Ik ben heel slecht opgestaan, maar voel me momenteel weer iets beter! Ik ben ook eens gaan kijken op benzobuddies.org en er staan heel wat positieve verhalen!

Dit geeft weer wat hoop!ik hoop dat het redelijk gaat met je en dat je niet opgenomen hoeft te worden. Kijk echt een keer naar de succesverhalen! En naar je eigen post van in t weekend. Er komen betere tijden, ook voor ons allen!!! De moed niet opgeven!

Veel liefs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zeker die site checken ! Heb 'r echt een hele aangename groep vrienden ondertussen die mekaar door dik en dun steunen !! Ik zou niet meer zonder hen kunnen !

Een goeie raad : blijf weg van de horrorverhalen en kijk naar de benzo free celebrations en success stories. Dat geeft je moed om door te gaan. De nare verhalen lees je niet, enkel de positieve. En denk eraan velen zetten negatieve dingen erop maar diegene die 'r makkelijk vanaf zijn gekomen posten daar zo gemakkelijk niet ! Dus hou de moed erin !

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Kanarie, inderdaad staan er heel veel succesverhalen op benzobuddies.org Het is heel goed om de verhalen te lezen van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Blijf gewoon je verhaal hier vertellen en ik hoop dat we je een beetje tot steun kunnen zijn. Geloof me echt, het gaat over deze nare periode. Ik herken al je ontwenningsverschijnselen en heb ze ook allemaal gehad. Elke keer kwam er weer wat nieuws en dat verdween dan ook weer met een paar dagen of soms enkele uren. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank je wel voor jullie steunende berichtjes.

Deze morgen super misselijk wakker geworden. Pijn op de borst , verdriet , krop in de keel ...allemaal weg en vervangen door een enorme misselijkheid. Om gek van te worden.

Geen kat die begrijpt hoe het zo voortdurend kan wisselen. 

Ik heb gisteren telefonisch vernomen dat ik op de wachtlijst sta voor een opname in een kllniek voor angst en stemmingsstoornissen. Hoe lang dat ongeveer duurt weten ze niet. Ik hoop lang , zodat ik ondertussen zou verbeterd zijn en dat ik kan weigeren.

Ik weet ook nog niet ALS ik me laat opnemen als ik dan een antidepressivum zou aanvaarden. En ik weet ook niet ALS ik weiger of ze me dan nog willen opnemen. 

Allemaal onzekerheden die het niet gemakkelijker maken.

Het is een ongelooflijke strijd. Benzoduddies heeft me inderdaad wel wat moed gegeven gisteren , maar die is momenteel weer helemaal weg. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Zo een wachtlijst kan lang duren. Ik zou me daar niet al te druk over maken. Het is en blijft jou keuze om opgenomen te worden of niet.

Ik sta zelf ook altijd slecht op, maar in de loop van de dag wisselen slechte en betere momenten zich af. Het is vooral de angst om de dag door te komen, merk ik.

Op een dag zal het beter en zelfs weg zijn, volhouden!

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het is prachtig weer. En ongelooflijk misselijk. Behalve al de klachten die hier al herhaaldelijk opgesomd zijn doet het ook pijn te beseffen dat de wereld heel mooi is en dat je er niet van kunt genieten. De jaren gaan voorbij ...Twee hartinfarcten gehad ...dus een paar maanden is vermoedelijk al een groot percentage van de tijd die ik hier nog heb....

Maar zo hebben jullie ongetwijfeld ook wel om spijt te hrebben van het voorbijgaan van de tijd zonder ervan te kunnen genieten

En dan de opmerkingen van de omgeving 

" Je hebt een mooie tuin en een mooi huis geniet ervan" Dubbel pijnlijk als je beseft dat je dat wel graag zou willen maar niet kunt

"geniet van je kleinkinderen" Ik zou dat zo graag doen......

Ellendig , shakemarieke ,sneeuwhoen en de vele anderen , bedankt voor de steun.

Gaba , eveneens bedankt en ik vind het zeer mooi dat je ondanks het feit dat je van alle miserie vanaf bent (denk en hoop ik toch) toch nog de mensen op dit forum blijft steunen

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kanarie : voor je misselijkheid,.. gemberthee of papaya-tabletjes van de gezondheidswinkel of gewoon de papaya vrucht... dat heeft mij al goed geholpen. Er zijn veel natuurlijke middeltjes die kn helpen. Ik drink nu elke avond een kop lavendelthee met een lepeltje honing en magnesium voor ik ga slapen. Dit helpt mij meer te ontspannen !

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kanarie, ik ken dat gevoel van niet kunnen genieten maar al te goed. De verloren jaren en maanden kan ik ook nooit meer inhalen maar inmiddels heb ik me daar bij neergelegd. Het heeft immers geen enkele zin om daar stil bij te staan. Ik kan dat nooit meer terugdraaien. Het enige dat bestaat is de toekomst en nadat ik gestopt ben zag die er veel beter uit. Je zult merken dat heel langzaam alles weer terug komt. Ik merkte dat bijvoorbeeld aan muziek. Vroeger kon ik intens genieten van muziek als balsem voor de ziel. Gedurende het benzogebruik maar zeker in de afbouwperiode en ook nog daarna had ik helemaal niks meer met muziek, ik kon het zelfs slecht verdragen. Inmiddels is dat weer terug en geniet ik er weer van als vanouds.

Ik heb ook periodes gehad dat ik helemaal geen lichamelijk contact met mensen kon verdragen. Ik raakte zelfs geïrriteerd als iemand even een arm om me heen sloeg of als mijn vrouw door mijn haren woelde. Dat voelde zelfs onplezierig. Ik probeerde wel eens een massage maar ook dat was niet plezierig. Maar gelukkig is dat ook weer goedgekomen. 

Natuurlijk heeft mijn relatie daardoor een deuk opgelopen, maar gelukkig kon ik mijn vrouw alles laten lezen op benzobuddies.org en had ze geduld met me.

Gisteren zei ze gelukkig dat ik steeds liever aan het worden ben.

Mijn 2 honden zijn ook erg blij dat ik weer de oude ben geworden, ze zoeken me weer wat vaker op en komen weer lekker bij me liggen. Dat was heel anders vorig jaar want ze bleven liever ver uit m'n buurt.

 

Het contact met anderen zal ook steeds beter worden. Ik had regelmatig het gevoel dat ik van de buitenwereld afgesneden was. Ik begreep niks van de gesprekken die mensen hadden. Ik had geen humor meer en begreep ook de humor van anderen niet. Als ik met een zakenrelatie zat te praten was ik ontzettend op mezelf gericht. Ik was zo bang dat ze zouden merken dat er iets niet goed zat in mijn brein. Ik kon van tevoren al helemaal in paniek raken als ik zo'n gesprek aan moest gaan. Ik had immers eigenlijk niks te vertellen, zo voelde ik het.

Als een mens een "kosmische antenne" heeft waarmee hij onbewust andere mensen kan aanvoelen, dan is die tijdens de afbouw, de stop en lang daarna nog helemaal verstoord. Je bent tijdens zo'n periode compleet afgesloten van anderen. En dat geeft waarschijnlijk ook dat eenzame gevoel. 

Overigens heeft nooit iemand er iets van gezegd of is hun opgevallen hoe slecht ik in m'n vel zat in die tijd. Je ziet het niet aan de buitenkant. Alleen hebben wij zo'n rare focus op onszelf waardoor we denken dat anderen dat ook kunnen zien en worden daar vreselijk onzeker van waardoor we liever binnen blijven zitten en geen mensen willen ontmoeten.

Geloof me alsjeblieft dat ook dit zal verdwijnen. Je zelfvertrouwen en je identiteitsgevoel komt weer terug. Het is allemaal tijdelijk.

 

Waar ik ook zo'n last van had was dat kort na de stop er allerlei herinneringen zich opdrongen. Ineens wist ik feilloos het nummerbord van een auto die ik 25 jaar geleden had. Wist ik ineens weer een bankrekeningnummer van een rekening van 30 jaar geleden. Maar als ik in een groot gezelschap zat wist ik ineens de namen van de mensen niet meer. 

Ook had ik last van gedachten die me niet loslieten en die best heel beangstigend waren. Ineens uit het niets kwam er een gedachte opzetten op welke plek ik voor een trein kon springen of zag ik een groot mes in de keuken liggen. Ik heb dat als heel beangstigend ervaren want dat kwam zomaar uit het niets ineens opzetten zo'n gedachte.

Ik heb dat vroeger nooit gehad en gelukkig is het inmiddels helemaal verdwenen.

 

Ik schrijf dit laatste omdat ik het op het Amerikaanse forum ook heel vaak ben tegengekomen en het blijkbaar bij een fors  aantal mensen ook voorkomt. Weten dat dit bij het proces van uiteindelijke genezing hoort, stelde me elke keer gerust. 

 

Nou, een heel verhaal weer. Voor iedereen op dit forum: schroom niet om de rare en bizarre ontwenningsverschijnselen die je meemaakt te delen met anderen, herkenning van die verschijnselen en weten dat het tijdelijk is, geeft lotgenoten een flinke geruststelling.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bedankt Gaba voor de steunende woorden!

Die rare gedachten zijn idd heel erg en vooral beangstigend! Ik hou van het leven, maar in deze toestand is het echt een hel soms. Wat zal ik blij en opgelucht zijn, als dit alles over is!

Ik heb zo een drukkende hoofdpijn, waar ik onnozel van word! En de gedachten die niet stil zitten! Pfff... Zou soms de tijd willen verder spoelen!

Grtjs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoofdpijn heb ik de laatste weken nog niet gehad, maar vroeger wel . ik weet dat dit ook vreselijk kan zijn. En de tijd verder spoelen zou ik ook zeer graag doen.

Elke avond een magnesiumtablet neem ik ook, maar of dat me helpt....ik denk het niet.

Gaba , ik herken zowat 90% van wat je schrijft. Ik ben ook compleet afgesloten van anderen. Ik kan ook geen gesprek meer volgen . Ik zit daar en zwijg. 

Ik ben al de hele dag zwaar misselijk. Ik gebruik het woord misselijk omdat dit het woord is dat het het dichtst benadert, maar eigenlijk vind ik er geen woorden voor. Het is gewoon afschuwelijk. Ik ben 35 dagen gestopt en nog geen zier verbetert. Ik ben zodanig opgejaagd en onrustig dat ik me daar niet kan zetten of liggen en rustig wachten tot het overgaat.

Er zijn heel veel zaken die waar zijn en goedbedoeld maar die ik niet kan waar maken zoals:

Steek structuur in uw dag......kan ik niet ..als ik zo hyperventileer of misselijk ben kan ik niets. Ik probeer wel

Afleiding zoeken.....dat helpt maar als ik zo hyperventileer of misselijk ben kan ik niet. Ik probeer wel en heel uitzonderlijk lukt het.Afleiding zoeken is wel één van de beste remedies, maar er is niets dat me afleidt als ik het erg zitten heb. 

Binnen een paar uur zal ik me waarschijnlijk weer beter voelen. Dat is meestal zo tegen 22h. En dan kan ik me niet indenken dat ik s'morgens na slapen , waar je normaal toch moet van uitrusten en beteren , weer slecht hyperventilerend of misselijk wakker wordt.Dikwijls wordt ik rond half vijf s'morgens eens wakker en denk ik ok ik voel me redelijk goed. Ik slaap nog wat verder (onrustig ) en wordt slecht wakker .En zo blijf ik dan voor de hele dag.Ik denk dan dikwijls dat als ik dat nog eens tegen kom dat ik dan rond half vijf maar opsta. Maar als het zover is heb ik de moed niet. 

Ik heb onlangs gelezen dat alles waar je aandacht aan schenkt , ongemakken , misselijkheid , hyperventilatie , groeit. Door eraan te denken wordt het erger. 

Dus... het lijkt simpel voor buitenstaanders ...niet aan denken. Dat lukt niet!

Ik denk ook soms dat als het iets beter is en de vreselijke gevoelens zijn niet meer zo overweldigend dat het dan mogelijk moet zijn om door afleiding erin te slagen om er niet meer aan te denken . En dat dit dan er kan voor zorgen dat het beter worden rapper kan laten verlopen.

Dat is dus allemaal denken...denken...denken. Ik denk teveel waarschijnlijk

groetjes

Kanarie

bewerkt door Kanarie
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Absoluut, het denken doet ons de nek om! De verschijnselen zijn er, ook zonder te denken. Maar het maakt het erger! En ik probeer ook afleiding te zoeken, maar het lukt me ook meestal nog niet. Ben zo bezig met wat ik allemaal voel en denk. Het is al goed dat we dit beseffen.

Een goede nachtrust gewenst voor iedereen!

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Herlees je eigen post van in het weekend, hou je daar aan vast!

Je bent sterker dan je zelf denkt! Het gaat je lukken! De moed nu niet opgeven, je bent al zover nu. Vele zitten nog in afbouwfase, jij bent hier al door!

Ik stuur je veel moed! Kop omhoog! Wij verslagen dit rotmedicijn!!! Het is niet sterker dan ons!

Liefs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag allemaal,

 

@ Kanari,

 

Enkele maanden geleden zat ik ook op dit forum maar heb toen moeten afhaken wegens gebrek aan energie.

Lees al een tijdje mee en voel zo met je mee (ook met anderen). Ik zat ook in een onmenselijke ontwenning with drawal door cold turkey te stoppen na een medicijn gebruik van maar 6 weken lang. 

Wat Gaba jou verteld over zijn symptomen heb ik ook allemaal mogen meemaken, deze hel is met geen pen te beschrijven. Wat jij nu vertelt was mijn verhaal van vorig jaar. Maar weet je ook al geloof je dit niet HIER KOMT EEN EINDE AAN, ik beloof het jou want bij mij is alles voor 96% verdwenen. Heb enkel nog last van af en toe stijve spieren en concentratie problemen.  Alles wordt terug normaal, de grote misselijkheid verdwijnt (had hier elke ochtend heel veel last van) en de pijnen sterven uit. En het allerbelangrijkste je krijgt je ziel en levensvreugde terug, je zult terug liefde in je lichaam voelen stromen. Al het negatieve gaat langzaam verdwijnen. Ook al is dit zeer moeilijk (was ook zo) blijf erin geloven het komt allemaal  in orde. Al deze rotte ontwenningsverschijnselen zijn tekenen van herstel, je moet er gewoon door. Probeer van uur op uur en van dag op dag te leven, zonder te denken aan morgen. Wees dankbaar voor je lichaam die zich nu aan het herstellen is en dit voor een betere toekomst. Help jou lichaam hierbij door gezond te eten zodat deze zich beter kan herstellen, ja het lichaam kan zichzelf herstellen. 

 

Kanarie ik wens je heel veel sterkte in je strijd.

Dikke knuffel.
Heel veel sterkte aan alle andere.
@ Gaba

Blij dat jij dit overwonnen hebt,  jij bent heel sterk dikke proficiat.
Dikke knuffel.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...