Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje

[lady jane]

[Jannigje]

 

Dit is mijn kasteel, heb ik daar wel eens over verteld? Het is nu al laat, ik stuur nu alleen het plaatje.

[Jannigje]

Vorige week wist ik opeens niet meer waar ik was,  vandaag bleek plotseling de brievenbus verdwenen. Echt hoor, hij was weg! Mijn hele verdieping trouwens. Ik woon er al zo lang en vandaag kon ik die brievenbus voor het eerst niet vinden, absurd! Toch ook weer wat angstig, het voelde alsof ik in een enge film was terechtgekomen. Na een tijdje bleek hij er natuurlijk wel te zijn. Het was naar, ik snap wel waarom het gebeurt,  maar toch.

Vanmiddag moest ik allerlei dingen opmeten, voor gordijnen ed. Tjonge dat duurde lang! Ik dacht dat ik geconcentreerd was, maar ik was nog niet bij mijn blaadje papier of ik was het alweer kwijt. Het duurde even, dat meten. 

Teveel druk, teveel spanning .

Nog 6 dagen.

Mijn kasteel komt een andere keer

[Lika]

Och wat een tijd nu voor jou. Ik ksn het invoelen denk ik. Herken veel uit stressperiodes. Het enIge wat ik weet ik weet te zeggen is dat het weer anders wordt. Ik schenk je mijn vertrouwen.

Er gebeurt veel nu. Maar je doet het. Dus je kunt het, want je doet het al. 

[lady jane]

[Jannigje]

22 uur geleden zei Jannigje:

 

Dit is mijn kasteel, heb ik daar wel eens over verteld? Het is nu al laat, ik stuur nu alleen het plaatje.

Nou zeg, nu is mijn kasteel weg, het moet niet gekker worden.

28 april 2020 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

Hoewel: vanochtend hoorde ik vrij vroeg geboor, het leek dichtbij. Gelukkig duurde het niet lang. Afijn, ik moest weer naar het nieuwe huis, dus ik ging de deur uit. Zie ik opeens een sleutelkastje aan mijn deurpost hangen! Hè? Wat is dit? Ik stapte net naar buiten, maar controleerde toch even of ik niet “uit de verkeerde flat” was gekomen. 
Dat geboor was dus naast mijn voordeur.

Zeker al voor de nieuwe bewoner(S). Voelt toch raar, ik ben nog niet eens verhuisd en nu zijn ze al voor anderen bezig aan wat nu nog mijn huis is. Ik voelde me weggestuurd, schiet op, wegwezen. Mijn gevoel, ik weet het.

28 april 2020 bewerkt door Jannigje

[Lika]

Hoewel jouw gevoel, toch heel voorstelbaar hoor. Zo gaan dingen helaas vaak. Terwijl, één klein extra stapje en het is niet nodig, denk je dan. Mij helpt het vaak om zoals jij doet, het op te schrijven en te bedenken dat het niet om.mij gaat. De ander doet 'zijn ding'. Maar als ik me kwetsbaar voel, moe ben, lukt dat niet zo goed.

Volgens mij zorg je goed voor jezelf @Jannigje. Wat knap nu. De laatste loodjes.

[Jannigje]

Regensluiers die uit de wolken naar beneden komen, in de verte, ik zal ze missen.

Onweersbuien in de verte, zover als mijn oog reikte, ik zal ze missen

Mijn uitzicht op alle mooie bomen, ik zal het missen.

Mooie zonsondergangen, ik zal ze missen.

Mijn eksters, ik zal ze missen.

Mijn pimpelmezen echtpaar, elke dag badderend, ik zal ze missen.

De koolmezen die dagelijks meermalen komen, ik zal ze missen. 

De dagelijkse vergaderingen der kraaien, ik zal ze missen.

Zitten op mijn balkon als het regent, ik zal het missen.

Bij oostenwind al in begin maart op mijn balkon kunnen zitten, ik zal het missen.

 

 

[nancy]

Maarrrr.......

er komt iets voor in de plaats...

en sommige dingen blijven toch wel hetzelfde.Het zal blijven regenen, luchten komen voorbij, vogels twinkelen straks ook in je tuin.

Maar ik snap je wel. Het is toch weer een overgang. Je weet wat je achterlaat,  nog niet wat je precies te wachten staat. Komt goed 

[lady jane]

ha Jannigje, je bent er weer
ik had je schrijven gemist♥

[nancy]

Heee tegelijk!  Hoi Jane! 

[Jannigje]

Eerder op de avond heb ik op een symbolische manier afscheid genomen van deze plek waar ik zo lang heb gewoond..Misschien Niet eens zozeer van de plek als wel van mijn voormalige echtgenoot en mijn leven met hem. . Ik heb iets wat voor mij al sinds ons huwelijk belangrijk voor me was en wat ik altijd heb bewaard op een mooi plekje neergelegd. Ik voelde heel sterk de behoefte om dat te doen, ik moet hem hier achterlaten, hem niet meenemen naar mijn nieuwe huis. Datheeft niets met hem als persoon te maken,  maar alles met het leven dat we hier hebben geleid,   Ik wil proberen het verdriet, de spijt,  mijn schuldgevoel hier achter te laten. Het heeft me al zo lang achtervolgd, genoeg is genoeg. Ik heb dingen niet goed gedaan, maar nooit vanuit slechtheid, kwaadwillendheid of met opzet, wel vanuit angst,  minderwaardigheidsgevoel, onzekerheid.

Misschien kan ik het (in ieder geval deels) hier achterlaten. 

[lady jane]

ja grappig Nancy
ik wilde net als jij schrijven
realiseerde me hoe belangrijk afscheid nemen is
voor een verhuizing, om echt aan het nieuwe te kunnen beginnen
heb zelf nu pas een deel van dat afscheid kunnen doen
door te verscheuren, ritueel wegdoen van deel van mn verleden

dat doe je goed Jannigje!
en ik ben blij dat je weer schrijft als vanouds
(en de rest is er ook gewoon nog)

[lady jane]

ach lieverd, een en al herkenning
ik ben met soortgelijks bezig♥
 

[Jannigje]

“

Maarrrr.......

er komt iets voor in de plaats...”

En daarom verhuis ik, omdat ik hoop op andere, voor mij betere dingen.

2 mei 2020 bewerkt door Jannigje

[Jannigje]

4 minuten geleden zei lady jane:

ach lieverd, een en al herkenning
ik ben met soortgelijks bezig♥
 

Ja, dat dacht ik ook al. 
Ik was verdrietig, voelde me melancholisch maar toch ook goed toen ik het had gedaan. Ik heb puur mijn gevoel gevolgd, durven volgen, en dat was goed.

Ik vind het ook fijn omzet hier met jullie te delen merk ik. 

[lady jane]

insgelijks meis
altijd fijn een zielsverwant te herkennen♥

[Jannigje]

2 minuten geleden zei lady jane:

insgelijks meis
altijd fijn een zielsverwant te herkennen♥

Inderdaad 

[lady jane]

slaap lekker straks
(en de eerste nacht in je nieuwe plek, op je droom letten, schijnt uit te komen)

[Jannigje]

55 minuten geleden zei lady jane:

slaap lekker straks
(en de eerste nacht in je nieuwe plek, op je droom letten, schijnt uit te komen)

Dank voor de tip. Ik ben benieuwd 

[Jannigje]

Eindelijk kan ik even schrijven, het is al over tweeën, veel te laat, ik moet morgen weer op tijd op omdat we dan weer aan de slag gaan in het huis. Vandaag realiseerde ik me weer opnieuw hoe blij ik ben met de mensen die me helpen. Een clubje van zes, steeds dezelfde mensen, in wisselende samenstelling, nooit meer dan drie of vier als er een in de tuin bezig is. Voldoende afstand, veel handen wassen, rhe works...

@lady janezei er  laatst iets over, dat het niet voor niets is dat ze komen.  Vandaag kwam een liedje uit de Sound of Music in mij naar boven: “So somewhere in my youth or childhood
I must have done something good”. En ze blijven komen En zijn blij voor me en zien het al helemaal zitten, en ze gunnen het me blijkbaar ook. Ik merk het op, verbaas me, ben er blij om,  maar ik kan het nog moeilijk voelen. Dat ze zoveel om mij geven dat ze dit met liefde voor me willen doen. Dat blijft onvoorstelbaar voor me.  Maar ik zie het wel en ik neem het aan en probeer het te geloven.

Zoiets denk ik.

[Jannigje]

Ik heb lang in behoorlijke afzondering beleefd, dat had  nadelen,  wel veel eigenlijk, maar ook voordelen. 
De mEnsen die me helpen hebben allemaal ideeën over hoe ik het huis in “moet” richten, soms zelfs redelijk dwingend. Dat ken ik niet, want vroeger kwam er bijna nooit iemand bij me. Geen oordelen, vragen, suggesties over mijn inrichting.

Nu wel en dat vind ik moeilijk. Ik merk dan weer dat ik  van de harmonie ben, het toch ook iedereen weer naar de zin wil maken, En ik betrap me erop dat ik hun goedkeuring zoek. Dus een andere mening hebben vind ik lastig.  Bovendien weet ik nog niet goed wat ik wil, wat ík dus wil. Niet wat ik denk te moeten willen omdat anderen dat mooi vinden,

Dus op mijn oude dag moet ik flink aan de bak, leren vol te houden, wel luisteren, opnemen, overwegen, maar dan mijn eigen beslissingen nemen. Ook als ik weet dat anderen er heel anders over denken. Dat vind ik moeilijk, dat vind ik eng. Dan voel ik me weer het kleine meisje dat bevestiging  nodig heeft. Dan ben ik weer bang dat ik het niet goed doe, dat ze mijn interieur niet mooi zullen vinden, dat ik hen tegenval etc.

 Vanmiddag gingen we kasten in elkaar zetten. De. Vriend die me hielp had een heel duidelijk beeld hoe het eruit moest komen te zien, ik wilde het eerst zien. Afijn gaande weg kreeg ik het steeds benauwder, ik vond het niet mooi. Deze keer lukte het me om vast te houden aan wat voor mij goed voelde en wat ik mooi vond. Uiteindelijk was hij het met míj eens dat mijn gekozen opstelling de beste was. Dat was voor mij zo’n overwinning! Ik heb tegen hem in gezegd wat ik ervan vond en andere opstellingen voorgesteld. En uiteindelijk vond hij het ook mooier en beter. Ik had mijn eigen keuze wel gemaakt, ook tegen zijn advies,  maar wat ik zo mooi vond was dat hij mijn oplossing uiteindelijk beter vond. Dat gaf ook een gevoel van” zie je wel, ik kan dit ook”.

Nu moet ik naar bed!!!!!!
Geen puf meer om spelfouten op te zoeken. Tot morgen.

[Jannigje]

Jij ook lieve Jopie 

[lady jane]

6 echte vrienden
Jannigje, je bent rijk!