Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[Jannigje]

Dank voor de informatie.

[Jannigje]

Ik ben van slag. In de namiddag hoorde ik mijn buurvrouw, zij had mij iets te zeggen. Ze heeft last van mij. Wat? Hoe dan? Geluidsoverlast!

Zij gaat vroeg slapen en hoort volgens haar bij mij boven dan geluid. Wat voor geluid? Radio of tv, dat wist ze niet. Maar ik heb boven nooit iets aanstaan. Toch heeft ze last van me. Dan zal het de tv beneden wel zijn volgens haar.
Ik ben al heel voorzichtig, luister buiten als ik bijvoorbeeld muziek aan heb met de deur open om te controleren hoe hard het klinkt. De tv staat niet hard, dus ik snap werkelijk niet waar zij het over heeft.

Ik  voelde me ineen schrompelen, bah. Gelukkig weet ik toevallig dat ze ook problemen heeft met de andere buren, die daar ook niets van snappen, maar toch vind ik het heel vervelend. Ik zou bijna de anonimiteit van de flat terugwillen. Ik probeer een plekje te vinden voor mijzelf hier, temidden van de mensen die hier al woonden en houd (veel) rekening met wat ik doe en wanneer.

Het is nu de kunst voor mij op overeind te blijven, niet nog verder weg te zakken. 
Ik schrompelde meteen, had meteen het gevoel van “Zie je wel, ik ben teveel, ik mag niet”. Maar er is ook iets van “ ben jij nou helemaal betoeterd “” Ik zal mijn plekje moeten claimen, en niet wachten op toestemming van de buren.

Rekening houden met, prima

Aanpassen, oké tot op zekere hoogte.

Onderdanig zijn, niet oké.

 

 

 

[Lika]

Wát een leerschool @Jannigje. Lastig hoor. Misschien kun je haar als oefenmateriaal zien? Als de andere buren hetzelfde ervaren staat het overduidelijk los van jou...

[lady jane]

1 uur geleden zei Jannigje:

ben jij nou helemaal betoeterd “” Ik zal mijn plekje moeten claimen, en niet wachten op toestemming van de buren.

 

1 uur geleden zei Jannigje:

Onderdanig zijn, niet oké.

[Jannigje]

2 uur geleden zei Lika:

Wát een leerschool @Jannigje. Lastig hoor. Misschien kun je haar als oefenmateriaal zien? Als de andere buren hetzelfde ervaren staat het overduidelijk los van jou...

Na de aanvankelijke ineenschrompeling dacht ik dat ook Lika. Ik baal ervan, maar als het moet dan moet het. Ik heb na 42 jaar eindelijk een huis met een tuin waarvan ik hoop te gaan genieten op den duur en nu zou zij mij al in willen perken met onmogelijke eisen? De kunst is nu om haar probleem niet tot het mijne te maken. Die neiging heb ik wel,  M aar nu zal ik daar erg alert op moeten zijn en het niet doen. Mijzelf kennende zal dat een hoop energie kosten, maar dat is dan niet anders.
Als ze blijft klagen kan ik zeggen dat ik last heb van haar roken.  De rook komt mijn huiskamer en slaapkamer binnen. (Dat doe ik natuurlijk niet, het mens moet kunnen roken in haar eigen tuin, jammer dan voor mij.Ik wil me natuurlijk helemaal niet verlagen tot dat niveau. )

Ik kan haar ook aanbieden oordoppen voor haar te kopen. 

[Jannigje]

2 uur geleden zei Jopie:

 

Voor jou, van mij

Twee van mijn favorieten  , ik hou van hun muziek,

Dank je wel,  mooie tekst, mooie melodie. 

[Jannigje]

1 uur geleden zei Cleo66:

Always wear your invisible crown 

Dat vind ik wel een mooie, daar moet ik nog wel flink aan werken, maar ik geloof wel dat ik begrijp wat je bedoelt.

[Jannigje]

Het is wel apart dat iemand als ik die mijn hele leven in een min of meer onderdanige rol heeft gezeten, die altijd bezig was met: doe ik het wel goed, hebben anderen geen last van me,  neem ik niet ten onrechte plek in etc.nu hierin verzeild ben geraakt. Van proberen het iedereen zo goed mogelijk Naar de zin te maken naar iemand die overlast bezorgd.

In de politiek zouden ze kunnen zeggen”ik herken mij niet in deze tenlastelegging “

 

14 september 2020 bewerkt door Jannigje

[Lika]

Zeker apart! Een buitenkans aan oefenmateriaal zou Jan Geurts zeggen. 

Ga je mee met wat een ander van je vindt? Je bent niet wat een ander jou maakt? Je bent meer dan welke rol ook! Als jij weet dat je goed handelt is het goed. Wat naar voor je buurvrouw om steeds zo boos te worden op van alles en nog wat? Wat een lijden voor haar ook!

Etc, etc

[Jannigje]

Ik was bezig een reactie op de dagdraad te schrijven toen de woorden opeens weer uit het toetsenbord vloeiden. Dat hoeft allemaal niet op die draad, dus maar even hier.

@knakker jij zei meen ik dat de deze periode ook wel fijn vindt, ondanks de Corona omdat je (o.a) meer tijd met je gezin doorbrengt. Dat raakt me , ik kan me daar van alles bij voorstellen.
Voor mij geldt dat niet. Mijn leven is enorm veranderd en dat vind ik heel moeilijk. Ik heb juist activiteiten buiten de deur nodig om structuur te hebben en mensen te ontmoeten, het begon weer op gang te komen, maar door de nieuwe maatregelen worden dingen weer teruggedraaid, logisch natuurlijk. Vanavond zouden wij weer een koorrepetitie hebben, voor het eerst in 7 maanden maar dat gaat niet door. 
Ik heb boeken genoeg, kan wel een paar  jaar vooruit, er zijn nog cursussen uit te werken of opnieuw door te nemen. Dat is het allemaal niet,  ik moet naar buiten om dingen te ondernemen en mensen te zien. Het heeft me heel veel moeite gekost om te komen waar ik ben en nu dit.
Sorry, het is niet mijn bedoeling om zielig te doen.  MAar ik maak me echt zorgen om mijzelf en dan heb ik het niet over de Corona, die ook zorgelijk is. 

Over relaties gesproken, gisteren kwamen allerlei meningen langs, de meeste heel  begrijpelijk voor mij. Ik zou zelf ook geen relatie met mij willen hebben denk ik, tenzij ik inderdaad heftig verliefd zou worden. Nu zit ik aan de kant van iemand “ aan wie iets mankeert” en dat valt niet mee. (Ik bedoel dit overigens niet als veroordeling of klacht, maar als constatering van een feit)
Er zijn mensen die een vriendschap met mij hebben verbroken en dat snap ik wel. Mijn harde werken en mijn best doen kunnen niet voldoende zijn. Tegelijkertijd is dat een reden waarom ik huiverig ben om te delen hoe het echt met mij gaat en ben ik in aardig wat situaties de aardige, vrolijke, geïnteresseerde persoon (die ik ook wel ben.). Vaak helpt dat ook wel, maar lang niet altijd en dan wordt het lastig.
Ik ben als de dood dat mensen afhaken. Jij zei als eerder dat het misschien beter is om (meer) te delen, maar ja.....
Ik ben daar nog lang niet uit. 
 

[Lonster]

Heel begrijpelijk, je voorbehoud over wat je wel of niet wilt of kunt delen met een ander. Dat blijft uitproberen. Wil iemand het echt weten? Dan kun je meer vertellen. Wat meer oppervlakkige relaties is ook fijn, maar verbinding met de ander is dan minder hecht. 

Er zitten heel veel mensen aan de kant van iemand aan wie iets mankeert denk ik. Is het zoeken naar verbinding in die hoek dan niet aantrekkelijk voor je? Om mensen te vinden die hetzelfde mankeren?

Voor mensen die alleen wonen (zoals ik ook) zijn de beperkingen die nu weer terugkomen pittig inderdaad. 

 

[Rosee]

Kan me voorstellen dat dat heel lastig is nu Jannigje, door de corona weer gedwongen een aantal stappen terug te doen. Blij dat je het deelt hier. Zou best een kop thee/wandeling met je willen maken. Met meer mensen hier trouwens. Misschien komt het weer eens tot een meeting en kunnen we lekker wandelen ofzo.

[Jannigje]

Vandaag was ik weer op pad als vrijwilliger. Een interessante plek, leuke mensen, aardige gesprekken,  niets mis mee.  Behalve dan de enorme steen in mijn buik en in mijn borst. Het deed fysiek pijn. Ik heb geprobeerd te ontspannen,  mijzelf toegesproken, moed ingesproken, het werkte niet. Ik ben bang merk ik. Bang voor de onredelijkheid ban de buren, ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan. 

Je hebt gelijk @Yvonne, ik moet natuurlijk haar roken niet in de strijd gooien, ik moet helemaal geen strijd aangaan. Maar ik moet ook niet helemaal verkrampen en dat doe ik nu wel. Ik durfde vanmiddag bijna niet naar huis en beweeg als een schim in mijn eigen huis. 
Niet goed! 


 

[Jannigje]

Ik realiseerde me gisteren dat ik goed ben geworden in dat vrijwilligerswerk, ik zeg het niet snel van mijzelf, maar ik keek van een afstandje en zag dat ik veel heb geleerd in de zin van kennis vergaren,  maar ook in de zin van durven zeggen dat ik iets niet weet. Gisteren waren er mensen die veel meer wisten van specifieke onderwerpen dan ik en dat kan ik nu benoemen en dankbaar aanvaarden en zeggen dat ik het leuk vind dat ik van hen kan leren. En dat meen ik ook. Gisteren voelde het niet als tekortschieten, ik hoefde al die dingen ook niet te weten, mijn verhaal was goed genoeg. En de informatie  van een  timmerman was aanvullend en heel welkom. Ik werd er niet onzeker van.

En al die mensen opvangen, met alles wat weer net iets anders liep dan verwacht en gepland, het was geen probleem. ik kan dat wel, ik raakte niet in paniek, kon alles opvangen, . Vandaag ook, we moesten improviseren, maar met een vriendelijk woord en een kopje thee (doet het altijd goed, zeker als mensen dat niet verwachten) kom je ver. Ik val daar niet meer van omver.

En aan de andere kant , tegelijkertijd ben ik dat kleine onzekere, angstige wezen dat niet goed voor haarzelf op kan komen.  Dat oprecht  niet weet hoever een ander mag gaan omdat ik dat nooit heb geleerd. Waar mag ik Ho zeggen, waar mag ‘ik zeggen dit wil ik niet, dit vind ik niet acceptabel. En het dan ook zo zeggen dat het overkomt. Congruent, dus woorden en lichaamstaal die dezelfde boodschap spreken.

En toch zit er ergens ook iets van verontwaardiging, van “ben jij nou helemaal betoeterd”! ,Maar dat is een kwetsbaar stekje nog, dat vergt goede verzorging, goede aarde, genoeg water en aandacht, want het is teer.

Ik kon wel huilen dat ik zo gespannen was dat ik het goede van deze dag met geen mogelijkheid kon voelen. Ik heb het wel geregistreerd, in mijn hoofd. 
maar wat jammer.

Dit gebeurt te vaak

In ieder geval  vanavond geen boze buurman.

 

[lady jane]

Jannigje, je bent goed, een goed mens, een goede vrijwilliger, een goed forumlid.
en het gaat al heel lang niet goed met jou. meis wat gun ik jou anders.
woorden en lichaamstaal, voelen en dat anderen geven
wanneer het om jou gaat, ook. Het is er allemaal, jij weet het al.
het tere aandacht geven en laten groeien, ook dat kun je.
een makkelijkere oplossing lijkt er niet te zijn.
maar wie weet wat nog komt.
houd vol meis

[Yana]

Zo'n situatie ís ook hartstikke moeilijk, misschien valt het mee als je zelf een hork bent maar als je een béétje gevoelig bent is het een aanslag op je gemoedsrust. Ik ben heel blij dat je ook verontwaardiging in jezelf ervaart, want het is vreselijk als je bij iedere stap in je eigen huis moet denken: ojee de buren... Je mag niet als een bang muisje in een hoekje gaan zitten hoor Jannigje, en die tv moet gewoon aan, óók in de slaapkamer. Ik hoop dat je die steen in je maag bij de buren neer kunt gooien.

Hè getver bah, wat rot voor je 

[Lieke7777]

Wat vervelend  dat je buren zo op je letten  en er conclusies uit trekken  ..   kan mij niet  voorstellen dat jij zo herrie  schopper bent op de late avond.   Blijf  bij jezelf  maar volgens  mij doe je dat ook al ..     mooi om te lezen  dat het leren van anderen je minder  onzekerheid  geven in je werk als vrijwilliger  ... ieder heeft  zijn kwaliteiten en die samen  bundelen  geeft power .   

[nancy]

Ik heb zoooooo de neiging om jouw kant op te komen en die buurvrouw en haar zoons eens even aan te spreken , ware het dat dat niet kan. Maar oh, wat kan ik hier boos om worden . Grrrrrrr.......

[nancy]

Jannigje 

[Jannigje]

Ik ben blij met jullie reacties. Ik raak zo de kluts kwijt door dit soort dingen dat ik in eerste instantie in elkaar krimp. Vroeger dacht ik altijd dat alle nare dingen mijn schuld waren, (door ervaringen van vroeger waaruit ik dat afleidde) dus ik heb altijd de neiging om de fout eerst bij mijzelf te zoeken en zelfs als ik hem niet kan vinden, denk ik (vaak)nog steeds dat het toch míjn fout wel zal zijn. Want de gedachte dat de “fout” ook bij de ander zou kunnen liggen was aanvankelijk voor mij onvoorstelbaar.
 Dat wordt wel minder de laatste jaren, maar zodra ik in de stress terecht kom, val ik terug in oude gedachten en patronen en daar moet ik dan weer mee aan het werk.

En nee @Lieke7777, ik ben geen herrieschopper in de avond, zelfs niet overdag. 
 

Het is toch wonderlijk hoe ik mij door dergelijke mensen in de hoek laat drukken. Ik wéét dat ik geen herrie maak maar de beschuldiging op zich is blijkbaar al genoeg voor mij om me toch schuldig te voelen.
Ik denk niet meteen, nou die mensen sporen niet, ik denk meteen: fout, fout.

Maar @Yana, de verontwaardiging is er inderdaad wel en neemt toe. Nu is het de kunst om die op een goede manier in te zetten.

Niet verdragen,  maar af laten glijden: dat kan ik nog niet, maar dat is wel waar het om gaat. Verdragen, ja dat kan ik, dat heb ik geleerd, maar dat andere (nog) niet.

 

[lady jane]

10 minuten geleden zei Jannigje:

maar zodra ik in de stress terecht kom, val ik terug in oude gedachten en patronen en daar moet ik dan weer mee aan het werk.

dit is een normale reactie Jannigje, want dit was ooit je overlevingspatroon, dus bekend.
Maar nu mag je een stap verder. Niet meer mensen klakkeloos geloven. Die buurvrouw
vraagt op een negatieve manier aandacht. daar hoef jij je niet voor te laten lenen. Zonde.
Wat zou jou kunnen sterken?
En kun je je voorbereiden voor als ze wéér komt, want zij verandert niet.
Jij gaat iets anders moeten leren. Helaas is dit een moeilijke les nu.
verdragen, verduren, boos worden, maar dan ook ècht; af laten glijden, je gelijk halen,
buurtbemiddeling, wijkagent, de rijdende rechter, er zijn legio mogelijkheden, maar
niet niets doen en bang worden voor de volgende konfrontatie, mag ik hopen.
Ik voel me net als nancy, plaatsvervangend boos. wil wel een adb knokploeg organiseren hoor

5 oktober 2020 bewerkt door lady jane

[Yana]

8 uur geleden zei lady jane:

adb knokploeg

Ha ja, die fantasie had ik ook al. Genoeg fitte mensen hier en kickboks(t)ers en grote bekken . Misschien helpt het als je die hele knokploeg achter en rond je visualiseert.

Mooi Jannigje dat je ziet hoe dat proces in je werkt, herkenbaar ook. 

[Lonster]

Ik zou wel nieuwsgierig zijn waar dat vermeende geluid dan vandaan komt. Kun je die mensen niet betrekken bij een onderzoek hierbij? Een soort van rollen omdraaien, en doorvragen wat ze dan precies horen. Omdat jij het voor hun op wilt lossen.

[nancy]

Waarschijnlijk moeten ze gewoon even hun verwarmingen laten ontluchten, dat scheelt al een hele hoop herrie. Verder is het helaas ook zo dat oudere mensen ook juist 's avonds en ' s nachts zich bewust worden van een hinderlijke brom in hun oren. Omdat het dan stil om hun heen is. Dat is een medisch iets, maar ja, maak ze maar eens wijs dat ze langs de huisarts moeten....

[Lika]

Oh Jannigje, ik ben fout. Zo herkenbaar. Zelfs als iemand zou zeggen dat ik iets deed wat ik echt niet gedaan kán hebben.

En verdragen of af laten glijden. Heeel soms kan ik nu af laten glijden. Maar in een situatie zoals waarin jij zit, weet ik niet of het zou lukken. Maar het is één van de weinige dingen die echt lucht kunnen geven. Zij hebben een probleem waar jij niets aan kunt doen. Punt. En door. 

Toevoeging waar je misschien niets mee kunt. Mij helpt het lijden van de ander te zien en te erkennen. Het maakt mij zachter en vriendelijker. Dat helpt mij, want ik word dan ook zachter en vriendelijker van geest naar mezelf. (Wat weer helpt bij het af laten glijden) Zonder dat ik de schuld bij mij zou willen leggen of ook wetende dat ik de situatie niet beter kan maken wellicht.

 

6 oktober 2020 bewerkt door Lika