Spring naar bijdragen

afzien


Kanarie

Aanbevolen berichten

Kanarie, je hebt het moeilijk en dat is heel begrijpelijk. Verdriet heb ik ook heel erg gehad. Wij hier op het forum kunnen je verdriet niet wegnemen maar we begrijpen je helemaal. Het is een ontzettend eenzame strijd, simpelweg omdat anderen niet kunnen zien tegen wat of wie je aan het strijden bent.

Hou je taai man. Het gaat echt op een dag veranderen in de positieve zin als je blijft volhouden. Je schrijft nu dat de hyperventilatie al beter gaat. Dat verdriet gaat ook echt minder worden. Alle ontwenningsklachten komen en gaan. De ene keer heftiger als de andere keer, maar op enig moment blijven ze langer weg.

Wanneer? Geen idee. Het enige dat ik zeker weet is dat je beter gaat worden. En slechter als je weer gaat gebruiken. Ik hoop dat je wel doorhebt dat ik veel respect voor je heb omdat je al zo'n lange weg hebt gegaan en voorlopig al een tijdje benzovrij bent, ondanks dat je weinig compassie krijgt van je familie. Dat heb je toch maar mooi al gedaan. Petje af daarvoor.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Een ongelooflijke rare "ziekte" . Tot eergisteren alle dagen en nachten hyperventilatie. Gisteren de hele dag onhoudbaar verdriet. Vandaag reeds de hele dag zwaar misselijk en nog klein beetje hyperventilatie.Voor mijn omgeving totaal onbegrijpelijk. Het is altijd wat...en altijd wat anders...Het is niet direct van aard om begrepen te worden!

Om gek van te worden. Ik heb de indruk dat ik het eigenlijk al ben.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het is inderdaad raar, dat de klachten steeds veranderen, wegblijven, terugkomen, beter worden, slechter worden. Maar dit hoort echt wel bij de ontwenningsverschijnselen. Een daarvan is serieuze angst en vanuit die angst, krijg je weer vele andere symptomen, hyperventilatie, misselijk, maag en darmlast, moeilijk ademen,hoofdpijn, .... Een hele lijst! En dit hebben mensen met angsten, zonder enig benzo gebruik ook. Vandaar dat dokters en psychiaters al snel zeggen dat dit geen ontwenning meer is. Maar dat is het wel. Want die extreme angst is echt door benzo ontwenning! Het is heel moeilijk dat de omgeving geen begrip toont! Hierdoor wordt je angst nog groter.

Ik hoop dat je sterk genoeg zal zijn vandaag om geen andere medicijnen te laten voorschrijven!

En hoop dat je een begripvolle psych hebt, die wil luisteren naar je verhaal en die de moeite wil doen om eens naar verhalen te luisteren of te lezen van andere mensen die door deze hel gaan.

Veel succes vandaag Kanarie!

Grtjs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Je staat er niet alleen voor ! Ik heb elke dag ook wel iets anders, gisteren een hele dag en 2 nachten last gehad van diep ademen, geen lucht krijgen, .. ondanks alles toch 2 wandelingen gedaan. en dan ineens deze morgen van de ene moment op de andere moment was het weer over. Ik heb overal pijn schouders, nek, schouderbladen maar dat is gewoon van het diepe ademen . Dat werkt op je ribbenkast en spieren. Ik heb gisteravond mijn yogaoefeningen gedaan, een warm kop lavendelthee met honing (goed om te relaxeren) en magnesium genomen. Mijn voorraadkast bestaat voornamelijk uit natuurlijke hulpmiddeltjes nu en geen rommel meer. Dit is al troep genoeg zonder dat er nog meer moet bijkomen. Ik werk zonder dokter enkel voor mijn voorschriften en volg mijn lichaam in de afbouw. Ik heb hem uitgelegd hoe ik het doe, hij hoorde het donderen in Keulen maar schreef me toch mijn medicatie voor. Misschien moet je maar 's denken over een dagelijkse afbouw. Je bouwt elke dag een heel klein beetje af en je stopt en blijft staan vn zodra je voelt dat het volgens jouw lichaam te lastig wordt. Of misschien was jij ineens gestopt, dat heb ik niet direct gevolgd. Sorry daarvoor maar misschien kan het een hulp zijn voor mensen die het te lastig hebben om het met dagelijkse afbouw te proberen. Je bent niet symptoomvrij dat zeg ik er wel bij maar tot hiertoe heb ik nog kn functioneren : autorijden, wandelen, in het huishouden wat doen, koken, ... en dat wil ik wel graag zo houden vandaag de traagte van mijn afbouw.

Groetjes en sterkte !

x Sh x

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Voor iedereen. Tip laat je omgeving deze site en filmpjes zien. Vooral het animatiefilmpje dat gaat over een gesprek tussen b slachtoffer en huisarts. Ergens bij tools. Super goede site dat veel inzicht geeft aan onze geliefden! Hopelijk ontstaat er meer begrip en steun.

Ik wens iedereen veel kracht en moed toe!

http://www.lovedonesguidetobenzowithdrawal.com/blog/archives/04-2016

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ Shakemarieke, goed te lezen dat je nog steeds bezig bent en je beschrijft het prima.

@ Jose, dank je voor het verwijzen naar die website. Die was ik nog nooit tegengekomen. Heel waardevol!

 

@ Kanarie hoe is het nu met je? Ik zag dat je verhaal hier al meer dan 800 keer is bekeken! We zijn heel benieuwd!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn psychiater heeft me geen nieuwe psychofarmaca voorgeschreven.

Ik kan daar dus niet van klagen. Ik ben wel hopeloos. ik heb hopeloos verdriet Weet niet waar kruipen weet niet waar naartoe...

bewerkt door Kanarie
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo Kanarie, blij even wat van je te horen. En ook blij dat je geen nieuwe medicatie hebt gekregen. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat wat je nu meemaakt, echt weer gaat verdwijnen. Het is helemaal niet zo gek dat je verdrietig bent en je hopeloos voelt. Dat heb ik ook meegemaakt.

Mannen hebben vaak moeite om toe te geven aan verdriet. Het was voor mij ook moeilijk en ik kropte alles op waardoor ik weer ging hyperventileren denk ik achteraf.

Als ik dan eens de tranen niet afremde en ik onvoorstelbaar jankte om de ellende waar ik inzat, luchtte dat wel even op en kon ik weer even goed ademhalen.

 

Het gaat echt goed komen, let maar op!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Idd blij om te horen dat je geen nieuwe medicijnen neemt! Goed van je!!!

@gaba

Ik vind het echt fijn dat jij steeds goede moed geeft aan zij die het nodig hebben.

Ik ben momenteel een emotioneel wrak. Ik ween heel de dag, heb heel depressieve gevoelens, gedachten die niet weg gaan, .. Ik word er gek van! Dit is niet ik! Ik zou zo graag terug mezelf zijn! En durf het niet vertellen aan mijn familie. Die zouden ook zeggen om een antidepressiva te nemen, maar dat wil ik absoluut niet. Ik ben momenteel ook erg verkouden en heb een enorme druk in mijn hoofd, wat alles nog eens erger lijkt te maken. Angst, angst, angst,...

Het is al beter geweest en telkens die terugslag, precies nog erger. Het maakt je zo moedeloos!

Liefs,

ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ Ellendig dank je wel. Ik zou graag nog veel meer willen doen. Ik weet hoe erg deze strijd is.

 

Ik heb trouwens al een paar dagen niks meer gelezen van Sneeuwhoen en vraag me even af hoe het met haar is? Lees je nog mee Sneeuwhoen?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dag ellendig,

 

Je bent niet alleen! Ik ben ook een emotioneel wrak en ween ook de hele dag. Ik zou ook dolgraag weer mezelf zijn...rustig en evenwichtig.

Ik ben nu nochtans een maand gestopt en ik had gedacht dat het maar een paar weken ging duren. Ik ben ook moedeloos.Hoe lang nog? Wanneer de eerste signalen dat het aan het beteren is?

Ik leef mee met jou. Ik moet daar dus helemaal geen moeite voor doen. Ik voel letterlijk hetzelfde.Ik ben wanhopig 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ kanarie

Niemand wens je deze toestand toe! Maar het kan wel deugd doen om mensen rondom je te hebben die weten wat je doormaakt! Dus hou ik me vast aan dit forum. Ik ben 73 dagen benzo vrij, maar ben ineens gestopt, zonder af te bouwen. Ik heb wel al wat betere momentjes gehad hoor! Ik ben veel alleen thuis, wat het er niet beter op maakt, omdat ik constant lig te letten op alles wat ik voel en denk. Ik denk dat afleiding iets zou kunnen doen. Alleen kom ik niet graag onder mensen nu en kan ik niet tegen drukte. Ik ben ervan overtuigd dat dit alles ontwenningsverschijnselen zijn, maar denk dat ik het erger maak door er altijd met bezig te zijn. Een cirkeltje waar ik niet uit geraak. En die schuldgevoelens naar mijn kinderen en man, omdat ik hier zit gelijk een klein kind dat nergens durft te komen en zich steeds slecht voelt. Pffff..... Wat een ellende!!! Ik denk ook dikwijls als ik hier uit kom, schrijf ik een boek, of wil ik me inzetten om anderen te behoeden van deze ellende!

Maar we moeten volhouden, er hebben anderen het ons al voorgedaan en zij zijn er ook uit geraakt. Ons lukt het ook!

We geraken er wel!

Liefs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@kanarie. Wat goed dat je geen andere medicatie hebt voorgeschreven gekregen. Bij mij hebben ze dat wel gedaan. Maar ik ga daar nu ook mee afbouwen. Ik zit nu op 4 mg diazepam 7,5 mg mirtazapine en 150 mg sertraline!! Men dacht dat ik depressief was maar ik heb altijd gezegd dat dit kwam door de benzo's. Nee hoor mevrouw u bent depressief en dat kunnen we oplossen met pillen en praten......Dus luisteren ho maar. Gelukkig heb ik nu meer begrip van mijn omgeving en wil ik zsm de setraline afbouwen. Wel langzaam natuurlijk.

Ik laat de mirtazepine nog even voor wat het is. Daar durf ik nu niet mee te stoppen.

Vrijdag stap ik over naar 3,5 mg diazepam. Ik wens iedereen heel veel sterkte en ik sluit me aan bij de woorden van Ellendig. En gaba wat fijn dat je ons zo blijft stimuleren. Ik zou wel mee willen werken aan een documentaire!

Hou vol allemaal!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ellendig, 73 dagen gestopt en nog steeds afzien. Zomaar ineens gestopt , zonder afbouwen? Ik kan het bijna niet geloven. Waarschijnlijk dan toch van een kleine hoeveelheid?Ik ben ook veel alleen thuis en let waarschijnlijk ook teveel op wat ik denk en voel. Afleiding zou voor mij ook zeer goed zijn , alleen is er niets dat mij kan afleiden.Ik kom nu ook niet graag onder de mensen. Ik kan hun gesprekken niet volgen en je kan toch ook niet altijd over je eigen problemen babbelen. Je kan ook niet altijd overal beginnen schreien. Het gevolg is dat ik ook heel eenzaam ben.Nog een gelijkenis met jou is dat ik ook van plan ben om een boek te schrijven als ik hier ooit uit geraak.

Deze morgen ben ik met mijn vrouw naar een relatietherapeut geweest. Voor mijn vrouw is dat natuurlijk ook moeilijk. Maar een normale goede relatie is niet mogelijk zolang ik die ontwenningsverschijnselen heb.Ik ben ongelooflijk opgejaagd en verdrietig. Relatietherapie is totaal zinloos en als de ontwenningsverschijnselen ooit over zijn is relatietherapie overbodig want dan zal de relatie automatisch wel weer in orde zijn.Er is niets aangenaams aan mij. En omdat dit niet meer te dragen is , omdat dit onhoudbaar is is voorgesteld dat ik me zou laten opnemen. Maandag ga ik gebeld worden met een eventueel aanbod om in een angst en stemmingskliniek opgenomen te worden.Er wordt gezegd dat ik een angststoornis heb. Ik geloof daar niets van , maar ik heb nauwelijks de moed om daartegen te protesteren.Ik geloof dat het ontwenningsverschijnselen zijn. Zeker nadat ik alles hier op dit forum gelezen heb. Benzo's zal ik niet moeten nemen  , maar misschien zal ik wel een of ander psychofarmacum moeten aanvaarden.Ik wil dat eigenlijk niet maar waarschijnlijk heb ik geen keuze.Ik ben verplicht om te luisteren! Als het thuis niet meer te houden is en ik opgenomen wordt zal ik me moeten schikken en moeten slikken wat zij zeggen.Ik zou 3 maanden opgenomen worden en er is sprake van dat ik best Serlain zou nemen. Als ik na 3 maanden beter ben zal men dan beweren dat serlain geholpen heeft en dat ik een angststoornis heb. Maar zonder opname en zonder pillen zou het natuurlijk vermoedelijk ook wel opgelost zijn.De wet van de sterkste geldt . als je zwak bent heb je niets meer te zeggen. 

Ik ben momenteel super opgejaagd en verdrietig. Ik weet niet wat doen of waar kruipen. ook in bed kan ik niet blijven liggen. Het is een nachtmerrie.En ik ben zeker dat dit ontwenningsverschijnselen zijn.Ik hoop dat ik tegen maandag al wat beter ben ik ik voldoende hoop en wilskracht heb om te zeggen dat ik niet hoef opgenomen te worden.

Mijn vrouw zegt "als je overtuigd bent dat het ontwenningsverchijnselen zijn dan moet ge toch maar rustig zitten afwachten tot het over gaat!". En ze is kwaad dat ik dat niet doe.

Ik zou dat nochtans graag doen! De buitenwereld verstaat daar niets van . Ik ben hopeloos en wanhopig en dank jullie allemaal voor de steun. Dit schrijven heeft me een beetje afgeleid.

bewerkt door Kanarie
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@ Kanarie,

Ik heb idd maar 5 mg tranxene genomen, met op het laatst ook wel temesta, door paniekaanvallen. Ik voel mij vooral depressief en angstig, ween constant, zoals ik al zei.

Pff wat heftig, een opname?

Je moet doen, waar je denkt dat je je het best bij voelt!

Ik zelf zou mij niet laten opnemen, idd ook wel uit angst om andere medicijnen te moeten nemen en mij nog slechter te voelen uit mijn eigen omgeving!

Ik heb hier twee kinderen lopen en zou hen niet kunnen missen!

En ik denk idd ook dat de angst een ontwenningsverschijnsel is! Ik had idd hiervoor ook wel eens angst, maar niet in deze mate! Als je gaat lezen over benzo ontwenning, zie je dat angst een van de langste ontwenningsverschijnselen zijn en dat door die angst de ontwenningsverschijnselen erger zijn. Serlain is een antidepressiva, denk ik?

De depressie vind ik eigenlijk zelf het ergste, naast de angst ( die ik ook heel erg vind hoor). Je wil vooruit en kan niet, al mochten ze je een miljoen euro aanbieden, het gaat gewoon niet. En daar word je zo moedeloos, zelfonzeker, hopeloos, nog angstiger en nog depressiever van. En dit cirkeltje moeten we doorbreken! Maar hoe he? Ik wil het niet met antidepressiva, omdat ik zoveel bijwerkingen krijg bij de start en dit zelfs van een vierde van de startdosis. En ik wil ook niet meer afhankelijk zijn van een of andere drugs, want dat vind ik van al deze medicijnen nu! Dus zal ik het anders moeten doen. Ik ga proberen om elke dag op tijd uit mijn bed te komen en op tijd te gaan slapen, ik ga proberen om gezond te eten, veel water te drinken, even buiten te komen, al is het in de tuin, een beetje zelfzorg ( mij aankleden en beetje opmaken, ipv een halve dag in pyama te lopen), wat structuur in mijn dagen brengen. Het zal een hele opgave zijn, maar ik moet deze cirkel doorbreken!

Maar jij voelt zelf wat het beste voor je is! Wat je ook besluit, ik wens je veel sterkte en moed! En vooral niet opgeven!!!

Liefs,

Ellendig

bewerkt door Ellendig
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kanarie,

 

Eerlijk gezegd lijkt me dat wel zorgelijk. 'maar misschien zal ik wel een of ander psychofarmacum moeten aanvaarden'

 

De kans is groot dat je je daar alleen maar beroerder van gaat voelen. Serlain=sertraline, een SSRI ? Krijg je dan geen benzo voorgeschreven om de 'opstart verschijnselen' (angst e.d.) tegen te gaan ?

Er is niet voor elk probleem een pil. Misschien wel voor elke pil een probleem.

 

Maar goed, er zijn natuurlijk mensen die baat hebben bij "psychiatrische medicijnen". Ik zou zeggen, liever niet.

 

Mensen die nooit iets dergelijk hebben meegemaakt kunnen zich er niets bij voorstellen. En eerlijk gezegd, het is toch ook jouw huis ? Ik zou zeggen, maak je eigen keuze.

 

Woon je overigens in België ? In Nederland is het geloof ik heel moeilijk om langdurig opgenomen te worden. Hier moet het maar vanzelf overgaan of je moet het maar doen met een pil.

bewerkt door Bert2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik woon inderdaad in Belgie. Ik weet ook pas maandag of ik opgenomen zou "moeten" worden.En ik hoop geen Sertraline te moeten nemen . maar ik voel me zo ongelooflijk slecht (verdriet ,hyperventilatie, moedeloos ) en steun nul dat ik vrees dat ik overstag zal gaan.Ik ben nu dertig dagen gestopt en het wordt steeds erger. Vandaar dat men denkt dat ik een angststoornis heb.Ik weet echt niet of ik dit nog uithou.Na dertig dagen nog steeds geen verbetering. Is dit nog wel normaal? Dat het nog niet over is ..ok ..maar geen verbetering ...integendeel! Verschrikkelijk en ook vreselijk eenzaam. Ik vrees dat de grenzen van wat ik aankan bereikt zijn

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Kanarie,

 

Soms helpt positief denken. Soms ook niet, of kun je het niet.

Ben je overigens ook bekend met de website benzobuddies.org ? Misschien dat je vrouw daar ook wat aan heeft.

bewerkt door Bert2
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Mijn vrouw weigert daar iets over te lezen. En ik durf niet. ik ben bang daar te lezen dat het vele maanden duurt vooraleer de symptomen milderen. Ik kan niets meer aan dat me hoop zou ontnemen. Er kan me nochtans weinig hoop ontnomen worden. Ik heb er geen meer.Maar er moet niet veel gebeuren of ik geef het op. Dit is onmenselijk afzien. Hoe lang nog?

bewerkt door Kanarie
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het is te gek voor woorden dat onze geliefden ons niet willen geloven. Ik heb eergisteren nog een goede site hier geplaatst. Die moet je echt jouw vrouw laten lezen. Kanarie hou vol het gaat over!

Btw Heeft iemand tips voor mij. Ik heb wel setraline voorgeschreven gekregen maar wil hier zsm van af.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik heb een slechte dag achter de rug. Voel me zo gespannen en angstig, depressief. Daarstraks had ik een enorme paniekaanval. Op dat moment denk ik echt gek te worden, gedachten drammen door! Ik had deze aanvallen vroeger helemaal onder controle. En nu zijn ze weer terug, nog eens zo hard! Ik ben op dat moment echt bang om de controle te verliezen, om echt gek te worden, om opgenomen te moeten worden. De aanval is over gegaan, gelukkig! Maar heb zo n bang dat dit nog terug gaat komen!

Mijn man kan dit niet aan, hij heeft mij gewoon achtergelaten in deze toestand, hij is gewoon naar een feest van kennissen vertrokken en zei ik kan dit missen na een hele dag werken. Dit maakt mij echt verdrietig!!! Ik weet dat dit voor hem ook niet leuk is, dat ik constant iets heb. Maar mijn man drinkt ook heel veel, hierdoor voel ik mij emotioneel erg te kort gedaan! Ik weet dat hier ook mensen zijn met een alcoholverslaving en zou willen vragen of zij hun partner ook emotioneel verwaarloosde. Is dit echt het gevolg van de alcohol? Mijn man drinkt al van zijn 14 de, mar het wordt steeds erger. Er zijn bijna geen dagen dat hij niet drinkt en 4 van de zeven echt te veel gedronken heeft. Hij legt de schuld dikwijls bij mij. Omdat ik altijd ziek ben( cv's, fybro, hashimoto, ik denk dat deze ziektes van mijn stress komen) Als ik het niet ben, is het zijn werk wel. Als ik bijvoorbeeld niet boos ben of niks zeg van zijn drinken. Doet hij lief en is het iets op t werk geweest.

Wij hebben twee kinderen mer ass, en ik denk dat mijn partner ook wel ass heeft en daarom drinkt.

Ik heb al heel ons huwelijk mijn energie gestoken in het ass van de kinderen en in oplossingen te willen vinden voor mijn man. Maar hij wilt hier niks van weten.

Ik weet dat hij mij ergens echt graag ziet, maar hij laat me in de steek, zonder het zelf te beseffen.

Ik zie hem ook echt graag! Maar ik kan niet meer! Ik heb steun en vooral veel liefde nodig! Ik mis emotionele voeding om energie te hebben!

En nu ik in de ontwenning zit van deze rotpillen, zie ik helemaal geen lichtpuntje meer!

Sorry voor mijn lang verhaal! Maar ben alleen en moest dit van mij afschrijven.

Ik wens iedereen zoveel liefde en sterkte toe om hier door te komen!!!

Liefs,

Ellendig

bewerkt door Ellendig
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo Ellendig,

 

Naar, dat je geen steun krijgt van jouw man.

Tsja, iemand met een autisme spectrum stoornis en een alcoholprobleem, zal het niet lukken om empathie te voelen voor jouw ellende.

Dat is pijnlijk voor je en het wordt nog duidelijker, nu je zelf zo in de misère zit, denk ik.

Dan zie je misschien nog duidelijker, de patronen binnen jullie relatie.

En dat jij te kort bent gekomen en komt.

Het afbouwen is een ellende en duurt lang.

Alle symptomen, die je noemt, zijn mij bekend.

Dit geldt ook voor wat anderen hier op het forum schrijven.

Alle informatie, die ik uit eigen ervaring heb ondervonden en nog ondervind, aangaande het ontwennen van medicatie, heb ik wel ergens geplaatst op dit forum.

ik ben nu in the mood voor een zomerstop.

In mijn zomerverblijf heb ik geen internet en de komende maanden, zal ik daar doorbrengen.

Ik wens iedereen, die het moeilijk heeft hier, veel kracht toe, om door te kunnen/durven zetten.

Bekijk je situatie per dag en plan niks vooruit.

 

dag kanarie,

 

Ik ben ook in gesteld op sertraline tijdens een spoedopname.

Houdt er rekening mee, dat je aanvankelijk bijwerkingen krijgt, tijdens het opbouwen van een antidepressivum.

En de ontwenningsverschijnselen van de benzo heb je ook.

Ik hoop, dat je wat langere tijd opgenomen kunt worden, als dit nodig blijkt.

Laat je niet volstoppen met anderen benzodiazepinen, als je meer slaapproblemen krijgt.

Een kruimel mirtazapine is dan een minder beroerde optie.

Sterkte ! En volhouden, hoor....

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ellendig ik heb een alcohol probleem en asperger. De zin hij laat mij in de steek zonder het te beseffen raakt me. Na bijna 30 jaar huwelijk zijn wij sinds kort uit elkaar. Ondanks dat ik wist dat we geen gewoon huwelijk hadden kwam het voor mij als een donderslag uit de heldere hemel. Ik denk dat mijn vrouw zich emotioneel ook verwaarloosd heeft gevoeld. Niet bewust gedaan door mij. Steun en liefde is moeilijk voor iemand met autisme. Niet omdat we niet willen maar het niet altijd kunnen. Ik kreeg het verwijt dat ik alleen maar aan mezelf dacht. Ik hoop dat het voor jullie niet te laat is. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Bedankt voor de reactie!

Ik besef heus wel dat hij het zo niet bedoelt! Maar het is echt moeilijk om emotioneel alles alleen te moeten dragen!

En vooral dat hij niet wil toegeven dat hij ass heeft. Ik zou mijn man nooit verlaten omwille van zijn ass! Ik heb twee kids met dezelfde stoornis. Als ik het zo mag noemen. Maar de alcohol neemt echt de overhand en hier kan ik niet mee leven. Hij verkiest alcohol boven mij en zijn kinderen. Hoe moet ik me daar bij voelen?

Het is echt moeilijk om in deze situatie recht te blijven!

Ik vind het heel erg voor je, dat je vrouw je in de steek gelaten heeft. Ik wou met mijn verhaal ook niemand aanvallen! Ik heb echt veel respect voor mensen met ass en besef maar al te goed, dat zij het moeilijk hebben!

En het alcoholprobleem is er, maar als hij al eens bereid zou zijn om hier aan te werken, zou voor mij veel betekenen!

Maar hij belooft altijd om te minderen, er aan te werken maar doet het niet!

Ik voel me zo machteloos, verdrietig en kwaad hierom!

Onze kinderen lijden hier ook onder!

Ik wil niet liever dan er te zijn voor hem, maar hij moet het dan ook toelaten en hulp zoeken!

Helaas wil of kan hij dit niet.

Grtjs,

Ellendig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...