Nieuw hier

[Gast]

Thee , al heb ik liever koffie , je bent mijn grote voorbeeld en ligt dik 11 maanden en een hele hoop wijsheid op me voor . Ik ga je hopelijk nooit inhalen ; maar ik blijf wel achter jou aan hobbelen op hetzelfde pad . Tis soms bochtig en lijkt soms dood te lopen , maar jee wat is het hier soms mooi zeg 

[Kohtje]

Van harte gefeliciteerd kruidenthee, ik blijf lekker voor je uit hobbelen..

[Pytje]

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor

[Pytje]

Dus: @Kohtjeals vaandeldrager voorop, daarachter, rechtop en voorzichtig stappend, @kruidenthee67, daar weer achteraan, hobbelend, @Francoise en @Etty. Ik sluit me bij de laatste groep aan. Het belangrijkste is: we gaan allemaal dezelfde kant op! En ja, best mooi hier eigenlijk

[Kohtje]

Nee Pytje, ik ga geen vaandels dragen en zo, hoor. Dragen jullie lekker je eigen vaandel maar als je een vaandel mee wilt nemen... 
En wat dat achter elkaar aan hobbelen, lopen, stappen betreft, dat geldt alleen voor de tijd. Verder volgt ieder z'n eigen pad, dus beter niet
blind staren op de 'voorganger'. Voor je het weet stap je in een valkuil die speciaal voor jou is aangelegd....

18 juli 2018 bewerkt door Kohtje

[Pytje]

1 uur geleden zei Kohtje:

Voor je het weet stap je in een valkuil die speciaal voor jou is aangelegd....

Ook dat nog....

[Kohtje]

Ja, goed oppassen Pytje.. je hoeft dat pad niet alleen te lopen, maar we kunnen je niet dragen. Je moet zelf op je hoede zijn..

[Pytje]

Je hebt gelijk @Kohtje. Ieder zijn eigen padje

18 juli 2018 bewerkt door Pytje

[kruidenthee67]

Ik zit zo maar eens hardop te denken..

Als ik blijkbaar het besluit kon nemen om niet meer te drinken...en dat gaat me tot nu toe goed af. Zonder al te gek veel zucht, moeilijke momenten.

Is het dan ook mogelijk het besluit te nemen 'niet meer te denken?' En dan bedoel ik niet, niet meer denken..haha...maar ja, hoe zeg ik dat...het niet meer nodig hebben te piekeren, ze zo belangrijk laten zijn etc....gewoon iets om over 'te denken'. Wat denken jullie?  

 

[kruidenthee67]

@Etty eigenlijk weet ik dat ook wel...maar het zou zo mooi zijn...omdat ik ervaar hoe relatief soepel het verloopt met niet drinken....en even rechtdoorgedacht (ipv kennis toepassen)...hmmm de snelste, makkelijkste weg dan....dus inderdaad..aanleren...blijven doorgaan met MF...afstand nemen, bewustwording..acceptatie...

[Lika]

Yep

[Lika]

Ik ga vaak het eten voor de hele week uitstippelen... maak ik nooit, maar ik slaap zo weer. Of in gedachten mijn kleding voor de hele week bedenken. Vroeger las ik tuinboeken voor het slapen gaan. Even bewust weg van je gemaal. Het komt en het gaat....

[bumperjim]

11 uur geleden zei Etty:

Ik heb de laatste tijd wel 's nachts, dat als ik wakker wordt, ik dan bewust niet ga denken.  Boodschappenlijstjes of interieur herschikken mag, maar ik mag niet aan mijn favoriete zorgen denken.  Gewoon even niet. Omdat ik weet dat het me niet gaat helpen.   Dat lukt natuurlijk alleen zonder drank, omdat het wakker zijn maar kort duurt. 

Door de boeken van Geurtz over denken ben ik een beetje afgestapt van de noodzaak om toch vooral veel te denken. Ik vond even ophouden met denken een soort ontkenning van waar ik mee zat. 

Zomaar midden in gepieker stoppen, gewoon de benen nemen, dat voelt steeds vaker als een opluchting.  O ja, zo kon het ook, helemaal vergeten.  Tijdens het piekeren voelt het alsof het moet, een drang. De oplossing bedenken voor problemen van een ander of mezelf, of een gedachte opsporen die lekkerder denkt dan schuld of zelfafwijzing.  In kringetjes ronddraaien.  Dat weer doorhebben geeft een kick. 

 

Yeah, dat dan weer doorhebben!!  

[kruidenthee67]

En daar was ie dan...de dag...17 augustus, de dag van 'het besluit', een jaar geleden. Een jaar helemaal droog, nuchter, geen alcohol gedronken. Wat mij onmogelijk leek te zijn, na toch een jaar of drie aanmodderen. De aanmelding in 2014...een half jaar droog...en daarna de ene na de andere terugval...langere periodes drinken, meer, sterker, eerder op de dag, stiekem, liegen.

Blijkbaar is het allemaal nodig geweest. Moest ik het ondanks alle wijsheid van anderen toch zelf ervaren. En de bekende 'bodem' bereiken. 

Het gaat goed. Als ik één ding afgelopen jaar heb mogen ervaren is het dat drinken en persoonlijke ontwikkeling echt niet samen gaan. Echt niet. Dat schaamte een ongelofelijk destructief mechanisme is, wat alle groei in de weg staat. Samen met angst alle beweging stopt. En ik bleef hangen in het 'weten'.

Ik heb ook mogen ervaren dat het kan, nuchter en wel door moeilijke dingen heen. Ik mijn drama's kan ontmaskeren. O, en dat is eng. Maar de enige weg naar een waardevol leven.  Een leven waarin ik met kalmte, moed en wijsheid in de hand kan 'zijn'. Overgave en acceptatie...vertrouwen. Niet meer weglopen...niet meer weg van mijzelf. 

Op 17 augustus nam ik verantwoordelijkheid voor mijzelf. Door zelf te willen werken aan herstel. 

Niet alleen. Ik heb veel steun gezocht en gekregen. Tuurlijk hier op het forum, daar is het begonnen. Dank.

Later via de huisarts, de praktijkondersteuner, die instak op het systeem, mijn partner er bij betrok. Novadic, waar ik een hele goeie peut tegenover me kreeg..en samen met het online traject veel inzichten kreeg.  En mijn AA groep. Noodzakelijk voor mij om te kunnen werken aan herstel. Op alle fronten. De stappen beginnen steeds meer inhoud te krijgen...en zijn zo breed toepasbaar. Maandag krijg ik mijn penning...dat ontroert me. 

Een grote steun is mijn appmaatje...die me nooit heeft laten vallen. Waarvan ik weet dat ik altijd mag bellen. Die genoeg heeft aan één woord, en soms zelfs zonder woorden weet hoe het ervoor staat. Dank.

Mijn partner...die me onvoorwaardelijk steunt. Die onvoorwaardelijk van me houdt.  

En mijn kinderen. Die alles voor me zijn. Trots zijn dat ik hier nu sta. En blij zijn dat ik er écht voor ze ben. 

Ik tel mijn zegeningen en ben dankbaar dat ik ben waar ik nu ben.

 

Actie zonder visie is alleen maar tijdverdrijf

Visie zonder actie is vooral dagdromen

Maar visie met actie kan de wereld veranderen.

(Nelson Mandela)

 

Het werkt als je er aan werkt.

Zelluf, niet alleen.

 

 

 

 

 

[Zonnig]

Je schrijven ontroerd me @kruidenthee67 vind het geweldig fijn voor je. Hoe fijn dat je partner en je kinderen dit met je mee mogen maken en jij met hen. Ja, heel mooi allemaal. Bedankt voor het delen 

[lady jane]

[Lika]

[Nietmeer]

[Beter]

Wat mooi, thee. Gefeliciteerd met het eerste jaar. Dat er nog vele mogen volgen, op zo’n mooie, kwetsbaar-krachtige manier. ‘Niet meer weglopen van mezelf’ schrijf je. Dat is wat ik ook graag wil leren, je inspireert me om die weg ook te gaan, @kruidenthee67. Dank!

[kruidenthee67]

Op ‎17‎-‎8‎-‎2018 om 21:04 zei kruidenthee67:

Actie zonder visie is alleen maar tijdverdrijf

Visie zonder actie is vooral dagdromen

Maar visie met actie kan de wereld veranderen.

(Nelson Mandela)

Pfff...daar zit ik dan met mijn goede gedrag en wijze spreuken. Wat een k-dag. 

Of nee, wat een rotgevoel...dat maakt het voor mij een rotdag. Om me niet te veel rot te voelen is mijn huis schoon, de was weg, boodschappen gedaan. Geeft ook rust en voldoening, alhoewel de concurrentie met het k-gevoel wel erg groot is. Té groot. Maken jullie je geen zorgen, ik ga niet drinken. Ik heb geen gedachten in die richting, geen behoefte. Wil ook niet. Ondanks het k gevoel. Wat is dat ROT gevoel (krijgt zelfs een hoofdletter nu...). Leegte...zinloosheid,  Moedeloosheid..zwaarte? Stuurloosheid...zucht...houdt het dan nooit op? Dat....ben moe.

Gaat het dan zo slecht? Nee, eigenlijk niet. Het nuchter zijn lijkt een soort van vanzelfsprekendheid te worden. Dat is fijn. Gisteren een goeie sessie met peut. Nadat we de dag daarvoor een weer ontsporend gesprek hadden, waar we op terugkwamen, op een constructieve manier...wauw...er vielen écht kwartjes. Bij man ook.  'Je komt rustiger over', zei peut..ja? Hmmm, kan...had net een beslissing genomen...over een klus. Iets teruggeven, er werd aan me getrokken, onderbuik zei, niet doen...en ik heb 'nee' gezegd. Ja, achteraf zelfs...héél moeilijk voor mij. Toch gedaan. 'Ik vind je moedig'...tja...ik moet het nog zien..maandag kom ik op de werkplek. Maar heb mijn eigen grens aangegeven. Moeizaam proces, maar gruwelijk veel van opgestoken. Een lesje jezelf niet klein maken, pro actief zijn, staan voor mezelf.

Op andere werkplek overleg met lastige collega...die later liet weten het fijn vinden om zo in overleg het jaar te kunnen starten...yes, missie geslaagd, geen weerstand, maar positief contact.

Ik sport sinds kort...dat doet me goed. 

Waarom dan dat ROT gevoel? Oja...waarom vragen..die schieten niet op...'wat doe je als je een cliënt aan tafel hebt', vraagt mijn man me, de lieverd, die toch altijd weer naar me luistert....tja...dan weet ik het allemaal heel goed te vertellen. Wat die moet doen. Maar voor mezelf...pffff....ik loop al de hele dag met mijn ziel onder mijn arm...

Niet zo streng zijn naar mezelf...structureel mediteren...schrijven/schilderen weer oppakken...euh, de prachtige adviezen die ik voor de ander heb, zelf uitvoeren...

'Is schrijven een idee?'...neuh...euh...ja dus...ik voel dat het hier schrijven wat 'verzacht'.

Oja..dan zijn er ook nog de hormonen..ja, de overgang...weet nu wat opvliegers zijn...bleh...niet fijn.

Alcoholgerelateerd...ja zeker weten 'niet-alcohol -gerelateerd' dus...dit is wat het is om nuchter te zijn...voelen wat er te voelen valt...doen met wat er is...dealen met mezelf en m'n rot-gevoel. 

*aanpassing door moderator

[kruidenthee67]

Wat een omslachtige manier om te zeggen: ik voel me zó verdomd alleen met mezelf...Thee wil aandacht en een aai over de bol, ocherm, kom maar hier meiske. Alles komt goed.

En tegelijk weet ik dat dat mijn k gevoel niet oplost...

Hmmm..ja, opschrijven is zinvol...

Kan ik mezelf de aai over de bol geven, en geloven dat het goed komt? Goed is?

 

[Lars]

[Gast]

23 minuten geleden zei kruidenthee67:

Wat een omslachtige manier om te zeggen: ik voel me zó verdomd alleen met mezelf...Thee wil aandacht en een aai over de bol, ocherm, kom maar hier meiske. Alles komt goed.

En tegelijk weet ik dat dat mijn k gevoel niet oplost...

Hmmm..ja, opschrijven is zinvol...

Kan ik mezelf de aai over de bol geven, en geloven dat het goed komt? Goed is?

 

Dat zou wel het beste zijn thee ZELLUF die aai over je bol geven.  Die van ons is niet blijvend en ebt snel weer weg.  Die van jezelf komt echt aan , zegt Francoise die zichzelf altijd afwijst 

[Nietmeer]

Nou toch wel hoor die knuffel, die aai, van anderen is best fijn! En mag ook wel eens.

Zoals ik jou lees en ervaar op dit forum heb je wel eens verdient om veel veren te krijgen, en aaien, en bloemen. Altijd genuanceerd, altijd helpend en vriendelijk, altijd verregaand meedenkend. Dat is echt veel waard, jij bent dus veel waard! Vergeet dat niet!

Goeie seks helpt ook wel eens maar ook dat is niet altijd voorhanden, zeker als de hormonen zitten te kwarren.

[kruidenthee67]

oWat zijn jullie lief....

en @Nietmeer ik krijg best veel aaien en veren...ze kunnen ontvangen, da's de kunst  

Ik weet dit klinkt zwaar..maar het mezelf de moeite waard vinden...dat steekt dan af en toe heel hardnekkig de kop op..die twijfel...ach..dat is allemaal niet nieuw. Ga er doorheen nu...en ik heb een ontzettend lieve, geduldige vent...en euh...ja goeie seks helpt ook haha! Dat nemen we ook mee in ons proces 

He, het voelt toch altijd een beetje als 'zeuren'..om hier zo te schrijven..maar het lucht me ook op....om gewoon uit te spreken dat ik met rot voel.

En nu ietsie pietsie minder

@GewoonDoen ik heb vandeweek een afspraak met diëtiste van sportschool. Wil ook ff naar mijn voeding kijken...koffie drink al minder dan voorheen, smaakt anders nu. Maar 1 mok 's ochtends heb ik echt nodig om wakker te worden. Verder de hele dag thee.