Jowan stelt zich voor

[jowan]

Hallo Meya, dank voor je reactie.

De keuze voor die schermnaam is een (niet zo) willekeurige, en met de kleine beginletter wil ik inderdaad benadrukken dat nederigheid voor mij erg belangrijk is voor mijn herstel.

[hummer]

jowan,ik heb heel veel waardering voor de manier waarop je dit met ons deelt. Gisteren heb ik weer de eerste stap gezet, het begint nu langzamerhand door te dringen dat ik verslaafd ben. Eerder wist ik het wel, maar kwam het nog niet echt binnen. Nederigheid en erkennen dat ik machteloos sta ten opzichte van de drank. au zegt mijn ego.....

[jowan]

Als tegemoetkoming aan de vragen op de dagdraad naar mijn welbevinden: Het gaat goed met me!

Veel beter dan ik ooit had durven hopen toen ik nog in gebruik was. Het is niet allemaal rozegeur en maneschijn, maar wat ik nu aan sores heb weegt bij lange na niet op tegen de ellende die ik toen had.

 

Ik ben een poosje "weggebleven" van de dagdraad. Dat werd ingeleid door de openbaring van zwaar hulpbehoevende forumleden die als troll om aandacht schreeuwden.

Door de redelijk intensieve communicatie met in ieder geval één van hen, was ik in eerste instantie ernstig teleurgesteld toen de waarheid aan het licht werd gebracht.

Nog weer later herkende ik mijn eigen handelen ten tijde van gebruik erin. Ik loog,  bedroog en manipuleerde alles om me heen om mijn leven en mijn verslavingsgedrag daarin te rechtvaardigen.

Dat zette me aan het denken en aan het werk.

 

Ook merkte ik dat ik "een mening"  en een "oordeel" begon te krijgen over sommigen berichten en hun plaatsers. Dat zou mijn uitingen kunnen gaan beïnvloeden en dat wilde ik niet, en nog niet.

"Iedereen heeft zijn eigen recht op zijn eigen herstel en het pad er naar toe." is een credo van me. Maar ik kwam er wel mee in conflict. En nog, als ik van sommige plaatsers hun emotionele en dramatische berichten lees.

Toch wil ik een manier zien te vinden om er  mee om te gaan. Want: wat me raakt, is iets van mezelf. Geduld oefenen zal een goed begin kunnen zijn.

Voorlopig zal het dus zoiets als doorschuiven (scrollen in goed Nederlands)  worden. Niet elegant maar wel functioneel.

 

Ik bezoek zo'n twee tot vier bijeenkomsten per week, AA en NA door elkaar, binnen en buiten de provincie, in verschillende plaatsen. Ik doe steeds vaker mijn verhaal over mijn herstel in klinieken of bij andere belangengroepen.

Ik ben actief in de regionale verbanden van AA en NA. Mijn netwerk wordt steeds groter. Ik lees literatuur en ben dagelijks bezig met mijn herstel.  Ook bidden en mediteren hoort daar bij.

 

Kortom, ik voel me helemaal een verslaafde en heb dat idee voor de volle honderd procent geaccepteerd. Mijn ziekte verslaving maakt een flink deel uit van mijn leven en het is niet anders. Ik voel me er goed bij en word steeds gelukkiger.

De mensen in mijn (nieuwe) leven kunnen daar mee omgaan en anders kan ik hun daarmee helpen.

Ik loop niet met mijn ziekte te koop, maar ik loop er zeker niet voor weg. Als er íets is waar ik uit volle overtuiging en beleving over kan praten dan is het wel mijn ziekte verslaving.

Daar probeer ik mijn voordeel mee te doen en de goede zaak (stap 12) te dienen.

[Skip]

jowan ... Fijn dat je weer terug bent

Scrollen staat vrij.

[jowan]

Ik ervaar nu weer dat verslaving een ziekte is in mijn hoofd en niet een middel wat ik gebruik. Dat geloof ik ook, dat dat zo is. Voor mij bestaat er dus ook niet zoiets als een alcoholverslaving of een weet-ik-wat-verslaving. Gewoon verslaving zegt mij al meer dan genoeg. Ik weet dat ik raszuivere AA-ers hiermee tegen de schenen zou kunnen schoppen, maar voor mij is het niet anders.

 

Ik ben al jaren veel te zwaar, ongezond te zwaar, denk aan 35 kg overgewicht. Natuurlijk vond ik en zei ik tegen iedereen die het maar wilde horen dat ik er écht álles aan deed, maar dat niets helpt. Het ligt aan iets in mijn lijf, niet aan mij want ik eet echt niet teveel en zo heel erg ongezond. Bovendien kook ik heel erg graag en mensen vinden het origineel en erg lekker, krijg legio complimenten.

Met zo'n lijf het sporten weer oppakken is op mijn leeftijd vragen om problemen. Ik beperk me tot sportief wandelen en als het even kan fietsen. Vanwege een incident met mijn staartbeentje is dat niet steeds een plezier en kan ik dat alleen nog als ik het heel langzaam met beleid opbouw. Vaak neem ik daar de tijd niet voor.

 

Een paar weken geleden kwam ik met spoed in het ziekenhuis terecht, iets met bloeding en spijsverteringskanaal. Voor de onderzoeken die nodig waren moest ik twee keer helemaal leeg zijn. Verder zette ik mezelf op een karig ziekenhuis dieetje, want de hele dag op bed liggen niets doen, daar heb ik het niet zo op. Op een ochtend komt de verpleging binnen met een "weegstoel" voor een ander bed op de kamer. "Mag ik ook even?" vroeg ik voor de gein. Vanaf dat moment staat die meting in het systeem en werd ik elke ochtend gewogen....

Eerst geloofde ik de uitslag niet want het week nogal af van de gewichten die ik thuis op mijn weegschaal wel eens zag. Wat me wel opviel is dat mijn gewicht elke dag wel  een ons of zo afnam.

 

Toen kwam ik thuis en dacht: "Het is vastentijd, waarom ga ik niet wat op mijn eten letten en probeer dat lagere gewicht vast te houden?"

Ik ben niet religieus, dus zo moet je dat vasten niet lezen. Voor mij is het meer met veel meer aandacht eten en bewegen.

In een logboek hou dus iedere dag mijn "medische status" bij, waarvoor ik in het ziekenhuis was, maar ook exact wat ik eet en drink. Dat geeft een hoop inzicht!

En resultaat, want de weegschaal staat nu ook thuis bijna 9 kg lager dan "vroeger". 

En dat wil ik zo houden..........Wil ik.......

Ik merk dat ik er weer bijna obsessief mee bezig ben, het is er elk uur van de dag. Eigenlijk is het verschrikkelijk. Ik maak me wijs dat dit het werk is wat ik ervoor moet doen.

Ik heb af en toe zin om gewoon een flink stuk kaas te kopen en daar gewoon in te bijten en op te vreten.

In de winkels worden de paas-lekkernijen al volop uitgestald, het een nog aanlokkiger dan het andere.  Ik loop met veel meer gemak tussen de drankrekken dan langs de culinaire koelvakken.

Ik maak me al gedachten hoe dat straks met pasen moet, als de vasten afgelopen is. Eigenlijk wil ik zo wel blijven eten, maar ik wil ook wel weer eens mijn super spaghetti a la carbonara maken  en daar schroomteloos  van genieten.

Ondertussen merk ik dat het lopen wel iets gemakkelijker gaat. Mijn verstand zegt me ook data ik goed bezig ben.

Maar als ik net als gisteren van een heel stevige wandeling thuiskom, rammelt ook mijn "beloningscentrum" weer aan de bel: nu mag je wel even uit de band hoor, snoep maar wat, je hebt het verdiend. Die calorieën zijn er al vanaf, je staat al in het rood. Drank is niet aan de orde, maar een schuimchocoladetoetje duidelijk wel!

Ik probeer mijn beloningscentrum tevreden te stellen met fruit, sappige peer, lekkere pruimen, lekkere appel, pondje druiven.

Ga ik dat vol houden? Wil ik dat wel? Ik heb net een nieuw bestek en een nieuwe pannenset gekocht. Met heel andere objectieven......

Het is weer een ding wat tussen mijn oren zit.

 

Anders dan met alcoholische drank, moet je wel eten. Misschien zou het wel het gemakkelijkst zijn om het gewoon te laten staan. Dat heb ik wel geprobeerd, een dag echt vasten ertussendoor. Dat gaat veel gemakkelijker dan gedoseerd eten. Ik denk te kunnen voelen waar boulimia/anorexia zitten in het probleemgebied...

Ik denk dat ik maar eens met mensen met eetproblemen ga praten die dat met een 12-stappen aanpak te lijf gaan. Ik begrijp nog niet zo  goed hoe ik dat kan doen.

 

En och, als ik deze hobbel genomen heb, weet ik bijna zeker dat de volgende weer om de hoek ligt, al weet ik nu nog niet hoe die eruit kan zien.

 

Verslaving: een ziekte voor je leven, leer er mee leven.

[smart]

Bar vervelend om er op die manier de gehele dag mee bezig te moeten zijn!

Ik kan er niks zinnigs over zeggen jowan, behalve dat ik verschuivingen wel herken.

Zin om wat te kopen... zin in een andere smaak in de mond (van al dat fruit word je ook zo flauwtjes),

veel spelletjes spelen, veel op het forum.

Lijkt me rot als je dat ook nog met teveel aan gewicht moet bekopen. Maar goed: je bent al afgevallen!!

En verder willen houdt je bezig, ja. Ja! Logisch ergens dus...

 

Zou er ergens een gulden middenweg zijn? Zo ja.... wijs hem me even als je wilt

[tomtom2]

Met het obsessieve opletten op eten: ik herken het! Alleen merk ik van mezelf dat ik ook af en toe mezelf ruimte moet geven, dus bijvoorbeeld 1x in de week een vette patat.

Anders dan met drinken, is ongezond eten wel iets wat ik onder controle heb gekregen, wat dat betreft is de ene verslaving voor mij toch duidelijk anders dan de andere op dat gebied. Als ik 1 vette patat opheb, denk ik niet, laat ik er nog zo'n lekkere hambo bijnemen. Dan werkt het remmetje blijkbaar wel. Met bier en wijn: uit ervaring werkt dat niet :-)

[rapilos]

Het helpt mij het meest, als ik inderdaad, wat ruimte laat voor wat lekkers.

Maar dan wel op de met mezelf afgesproken tijden.

Bijvoorbeeld; op zondag, mag ik een toetje met slagroom.

Mag best wat bij de koffie of thee, maar dan niet meer, dan 1 item, en geen pak met koek

Als ik smorgens een stroopwafel neem, ga ik smiddags ook niet nog eens aan de chips.

Beetje compenseren dus.

Anders is het echt heel moeilijk vol te houden.

Succes.

Knap, dat je toch al zoveel kilos kwijt bent

[Skip]

Dat misschien niet A3 maar ik herken opeens wel de verschillende ziektebeelden binnen 1 familie.

Verspreid over de diverse broers zussen nichten neven.

Wat een chaos eigenlijk

[jowan]

Het is niet zo'n chaos als het lijkt: verslaving is een familieziekte in meerdere opzichten.

Mijn vader had het (zeer obsessief bezig zijn maar hij dronk niet, een droge alcoholist), mijn dochter heeft het en het uit zich bij haar als een eetstoornis.

Omdat er tegen de ziekte verslaving nog geen kruid gewassen is, is het beste wat me te doen staat: er mee leren leven en middels een 12 stappen programma de gevolgen ervan te beperken.

Voor mij is dat vaak "terug naar de basis": eenvoud en soberheid: heb ik dat wel nodig en waar dient het voor en toe? Wat zijn mijn werkelijke motieven?

Eerlijkheid.

Openheid van geest.

Bereidwilligheid.

 

Ik weet dat er recent diverse andere inzichten ten aanzien van verslaving worden ontwikkeld, maar die hebben bijna allemaal een zweem van commercieel belang over zich of een groot ego van een onderzoeker die zich in de kijker wil spelen.

Bij mijn weten is er geen enkele methode die sinds meer dan 80 jaar zo'n goede resultaten oplevert als de AA en wat korter de NA.

Dat is dan ook mijn  beperking en mijn keuze. Ik kies waar ik het meeste vertrouwen in heb en daar hou ik het bij. Ik heb een recept wat werkt en heb niet meer de mogelijkheden en de tijd om het risico van een experiment aan te gaan. Ik ben blij dat ik weer vol op leef!

3 maart 2016 bewerkt door jowan

[lady jane]

jowan, een goede vriendin van me

is na het forum hier,

net als ikzelf gestuit op de eetproblemen

die onder de drankproblemen kunnen tevoorschijn komen.

Ik ben daar zelf nog mee aan het strugglen,

maar zij gaat al best lang naar OA meetings, ook online,

ook een mentor/buddy, allemaal net als bij de AA.

Als hun systeem en stappen je helpen niet te drinken,

kun je er veel baat bij hebben. Maar net als bij niet-drinken

word je dagelijks op jezelf teruggeworpen wat verstandig eten,

wegen en bewegen betreft. Op een nog dieper niveau zelfs.

Mooi hoe je hierover schrijft!

En dat je in het ziekenhuis lag, ik ben blij nu te weten waarom

je hier niet was, niet uit een opwelling dus (alleen). :rose:

3 maart 2016 bewerkt door lady jane

[jowan]

Het is 25 oktober 2012. Ik voel me ontzettend onrustig, althans, nu ben ik me er bewust van. Beneden staat mijn grote blauwe koffer met spullen voor een maand of twee. De kogel is door de kerk, ik ga de kliniek in. Eigenlijk eerst naar een andere instelling voor d detox-periode. De kliniek waar ik naar toe ga, heeft geen medische afdeling.
Dus ik moet met de trein een eind reizen. Dat is ongewend werk, ik reis niet zoveel meer en vaak neem ik de auto.
Ik sta zowat stijf van de zenuwen. Ik besef heel ver weg, door dranknevels heen, dat ik op een draaipunt in mijn leven sta. Ik heb gezegd dat ik ga stoppen met drinken, zeg maar gerust zuipen. Ik ben bang. Ik kan me niet voorstellen dat ik nog rechtop kan staan zonder drank. Mijn hele systeem is alcohol, mijn biotoop ook. Ik vraag me af hoe ze dat klaar gaan spelen om me er vanaf te krijgen. Maar ik ben de diepe eenzaamheid en de peilloze ellende waar ik in zit meer dan zat. Ik heb alles om me heen vernield, zeker alle relaties maar mijn lijf en mijn geest ook. Het gaat alle kanten op die ik niet wil. Later zou ik leren dat mijn leven stuurloos was geworden.

Ik ga dus mijn huis, gebruikershol, voor wat maanden verlaten. Ik ben daar ook bang voor, dat ik al mijn hebben en houden hier onbeheerd achter ga laten. Ik had mijn dochter gevraagd of ze periodiek eens in mijn huis zou kunnen kijken, maar haar reactie was niet bijster positief. Tot haar moeder, de vrouw waar ik ooit mee getrouwd was, zich meldde als stand-in voor mijn dochter die er slecht aan toe was en het niet zou trekken. Dus ook nog mijn ex een huissleutel geven en in mijn huis laten zonder mijn toezicht... dat was een zeer zware wissel. Maar op de één of andere manier deed ik het. Ik had alle drankgerelateerde spullen opgeruimd, in de kliko ermee. Alle leeg goed was ingeleverd en ik had in blik ingeslagen voor vanavond. Dat was zuipen met de handrem aan, want gelimiteerd. Met een wezenloos gevoel vouwde ik de lege blikken in elkaar en deponeerde zo in de kliko bij de rest. Morgenvroeg om half zeven zou mijn ex komen voorrijden om me naar een station te brengen. Ik had een schoonzusje gevraagd me te bellen, zodat, mocht ik door de wekker slapen ik toch op tijd zou zijn.

Ik geloof niet dat ik me ooit zó wezenloos, zo ontredderd heb gevoeld als nu. Maar er was ook, nog veel verder weg, iets van hoop. Hoop dat ik het misschien toch nog zou redden.
Ik had iets gedaan wat ik nooit gedaan had: hulp gevraagd. En dat leek te gaan gebeuren.  En zoals altijd viel ik in coma en maakte het einde van de dag niet mee.

Vandaag, 25 oktober 2017 is dat gelukkig anders!

[lady jane]

alles doorgelezen net, respect jowan;

5 jaren samen met je nieuwe zelf, geen rose maar witte liefde

 

25 oktober 2017 bewerkt door lady jane

[jowan]

26 oktober 2012 - 2017

 

Vandaag ben ik 1826 dagen nuchter. Dat is vijf jaar. Dag voor dag, soms uur voor uur.

Dat is geen prestatie, daarvoor verdien ik geen oorkonde. Het is een geschenk. Een geschenk wat ik van mezelf en de gemeenschap krijg omdat ik leerde om liefdevolle suggesties op te volgen. Mijn eigengereidheid in te ruilen voor nederigheid.

Het overheersende gevoel is dus dankbaarheid. Naar iedereen die me hierin heeft bijgestaan. Ook mensen hier op het forum. Dank jullie wel!
Zucht naar het middel heb ik niet meer, zo lijkt het. Ik ben wel nog steeds vol verslaafd en dat zal mijn leven lang zo blijven. Dat is niet zo heel erg, want ik heb een 12-stappenprogramma wat me helpt mijn leven opnieuw te leren leven. Dat was ik vijf jaar geleden helemaal kwijt. Ik hoefde alleen nog maar mijn hart te laten stoppen en mijn ogen dicht te doen. Mijn Hogere Macht was het daar niet mee eens. Blij toe, want ik geniet nu meer van mijn leven dan ik ooit deed.

Ik neem geen ernstig levensbedreigende of ontwrichtende middelen meer. Ik heb wel nog moeite met andere uitingen van mijn ziekte verslaving, maar ook daar helpt me het 12-stappenprogramma bij. Er valt mee te leven en dat doe ik dan ook weer vol op.

 

Ik heb me ergens in 2010 op dit forum aangemeld. In het laatste kwartaal van 2012 vond ik hulp en werd ik actiever op dit forum. Die weken voordat ik de kliniek in ging en die eerste dagen in de detox heb ik veel hulp en steun gehad van verschillenden van jullie die er misschien nog wel zijn, maar niet elke dag op de dagdraad schrijven. Ik wil jullie uit de grond van mijn hart bedanken voor jullie steun.

 

Sinds dat begin heb ik me min of meer actief op dit forum gemanifesteerd. Ik poogde verbindingen te maken met mensen, immers eenzaamheid was een hele grote pijn tijdens mijn actieve gebruikstijd. Ik heb een of twee keer gepoogd bij een forum-meeting te zijn, wat helaas niet lukte, Sommigen van jullie heb ik in levenden lijve ontmoet, soms heel kort, met anderen lange gesprekken, met weer anderen ging het op de plaats van afspraak mis, helaas.

 

Die week onlangs in Frankrijk leerde me dat ik wat zaken in mijn dagelijkse doen en laten kan en wil veranderen. Een daarvan is mijn aanwezigheid op dit forum, deze dagdraad.

Ik ga niet helemaal weg, maar ik denk dat ik er eens per week op kom kijken, of er eventuele PB’s zijn bijvoorbeeld. Dat houdt dus in dat ik niet meer urenlang achter een scherm hoef te zitten en alles bij te lezen (bijna een verslaving op zichzelf…). Mijn reacties op bijdragen van anderen zullen dus ook veel summierder worden.

Zo ga ik het dus doen. Mijn dagpatroon veranderen, mijn huis veranderen als aanloop om toch in Italia te gaan wonen.

Ik zei hier al eens eerder dat bij mij verandering noodzakelijk is om clean in leven te blijven. Veranderen om het veranderen. Omdat het kan, voordat het moet. Omdat er zaken vastgeroest raken als ik niet beweeg.

 

Het ga jullie goed.

God geef ons de kalmte om te accepteren wat  we niet kunnen veranderen; de moed om te veranderen wat we kunnen veranderen en de wijsheid om tussen die twee het onderscheid te maken

 

[Lars]

Mooi jowan. Wel even slikken zal je oprecht missen hier op het forum 

[kruidenthee67]

Dank je wel jowan.

Voor het eerst jouw draad gelezen.

Je bent een inspiratiebron  

[Sita2]

Mooi! En wat een mooie stap richting Italië. Het gaat je heel goed en ik hoop je af en toe even 'bij' te lezen.

[bono]

Hallo Jowan

Dankje voor  de inspirerende verhalen 

En voor de adviezen en tips heb je met veel plezier gevolgd

De laatste 1,5 jaar op de achtergrond wens je alle goeds 

En hoop je nog eens te lezen 

Mvg bono 

[Sowhat]

Dank jowan voor je aanwezigheid op het forum,hou je roer recht!

[Lika]

Dag jowan. Dank je wel!

[NickyLJ80]

jowan ik wens je het allerbeste toe. Ik heb je graag gelezen en zonder dat jij je daarvan bewust was wellicht, heb je mij geholpen aan nieuwe inzichten. Ik dank je daarvoor. Veel geluk

[Yogajuf]

jowan... grazie mille delle tue parole, sempre gentili, sentite ed oneste. Mi hanno spesso ispirata e supportata , quest’ultimi 4 anni. Non dimenticherò mai il tuo gesto di accompagnarmi ad una meeting AA qui, tanto lontano da dove vivi tu. Mi ha toccato, ed ora cerco di fare lo stesso per altri. Mi mancherai qui, jowan, e ti auguro tanta tranquillità, pace e felicità nel bel paese dei Balocchi. Baci, Yo

[Gast]

Respect Jowan , veel geluk .

[Rudy]

Het ga je goed jowan en stel het vertrek naar Italie

niet te lang uit.

Op de valreep nog een hartelijke felicitatie met 5 jaar

nuchter leven, klasse. 

Thanks voor het delen.

 

[Kohtje]

*

27 oktober 2017 bewerkt door Kohtje