Nieuw hier

[Lika]

en voor mij zit er eigenlijk ook nog weer een nuance tussen accepteren en niet-veroordelen. Tis me wat Thee! Maar houd vol en als je toch schrijft....vergeet de mooie dingen niet op te schrijven;-)

[Kohtje]

Kruidenthee...  't Werkt als je er aan werkt. Tjongejonge.. als 't bij jou niet werkt, bij wie dan wel?
Wat een werk. Chapeau!!

[lady jane]

[kruidenthee67]

Dat is een lastige @Etty die behoeften...wat is het nou eigenlijk wat IK wil? 

'Weet ik niet....' is een veel door mij gegeven antwoord. Keuzes maken over wat dan ook moeilijk.

Soms vraag ik me af als ik aan het schrijven ben hier op mijn draad...ga ik de grens over van of het nog 'alcohol gerelateerd' is? Maar het heeft allemaal zó met elkaar te maken. Waar wel afstand ontstaat is tussen 'het drinken' en dingen aanpakken. En ik merk dat dat echt nodig is. Zolang ik nog dronk, ook al was het met stopperioden  (ik wou schrijven 'je nog drinkt', maar hou het bij mezelf ) bleef ik in schuld en schaamte,  gunde mezelf 'een  verandering' niet echt, was het niet waard.  En dat lijkt te bewegen...(zei ze voorzichtig)

@Lika Ja, ik schrijf ook de mooie dingen op. Ben begonnen met een soort 'levensverhaal' maar dan gestart vanuit 'nu'. En wil zo periodes terugblikken en schrijven, met daarbij ook de goeie dingen benoemend, oplettend om niet in drama of verhaal te verzanden (ben ik goed in). Ik maak er ook tekeningen, collages bij, plak foto's etc. Ik heb al eens eerder mijn levensverhaal op papier gezet, maar dat neigt naar 'negatief' (hoe zeg ik dat nou goed?) En bijna al analyserend waarom dingen gelopen zijn zoals ze gelopen zijn...dat is met 'oordeel'. Hoe ik nu bezig ben werkt prettiger. Soort van bullet journal, maar dan wat vrijer en terug in de tijd. Die bullet hield ik niet vol..te veel lijstjes, niet mijn ding  Wellicht wordt het wat meer thematisch of zo..de tijd zal het laten zien, organisch document. Weet inmiddels wel dat schrijven belangrijk is..goh..en ik had altijd zo n weerstand...wie schrijft, blijft 

 

[Lika]

Ik doe het ook nog steeds @kruidenthee67. Bullet journal -free style- it is!!!

[Lika]

Bullit diary?!

[kruidenthee67]

Dank je @Etty

Ik  ken wel geweldloze communicatie, maar de kaart niet. Maar die is wel op te zoeken denk ik zo...

 

[kruidenthee67]

In mijn stapel dingen die ik nog wil lezen en misschien nog kan gebruiken voor mijn werk...kwam ik de behoeftelijst van Geweldloze Communicatie tegen. Het is wel een ding ja, wat wil ik.  Lika schreef er laatst over...na een compliment op haar werk. Het mechanisme: ik krijg een compliment over iets wat ik doe, dus ik ga meer van dat doen...automatisch. Me niet afvragend of het is wat ik wil.  Op dit moment komt er veel voorbij op werkgebied. Word ik 'gevraagd'...en o, wat vind ik het lastig om te 'voelen' wat ik wil. Ja, dat is misschien een luxeprobleem. Lijkt het...want inmiddels heb ik goed in de gaten dat ik voor mezelf mag blijven zorgen. Is dit wat ik wil? Heb ik er voldoende ruimte, tijd voor? Kan ik het doen op de manier zodat ik er ook blij van word? Soms loop ik daarbij vast in emoties, 'drama's'. En de bijbehorende gedachten. Gelukkig heb ik een partner die me er op wijst. En dat kan ik dan, in tegenstelling tot 'vroeger' wel ontvangen...ook op dit vlak gaat het om zelfverantwoordelijkheid. 

Dat 'vroeger' is de tijd dat ik dronk.  Dat is gestopt op 17 augustus. Vandaag alweer 11 maanden. Ik ben oprecht dankbaar. Voor het feit dat het me lukt om niet te drinken.  Dat gevoel wordt enerzijds normaal..maar ook intens. Het is vanzelfsprekend en eigenlijk ook niet.  Maar het geeft ruimte, op alle fronten. Ik heb af en toe gesprekken met mijn dochters...over mijn verslaving. Zo terloops af en toe.  Daar ben ik dankbaar voor. Dat ik het tij heb weten te keren. Ook in de relatie komt nu ruimte.  Voor mij begint het allemaal wat gelijkwaardiger te voelen. Op alle fronten.  En ik wijt dat vooral aan het verdwijnen van de schaamte en schuld.  De saus van zelfafwijzing, die overal overheen droop, gaat er wat vanaf. 

Het jaar komt in zicht...in het begin dacht ik: als ik dat jaar maar eens haal...nu denk ik, ach dat is mooi...maar ook maar  'een moment'. Het is de dag van vandaag die telt. Niet meer, niet minder.

 

Vandaag drink ik niet.

17 juli 2018 bewerkt door kruidenthee67

[Klaske]

Je schrijft het allemaal erg mooi Thee, kan nog een hoop van je leren. En inderdaad dat laatste: het is de dag van vandaag die telt... zo zie ik het nu ook.

Niet eens meer bezig met 'een jaar', 'de rest van mijn leven', gewoon: vandaag drink ik niet.

En fijn dat alles een beetje op zijn plek begint te vallen bij jou. 

[Lika]

Wat een mooi pad ga je, Thee. Hoe oud zijn je kinderen?

[kruidenthee67]

13, 15 en 17

[Nietmeer]

Thee ik heb veel bewondering voor de weg die je bewandeld, en de openheid die je gebruikt om het hier te delen. Leerzaam. En ontroerend. Het raakt me en bemoedigd me. Wees a.u.b. heel trots op wat je hebt bereikt.

17 juli 2018 bewerkt door Nietmeer

[Kohtje]

Van harte gefeliciteerd kruidenthee, ik blijf lekker voor je uit hobbelen..

[Pytje]

@kruidenthee67. Fijn dat je deelt hier. Ik heb jouw bijdragen nog nooit als betweterig ervaren. Ik heb juist het gevoel dat je iedereen heel erg zijn eigen pad laat gaan en dat je daarin mensen af en toe even bij de hand neemt. Juist omdat je die drie ellendige jaren al door bent gegaan en de hobbels, gaten en valkuilen bent tegenkomen. Ik heb het nodig in ieder geval en ben je er dankbaar voor

[Pytje]

Dus: @Kohtjeals vaandeldrager voorop, daarachter, rechtop en voorzichtig stappend, @kruidenthee67, daar weer achteraan, hobbelend, @Francoise en @Etty. Ik sluit me bij de laatste groep aan. Het belangrijkste is: we gaan allemaal dezelfde kant op! En ja, best mooi hier eigenlijk

[Kohtje]

Nee Pytje, ik ga geen vaandels dragen en zo, hoor. Dragen jullie lekker je eigen vaandel maar als je een vaandel mee wilt nemen... 
En wat dat achter elkaar aan hobbelen, lopen, stappen betreft, dat geldt alleen voor de tijd. Verder volgt ieder z'n eigen pad, dus beter niet
blind staren op de 'voorganger'. Voor je het weet stap je in een valkuil die speciaal voor jou is aangelegd....

18 juli 2018 bewerkt door Kohtje

[Pytje]

  Op 18-7-2018 om 07:35 zei Kohtje:

Voor je het weet stap je in een valkuil die speciaal voor jou is aangelegd....

Expand  

Ook dat nog....

[Kohtje]

Ja, goed oppassen Pytje.. je hoeft dat pad niet alleen te lopen, maar we kunnen je niet dragen. Je moet zelf op je hoede zijn..

[Pytje]

Je hebt gelijk @Kohtje. Ieder zijn eigen padje

18 juli 2018 bewerkt door Pytje

[kruidenthee67]

Ik zit zo maar eens hardop te denken..

Als ik blijkbaar het besluit kon nemen om niet meer te drinken...en dat gaat me tot nu toe goed af. Zonder al te gek veel zucht, moeilijke momenten.

Is het dan ook mogelijk het besluit te nemen 'niet meer te denken?' En dan bedoel ik niet, niet meer denken..haha...maar ja, hoe zeg ik dat...het niet meer nodig hebben te piekeren, ze zo belangrijk laten zijn etc....gewoon iets om over 'te denken'. Wat denken jullie?  

 

[kruidenthee67]

@Etty eigenlijk weet ik dat ook wel...maar het zou zo mooi zijn...omdat ik ervaar hoe relatief soepel het verloopt met niet drinken....en even rechtdoorgedacht (ipv kennis toepassen)...hmmm de snelste, makkelijkste weg dan....dus inderdaad..aanleren...blijven doorgaan met MF...afstand nemen, bewustwording..acceptatie...

[Lika]

Yep

[Lika]

Ik ga vaak het eten voor de hele week uitstippelen... maak ik nooit, maar ik slaap zo weer. Of in gedachten mijn kleding voor de hele week bedenken. Vroeger las ik tuinboeken voor het slapen gaan. Even bewust weg van je gemaal. Het komt en het gaat....

[bumperjim]

  Op 27-7-2018 om 17:22 zei Etty:

Ik heb de laatste tijd wel 's nachts, dat als ik wakker wordt, ik dan bewust niet ga denken.  Boodschappenlijstjes of interieur herschikken mag, maar ik mag niet aan mijn favoriete zorgen denken.  Gewoon even niet. Omdat ik weet dat het me niet gaat helpen.   Dat lukt natuurlijk alleen zonder drank, omdat het wakker zijn maar kort duurt. 

Door de boeken van Geurtz over denken ben ik een beetje afgestapt van de noodzaak om toch vooral veel te denken. Ik vond even ophouden met denken een soort ontkenning van waar ik mee zat. 

Zomaar midden in gepieker stoppen, gewoon de benen nemen, dat voelt steeds vaker als een opluchting.  O ja, zo kon het ook, helemaal vergeten.  Tijdens het piekeren voelt het alsof het moet, een drang. De oplossing bedenken voor problemen van een ander of mezelf, of een gedachte opsporen die lekkerder denkt dan schuld of zelfafwijzing.  In kringetjes ronddraaien.  Dat weer doorhebben geeft een kick. 

 

Expand  

Yeah, dat dan weer doorhebben!!  

[kruidenthee67]

En daar was ie dan...de dag...17 augustus, de dag van 'het besluit', een jaar geleden. Een jaar helemaal droog, nuchter, geen alcohol gedronken. Wat mij onmogelijk leek te zijn, na toch een jaar of drie aanmodderen. De aanmelding in 2014...een half jaar droog...en daarna de ene na de andere terugval...langere periodes drinken, meer, sterker, eerder op de dag, stiekem, liegen.

Blijkbaar is het allemaal nodig geweest. Moest ik het ondanks alle wijsheid van anderen toch zelf ervaren. En de bekende 'bodem' bereiken. 

Het gaat goed. Als ik één ding afgelopen jaar heb mogen ervaren is het dat drinken en persoonlijke ontwikkeling echt niet samen gaan. Echt niet. Dat schaamte een ongelofelijk destructief mechanisme is, wat alle groei in de weg staat. Samen met angst alle beweging stopt. En ik bleef hangen in het 'weten'.

Ik heb ook mogen ervaren dat het kan, nuchter en wel door moeilijke dingen heen. Ik mijn drama's kan ontmaskeren. O, en dat is eng. Maar de enige weg naar een waardevol leven.  Een leven waarin ik met kalmte, moed en wijsheid in de hand kan 'zijn'. Overgave en acceptatie...vertrouwen. Niet meer weglopen...niet meer weg van mijzelf. 

Op 17 augustus nam ik verantwoordelijkheid voor mijzelf. Door zelf te willen werken aan herstel. 

Niet alleen. Ik heb veel steun gezocht en gekregen. Tuurlijk hier op het forum, daar is het begonnen. Dank.

Later via de huisarts, de praktijkondersteuner, die instak op het systeem, mijn partner er bij betrok. Novadic, waar ik een hele goeie peut tegenover me kreeg..en samen met het online traject veel inzichten kreeg.  En mijn AA groep. Noodzakelijk voor mij om te kunnen werken aan herstel. Op alle fronten. De stappen beginnen steeds meer inhoud te krijgen...en zijn zo breed toepasbaar. Maandag krijg ik mijn penning...dat ontroert me. 

Een grote steun is mijn appmaatje...die me nooit heeft laten vallen. Waarvan ik weet dat ik altijd mag bellen. Die genoeg heeft aan één woord, en soms zelfs zonder woorden weet hoe het ervoor staat. Dank.

Mijn partner...die me onvoorwaardelijk steunt. Die onvoorwaardelijk van me houdt.  

En mijn kinderen. Die alles voor me zijn. Trots zijn dat ik hier nu sta. En blij zijn dat ik er écht voor ze ben. 

Ik tel mijn zegeningen en ben dankbaar dat ik ben waar ik nu ben.

 

Actie zonder visie is alleen maar tijdverdrijf

Visie zonder actie is vooral dagdromen

Maar visie met actie kan de wereld veranderen.

(Nelson Mandela)

 

Het werkt als je er aan werkt.

Zelluf, niet alleen.